“Μισούν την Ελλάδα για τους ίδιους ακριβώς λόγους που κατέστρεψαν την Γιουγκοσλαβία”

• «Ο ξεσηκωμός του λαού της Ελλάδας μας δίνει ελπίδα»

Από το The New Statesman
Και ενώ η πολιτική τάξη της Βρετανίας προσποιείται ότι ο «γάμος με προξενιό» δυο αταίριαστων είναι δημοκρατία, η έμπνευση για όλους μας ξεπηδά από την Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο που η Ελλάδα χαρακτηρίζεται ως κράτος τσαμπατζής που εισπράττει αυτό πού της αξίζει, για το φούσκωμα του δημόσιου τομέα της και τη κουλτούρα της γρηγοράδας (Observer). Αυτό που είναι αιρετικό είναι που ο ξεσηκωμός του λαού της μας δίνει μια πραγματική ελπίδα.
Η κρίση που οδήγησε στη διάσωση της Ελλάδας από την ΕΕ και το ΔΝΤ είναι και ή ίδια προϊόν ενός παράλογου οικονομικού συστήματος, που από μόνο του αποτελεί κρίση. Η Ελλάδα είναι ένας μικρόκοσμος της σύγχρονης πάλης των τάξεων, που όμως διεξάγεται εν μέσω πανικού, από τους απόλυτα πλούσιους.
Αυτό που κάνει την Ελλάδα να διαφέρει είναι το ότι έχει ζήσει, στη πρόσφατη ιστορία της, εισβολές, κατοχή, δικτατορία και λαϊκή αντίσταση. Οι απλοί Έλληνες δεν «μασάνε» από το διεφθαρμένο σύστημα πολιτικής στην ΕΕ, στο οποίο κυριαρχούν τα επιχειρηματικά συμφέροντα (corporatism).
Η Goldman Sachs βρίσκεται υπό έρευνα από τις αμερικανικές αρχές, για το ρόλο που έπαιξε στοιχηματίζοντας στην ελληνική πτώχευση, καθώς τα δημόσια κεφάλαια ξεπουλιόνταν ένα ένα και οι φοροφυγάδες πλούσιοι φυγάδευαν €360 δισ. σε ελβετικές τράπεζες. Η αιμορραγία αυτή συνεχίζεται και σήμερα με τις ευλογίες των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και των κεντρικών τραπεζών.
Το 11% του ελληνικού ελλείμματος δεν είναι υψηλότερο από το αντίστοιχο αμερικανικό. Όταν όμως η ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε να δανειστεί από τις διεθνείς χρηματαγορές, εμποδίστηκε από τους αμερικανικούς οίκους αξιολόγησης, που χαρακτήρισαν το ελληνικό χρέος ως «σκουπίδι». Οι ίδιοι οίκοι είναι αυτοί που αξιολόγησαν με ΑΑΑ, επικίνδυνα χρεόγραφα και ομόλογα αξίας δισεκατομμυρίων, θέτοντας σε κίνηση την οικονομική κατάρρευση του 2008.
Αυτό που συνέβη στην Ελλάδα είναι μια μνημειώδης, όχι όμως ασυνήθιστη, κλοπή. Στη Βρετανία, η διάσωση των τραπεζών κόστισε δισεκατομμύρια στερλινών. Χάρη στον Gordon Brown, τα λεφτά των φορολογουμένων δόθηκαν χωρίς όρους, και οι τράπεζες ζουν σήμερα ζωή χαρισάμενη. Στις ΗΠΑ η κατάσταση είναι ακόμη πιο εκπληκτική. Όπως έχει αποκαλυφθεί και δημοσιευθεί, οι κύριες τράπεζες της Wall Street που κατέστρεψαν την οικονομία, πληρώνουν μηδέν φόρους και εισπράττουν $33 δισ. σε επιστροφές.
Στην Ελλάδα, όπως στην Αμερική αλλά και στη Βρετανία, έχουν πει στον απλό κόσμο πως θα πρέπει να πληρώσει τα χρέη των πλούσιων και ισχυρών που όμως οι ίδιοι προκάλεσαν. Οι θέσεις εργασίας, οι συντάξεις, οι δημόσιες παροχές κλπ. θα πρέπει να περιοριστούν, και η ιδιωτική πρωτοβουλία να αναλάβει τα πάντα. Είναι μια μοναδική ευκαιρία για την ΕΕ και το ΔΝΤ να αλλάξουν τη κουλτούρα, και να διαλύσουν το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα, όπως ήδη έκανε το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα σε άλλες χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου.
Την Ελλάδα τη μισούν για τους ίδιους ακριβώς λόγους που κατέστρεψαν με πόλεμο τη Γιουγκοσλαβία, υπό το πρόσχημα της προστασίας των Κοσσοβάρων. Οι περισσότεροι Έλληνες εργάζονται στο δημόσιο, και οι νέοι μαζί με τα συνδικάτα συναποτελούν μια λαϊκή συμμαχία που δεν μπορεί να ποδηγετηθεί. Η εισβολή των αρμάτων μάχης των συνταγματαρχών στο Πολυτεχνείο το 1973, παραμένει μια απειλητική σκιά. Μια τέτοιου μεγέθους αντίσταση αποτελεί μεγάλο φόβητρο για τους Ευρωπαίους κεντρικούς τραπεζίτες, και θεωρείται ως εμπόδιο στην ανάγκη του γερμανικού κεφαλαίου να εγκλωβίσει αγορές στα απόνερα της ταραγμένης επανένωσης των δυο Γερμανιών.
Στη Βρετανία, η 30χρονη προπαγάνδα της ακραίας θεωρίας του μονεταρισμού αρχικά, και του νεοφιλελευθερισμού αργότερα, ήταν τόσο μεγάλη που ο νέος πρωθυπουργός, όπως και ο προκάτοχός του, μπορεί να απαιτεί από τους απλούς πολίτες να πληρώσουν τα χρέη των απατεώνων, επειδή είναι «δημοσιονομικά υπεύθυνοι». Σχεδόν το 1/3 των παιδιών της Βρετανίας ζουν στη φτώχεια. Στην εργατική συνοικία Kentish Town του Λονδίνου, το προσδόκιμο όριο ζωής για άνδρες είναι 70. Τρία χιλιόμετρα πιο πέρα, στο Hampstead, είναι 80. Όταν η Ρωσία υπέστη την ίδια θεραπεία σοκ στη δεκαετία του 1990, το προσδόκιμο όριο ζωής έκανε απότομη βουτιά. Στις ΗΠΑ, 40 εκατομμύρια από τους κατοίκους τους, δεν μπορούν να τραφούν από μόνοι τους.
Στον αναπτυσσόμενο κόσμο, ένα σύστημα προτεραιότητας που έχει επιβληθεί από τη Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ, καθορίζει το αν οι άνθρωποι θα ζήσουν ή θα πεθάνουν. Όπου βλέπουμε να καταργούνται οι αγροτικές επιδοτήσεις καθώς και αυτές των καυσίμων, οι μικροαγρότες να ξέρουν ότι πλέον θεωρούνται αναλώσιμοι. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του World Resources Institute, κάθε χρόνο πεθαίνουν μεταξύ 13-18 εκατομμύρια παιδιά. Αυτή η κατάσταση, όπως λέει ο οικονομολόγος Lester C Thurow, «… είναι πραγματικός πόλεμος».
Οι ίδιες «αυτοκρατορικές» δυνάμεις έχουν χρησιμοποιήσει τρομακτικά όπλα εναντίον γονατισμένων κρατών στα οποία τα παιδιά αποτελούν τη πληθυσμιακή πλειοψηφία. Έχουν εγκρίνει τα βασανιστήρια ως εργαλείο εξωτερικής πολιτικής. Και αποτελεί καθαρή άρνηση, το γεγονός πως όλες αυτές οι θηριωδίες στις οποίες συμμετέχει ενεργά η Βρετανία, δεν ελήφθησαν υπόψη στις πρόσφατες εκλογές.
Οι πολίτες που βγαίνουν στους δρόμους της Αθήνας δεν υποφέρουν από τέτοιες ασθένειες. Γνωρίζουν πολύ καλά ποιος είναι ο εχθρός, και θεωρούν πως για μια ακόμη φορά βρίσκονται υπό ξενική κατοχή. Και για μια ακόμη φορά ξεσηκώνονται με θάρρος. Όταν λοιπόν ο David Cameron θα αρχίσει να περικόπτει £6 δισεκατομμύρια από τις παροχές του κράτους στη Βρετανία, θα στοιχηματίζει παράλληλα πως η Βρετανία δεν είναι Ελλάδα. Πρέπει να του αποδείξουμε πως κάνει λάθος.
S.A. (The New Statesman)

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση