«Οι Έλληνες πολιτικοί δεν βλέπουν το χρέος της χώρας τους ως χρέος, αλλά ως εισόδημα»

• Μεγάλες αλήθειες (αν και κάποιες υπερβολικές) για το "σύστημα" που έχτισαν οι πολιτικοί της χώρας και που τώρα πρέπει να πληρώσουν οι πολίτες, για να γίνουν οι ίδιοι πολιτικοί... αξιόπιστοι
• Η ειρωνεία προς την χώρα, εξαιτίας κάποιων που κατ' επανάληψη και επί σειρά δεκαετιών σταμάτησαν κάθε πιθανότητα και κάθε προσπάθεια προς το καλύτερο...
  

Το πρόβλημα πολλών αναλύσεων γύρω από την ελληνική κρίση είναι ότι ελάχιστοι από αυτούς που την επιχειρούν έχουν κάποια εμπειρία από την ελληνική πραγματικότητα, κάποια συναναστροφή με τους Έλληνες πολιτικούς και τραπεζίτες, ή έστω κάποια άμεση γνώση των ελληνικών συστημάτων και της πολιτισμικής προδιάθεσης των Ελλήνων.
Προσωπικά είχα μια τέτοια εμπειρία, καθώς από το 2003 έως το 2008 ήμουν διευθύνων σύμβουλος μιας νέας αεροπορικής εταιρίας που επένδυσε €20 εκατομμύρια στη χώρα, προκειμένου να αναπτυχθούν οι αερομεταφορές με υδροπλάνα μεταξύ απομονωμένων νησιών. Επρόκειτο για μια απαραίτητη υπηρεσία, σημαντική για την οικονομία, την υγεία, και την ασφάλεια των ανθρώπων και του κράτους. Η προσπάθειά αυτή, μας έδωσε την ευκαιρία τόσο σε εμένα όσο και στους συνεργάτες μου, να έχουμε άμεση επαφή και πρόσβαση σε όλους του υπουργούς της κυβέρνησης, στους ανώτατους τραπεζικούς, στη τοπική αυτοδιοίκηση, στους γραφειοκράτες και στα ΜΜΕ. Συγχρόνως, γνωρίσαμε την ελληνική εργασιακή ηθική και κουλτούρα, καθώς και το νομικό πλαίσιο που διέπει την εργασία στη χώρα. Βρεθήκαμε όπως αποδείχθηκε, ως άλλη Αλίκη, στη χώρα των θαυμάτων.
Με βάση αυτή την εκτεταμένη εμπλοκή μου στην ελληνική πραγματικότητα, μπορώ να συμπεράνω πως δεν υπάρχει λύση διάσωσης της Ελλάδας επειδή οι Έλληνες και τα απραγματοποίητα πιστεύω τους, όπως και οι πρακτικές τους, δεν διορθώνονται με οποιαδήποτε προσπάθεια διάσωσης.
Κατ`αρχάς, ολόκληρο το πολιτικό και οικονομικό τους σύστημα είναι έτσι σχεδιασμένο ώστε να ξεζουμίζει τις ξένες επενδυτικές προσπάθειες. Να αποσπά χρήματα από τις ξένες τράπεζες και τα άλλα κράτη. Στη πραγματικότητα, το χρέος, η οικονομική βοήθεια, η χρηματοδότηση της ανάπτυξης, και η προσαρμογή των άλλων στο δυσλειτουργικό τους σύστημα, αποτελεί μέρος του επιχειρηματικού τους σχεδίου. Οι πολιτικοί τους δεν αντιμετωπίζουν το χρέος ως τέτοιο, αλλά μάλλον ως εισόδημα. Το ελληνικό κράτος δέχεται χρήματα που δεν μπορεί, δεν θέλει, και δεν έχει καμία πρόθεση να επιστρέψει. Είναι ένα υβριδικό είδος, που συνδυάζει το κόλπο της πυραμίδας (Ponzi scheme), τον ζητιάνο, και τον εξαρτημένο συγγενή.
Σκεφτείτε το. Στην επιφάνεια, δέχονται λεφτά με την υπόσχεση να δράσουν ανάλογα, και να τα επιστρέψουν με τόκο, λειτουργώντας ως καλοί διαχειριστές των χρημάτων. Όμως, τα όποια χρήματα επιστρέφουν, τους έχουν ήδη ξαναδοθεί ως άλλο δάνειο. Στο τέλος δεν έχουν άλλον να μυήσουν, οπότε το όλο σχέδιο καταρρέει. Αυτό είναι το κλασικό Ponzi scheme (πυραμίδα). Όπως άλλωστε φαίνεται και από το κατά κεφαλή ΑΕΠ, καμία παραγωγικότητα δεν δημιουργείται από τα δανεισμένα χρήματα, που όμως θα ήταν απαραίτητη για την αποπληρωμή του δανείου, και έτσι, όπως όλοι οι καταχρεωμένοι άνθρωποι, συνεχίζουν να δανείζονται προκειμένου να επιβιώσουν μέχρις ότου χρεοκοπήσουν ή πάνε φυλακή.
Όπως κάποιοι ζητιάνοι, σου ζητάνε οικονομική βοήθεια επειδή είναι φτωχαδάκια σε δύσκολη κατάσταση και χρειάζονται λεφτά για να αντιμετωπίσουν τις βασικές τους ανάγκες. Απλώς έκαναν κάποια ανθρώπινα λάθη και η τύχη τους, τους εγκατέλειψε. «Δεν φταίω εγώ, φταίει το προηγούμενο κόμμα. Απλά χρειάζομαι μια μικρή βοήθεια για να γυρίσει η τύχη μου». Στη πραγματικότητα όμως, μόλις πάρουν τα λεφτά στα χέρια τους, οι πολιτικοί τα ξοδεύουν για να αγοράσουν ψήφους, και μάλιστα δημιουργούν ψεύτικους μηχανισμούς μέσω των οποίων διοχετεύουν χρήματα στους κομματικούς πάτρωνες ή στις δικές τους τσέπες. Είναι όπως ο ζητιάνος που σπεύδει να αγοράσει οινοπνευματώδη, μόλις μαζέψει αρκετά λεφτά. Καμιά δηλαδή διάθεση για να αγοράσει τρόφιμα ή να πληρώσει το νοίκι. Η εστίαση του είναι στο επόμενο «φτιάξιμο». Κρατήσου στην εξουσία, κρατήσου φτιαγμένος!
Η αλήθεια είναι πως η Ελλάδα θα πρέπει να απομακρυνθεί από την ΕΕ. Για να σωθεί η Ελλάδα από κάποια μόνιμη βλάβη, και για να ισχυροποιηθεί η ΕΕ, θα πρέπει να χωρίσουν οι δρόμοι τους. Η γενική αντίληψη είναι πως η διάσωση της Ελλάδας κρατάει την Ένωση ισχυρή. Για παράδειγμα, οι ΗΠΑ δεν θα έδιωχναν την Αλάσκα αν παρουσίαζε κάποια άσχημη οικονομική διαχείριση…
Όμως η ΕΕ δεν είναι ΗΠΑ. Αν θέλει να έχει δυνατό νόμισμα και οντότητα, θα πρέπει να δείξει σε αυτές τις τριτοκοσμικές οικονομίες όπως την Ελλάδα, ότι δεν παίζει με τους κανόνες και δεν δέχεται τέτοιες συμπεριφορές. Είναι ήδη πολύ αργά για συμβουλές και χαρτζιλίκια.
Το να πιστεύουμε πως η οικονομική διάσωση της Ελλάδας θα πετύχει, είναι μια θεμελιώδης πλάνη. Οι διασώσεις είναι στέρεες, όταν η οντότητα που είναι να σωθεί, μπορεί να σωθεί. Στην περίπτωση της Ελλάδας, τα δισεκατομμύρια της ΕΕ, είτε 60 είτε 200, θα έχουν τελικά την ίδια κατάληξη που είχαν τα €20 εκατομμύρια που επενδύσαμε εμείς στη προσπάθειά μας να βοηθήσουμε την πανέμορφη αυτή χώρα.
Αν θέλετε να σώσετε την Ελλάδα, διώξτε την.
Steven R. Earle (National Post of Canada- Financial Post)
Πηγή
(Το σκίτσο του Γιάννη Ιωάννου είναι από το ΕΘΝΟΣ)

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση