Η κοινωνική έκρηξη έρχεται...

Πότε θα γίνει η κοινωνική έκρηξη; Ερώτημα που δεν απασχολεί μόνο αυτούς που με πολύ μεγάλη υπομονή περιμένουν να δούνε "που το πάει η κυβέρνηση" ή που φοβούνται μήπως χάσουν περισσότερα από όσα θα κερδίσουν αυτή τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Το ερώτημα του χρονικού προσδιορισμού της σίγουρης κοινωνικής έκρηξης απασχολεί πρώτιστα τους κυβερνώντες, οι οποίοι προσπαθούν να δημιουργήσουν τάχιστα ένα περιβάλλον αποκλεισμού από την πιθανότητα εξεύρεσης οποιασδήποτε λύσης πέρα από την λύση που ακούει στο όνομα ΔΝΤ και που μόνο τα χείριστα θα επιφέρει στην χώρα

Ακούμε συνεχώς ότι έρχεται κοινωνική έκρηξη, λόγω των οικονομικών μέτρων που λαμβάνει η κυβέρνηση, μειώνοντας το πραγματικό εισόδημα του λαού. Επίσης, ακούμε διαρκώς διάφορες εκτιμήσεις για το πότε θα συμβεί η κοινωνική έκρηξη.
Για να εκτιμηθεί ο χρόνος της κοινωνικής έκρηξης θα πρέπει να συνεκτιμήσουμε τα παρακάτω:
Υπάρχουν κάποιες μελέτες, οι οποίες αναφέρουν ότι στην Ελλάδα ο πληθυσμός, όσον αφορά τα οικονομικά του, είναι κατανεμημένος ως εξής:

α. Ανώτερη τάξη: 10%
β. Μεσαία τάξη: 40%
γ. Κατώτερη τάξη: 50%

Οι ίδιες μελέτες αναφέρουν ότι η κατανομή του πλούτου στη χώρα μας έχει ως εξής:

α. Ανώτερη τάξη: 50%
β. Μεσαία τάξη: 40%
γ. Κατώτερη τάξη: 10%

Από τα παραπάνω προκύπτει το σημαντικό συμπέρασμα ότι η μεσαία τάξη νέμεται από τον παραγόμενο εθνικό πλούτο, ακριβώς το ποσοστό πουτης αναλογεί, δηλαδή δεν κλέβει κανέναν αλλά ούτε και την κλέβουν.
Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο. Γιατί;
Γιατί η μεσαία τάξη, πληθυσμού 40% αποτελεί την ασπίδα προστασίας της ανώτερης τάξης. Αυτή η ασπίδα εμποδίζει κάθε εξέγερση της κατώτερης τάξης. Αυτό συμβαίνει γιατί η μεσαία τάξη, μη έχοντας βιοποριστικό πρόβλημα, απολαμβάνει μια σχετικά άνετη ζωή, με διπλά και τριπλά αυτοκίνητα, με καταθέσεις σε τράπεζες, με διπλά και τριπλά σπίτια, με καλοκαιρινές διακοπές, καλό ντύσιμο κλπ. Έχει την άνεση να στείλει τα παιδιά της για σπουδές και γενικά δεν είναι μεν πλούσια, αλλά δεν στερείται και κάτι.
Όταν λοιπόν η κατώτερη τάξη, απελπισμένη από τη φτώχεια, αποπειράται να εξεγερθεί, με βίαια επεισόδια στους δρόμους, εμπρησμούς κάδων σκουπιδιών, αυτοκινήτων και καταστημάτων, αμέσως η μεσαία τάξη παίρνει το μέρος της ολιγαρχίας, συμφωνώντας στον χαρακτηρισμό των εξεγερμένων ως αναρχικών, αληταράδων, διασαλευτών της τάξης κλπ, εφόσον η ίδια αισθάνεται μέρος του συστήματος, άρα ευνοημένη από αυτό.
Τι θα συμβεί όμως όταν, κατόπιν της κυβερνητικής πολιτικής, αρχίσει να φτωχοποιείται η μεσαία τάξη; Όταν θα χάσει όλες αυτές τις ανέσεις που σήμερα απολαμβάνει; Όταν συνειδητοποιήσει ότι αδυνατεί να αποπληρώσει δάνεια και κάρτες και ενδεχομένως χάσει σπίτια, αυτοκίνητα, ταξίδια και αντιμετωπίσει πλέον βιοποριστικό πρόβλημα;
Τότε, σαφέστατα θα επαναπροσδιορίσει τη θέση της και θα βρεθεί να συντάσσεται με την κατώτερη τάξη, παίρνοντας και η ίδια μέρος στις εξεγέρσεις.
Μόνο που τότε, μια ολιγαρχία του 10% θα αδυνατεί πλέον να επιβληθεί με οποιαδήποτε μέσα καταστολής, όπως αστυνομικές δυνάμεις κλπ.
Ως παράδειγμα θα έπρεπε να ληφθεί η ιστορία της Αργεντινής, όπου πραγματοποιήθηκε λαϊκή εξέγερση, μόνο όταν εθίγησαν τα δικαιώματα της μεσαίας τάξης.

Πηγή