Ο πολιτικός χρόνος ορίζεται πλέον από την κοινωνική αντοχή

Καθόλου καλοί δεν είναι οι οιωνοί στην αρχή του 2011 για το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του το οποίο παραπαίει υπό το βάρος των αμαρτιών του και των δεινών που διαχρονικά σώρευσε στον ελληνικό λαό και στην χώρα.

Η κυβέρνηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου ευθυγραμμισμένη πλήρως με την Τρόικα εφαρμόζει μία παραλλαγή της θεωρίας του σοκ και βιάζεται να θεσμοθετήσει ένα σύνολο μέτρων υπηρετώντας την αγία τριάδα του νεοφιλελευθερισμού: απορύθμιση, ιδιωτικοποίηση, περικοπή του δημόσιου –ακόμη και στους κρίσιμους τομείς της Υγείας της Παιδείας και ότι έχει απομείνει από το κράτος πρόνοιας. Είναι θέμα χρόνου να βρεθεί η κυβέρνηση αντιμέτωπη με εκτεταμένες κοινωνικές αντιδράσεις. Και αφού πέρασε με τον χαρακτήρα του κατεπείγοντος την πλήρη απορύθμιση της αγοράς εργασίας και την οριζόντια περικοπή των μισθών στις ΔΕΚΟ, βιάζεται τώρα να ανοίξει όπως -όπως τα κλειστά επαγγέλματα ενώ έφερε στο υπουργικό συμβούλιο 13 νομοσχέδια.

Οι αντιδράσεις όμως είναι εντονότατες και μέσα στις γραμμές της κυβερνητικής παράταξης. Χαρακτηριστική του κλίματος που επικρατεί είναι και η πληροφορία ότι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ βρίσκονται σε αναζήτηση …εκλογικών γραφείων βέβαιοι ότι το νομοσχέδιο για τα κλειστά επαγγέλματα δεν θα περάσει. Όχι μόνο λόγω των κοινωνικών αντιδράσεων αλλά και επειδή πολλοί βουλευτές … ανήκουν στα κλειστά επαγγέλματα (δικηγόροι κλπ).

Ακόμη όμως κι αν χάσει τις επόμενες εκλογές η κυβέρνηση, το πλαίσιο για την συνολική απορύθμιση της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας θα έχει θεσμοθετηθεί. Οι δυνάμεις της αγοράς και οι κοινωνικοί εταίροι όπως αποκαλούνται εξωραϊσμένα οι συνεργάτες της Τρόικας και των Γερμανών θα αναλάβουν τα υπόλοιπα.

Η λιτότητα σύμφωνα με τον σχεδιασμό του ΔΝΤ στην καλύτερη περίπτωση έχει ορίζοντα εικοσαετίας. Το αμαρτωλό ταμείο εφαρμόζει σε μία χώρα της ευρωζώνης το πείραμα για δημοσιονομική εξυγίανση μέσα από μακροχρόνια ύφεση παρά το υψηλό ρίσκο που εμπεριέχει αυτή η επιλογή.

Είναι πολύ πιθανό ο κ. Παπανδρέου μόλις νομοθετήσει το πλαίσιο της απορύθμισης να πάει σε εκλογές μέχρι το Μάρτιο κάνοντας χρήση του εκβιασμού της τέταρτης δόσης του δανείου. Ο εκβιασμός θα είναι απλός: δώστε μου εντολή για να συνεχίσω και να πάρω την τέταρτη δόση του δανείου ώστε να μην χρεοκοπήσει η χώρα.

Δεν είναι όμως καθόλου βέβαιο αν θα προλάβει να ολοκληρώσει την αποστολή του πριν ξεσπάσει το τσουνάμι της λαϊκής αντίδρασης με δεδομένες πια και τις διαμαρτυρίες από το εσωτερικό της κοινοβουλευτικής του ομάδας όπως επίσης κι αν θα πιάσει για δεύτερη φορά ο εκβιασμός.

Επειδή το πραγματικό δίλημμα δεν είναι αυτό που θέτει ο κ. Παπανδρέου, αλλά αυτό που βάζει η πραγματικότητα: Ή θα συνεχίσουμε με τα μέτρα του Μνημονίου χωρίς αλλαγή και θα χρεοκοπήσουμε, ή θα αρνηθούμε και θα μας κόψουν την επόμενη δόση και πάλι θα χρεοκοπήσουμε . Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, δηλαδή .

Η διαχείριση του πολιτικού χρόνου μέχρι τώρα γινόταν στο άπειρο διότι ο οικονομικός χρόνος με την συνδρομή των δανεικών ήταν και αυτός άπειρος . Σήμερα όμως ο οικονομικός χρόνος δεν είναι άπειρος , διαρκεί όσο μια δόση δανείου , ένα τρίμηνο δηλαδή και έχει μια προϋπόθεση: Την κοινωνική αντοχή και ανοχή που δεν είναι και αυτή εις το άπειρο.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση