Ζητείται επιχειρηματίας για την πρωθυπουργία!

• Εναλλακτικά σενάρια.... διαχείρισης πολιτικού κινδύνου, για το ενδεχόμενο κατάρρευσης των δύο πολιτικών κομμάτων που κυριάρχησαν στη χώρα από την Μεταπολίτευση, επιχειρούν να εκπονήσουν τα ισχυρά επιχειρηματικά «τζάκια» της χώρας, αλλά προς το παρόν από την εξίσωση λείπει ένας βασικός παράγοντας: το πρόσωπο που θα μπορούσε να γίνει η λαμπερή βιτρίνα του ελληνικού… Business Party, κινούμενος στα χνάρια του Σίλβιο Μπερλουσκόνι

Σύμφωνα με πληροφορίες του “S”, στα επιχειρηματικά σαλόνια συζητείται έντονα το τελευταίο διάστημα, ιδιαίτερα μετά την υποχρεωτική προσφυγή της χώρας στο διεθνή μηχανισμό διάσωσης, ο κίνδυνος πλήρους κατάρρευσης του μεταπολιτευτικού σκηνικού της χώρας, που αρκετοί επιχειρηματίες εκφράζουν σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις φόβους, ότι θα οδηγούσε σε πλήρη αποσταθεροποίηση της χώρας και στην ανάδυση νέων απειλών για τα συμφέροντα της ελληνικής επιχειρηματικής κοινότητας (χρεοκοπία, κοινωνικές εκρήξεις, πολιτικό χάος).
Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν, ότι η τελευταία δημόσια εμφάνιση του Δ. Δασκαλόπουλου στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ, όπου επιχείρησε να ορίσει για λογαριασμό των μεγαλοεπιχειρηματιών και τραπεζιτών, που εκπροσωπούνται στον ΣΕΒ, τους κανόνες παιχνιδιού στο σκηνικό της… μετά-Μεταπολίτευσης, έγινε με την έγκριση των λεγόμενων «γερόντων» του ΣΕΒ, δηλαδή των εκπροσώπων των παραδοσιακών «τζακιών» της ελληνικής επιχειρηματικότητας, που ανησυχούν ιδιαίτερα για τη σημερινή πολιτική κατάσταση:
Το ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ισχυρών επιχειρηματικών κύκλων, προς το παρόν «αντέχει» πολιτικά στο κόστος των σκληρών μέτρων που επιβάλλονται για τη σταθεροποίηση της οικονομίας, αλλά υπάρχει σοβαρός κίνδυνος μέσα στους επόμενους μήνες να εξαλειφθεί το πολιτικό του κεφάλαιο, υπό το βάρος της ύφεσης, της ανεργίας, της υποβάθμισης του βιοτικού επιπέδου ευρύτατων στρωμάτων και των κοινωνικών αντιδράσεων που ήδη εκδηλώνονται με σφοδρότητα.
Στον αντίποδα, οι πολιτικοί του συντηρητικού στρατοπέδου, που κατά παράδοση έχαιραν της εκτίμησης των ισχυρών επιχειρηματικών παραγόντων της χώρας (Κ. Μητσοτάκης, Ντ. Μπακογιάννη, Στ. Μάνος, Α. Ανδριανόπουλος κ.α.) βρίσκονται σήμερα πολιτικά «παροπλισμένοι», ενώ στο κόμμα της Ν.Δ., που έχει σήμερα τα χαμηλότερα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις στην ιστορία του, κυριαρχεί ο Α. Σαμαράς, που μόλις πρόσφατα «έγραψε κάτω από τη βάση» σε ένα κρίσιμο τεστ του επιχειρηματικού κόσμου, όταν αρνήθηκε να εγκρίνει το σκληρό σταθεροποιητικό πρόγραμμα που επέβαλαν η Ε.Ε. και το ΔΝΤ. Μάλιστα, αποξένωσε, όπως λένε στους επιχειρηματικούς κύκλους, το κόμμα από τη φιλελεύθερη πτέρυγα των υποστηρικτών του, με τη διαγραφή της κ. Μπακογιάννη.
Σε αυτό το πλαίσιο, η εκτίμηση που επικρατεί στο χώρο των ισχυρών «τζακιών», είναι ότι έχουν σχεδόν εξαντληθεί οι δυνατότητες αποτελεσματικής διακυβέρνησης και εκπροσώπησης των συμφερόντων τους από τα δύο μεγάλα κόμμα και ήδη πολλοί τείνουν να καταλήξουν στην άποψη, ότι πρέπει να συγκροτηθεί άμεσα μια πολιτική κίνηση που θα εκφράσει με καθαρότερο τρόπο την επιχειρηματική κοινότητα και θα μπορέσει, αν παραστεί ανάγκη, να αξιοποιηθεί σαν «χρυσή εφεδρεία» του πολιτικού συστήματος σε ακραίες συνθήκες κρίσης.
«Καμένοι» υποψήφιοι ηγέτες
Ωστόσο, το σχέδιο αυτό «χωλαίνει» σε ένα σημείο που μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικής σημασίας: εδώ και χρόνια ζητείται ο Έλληνας Σίλβιο Μπερλουσκόνι, μια χαρισματική προσωπικότητα που θα γεφυρώσει σε επίπεδο πολιτικής επικοινωνίας… λαό και Κολωνάκι, λειτουργώντας σαν πολιτικός ηγέτης μεγάλης δυναμικής:
Η Γιάννα Αγγελοπούλου, που είχε όλες τις «προδιαγραφές» να εξελιχθεί σε πολιτική προσωπικότητα εμβέλειας αρχηγού κόμματος, «κάηκε» πολιτικά όταν δεν κατάφερε να κεφαλαιοποιήσει την επιτυχία της στους Ολυμπιακούς Αγώνες και ενεπλάκη με παταγώδη αποτυχία (χρεοκοπία του Ελεύθερου Τύπου) στο χώρο των ΜΜΕ.
Ο Ανδρέας Βγενόπουλος, που επίσης φαινόταν να έχει «προδιαγραφές» νέου ηγέτη, ανεξαρτήτως αν δήλωνε ότι δεν θα αναμιχθεί ενεργά στην πολιτική, εξαρχής συγκέντρωνε την καχυποψία παραδοσιακών «τζακιών». Πολιτικά, θεωρείται σήμερα από την επιχειρηματική κοινότητα ότι έχει κλείσει τον κύκλο του (που ποτέ δεν άνοιξε επίσημα…), μετά τα τραγικά γεγονότα στο πυρπολημένο κατάστημα της Marfin Egnatia Bank, για τα οποία δεν εξηγήθηκε πειστικά στην κοινή γνώμη, ότι η διοίκηση της τράπεζας ήταν άμοιρη ευθυνών (τα γνωστά, πλέον, θέματα πυρασφάλειας του κτιρίου, υποχρεωτικής παραμονής των εργαζομένων στο κατάστημα στη διάρκεια της διαδήλωσης κ.ο.κ.). Τα τραγικά γεγονότα, μάλιστα, ήλθαν στη χειρότερη στιγμή για τον κ. Βγενόπουλο, που είχε αρχίσει μια επικοινωνιακή εκστρατεία με εντυπωσιακές εμφανίσεις σε τηλεοπτικά δίκτυα.
Ο Δ. Δασκαλόπουλος, που φάνηκε να διατυπώνει από το βήμα της συνέλευσης του ΣΕΒ το πολιτικό μανιφέστο της ισχυρής επιχειρηματικής κοινότητας, είναι γνωστό ότι θεωρείται προ πολλού «καμένος» πολιτικά: ως επιχειρηματίας δεύτερης γενιάς απέτυχε να συνεχίσει την επιχειρηματική πορεία του πατέρα του, πούλησε την Vivartia με εντυπωσιακό τίμημα στην MIG, αφού η εταιρεία είχε τιμωρηθεί με βαρύτατα πρόστιμα για το καρτέλ στο γάλα, και έκτοτε δεν διατηρεί την παραμικρή παραγωγική δραστηριότητα στη χώρα. Τα κεφάλαιά του φημολογείται ότι τοποθετήθηκαν εν μέρει σε αγορές ακριβών περιουσιακών στοιχείων (ακίνητα, έργα τέχνης) και κατά ένα μεγάλο ποσοστό εξήχθησαν στο φορολογικό παράδεισο του Λουξεμβούργου, για να ιδρυθεί ένα φιλόδοξο fund, τα ίχνη του οποίου εξακολουθούν να αγνοούνται, αφού δεν έχει εμπλακεί σε κάποια σημαντική επιχειρηματική κίνηση. Με αυτό το προφίλ, ο κ. Δασκαλόπουλος δύσκολα θα πείσει ότι εκπροσωπεί τις δυνάμεις της «παραγωγής και της δημιουργίας», ή τους κοινωνικά υπεύθυνους μεγαλοεπιχειρηματίες, για να διεκδικήσει υψηλό πολιτικό ρόλο.
Κάπως έτσι, οι προσπάθειες εξόδου των επιχειρηματιών από το πολιτικό αδιέξοδο που φοβούνται, καταλήγουν σε οικτρή αποτυχία: μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης εξοργίσθηκε από την προσπάθεια Δασκαλόπουλου να αναλάβει ρόλο τιμητή των πάντων, ενώ και το πολιτικό σύστημα ξεσπάθωσε με πρωτοφανή σκληρότητα –«όταν χορτάσει η ψείρα βγαίνει στο γιλέκο», ήταν η χαρακτηριστική ατάκα του υπουργού Δικαιοσύνης, κ. Χ. Καστανίδη. Στο παρασκήνιο, κορυφαίοι επιχειρηματίες παραδέχονται, ότι στην Ελλάδα, αν δεν υπάρξει κάποια δραματική αλλαγή και δεν εμφανισθεί ένα πρόσωπο με τα χαρακτηριστικά που χρειάζονται για ηγετικό ρόλο, δεν έχουν τύχη τα… μπερλουσκονικά σενάρια.
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση