Σκοπός είναι να σωθεί η χώρα και όχι οι κομματικοί υπάλληλοι
Εξελισσόμενης της οικονομικής καταιγίδας που χτύπησε την Ελλάδα και που οδεύει με υψηλότατες ταχύτητες προς την υπόλοιπη «γηραιά ήπειρο», προς το παρόν, πιο πιθανό είναι να παγώσει κάποια δόση του μνημονίου προς τη χώρα μας, παρά να αρχίσει να πουλάει η Ελλάδα καινούργια αυτοκίνητα mercedes στην Γερμανία.
Επειδή το ΔΝΤ δεν θα μας αφήσει να χρεοκοπήσουμε εάν δεν το θέλουμε, πιο πιθανό είναι να γίνουν απολύσεις στον δημόσιο τομέα και να παρακαμφθεί η μονιμότητα, παρά να προλάβει να κάνει τις απαραίτητες διαθρωτικές μεταρρυθμίσεις που ζήτησε η Τρόικα εντός 100 ημερών.
Σκοπός δεν είναι να σωθούν οι (σημερινοί) επιβάτες μόνο. Αυτή είναι η λογική Γ. Παπανδρέου (όπως θέλει να μας πείσει), να σώσει δηλαδή τους επιβάτες με προτεραιότητα στους επιβάτες- ΠΕΛΑΤΕΣ.
Ο σκοπός σήμερα είναι να σωθεί το ΚΑΡΑΒΙ – Ελλάς για να μεταφέρει και επιβάτες των επόμενων γενεών (τους οποίους οι σημερινοί επιβάτες – γενιά του Πολυτεχνείου έχουν γραμμένους εκεί που όλοι ξέρουμε).
Το καράβι –Ελλάς μεταφέρει επιβάτες εδώ και 3.000 χρόνια.
Εάν σκεφτόταν ο Καποδίστριας και ο Κολοκοτρώνης να σώσουν τους δικούς τους "επιβάτες" ΜΟΝΟ, σήμερα θα μιλάγαμε Τούρκικα.
Ακόμα και το γελοίο σύνθημα του Παπανδρέου = Πρώτα ο Πολίτης , φωτογραφίζει τον ορισμό της πελατειακής σχέσης.
Ο μέσος πολίτης ΜΟΝΟ μικροσυμφέροντα και μικροβολέματα επιθυμεί.
ΔΕΝ μπορεί αυτά να είναι τα πρώτα.
Πρώτα ΠΑΝΤΑ είναι (και πρέπει να είναι) η Ελλάδα - .Καράβι. Χωρίς αυτή δεν θα υπάρχουν επιβάτες στο μέλλον.
Kαι ένα επιμορφωτικό ανέκδοτο:
Πηγαίνει στην Κρήτη ένας τύπος με πολλά λεφτά και μαγεύεται από τις ομορφιές της.
Κάποια στιγμή συναντάει έναν ντόπιο ο οποίος κρατά μια Κρητική μαχαίρα.
- Φίλε, του λέει, πολύ ωραία η μαχαίρα σου.
- Πόσα θέλεις για να μου το δώσεις;
- Δεν είναι για πούλημα, απαντά ο Κρητικός.
- Θα σου δώσω όσα θες, λέει ο πλούσιος.
- Όχι, ξαναλέει ο Κρητικός.
- Να, θα σου δώσω το χρυσό μου ρόλεξ, λέει με λαχτάρα ο πλούσιος.
- Σου πα, δεν σου τη δίνω τη μαχαίρα.
- Μα γιατί; ρωτά ο πλούσιος.
- Γροίκα, λέει ο Κρητικός. Αν μου δώκεις το ρόλεξ τσαι σου δώκω την μαχαίρα, τσαι πάωε στο χωριό, τσαι κάτσω στον καφενέ, τσαι πιω δύο ρατσια, τσαι με πιάκει ο πεντοζάλης, τσαι έρθει κάποος τσαι μου πει: "Τσι μάνας σου το..." Εγώ ήντα θα του πω; "Εννιά παρά τέταρτο;"
Συμπέρασμα: Ας Ξαναβρούμε τις μαχαίρες μας που τις ανταλλάξαμε με ρόλεξ, για να σωθούμε (ότι σώζετε) αλλιώς απλά ας πούμε "Εννιά παρά τέταρτο;"
Για σκεφτείτε το...
Κωνσταντίνος
Αναρτήσεις
Μόνο που μαζί με τους κομματικούς υπάλληλους θα πάρει η μπάλα της εξαθλίωσης και της ανεργίας και σκληρά εργαζόμενους, φτωχούς, οικογενειάρχες δημόσιους υπάλληλους, που διορίστικαν με απρόσωπους διαγωνισμούς, με μόρια και εξετάσεις και όχι με κομματικά κριτήρια. Αλλά βέβαια, σύμφωνα με την κομματική και ΜΜΜ προπαγάνδα, δεν υπάρχουν τέτοιοι. Όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι υψηλά αμοιβόμενοι ρετιρέ, κομματικά "βύσματα", χαραμοφάηδες, λαμόγια, οι οποίοι ζούνε σε βάρος των σκληρά εργαζόμενων του ιδιωτικού τομέα. Βολεύει πολύ βλέπεις από τους κακούς να καταδικάζουμε και τους καλούς. Γιατί βλέπεις έτσι θα μπορέσουμε να αντικαταστήσουμε πιο πολλούς με τους "δικούς μας".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν μας το πούν "Εννιά παρά τέταρτο" καλά θα είναι. Θα μας μένει έστω λίγος καιρός. Το "Δώδεκα παρά πέντε" φοβάμαι εγώ. Των φρονίμων τα παιδιά εφοδιάζονται με μαχαίρα από νωρίς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ.
Δεν νομίζω να τον ενδιαφέρουν ούτε καν οι πελάτες πια. Παράταση χρόνου ήθελε (και τη δώσαμε) να ολοκληρώσει την αποστολή και μετά να "την κάνει" για το πόστο που του επιφυλάσσει η Παγκόσμια Διακυβέρνηση. Κι εδώ να μείνουμε με την Μητσοκόρη.
ΑπάντησηΔιαγραφή