Το κόλπο γκρόσο των οικονομικών μας εκτελεστών

Νομικοί και οικονομολόγοι ψαχνόντουσαν με το παράδοξο: Οι πιστωτές που κέρδιζαν από την επιχείρηση είχαν υποστεί μεγάλη οικονομική ζημιά από την ξαφνική αδυναμία πληρωμών που οι ίδιοι όμως στην πράξη είχαν προκαλέσει με την ξαφνική διακοπή της πίστωσης που παρείχαν στο μαγαζί και τη βίαια έτσι κατάρρευση του κύκλου εργασιών του.
Στή χώρα μας η λειτουργία της οικονομίας επίσημα είναι ελεύθερη. Η επιλογή αυτής της οικονομικής και συνάμα πολιτικής λειτουργίας έγινε από τρίτους με το τέλος του τελευταίου μεγάλου πολέμου. Έτσι πορεύτηκε ο τόπος τις επόμενες δεκαετίες,παρά τη διαφωνία μεγάλου μέρους των πολιτών που τον κατοικούσαν.
Σε αυτό το οικονομικό και πολιτικό περιβάλον ενας έλληνας πολίτης αποφάσισε να αναπτύξει μία επιχείρηση με σκοπό την προκοπή του ίδιου, των παιδιών που μεγάλωνε,της οικογένειας που είχε δημιουργήσει. Για να μην είναι ο ίδιος, έτσι νόμιζε, καταδικασμένος στη μιζέρια της Ελλάδας των ελλήνων χριστιανών, ούτε τα παιδιά του στην ανεργία και τη μόνιμη απόγνωση.
Απευθύνθηκε στούς προμηθευτές της μικρής επιχείρησης που αγόρασε και κανόνισαν από κοινού να συνεχίστεί η προμήθεια εμπορεύματος πρός το μαγαζί υπό την καινούργια διεύθυνση,δηλαδή η παροχή πίστωσης πού σημαίνει δανεισμό, όπως ήταν το σύστημα του εμπορίου σε όλη την Ελλάδα και όπως γινόταν πάντοτε στο παρελθόν με τους προηγούμενους ιδιοκτήτες.
Ο καιρός περνούσε. Η επιχείρηση που εν τω μεταξύ εκσυγχρονίστηκε, πήγαινε καλά. Η πελατεία του καταστήματος και ο τζίρος μεγάλωνε και οι μεγάλοι προμηθευτές ευχαρίστως αύξαναν χωρίς συζήτηση το ποσό των εμπορευμάτων που πωλούσαν στην επιχείρηση, αφού και αυτοί έτσι πολλαπλασίαζαν τα κέρδη τους.
Ο ελεύθερος μικρός αυτός επιχειρηματίας που συνεχώς μεγάλωνε σε μέγεθος και η παρουσία του γινόταν αισθητή στην τοπική αγορά,πλήρωνε πάντοτε με θρησκευτική ευλάβεια τις οικονομικές του υποχρεώσεις πρός τους προμηθευτές του και δεν υπήρχε κανένα απολύτως οικονομικό πρόβλημα μεταξύ τους.
Κάποια στιγμή σκεφτηκε να αρχίσει να ψωνίζει τα εμπορεύματά του και από άλλες πηγές πού εν τω μεταξύ έμαθε ότι υπήρχαν και πουλούσαν το ίδιο είδος εμπορευμάτων σε πολύ χαμηλότερες τιμές, ώστε να γίνει πιό ανταγωνιστικός στην αγορά και να πουλάει πολύ φθηνότερα στούς πολίτες καταναλωτές.
Οι προμηθευτές του που έμαθαν τα σχέδιά του, με μαφιόζικη μεθοδολογία του συνέστησαν να μην το πράξει διότι σε αντίθετη περίπτωση θα έρχονταν πολύ δύσκολες μέρες γι αυτόν. Δεν υπάκουσε στις ευγενικές αυτές συστάσεις και τούς δήλωσε ότι θα προχωρήσει στην πραγματοποίηση των σχεδίων του, παρά τις υποδείξεις.
Μέσα σε λίγες μέρες διέκοψαν με το μαχαίρι την προμήθεια εμπορευμάτων τους πρός το μαγαζί ,ενώ εν τω μεταξύ αυτός συνέχιζε με θρησκευτική αφέλεια κανονικά την πληρωμή των οικονομικών του υποχρεώσεων πρός αυτούς. Όταν διαπίστωσαν ότι κατ' αυτόν τον τρόπο του είχαν πάρει ότι ρευστό διέθετε, απαίτησαν την άμεση πληρωμή και του υπόλοιπου της πίστωσης που του είχαν ελεύθερα χορηγήσει.
Αποτέλεσμα, η αδυναμία άμεσης αποπληρωμής των προμηθευτών πιστωτών και χρεοκοπία της εύρωστης συνεχώς αναπτυσόμενης και ανθούσας μέχρι τότε επιχείρησης.
Νομικοί και οικονομολόγοι ψαχνόντουσαν με το παράδοξο: Οι πιστωτές που κέρδιζαν από την επιχείρηση είχαν υποστεί μεγάλη οικονομική ζημιά από την ξαφνική αδυναμία πληρωμών που οι ίδιοι όμως στην πράξη είχαν προκαλέσει με την ξαφνική διακοπή της πίστωσης που παρείχαν στο μαγαζί και τη βίαια έτσι κατάρρευση του κύκλου εργασιών του.
Οι διάφορες..θεσμοθετημένες επιτροπές που κατέφυγε ο μικρομεσαίος δεν καταλάβαιναν η έκαναν ότι δεν καταλάβαιναν τι είχε συμβεί και αθώωναν τους προμηθευτές. Οι δικαστές ήταν έτοιμοι, όπως πάντα,να εφαρμόσουν στα τυφλά το νόμο και έρριχναν καμπάνες στον ατυχή απατεώνα- μπαταχτζή της διπλανής πόρτας.
Δεν πέρασαν δύο μήνες από το λουκέτο και ο καταστραμένος ,τέως πλέον επιχειρηματίας, πήρε ένα χαρτί όπου μια ασφαλιστική εταιρεία του γνωστοποιούσε ότι η οφειλή ενός από τους 2-3 προμηθευτές του ήταν ασφαλισμένη. Δηλαδή ο συγκεκριμένος προμηθευτής-πιστωτής,δεν πρόκειτο να χάσει στην πράξη ούτε ευρώ...!
Πολύ αργότερα διαπιστώθηκε ότι οι ζημιές, που και οι υπόλοιποι προμηθευτές του είχαν εγγράψει στον αμέσως επόμενο της καταστροφής ισολογισμό τους, είχαν ως δια μαγείας εξαφανιστεί στούς ισολογισμούς που δημοσίευσαν τα επόμενα χρόνια..!
Τι είχε συμβεί με τις ζημιές που είχαν υποστεί;Ποιός είχε πληρώσει γι αυτές; Είχαν και οι υπόλοιποι ασφαλίσει τις πιστώσεις τους; Ηταν τελικά τα παραπάνω μία οργανωμένη επιχείρηση καταστροφής του καλού πελάτη τους που μεγάλωνε επικίνδυνα για τα συμφέροντά τους και που εκτέλεσαν χωρίς κόστος-αντίθετα και με πιθανά κέρδη- εκ του ασφαλούς;
Αποτελεί τελικά η ασφάλιση των πιστώσεων το κόλπο γκρόσο των οικονομικών εκτελεστών σε βάρος των ασθενέστερων, μέσα στη ζούγκλα της... ελεύθερης αγοράς;
Μήπως ήλθε η ώρα του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, του Υπουργού Ανάπτυξης και του Υπουργού Δικαιοσύνης ώστε να ανοίξει-επιτέλους ο φάκελος αυτός;
Κάθε συνειρμός με την υπόθεση του ελληνικού δημόσιου χρέους,τις συμπεριφορές των πιστωτών της χώρας και τα περίφημα CDS (ασφαλιστήρια πιστώσεων) είναι ασφαλώς εντελώς συμπτωματικός...

Γιώργος Κοσμόπουλος
Πρόεδρος ΔΣ
Αντιμονοπωλιακής Ενωσης STOPCARTEL

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση