Προφάσεις εν αμαρτίαις

H αδυναμία ανάληψης ευθυνών που επέδειξε στη Βουλή ο κ. Γ. Παπανδρέου είναι ένα ακόμη δείγμα για ποιο λόγο η χώρα μας έφτασε στο σημείο που βρίσκεται

Ο πρωθυπουργός επέρριψε αποκλειστικά στη Ν.Δ. και τη… «συντηρητική Ευρώπη» την ευθύνη για την παράδοση της χώρας στο ΔΝΤ….
Θεωρητικά τίθεται το κλασικό ερώτημα. Να κλαίμε με αυτά που ακούμε ή άραγε πρέπει να γελάμε;
Το ΔΝΤ είναι εδώ από τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν η σύνοδος κορυφής στην οποία μετείχε ο κ. Γ.Παπανδρέου, αποφάσισε τη συγκρότηση της τριμερούς επιτροπής επιτήρησης της ελληνικής οικονομίας (Ευρωπαϊκή Ένωση, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο).
Μόνο που δεν το έφεραν οι… συντηρητικοί της Ευρώπης, όπως υποστήριξε ο πρωθυπουργός, αλλά ο ίδιος είχε προτείνει τότε τη συμμετοχή του στην επιτήρηση για… λόγους τεχνογνωσίας.
Εξάλλου, πριν από εκείνη τη δεκεμβριανή απόφαση κάποιοι ψάχνονταν διαρκώς και έντονα με το ΔΝΤ. Η αρχή είχε γίνει από το βήμα της Βουλής όταν το πρότεινε στον τότε πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραμανλή ο κ. Σημίτης και δυο ακόμα στελέχη του ΠαΣοΚ. Δυστυχώς για τον κ. Γ. Παπανδρέου δεν πάσχουμε από… Αλτσχάϊμερ και ενθυμούμαστε πολύ καλώς ΤΙ, ΠΟΙΟΣ και ΠΟΤΕ!
Ο πρωθυπουργός κινείται λοιπόν στον άξονα της πολιτικής την οποία χάραξαν οι Κ. Σημίτης και Γ. Καρατζαφέρης, που πρώτοι μίλησαν για προσφυγή στο ΔΝΤ. Ενθυμούμαστε επίσης καλώς (και ας μας θεωρεί ο κ. Γ. Παπανδρέου… ιθαγενείς) ότι και ο ίδιος είχε συναντηθεί με τον πρόεδρο του Ταμείου Ντομινίκ Στρος-Καν. Η Ελλάδα από τότε έχει παραδοθεί στα χέρια του ΔΝΤ και η πρόσφατη απόφαση για τον μικτό μηχανισμό στήριξης ήταν απόρροια εκείνης της συνόδου. Η συνδιοίκηση της χώρας είχε αρχίσει από τότε.
Απόρροια της (α)πολιτικής του ΠαΣοΚ, του μικροκομματισμού και της αβουλίας. Οι ερασιτεχνισμοί της κυβέρνησης στη λήψη μέτρων που θα συνέβαλαν στην αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης ήταν παροιμιώδεις.
Ήταν προφανές ότι η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ στερείτο σχεδίου εξόδου από την κρίση. Αδυνατούσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις αυτής της δύσκολης συγκυρίας. Δεν ήταν σε θέση να προσφέρει ένα όραμα που θα συσπειρώσει τις υγιείς δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας.
Είναι πασιφανές λοιπόν, ότι ο κ. Γ.Παπανδρέου αντιπαρέρχεται φοβικά των ευθυνών και των πολιτικών του αποφάσεων.
Η φανταστική λογοτεχνία, έλεγε ο Νομπελίστας Κολομβιανός συγγραφέας Gabriel Garcia Marquez, επινοήθηκε τη μέρα που ο Ιωνάς γύρισε σπίτι του και είπε στην γυναίκα του ότι άργησε τρεις μέρες επειδή ….τον είχε καταπιεί μια φάλαινα.
Η «φανταστική πολιτική» που βιώνουμε το τελευταίο διάστημα ξεκίνησε όταν ο κ. Γ. Παπανδρέου (ενώ ήξερε και παρ` όλες τις αιτιάσεις για εθνική υπεύθυνη συναινετική πολιτική που του απεύθυνε επανειλημμένα ο κ. Κώστας Καραμανλής) επέμενε ότι... «λεφτά υπάρχουν». Κατόπιν τούτου δεν θα πρέπει να μας προκαλεί τεράστια εντύπωση ότι ο κ. Παπανδρέου συνεχίζει την «φανταστική πολιτική» επικαλούμενος ότι το ΔΝΤ το έφεραν η ΝΔ και οι συντηρητικοί της Ευρώπης. Προφάσεις εν αμαρτίαις.