Το ελληνικό ιερατείο του νέο – οθωμανισμού

Ούτε οι χαρακτηρισμοί των Αμερικανών διπλωματών για την επικινδυνότητα του νέο – οθωμανικού πολιτικού προγράμματος της Τουρκίας (ανέφεραν ότι ο αρχιτέκτονας του νέο – οθωμανισμού, υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου είναι «εξαιρετικά επικίνδυνος») δεν πτοούν εκείνους που στο εσωτερικό της Ελλάδας αναδεικνύουν με υπερβολικό τρόπο τις «αναπτυξιακές δυνατότητες» της Τουρκίας» και εκθειάζουν το «τουρκικό μοντέλο» σε όλη του την έκταση.

Εγχώριοι πολιτικοί κύκλοι και mediaκά συγκροτήματα δεν διστάζουν με κάθε ευκαιρία που τους δίνεται να εκφραστούν για την γοητεία που τους προκαλεί το τουρκικό μοντέλο, είτε αφορά στην οικονομία, είτε στην ανάπτυξη, είτε στην δήθεν προσπάθεια χαλάρωσης των αυταρχικών δομών του τουρκικού κράτους, είτε στην γεωστρατηγική σημασία της Τουρκίας.

Στέλεχος ενός εκ των μεγαλυτέρων εκδοτικών συγκροτημάτων της χώρας έλεγε σε ιδιωτική συζήτηση πριν από λίγο καιρό ότι «έχουμε γεμίσει νέο – οθωμανούς στο χώρο μας».

Και πώς να μην συμβαίνει κάτι τέτοιο όταν αν και μέχρι πρότινος ένα ολόκληρο σύστημα πολιτικής διαχείρισης και διακίνησης ιδεών λάνσαρε την αναγκαιότητα προσαρμοστικότητας της ελληνικής οικονομίας στο Σκανδιναβικό, στο Φινλανδικό ή σε όποιο άλλο μοντέλο, ενώ σήμερα ως απόλυτο παράδειγμα το οποίο πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα παρουσιάζεται εκείνο της Τουρκίας.

Τα «προσκυνήματα» στη νέα Υψηλή Πύλη

Μια μικρή έρευνα στις αναφορές των τουρκικών media για την πρώην υπουργό Εξωτερικών και νυν πρόεδρο του νεοσύστατου κόμματος της Δημοκρατικής Συμμαχίας κας Ντόρας Μπακογιάννη, είναι αποκαλυπτική της ευρείας αποδοχής που απολαμβάνουν στην Τουρκία οι Έλληνες και οι Ελληνίδες που γοητεύονται από το νέο –οθωμανικό πολιτικό πρόγραμμα που εφαρμόζει η Άγκυρα και το οποίο επισημάνθηκε και στα αμερικανικά διπλωματικά έγγραφα, τα οποία διέρρευσαν από το WikiLeaks.

Τα τουρκικά media αναφέρονται στην ομιλία της πρώην υπουργού Εξωτερικών ως κεντρικής ομιλήτριας στο Ινστιτούτο Bab – I – Ali (και αξίζει να σημειώνεται η προηγούμενη ιδιότητα της κας Μπακογιάννη) ως εξής «Τα χαρακτηριστικά της ομιλίας της κας Μπακογιάννη διακοσμήθηκαν με δυνατούς επαίνους για την ισχυρή οικονομία της Τουρκίας που έχει κινήσει κυριολεκτικά την προσοχή του Ελληνικού λαού κυρίως σήμερα που μάχονται με τα μέτρα λιτότητας προσπαθώντας να σπάσουν τα δεσμά της οικονομικής κρίσης».

Η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας δήλωσε ότι «Η συνεχής μεταβολή εκσυγχρονισμού που ζει η Τουρκία και κυρίως αυτό παρατηρείται στα τελευταία χρόνια, αποτέλεσε τον καταλύτη μεταφοράς στη 15η θέση κατάταξης των χωρών με τις δυναμικές οικονομίες και αυτό όπως ήταν φυσικό ώθησε την δημιουργία εκ νέου της μεσαίας κοινωνικής τάξης».

Η κα Μπακογιάννη εμφανίστηκε ως «βασιλικότερη του βασιλέως» σε ότι έχει να κάνει με την ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σε μια περίοδο που με κραυγαλέο τρόπο και μέσα από τις διπλωματικές της πρωτοβουλίες η Άγκυρα επιδιώκει να καταστήσει σαφές ότι μάλλον επιδιώκει μια ειδική σχέση με την Τουρκία παρά πλήρη ένταξη.

Οι εγχώριοι θιασώτες του νέο – οθωμανισμού

Στις 7/4/2010 ο διευθυντής της εφημερίδας «Η Καθημερινή κ. Αλέξης Παπαχελάς επιχείρησε να περιγράψει με διθυραμβικά σχόλια τις αναπτυξιακές δυνατότητες της Τουρκίας, ενώ αναφέρθηκε με εξαιρετικά θετικό τρόπο ακόμη και στην κατάσταση στο χώρο της παιδεία στην γείτονα χώρα, συγκρίνοντάς την βέβαια με την Ελλάδα.

Στο ίδιο μήκος κύματος είχε κινηθεί και η εφημερίδα «Το Βήμα» στις 18/4/2010 το οποίο αναδείκνυε το παράδειγμα της Τουρκίας ως εξής «η χώρα που έμαθε να ζει με το ΔΝΤ».

Εξαιρετική είναι η έρευνα που έκανε η δημοσιογραφική – ερευνητική ομάδα του «Ιού της Ελευθεροτυπίας» για το συγκεκριμένο θέμα στο ρεπορτάζ με τίτλο «Η γοητεία του τουρκικού μοντέλου». Εκείνη η έρευνα αποκαλύπτει ότι για να στοιχειοθετηθεί η «άποψη» των γοητευμένων από το τουρκικό μοντέλο ανάπτυξης κύκλων, χρησιμοποιούνται ακόμη και στοιχεία που αφορούν στην οικονομία της τουρκικής Δημοκρατίας, τα οποία, όμως, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Όπως πολύ σωστά σημείωνε στις 2/5/2010 ο «Ιός της Ελευθεροτυπίας» «Μέχρι πρότινος, τα μοντέλα που επικαλούνταν πολιτικοί και δημοσιογράφοι ήταν αυτά της προηγμένης Δύσης: Σκανδιναβία, Γερμανία, Ιαπωνία, άντε και ΗΠΑ… Με το ξέσπασμα της κρίσης, ωστόσο, ακόμη κι αυτές οι φαντασιώσεις συρρικνώνονται δραματικά. Όπως διαπιστώνουμε από πρόσφατα δημοσιεύματα των εφημερίδων που κανοναρχούν αυτή τη βίαιη προσαρμογή της εθνικής μας ψυχολογίας στις επιταγές των νέων καιρών, το καινούριο μας πρότυπο δεν (πρέπει να) είναι άλλο από τη γειτονική μας Τουρκία.
Τη χώρα, με άλλα λόγια, που μέχρι τώρα βαθμολογούσαμε -σαν καλοί ευρωπαίοι- τις προσπάθειές της «να μας μοιάσει», εκδημοκρατίζοντας τις αυταρχικές δομές της».

Το ΔΝΤ

Ποιοι είναι οι στόχοι, όμως, αυτής της προσπάθειας; Καταρχάς οι πρωθιερείς της διάδοσης της νέο – οθωμανικής ιδεοληψίας στην Ελλάδα, επιχειρούν με κάθε τρόπο να εμφανίσουν την Τουρκία ως παράδειγμα χώρας, η οποίο εισήλθε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και εξήλθε σχεδόν ωφελημένη.

Ωστόσο αποκρύπτουν ότι σημαντικό ρόλο για την έξοδο της Τουρκίας από την δική της κρίση και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αλλά και για την υλοποίηση του αναπτυξιακού της προγράμματος, είναι φανερό ότι διαδραμάτισε η εισροή αραβικών ή ισλαμικών κεφαλαίων (από την Σαουδική Αραβία και από το Κατάρ;) μετά από πολιτικές αλλά και οικονομικές συμφωνίες που σύνηψε η μετριοπαθής ισλαμική τουρκική κυβέρνηση, με ισχυρούς οικονομικούς κύκλους στον αραβικό και ισλαμικό κόσμο και κυβερνήσεις εκεί.

Η απόκρυψη αυτών των στοιχείων, μόνο τυχαία δεν είναι. Και εδώ γεννάται το ερώτημα: Μήπως κάποιοι θέλουν να πείσουν την ελληνική κοινή γνώμη ότι η έξοδος της Ελλάδας από τον μηχανισμό στήριξης της Τρόικας και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα συνδυαστεί με την εισροή τουρκικών κεφαλαίων, που κάποιοι προφανώς έχουν τόσο πολύ ανάγκη;

Εξάλλου όταν πριν από μερικούς μήνες, δηλαδή τον περασμένο Μάιο, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν επισκέφθηκε την Αθήνα, τον συνόδευαν 100 εκπρόσωποι της επιχειρηματικής ελίτ στην Τουρκία, η οποία υποστηρίζει το μετριοπαθές ισλαμικό κυβερνητικό κόμμα AKP. Τότε είχε γίνει πολύς λόγος αναφορικά με το ενδεχόμενο να πραγματοποιηθούν τουρκικές επενδύσεις στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα είχε διακινηθεί μια άνευ προηγουμένου σεναριολογία η οποία αφορούσε ακόμη και στην αγορά ομολόγων του ελληνικού δημοσίου από την Τουρκία.

Ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα για την συστηματική προετοιμασία που υφίσταται ο ελληνικός λαός σχετικά με το ενδεχόμενο να αναπτυχθούν τουρκικές επενδύσεις στην Ελλάδα, οι οποίες αφήνεται να εννοηθεί ότι θα λειτουργήσουν θετικά προς την κατεύθυνση της εξόδου της χώρας από το ΔΝΤ και από την οικονομική κρίση είναι το άρθρο του Αλέξη Παπαχελά στις 20/10/2010 στην εφημερίδα «Η Καθημερινή» με τίτλο «Ο Ερντογάν και η Τουρκία του».

Έγραφε τότε μεταξύ άλλων ο θαυμαστής του τουρκικού μοντέλου ανάπτυξης και επηρεασμένος εμφανώς από παλαιότερες αναφορές της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον για την προοπτική της Τουρκίας κ. Παπαχελάς ότι «Η Τουρκία και μαζί της και ο Ταγίπ Ερντογάν, έχουν αλλάξει παρά πολύ τα τελευταία χρόνια. Κατ’ αρχήν νιώθει κανείς έντονα μια αίσθηση αυτοπεποίθησης, που δεν συναντούσε παρά μόνο την εποχή Οζάλ. Τούρκοι επιχειρηματίες που ανοίγονται στη Ρωσία, την Κίνα, και βεβαίως τα Βαλκάνια, μιλούν σαν να εκπροσωπούν μια μεγάλη αναδυόμενη δύναμη».

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση