Από τον κύκλο της de jure (εικονικής) κυριαρχίας, στον κύκλο της de facto χρεοκοπίας

Είναι γνωστό από την κλασική μηχανική πως αν προσδιοριστούν με την απαραίτητη ακρίβεια τα μεγέθη που ορίζουν την κίνηση ενός σώματος σε μια δεδομένη στιγμή μπορεί να προβλεφθεί με ακρίβεια η μελλοντική συμπεριφορά του και να αναπαρασταθεί η παρελθοντική.
Η αρχή αυτή λίγο πολύ ισχύει στην πολιτική, στην οικονομία, αλλά και γενικότερα στο πεδίο της καθημερινής ζωής.
Εάν, για παράδειγμα, μια κοινωνία θέλει να πάει μπροστά και να επιτύχει τους στόχους της (συλλογικούς και ατομικούς) χρειάζεται να ξεφύγει από την αδράνεια και να θέσει σε ενέργεια, είτε αυθόρμητα, είτε καθοδηγούμενη, είτε κατ΄ αντίδρασιν το σύνολο των δυνάμεων της.
Ιδιαίτερα, στη σημερινή εποχή της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, κρίσιμης σημασίας παράγοντας είναι η επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο, το οποίο αποτελεί θεμέλιο για την απελευθέρωση μια νέας παραγωγικότητας.
Επομένως, όταν γίνεται λόγος για οικονομική, κοινωνική και πολιτική αναβάθμιση χρειάζεται να λαμβάνονται υπόψη όλες οι πτυχές του προβλήματος.
Ακριβέστερα, μπορούμε να μιλάμε για οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη όταν, στο οικονομικό, κοινωνικό, μορφωτικό και πολιτικό πλαίσιο:

• α. δεν ισχύει στην πράξη η αρχή της ισότητας.
• β. ο τρόπος λειτουργίας του κράτους σε μόνιμη βάση ευνοεί την παραγωγή ανισοτήτων, την διαφθορά, την ανομία, την πολιτική σκοπιμότητα, γενικώς στρουθοκαμηλίζει..
• γ. όταν το παρεχόμενο από το κράτος επίπεδο εκπαίδευσης με την σύμπτυξη τμημάτων και την συνακόλουθη μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού, των αμοιβών κ.α. υποβαθμίζεται σημαντικά.
• δ. όταν τα αποτελέσματα που παράγουν οι πολιτικές που ακολουθούνται οδηγούν σε πληθυσμιακή αποψίλωση την ύπαιθρο και σε δεινή οικονομική εξάντληση τον πληθυσμό των αστικών κέντρων.
• ε. όταν η παραγωγή, το εμπόριο, οι τέχνες, τα γράμματα, ο αθλητισμός κ.α. με αφορμή την κρίση παρακμάζουν και αναγκαστικά παρασύρουν προς τα κάτω την γενική έννοια της κουλτούρας και τον πολιτισμό.
  Εδώ δεν θα αποτελούσε υπερβολή να πούμε ότι καθώς βαίνουν οι εξελίξεις στην οικονομία οι πολίτες της χώρας ίσως αναγκαστούν στο κοντινό μέλλον, εκ των πραγμάτων, να βλέπουν με αίσθημα κατωτερότητας τους άλλους του πολιτισμού.
• στ. όταν δεν λαμβάνονται υπόψη όλες οι συνιστώσες του προβλήματος, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι για την οικονομική και κοινωνική αναβάθμιση της χώρας, σε μια ευρωπαϊκή κοινωνία όπου τα κράτη- μέλη συνδέονται άρρηκτα με τις αρχές του κράτους δικαίου, της εταιρικότητας, κ.α προαπαιτούμενο είναι η οικονομική και κοινωνική σύγκλιση με σημείο αναφοράς τον γενικό μέσο όρο.
  

Συνεπώς και λαμβάνοντας υπόψη τα ουσιώδη χαρακτηριστικά του προσανατολισμού της ακολουθούμενης πολιτικής οδηγούμαστε στο συμπέρασμα να πούμε ότι στο όνομα της διάσωσης της χώρας και των πολιτών η οικονομική ελιτ διεξάγει τον μεγαλύτερο της νεότερης ιστορίας πόλεμο οικονομικού επεκτατισμού με δούρειο ίππο τον 3ο ή τον 4ο που προέκυψε πρόσφατα δρόμο της σοσιαλδημοκρατίας.
Για να μπορέσουμε όμως να αντιληφθούμε τις παραπάνω σκέψεις είναι απαραίτητο να κάνουμε ορισμένες συγκρίσεις.
Για παράδειγμα, τι πρόοδο έχει επιτύχει ή τι ζημιά έχει ο απλός πολίτης (αναλογικά πάντα) τον τελευταίο καιρό σε σύγκριση με την οικονομική ελίτ.
Ποιες είναι οι προοπτικές, τα αναμενόμενα του απλού πολίτη για τα επόμενα χρόνια και ποιες είναι οι προοπτικές των οικονομικά ισχυρών στην εποχή του Fast Track
Mε αυτά και με άλλα καταλήγουμε να πούμε ότι η κοινωνία δεν βρίσκεται σε «μεταβατικό στάδιο» με τριετή ορίζοντα σε ό,τι αφορά τη δημοσιονομική κατάσταση και το δημόσιο έλλειμμα, κατά πάσα βεβαιότητα βρισκόμαστε σε ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση