Ρουμάνοι και ο σφετερισμός των Βλάχων με αφορμή το Μακεδονικό

• "...Οι Βλάχοι της Μακεδονίας και Ηπείρου καθώς και Αλβανίας υπήρξαν ανέκαθεν Έλληνες με ελληνική συνείδηση και αυτό αποδεικνύεται από την ίδια την ιστορία..."

Ο Ελληνισμός της Μακεδονίας πέρα από το Βουλγαρικό Κομιτάτο ταυτόχρονα αντιμετώπιζε και το Ρουμανικό Μακεδονικό Κομιτάτο, το οποίο συνεργαζόταν με το πρώτο κα μάλιστα στενότατα!Αντικείμενο της Ρουμανικής προπαγάνδας υπήρξαν οι Βλαχόφωνοι πληθυσμοί της Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Αλβανίας. Οι Βλάχοι* στην Ήπειρο- Μακεδονία βρίσκονταν σε ορεινές, άγονες περιοχές που δεν υπήρχαν ούτε καν οι στοιχειώδεις συγκοινωνίες.
Υπάρχουν δύο θεωρίες σχετικά με την προέλευση των Βλάχων.
-Μία θεωρία είναι ότι είναι απόγονοι Ρωμαίων Λεγεωναρίων οι οποίοι εγκαθίσταντο στα φυλάκια κατά μήκος της Εγνατίας οδού και δια επιμειξιών ανεμίχθησαν με τον εντόπιο Ελληνικό πληθυσμό στους οποίους μετέδωσαν και την Λατινική γλώσσα.
-Άλλη Θεωρία (πιό πιθανή, βάσει ανθρωπολογικών,λαογραφικών και ιστορικών στοιχείων) είναι ότι προέρχονται από Έλληνες των ορεινών περιοχών της Ηπείρου-Μακεδονίας και Θράκης, οι οποίοι επί Ρωμαιοκρατίας κατατάσσονταν στον Ρωμαϊκό στρατό ως Οροφύλακες (στρατός των συνόρων). Όλοι οι στρατιώτες ήσαν υποχρεωμένοι να μαθαίνουν τη λατινική γλώσσα. Οι οροφύλακες υπηρετούσαν 20 χρόνια στον στρατό, ακολουθούνταν από τις οικογένειές τους, τα δε παιδιά τους κατατάσσονταν και αυτά στον Ρωμαϊκό στρατό. Έτσι εξηγείται πως εκτός των στρατιωτών και οι οικογένειες τους μάθαιναν την Λατινική.
Μετά την απόλυση τους οι στρατιώτες και οι οικογένειές τους επανέρχονταν στην αρχική τους κατάσταση. Όσοι κατάγονταν από πεδινές περιοχές, λόγω της συχνής επικοινωνίας με το Ελληνόφωνο Ελληνικό στοιχείο επανέρχονταν στην μητρική τους γλώσσα. Όσοι όμως κατάγονταν από ορεινές περιοχές, οι οποίοι ήσαν και οι πολυπληθέστεροι, λόγω της ελλείψεως επικοινωνίας και επαφής με τους Ελληνόφωνους συμπατριώτες τους διατήρησαν το Λατινικό ιδίωμα το οποίο όμως ανεμίγνυαν και με τις ντόπιες διαλέκτους.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκε το Βλαχικό ιδίωμα χωρίς όμως οι Βλαχόφωνοι πληθυσμοί να απωλέσουν την ελληνική εθνική συνείδηση τους. Μέχρι το 1912, όχι μόνο στην Μακεδονία και την Ήπειρο, αλλά και σε άλλες περιοχές (Μοναστήρι,Αχρίδα, Κρούσοβο, Σκόπια, Βελεσά κ.α.) οι Βλαχικές κοινότητες διατηρούν πολλά Ελληνικά σχολεία που χρηματοδοτούν οι ίδιοι οι Βλάχοι, αποκλειστικώς για τα παιδιά τους.
Τα ιδρυθέντα Ρουμανικά σχολεία επεβλήθησαν και συντηρήθηκαν απο το επίσημο Ρουμανικό κράτος. Μετά τους βαλκανικούς πολέμους, πολλοί Βλάχοι κατέφυγαν από τα εδάφη που κατελήφθησαν από την Σερβία και την Βουλγαρία στην Ελλάδα. Όσοι παρέμειναν εκσλαβίσθηκαν. Την ελληνική προέλευση των Βλάχων ενισχύει ακόμη και ο περήφανος χαρακτήρας τους, η αποφυγή επιμειξίας τους με το Σλαβικό και με το Σλαβόφωνο στοιχείο, ενώ αντιθέτως δεν παρατηρείται καμία αποφυγή επιμειξίας με το Ελληνικό στοιχείο. Στους Βλαχόφωνους πληθυσμούς αφθονούν αρχαία ελληνικά ονόματα και μάλιστα Μακεδόνων (Φίλιππος, Αλέξανδρος κ.λ.π).
Οι Σλάβοι και οι Ρουμάνοι το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα ξεκίνησαν μία άνευ προηγουμένου ανιστόρητη προπαγάνδα για την προέλευση των Βλάχων. Αναφέρουν ότι Ρουμανικοί πληθυσμοί οικειοθελώς ή βιαίως μετατοπίσθηκαν κατά τους πρώτους Βυζαντινούς χρόνους από την Ρουμανία προς την Μακεδονία. Αυτός ο ισχυρισμός δεν στέκει ιστορικώς από πουθενά, αλλά και δια της λογικής απορρίπτεται αμέσως, διότι δεν είναι δυνατόν να δεχθούμε ότι οι Ρουμάνοι λαός γεωργικός θα εγκατέλειπε τις εύφορες πεδιάδες της Ρουμανίας και θα επέλεγε ως χώρους νέας εγκατάστασης ορεινές απρόσιτες και άγονες περιοχές της Μακεδονίας και της Ηπείρου. Το βλαχικό ιδίωμα (μίγμα λατινικών και ελληνικών λέξεων, ακόμα και ιλλυρικών) διαφέρει σε τέτοιο βαθμό από την ρουμανική γλώσσα, ώστε να είναι αδύνατη η συνεννόηση μεταξύ Ρουμάνων και Βλαχόφωνων πληθυσμών. Από το βλαχικό ιδίωμα εξάλλου λείπουν οι Δακικές ρίζες, οι οποίες είναι χαρακτηριστικές της ρουμανικής γλώσσας.
Οι Βλάχοι της Μακεδονίας και Ηπείρου καθώς και Αλβανίας υπήρξαν ανέκαθεν Έλληνες με ελληνική συνείδηση και αυτό αποδεικνύεται από την ίδια την ιστορία, π.χ. όπως τον αγωνιστή της Επαναστάσεως και Πρωθυπουργό της Ελλάδας Ιωάννη Κωλλέτη, τον Ζαλοκώστα, τον Αβέρωφ, τον Σίνα,τον Στουρνάρα,τον Τοσίτσα,τους Αρματωλούς Βλαχαβάν, Νικοτσαράν, Κατσαντωναίους, Βλαχοπουλαίους κ.α.
Από της ενώσεως των παραδουναβίων Ηγεμονιών της Ρουμανίας και ειδικά από το 1854,
-πρώτη η Ρωσία η οποία απέβλεπε στην εξασθένιση του Ελληνισμού της Μακεδονίας και στον αποπροσανατολισμό των Ρουμάνων από την υπό Ρωσσική κατοχή, της εν τούτοις Ρουμανικής Βεσσαραβίας,
-δεύτερη η Αυστρία η οποία και αυτή θέλει να περισπάσει την προσοχή του ρουμανικού λαού από τους Ρουμάνους κάτοικους της Αυστριακής Τρανσυλβανίας,
εξωθούν την Ρουμανία να δημιουργήσει την θεωρία ότι οι Βλάχοι της Μακεδονίας και Ηπείρου είναι Ρουμάνοι διαφυγόντες εκ Ρουμανίας. Θεωρία βεβαίως τελείως ανιστόρητη, όπως προαναφέραμε.
Ο τότε ηγεμών της Ρουμανίας Κούζας, ερωτηθείς από τους αντιτιθέμενους συνεργάτες του, γιατί εγείρει τόσες ανόητες αξιώσεις επί της Μακεδονίας οι οποίες μόνο σε έξοδα θα υποβάλλουν το νέο κράτος και κανένα πρακτικό όφελος δεν θα αποκομιστεί απάντησε το εξής ασύλληπτο:
«Σε έναν νέο λαό,για να πάει εμπρός,πρέπει να του δημιουργήσουμε ιδεώδη, διεκδικήσεις και βλέψεις προς τα εμπρός»!!!!
Έτσι το 1860 δημιουργείται στο Βουκουρέστι το Μακεδονικό Ρουμανικό Κομιτάτο κατά το πρότυπο του Πανσλαβιστικού Κομιτάτου με τον σκοπό να διαφωτίζει τους Βλάχους της Ελληνικής Χερσονήσου σχετικά με τη ρουμανική καταγωγή τους! Η ρουμανική προπαγάνδα ουσιαστικώς απέτυχε διότι προσήλθε ελάχιστος αριθμός καιροσκόπων βλαχοφώνων με σκοπό μόνο την είσπραξη ρουμανικού χρυσίου.Μεταξύ των ανωτέρω ήταν και ο αρνησίπατρις Έλληνας διδάσκαλος Απόστολος Μαργαρίτης.
Ο Μαργαρίτης έγινε μέλος του Ρουμανικού Κομιτάτου το 1865, συνεργάστηκε στενότατα τόσο με το Πανσλαβιστικό Κομιτάτο όσο και με τους Γάλλους Καθολικούς Μοναχούς, οι οποίοι ως συμφέρον τους έβλεπαν την καταπολέμηση του Ελληνισμού της Μακεδονίας. Ο Μαργαρίτης εισέπραττε άφθονα χρήματα εκ Ρουμανίας για την ίδρυση Ρουμανικών σχολείων στα οποία ελάχιστοι μαθητές φοίτησαν.
Αυτός ο «καθηγητής» λοιπόν αφού επί μία 30ετία εξαπατά την ρουμανική κυβέρνηση αποσπώντας χρήματα εκδιώχθηκε το 1895. Με την αποπομπή του η δράση του Ρουμανικού Κομιτάτου ατόνισε για ένα διάστημα στην Μακεδονία. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν ο Βλαχόφωνος Μαργαρίτης μετέβη στο Βουκουρέστι για να συνεννοηθεί με τους επίσημους Ρουμάνους χρησιμοποίησε διερμηνέα,επειδή ούτε ο ίδιος καταλάβαινε την ρουμανική γλώσσα, αλλά ούτε και οι Ρουμάνοι το Βλαχικό ιδίωμα.
Το 1900 ο Ρουμάνος Λαζαρέσκο Λεκάντα δημοσιογράφος από το Βουκουρέστι και πρώην επιθεωρητής ρουμανικών σχολείων στην Μακεδονία αναφέρει σε άρθρο του τα εξής:
«Αρκεί να επισκεφτεί κάποιος την Μακεδονία για να πεισθεί ότι οι πληθυσμοί των Βλάχων, με εξαίρεση τα μισθωτά οργανά μας, παραμένουν Ελληνικώτατοι σε ιδέες και σε αισθήματα παρά την 40ετή προπαγάνδα μας».
Το 1902 ο Βούλγαρος υπουργός Παιδείας Κήτσεφ γράφει:
«Η ρουμανική Εθνική κίνηση εμφανίστηκε υπό την επιρροή της Βουλγαρικής Εθνικής κίνησης. Οι Βούλγαροι βοήθησαν αυτή κατά το δυνατόν,αλλά δυστυχώς δεν επετεύχθη τίποτα,διότι ο Κουτσοβλαχικός πληθυσμός είναι μικρός και διασκορπισμένος. Εξαιτίας τούτου ο Ελληνισμός κατόρθωσε να κατακτήσει τις καλύτερες δυνάμεις της Κουτσοβλαχιάς».
Το 1902 προτρεπόμενοι και πάλι οι Ρουμάνοι από την Ρωσία, Βουλγαρία και Αυστροουγγαρία επαναλαμβάνουν την προπαγάνδα τους στην Μακεδονία όπου συνεργάζονται αδελφικότατα με το Βουλγαρικό Κομιτάτο. Βεβαίως είναι ελάχιστοι οι προδότες Βλαχόφωνοι οι οποίοι ακολουθούν τους Ρουμάνους Κομιτατζήδες, εν τούτοις δεν παύουν να θεωρούνται αυτοί οι ελάχιστοι ως εχθροί του Ελληνισμού.
Γρήγορα όμως αυτή η κίνηση του Ρουμανικού Κομιτάτου διαλύεται υπό των Ελληνικών Σωμάτων και οι Βλαχόφωνοι πληθυσμοί τίθενται στο πλευρό των Ελλήνων αδελφών τους.
Η Ρουμανική κυβέρνηση τότε, μανιωδώς, στρέφεται το 1906-09 εναντίον του Ελληνικού στοιχείου στην Ρουμανία. Κλείσιμο ελληνικών σχολείων, διωγμοί, δολοφονίες και εξορίες Ελλήνων είχαν ως αποτέλεσμα και την διακοπή των διπλωματικων σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Ρουμανίας από το 1906–11.
* Το όνομα «Βλάχος» προέρχεται από την εποχή της κατοχής της Αιγύπτου υπό των Μακεδόνων.Οι Πτολεμαίοι χρησιμοποίησαν ντόπιους χωρικούς («Felah» κατά την τοπική διάλεκτο) ως οροφύλακες.Έκτοτε οι οροφύλακες στην Αίγυπτο αποκαλούνται «Felah».Την ονομασία αυτή οι Μακεδόνες μετέδωσαν στη συνέχεια στους Ρωμαίους οι οποίοι έτσι ονόμασαν και τους επιστρατευόμενους μη Ρωμαίους στρατιώτες στην Ευρώπη ως οροφύλακες.
-Στην Ελληνική το Felah μετετράπη σε Βλαχ και Βλάχος,σε άλλα μέρη της Ευρώπης το Felah μετετράπη σε
-Walach (κεντρ. Ευρώπη)
-Wallon (Γαλλία ,Βέλγιο)
-Wales, Welsch (Ουαλία)

Πηγή: «Η εναντίον της Μακεδονίας βουλγαροκομμουνιστική επιβουλή»
Συγγραφέας: Γ.Α.Λ

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση