Το μνημόνιο σανίδα σωτηρίας της πολιτικής τάξης

• Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Σημειώνει η προσωποποίηση της πολιτικά ανερμάτιστης μεταπολίτευσης, Μαρία Δαμανάκη στο «Βήμα του ΔΝΤ»: «Η κυβέρνηση, ούτε μπορούσε, ούτε και έπρεπε να αποφύγει το μνημόνιο». Ασφαλώς! Αν δεν έπρεπε, δεν θα μπορούσε…και δεν μπόρεσε! Αν και με δεκάδες κείμενα μέχρι σήμερα, ξεκινώντας μάλιστα πολύ πριν υπάρξει καν υποψία στη κοινή γνώμη για την πορεία προς το ΔΝΤ, ο γράφων και μερικοί άλλοι εξηγούσαμε πώς η κυβέρνηση και θα μπορούσε και όφειλε να αποφύγει την παγίδευση της χώρας στην πολιτική πρακτική και κουλτούρα του μνημονίου.
Όταν εμείς αγωνιζόμαστε για τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας, η κυρία αυτή αγωνιζόταν για να γίνει επίτροπος. Και ως επίτροπος βλέπει σήμερα τα πράγματα. Κάθε φορά ανάλογα με τη θέση της, δηλαδή την ταυτότητά της, εκφράζει άποψη, δήθεν πολιτική, για να νομιμοποιήσει τον νέο ρόλο της ασφαλώς. Φυσιολογικά πράγματα, αλλά απολύτως χυδαία πράγματα αν τα εξετάσει κανείς με κριτήριο την πολιτική ηθική στις δημοκρατίες. Ας είναι…
αυτή ήταν τελικά η «ηθική» της μεταπολίτευσης. Θύματα αυτής της τυχοδιωκτικής πολιτικής είναι όλοι οι Έλληνες πολίτες αριστεροί, κεντρώοι και δεξιοί. Αναδείξαμε στα εξουσιαστικά αξιώματα τους χειρότερους από εμάς. Τους πιο αδίστακτους, τους πιο αλητήριους, τους πιο ξεδιάντροπους, τους πιο αναξιοπρεπείς, τους πιο αμετροεπείς και εν τέλει μερικούς από τους πλέον αστοιχείωτους. Αυτοί, μαζί με τους πάτρωνές τους και το σύστημα υποστήριξης του καθεστώτος (συνδικαλισμός, ΜΜΕ, εκκλησία, επιμελητήρια, στοές κλπ) έστησαν ένα σύστημα διαπλοκής και διαφθοράς που οδήγησε στο αδιέξοδό τους. Ως διαφυγή από το τέλμα και τον βούρκο που οι ίδιοι δημιούργησαν βρήκαν τον «μηχανισμό στήριξης», για να μην πτωχεύσει δήθεν η χώρα, που ήδη όμως είχε πτωχεύσει, καθώς αν δεν είχε πτωχεύσει δεν θα ενεργοποιείτο ο μηχανισμός. Το μνημόνιο είναι το αποτέλεσμα της πτώχευσης και όχι το μέσο για να την αποφύγει η χώρα. Αυτή είναι η αλήθεια, αν θέλουμε να μιλάμε στοιχειωδώς σοβαρά.
Η πολιτική τάξη της χώρας πήρε μια βαθιά ανάσα με την ενεργοποίηση του μηχανισμού. Δίχως αυτόν θα είχαν διαλυθεί. Επέλεξαν λοιπόν να καταστρέψουν κυριολεκτικά την κοινωνία για να σωθούν οι ίδιοι. Ούτε ασφαλώς η ΝΔ θα μπορούσε να κάνει μεταρρυθμίσεις, ούτε το ΠΑΣΟΚ δίχως την απειλή στάσης πληρωμών στο εσωτερικό της χώρας. Πώς θα ήταν ποτέ δυνατόν ο Γιώργος Παπανδρέου να κυβερνήσει αν δεν εξαπατούσε τον ελληνικό λαό και ενδεχομένως το κόμμα του;
Άραγε για την πάταξη της φοροκλοπής και φοροδιαφυγής χρειαζόταν «μνημόνιο»;
Ή μήπως χρειαζόταν «μνημόνιο» για την ορθολογική αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα, ή για την εξίσωση των εργασιακών δικαιωμάτων μεταξύ ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, την εξάλειψη προνομίων των «ρετιρέ» ή για το σταδιακό και ορθολογικό άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, ή για την περιστολή της σπατάλης, ή για την διαφάνεια και την θεσμοθέτηση αναπτυξιακών πολιτικών ή …ή ..; Πώς θα γίνονταν όμως όλα αυτά από το διεφθαρμένο καθεστώς; Αν δεν απειλούσε τους πελάτες του πολιτικού συστήματος με πτώχευση ο Γιώργος Παπανδρέου και δεν εξευτέλιζε τον ελληνικό λαό, πώς θα μπορούσε να συμβιβάσει την στροφή 180ο που έπρεπε να κάνει μετά την απόλυτα, συνειδητά λαϊκιστική προεκλογική καμπάνια του, στην οποία, αν δεν κάνω λάθος συμμετείχε και η κ. Δαμανάκη; Δίχως το μνημόνιο πώς θα μείωνε μισθούς και συντάξεις για να κάνει «περαιώσεις»;
Τον λαϊκισμό, την απατεωνιά, και την πολιτική αλητεία του καθεστώτος που προήγαγε τον δικομματισμό και αναπτύχτηκε μέσω αυτού, καλούμαστε σήμερα όλοι να πληρώσουμε, κοινωνικά, πολιτισμικά και οικονομικά. Να μια ακόμη αλήθεια.
Σήμερα αυτό το καθεστώς μας απειλεί με εκλογές. Αυτό δεν ξανάγινε! Οι εκλογές είναι το θυμίαμα της δημοκρατίας, και όχι ο διάβολος του λαϊκού «εκκλησιάσματος».
Κάντε εκλογές, μην απειλείτε με εκλογές. Μην μας απειλείται με δημοκρατικές διαδικασίες. Από αυτές δεν κινδυνεύει ο λαός, αλλά το καθεστώς, αν τα αίτια της κρίσης συνειδητοποιηθούν από το εκλογικό σώμα. Αν μάλιστα ο λαός συνειδητοποιήσει ότι έπρεπε να ερωτηθεί πριν μας οδηγήσει ο Γ. Παπανδρέου στη φάκα, και όχι τώρα που εμφανιζόμαστε εγκλωβισμένοι, ίσως θυμώσει περισσότερο.
Μην παίζετε με τους δημοκρατικούς θεσμούς, δεν είναι πιστόλι οι εκλογές, ούτε γάντι που πετά το ΠΑΣΟΚ στη ΝΔ ή αντίστροφα!
Η χώρα δεν πρόκειται να πάθει χειρότερο κακό από αυτό που της κάνατε, ούτε η κοινωνία να φτωχύνει περισσότερο από ότι θα την φτωχύνετε τα επόμενα τρία χρόνια. Ο Κ. Σημίτης κάποια στιγμή είπε την αλήθεια, αναφερόμενος στο χειρότερο σενάριο, το οποίο κανείς εύκολα θα μπορούσε να αποφύγει σήμερα στην ΕΕ. Αν κάνουμε στάση πληρωμών, θα φύγουμε από το ευρώ και θα φτωχύνουμε κατά 30%, κατά μέσω όρο, είπε. Και εγώ σας λέω, - με την σύμφωνη γνώμη όλων των σοβαρών οικονομολόγων, ελλήνων και ξένων - ότι όχι μόνον θα φτωχύνουμε κατά το ίδιο ποσοστό μέσα σε μια τριετία, το πολύ, ακολουθώντας τις πρόνοιες του μνημονίου, αλλά ότι σε αυτή την περίπτωση θα υπάρξει δραματική ανισότητα στην φτωχοποίηση, θίγοντας δυσανάλογα τα δύο τρίτα της κοινωνίας ενώ ταυτόχρονα δημιουργείται εμπόδιο στην ανάπτυξη. Να γιατί, επίσης, το καθεστώς αγωνίζεται για την διατήρηση του μηχανισμού φτωχοποίησης και απορύθμισης όπως η ίδια η τρόικα τον αποκαλεί.
Η κυβέρνηση και μπορούσε και έπρεπε να αποφύγει το μνημόνιο, αν δεν ήταν αυτή που είναι και δεν εξέφραζε τα συμφέροντα που εκφράζει. Σε αυτές τις εκλογές όμως, ο λαός δεν θα πρέπει να κρίνει με το «εάν», αλλά με το «διότι». Δεν κινδυνεύει η χώρα από την πτώση του καθεστώτος. Από την διατήρησή του απειλείται. Απειλή για την δημοκρατία και τον λαό δεν είναι η απειλή που εκτοξεύει το καθεστώς, αλλά η πιθανότητα να «αθετήσει» την απειλή του. Ο Γιώργος Παπανδρέου αποδείχθηκε ότι δεν ξέρει να παίζει με πιστολάκια...πόσο μάλλον αν αυτά είναι «γεμάτα» με λαϊκή αγανάκτηση! Η συνέχεια του γουέστερν στην κάλπη.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση