Η επανάσταση των «νοικοκυραίων»
Οποιοδήποτε κόμμα βρίσκεται στην εξουσία αυτό που επιθυμεί είναι να επικρατεί «ησυχία» στην κοινωνία. Να μην υπάρχουν εντάσεις, εκρήξεις, διαδηλώσεις, διαμαρτυρόμενοι συνταξιούχοι, φοιτητές, δημόσιοι υπάλληλοι. Και φυσικά τα τελευταία χρόνια υπάρχει και αυτό το γνωστό σε όλους «κόμμα» των «νοικοκυραίων» που δε θέλουν με τίποτε τις εξεγέρσεις κατά της εξουσίας. Αυτό το «κόμμα» και η κουβέντα για το αν οι νοικοκυραίοι αντέχουν τις διαδηλώσεις, «έφαγε» την προηγούμενη κυβέρνηση. Συνεχή επεισόδια σε διαδηλώσεις, σπασμένες βιτρίνες, εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και οι «νοικοκυραίοι» που είναι ένα διόλου ευκαταφρόνητο εκλογικό ποσοστό, πέταξαν στη γωνία τον Καραμανλή και έφεραν τον Παπανδρέου που τους έταζε λεφτά και ησυχία.
Να που φτάσαμε φθινόπωρο του 2010, με το ΔΝΤ πάνω από το κεφάλι μας και πλέον περιμένουμε πώς θα αντιδράσουν και πάλι οι νοικοκυραίοι. Αυτοί με τις μικροαστικές αντιλήψεις τους που όταν βλέπουν το βιός του να διαλύεται «παίρνουν ανάποδες».
Όμως, νοικοκυραίοι δεν είναι οι μόνο καταστηματάρχες που δεν έχουν δουλειά όταν γίνονται διαδηλώσεις. Δεν είναι οι μικρομεσαίοι που θέλουν όλα να κυλούν ήσυχα για να είναι ήσυχη και η αγορά.
Στην Ελλάδα της κρίσης, φάνηκε ότι οι νοικοκυραίοι είναι πολλοί περισσότεροι απ’ ότι περιμέναμε. Είναι οι οικογένειες που έχασαν το 30% του εισοδήματός τους, αυτοί που δεν έχουν δουλειά, όσοι θα πληρώσουν 20%-30% πάνω το πετρέλαιο θέρμανσης, όσοι περίμεναν να πάρουν επίδομα θέρμανσης και τελικά θα δώσουν κι όλας.
Όλοι αυτοί, λοιπόν, οι νοικοκυραίοι δεν πρέπει να είναι όπως παλιά. Δεν πρέπει να καθίσουν ήσυχα στα αυγά τους και στον καναπέ τους. Δεν πρέπει να μείνουν απαθείς στην επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης που ποντάρει ακριβώς στην ηρεμία, την απάθεια, τον εφησυχασμό και φυσικά στο ότι έχει καταφέρει να δημιουργήσει ενοχές στον κόσμο για την κρίση που περνάμε.
Οι νοικοκυραίοι ας αφήσουν κατά μέρος τον μικροαστισμό τους και ας ξεσηκωθούν. Οι διακοπές τέλειωσαν, καλάθι από τη ΔΕΘ δε θα περιμένουν, νέα μέτρα – φωτιά έρχονται.
Ούτε πρέπει να παρασύρονται από τις στημένες «πρώτες ειδήσεις» των καναλιών για τις περιφερειακές εκλογές, ποιοι θα μπουν, ποιοι είναι τα φαβορί, πόσο φοβερός είναι ο Καλλικράτης. Όλα αυτά είναι δευτερεύοντα μπροστά στο θέμα της επιβίωσης του ελληνικού λαού από τη λαίλαπα της Τρόικας και της κατοχικής κυβέρνησης.
Κι εν πάση περιπτώσει, μπορεί να είναι σοβαρό το θέμα ότι ο Παπανδρέου παρακαλάει υπουργούς να πάνε στις εκλογές και τρώει συνέχεια πόρτες, Ασφαλώς και είναι σοβαρό όταν ακυρώνεται ένας πρωθυπουργός.
Όμως, τον κόσμο δεν τον ενδιαφέρει αν την επόμενη ημέρα θα είναι ο Παπανδρέου, η Μπατζελή, ο Μαγκριώτης, η Γεννηματά.
Αυτό που πρέπει να τον ενδιαφέρει είναι πώς θα γλιτώσει από μια κυβέρνηση που κάνει τα αδύνατα δυνατά για να διαλύσει μια χώρα.
Η επανάσταση των νοικοκυραίων, όπου κι αν αυτοί βρίσκονται, ότι κι αν κάνουν, πρέπει να είναι άμεση και δυναμική. Διότι ο τόπος δεν αντέχει άλλες δοκιμασίες.
Οι "νοικοκυραίοι" δεν είναι επαναστατικοί τύποι. Είναι στην κοινωνία αυτοί που λέμε "η συντήρηση". Είναι αυτοί που από μέσα τους παρακαλάνε να αλλάξει κάτι, αλλά μόλις κάποιοι ξεσηκωθούν θα τους αποκαλέσουν "αλήτες". Θα είναι όμως πρώτη σειρά, με τους επίσημους, στις εκδηλώσεις μνήμης όταν οι "αλήτες" βαφτιστούν "επαναστάτες" από το σύστημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήωχ τι βλεπω και δω επανασταση??? ααχαχαχαχαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι απο τους παχυσαρκους νυκοκυραιους κιολας????
ρε παιδια λιγη σοβαροτητα την εχετε χασει τη μπαλα...
Αν εμείς χάσαμε την μπάλα, εσύ έχασες την σοβαρότητα και μάλλον είσαι ο μεγαλύτερος χαμένος
ΑπάντησηΔιαγραφή