Προδιαγεγραμμένος αφανισμός
Ειλικρινά ποτέ δεν πίστευα ότι θα έφτανε το σημείο να γράψω αυτά που ακολουθούν. Η κάρτα του πολίτη σε λίγο θα είναι γεγονός, είτε υποχρεωτική, είτε όχι. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αυτό. Μεγάλος μέρος του ελληνικού πληθυσμού δεν θα την παραλάβει. Και γω δεν θα την παραλάβω. Οικογενειάρχης, ελεύθερος επαγγελματίας, πάντοτε έντιμος και πάντοτε σωστός στις υποχρεώσεις μου έναντι του κράτους και των πελατών.
Η σύζυγος δημόσιος υπάλληλος. Και αυτή ομοίως δεν θα την παραλάβει και προφανώς θα απολυθεί. Λιγάκι ακόμη ίσως βαστάξουμε με τα λιγοστά χρήματα που υπάρχουν στην άκρη. Κόβεται σταδιακά το ηλεκτρικό, το τηλέφωνο, το αμάξι παροπλίζεται, κλείνω βιβλία στην Εφορία, κλείνω την επιχείρηση. Τα φάρμακα που χρειαζόμουν τακτικά για την πάθησή μου (σκλήρυνση κατά πλάκας) δεν θα μπορώ πλέον να τα παίρνω. Έχοντας κάποιες πρόχειρες προμήθειες σε βρεφικό γάλα και κρέμες μπορούμε για λίγο να δώσουμε τροφή στο 9μηνών βρέφος.
Αυτά φυσικά για λίγους μήνες και φυσικά αν δεν προκύψει κάποια αρρώστια ή έκτακτο γεγονός. Μετά…
Αρχικά η πείνα, το κρύο. Κάποιο παιδί θα αρρωστήσει αναπόφευκτα. Το νοσοκομείο δεν είναι σίγουρο ότι θα δεχτεί να το νοσηλεύσει μιας και δεν θα υπάρχουν καθόλου χρήματα, αλλά και λόγω έλλειψης κάρτας ή ΑΜΚΑ.
Η κόρη μου είναι 2 ½ ετών, ο γιός μου 9 μηνών. Ο μικρός δεν θα αντέξει πάνω από 6-7 μήνες και προφανώς θα πεθάνει στα χέρια μας μέσα σε κλάμα και αβάσταχτο πόνο. Η μεγάλη ίσως αντέξει περισσότερο ίσως και με λίγο φαγητό από τους γείτονες, κάποιο συσσίτιο. Εγώ ίσως καταφέρω να αντέξω 1-2 χρόνια, δίχως να αποκτήσω κάποια μόνιμη αναπηρία.
Η σύζυγος μάλλον θα έχει πεθάνει πιο πριν από τον πόνο και τις κακουχίες. Εγώ, αν μείνω τελευταίος, προφανώς θα παραλύσω σταδιακά, θα χάσω τον έλεγχο των σφιγκτήρων, ίσως τυφλωθώ, θα αποσυρθώ σε κάποια γωνιά του σπιτιού –αν δεν το έχει κατασχέσει η Τράπεζα- και θα περιμένω. Μια, δυο βδομάδες, που θα πάει θα πεθάνω.
Όλα αυτά στην Ελλάδα του 2010 και με μια κυβέρνηση που διατείνεται για τις κοινωνικές ευαισθησίες της. Η ταυτότητά μου υπάρχει, το ΑΦΜ μου υπάρχει, τα στοιχεία μου είναι γνωστά. Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο πρέπει να πάρω μια κάρτα για να αποδείξω πράγματα που ήδη αποδεικνύονται.
Όπως ο μουσουλμάνος εξεγείρεται όταν σκίσεις μια σελίδα από το Κοράνι –και καλά κάνει- έτσι και γω εξεγείρομαι όταν κάποιοι προσπαθούν να μου στερήσουν το Χριστό. Όταν ο μάρτυρας του Ιεχωβά αρνείται να πιάσει όπλο στα χέρια του, έτσι και γω αρνούμαι να δεχτώ την κάρτα αυτή.
Θα πουν ορισμένοι πως είμαι θρησκόληπτος. Γιατί δεν λέτε το ίδιο για τον μουσουλμάνο; Γιατί δεν λέτε το ίδιο για το μάρτυρα του Ιεχωβά; Και μόνο αυτή σας η προκατάληψη αρκεί να με βάλει σε υποψίες πως κάτι παραπάνω βρίσκεται σε αυτήν την κάρτα. Αν δεν μπορείτε να ανεχτείτε την ιδιαιτερότητά μου, τότε ειλικρινά πείτε μου για ποιο λόγο δεν μπορείτε να το κάνετε. Μήπως σας ενοχλώ με την παρουσία μου;
Και αν η εκτίμησή μου είναι λάθος και το σφράγισμα του Αντίχριστου δεν είναι αυτό, τότε ειλικρινά ζητώ από τον Χριστό και την κοινωνία να με συγχωρήσει. Σε κόσμο με τέτοια κάρτα πάντως δεν μπορώ να ζω.
Αναρτήσεις
Η "κάρτα του πολίτη" δεν αποτελεί το χάραγμα της Αποκαλύψεως, αλλά ένα πολύ σημαντικό βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση, η οποία θα ολοκληρωθεί όταν το μικροκύκλωμα χαράσεται στο χέρι και στο μέτωπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα είναι πολύ σοβαρό και ενώ για τον επιστολογράφο αποτελεί πρόκληση των θρησκευτικών του πιστεύω, για μένα αποτελεί πρόκληση στον ίδιο βαθμό, παρ' όλο που δεν ανήκω σε κάποιο θρήσκευμα. Διότι αυτή η ρύθμιση συνεπάγεται την μετατροπή μου σε αριθμό, το μαγάρισμα του σώματός μου με ένα σύμβολο που επέλεξαν ανώμαλοι σατανολάτρες, την μετατροπή μέρους του σώματός μου, ως δημιουργήματος της Θείας Φύσεως σε βιοηλεκτρονικό πομπό και δέκτη, τον οποίον θα μπορούν να χειρίζονται οι διεστραμμένοι της εξουσίας κατά βούληση.
Κατά συνέπεια αρνούμαι την υποταγή σε αυτό, άσχετα εάν μείνω χωρίς φάρμακα, χάσω την δουλειά μου κλπ., όπως ο επιστολογράφος σας. Με μια όμως διαφορά: Επειδή φρονώ ότι το φασιστικό αυτό μέτρο δεν έχει μόνο συνέπειες θρησκευτικού χαρακτήρος, και επειδή δεν ανήκω σε θρήσκευμα που με εγκαλεί να στρέψω και την άλλη παρειά, ας ετοιμάζονται τα τομάρια που προωθούν αυτό το μέτρο να δεχθούν την ανυποχώρητη άμυνά μου, την άγρια οργή μου και τα δέοντα αντίποινα.
Συμφωνώ απολύτως με τον προηγούμενο σχολιασμό. Είναι απαράδεκτο για οποιονδήποτε ελεύθερο άνθρωπο να δεχτεί τέτοιου είδους παραβίαση της ιδιωτικής ζωής του. Αρνούμαι να παραχωρήσω το δικαίωμα να παρακολουθούν τη ζωή μου. Είναι σαν να αποδέχομαι ότι "Όλοι είναι ένοχοι μέχρις αποδείξεως του εναντίου". Θα επιστρέψω την κάρτα του πολίτη και θα θεωρήσω την πολιτεία υπεύθυνη για ότι θα ακολουθήσει την άρνησή μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή