Σύντομα το «όχι» στο ΔΝΤ θα είναι λαϊκή απαίτηση

• Θα σοβαρευτούν ποτέ εκεί στην κυβέρνηση;
• Τα spreads ξεπέρασαν τις 500 μονάδες
• Η Ελλάδα δανείζεται με τριτοκοσμικά επιτόκια
• Οι επιτηρητές του ΔΝΤ είναι ήδη εδώ και έπιασαν δουλειά
• Και ο Πεταλωτής λέει ότι θέλει

Σε ποιους απευθύνονται;
Σήμερα τα spreads ξεπέρασαν τις 500 μονάδες.
Το αντίστοιχο spread στα πορτογαλικά ομόλογα είναι 147 μονάδες και στα ιρλανδικά 153.
Την Τρίτη το δημόσιο άντλησε 1,95 δισ. ευρώ, από τη δημοπρασία εντόκων γραμματίων με επιτόκιο 3.65%
Την προηγούμενη αντίστοιχη δημοπρασία της 19ης Ιανουαρίου, το επιτόκιο ήταν 1,67%.
Απλώς να υπενθυμίσω ότι στις 20 Οκτωβρίου 2009, το επιτόκιο ήταν μόλις 0,35%!
Τι περιμένουν αλήθεια; Να φτάσουν τα spreads στις 1000 μονάδες;
Θα μάθουμε πότε, πόσο μας κόστισε αυτή η σκόπιμη αναβλητικότητα του κ. Παπανδρέου;
Πόσο πληρώνει ο ελληνικός λαός την πράσινη προπάγανδά του και την «πολιτική εκπαίδευση», στην οποία μας υποβάλλει για να δεχθούμε την προσφυγή στο ΔΝΤ ως μονόδρομο και λύση σωτηρίας;
Αφού δεν έχουν άλλο σχέδιο, δεν έχουν άλλη λύση. Αφού έχουν συμφωνήσει να καταφύγουν στο ΔΝΤ, γιατί καθυστερούν;
Να αποκαλυφθεί το σχέδιο Παπανδρέου
Το ότι θα προσφύγουμε στο ΔΝΤ είναι δεδομένο και η απόφαση είναι ειλημμένη και μάλιστα από καιρό. Και ο κ. Στρός Κάν το ξεκαθάρισε ότι το ΔΝΤ, δε θα κάνει εξαιρέσεις για την Ελλάδα.
Όλα αυτά για δήθεν «κόκκινες γραμμές» έχουν τόση αξία, όσο και το προεκλογικό «λεφτά υπάρχουν».
Καμιά διαπραγμάτευση δε γίνεται και ας αφήσουν τους ηρωϊσμούς ότι «έπεσαν μαχόμενοι». Για τεχνικές λεπτομέρειες μιλάνε. Για τα διαδικαστικά.
Μήπως ο κ. Παπανδρέου φοβάται ότι θα αποκαλυφθεί το σχέδιό του; Μήπως αρχίζει να αντιλαμβάνεται τις συνέπειες; Γιατί, όσο και να προσπαθεί να το αποφύγει, θα έρθει η στιγμή που θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις προεκλογικές του υποσχέσεις.
Μέχρι πριν λίγες μέρες μας διαβεβαίωνε ότι αποκλείεται να ζητήσουμε τη βοήθειά του. Στο Newsweek είχε δηλώσει ότι τα δυσκολότερα πέρασαν.
Τι μεσολάβησε;
Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Παπανδρέου έχει συμφωνήσει εδώ και καιρό για την έλευση του ΔΝΤ. Απλώς, κατά τη συνήθη τακτική του, το απέκρυβε επιμελώς για να προετοιμαστεί πρώτα καταλλήλως η κοινή γνώμη. Να είναι περισσότερο ανεκτική, δεκτική σ’ αυτά που θ’ ακολουθήσουν.
Ο κ. Παπανδρέου «της διαφάνειας και της ανοιχτής διακυβέρνησης» δεν αισθάνεται την ευθύνη να εξηγήσει στον ελληνικό λαό, πότε συμφώνησε να έρθει το ΔΝΤ και κυρίως με τι όρους ήρθε;
Τι έχει συμφωνηθεί στο παρασκήνιο;
Όταν για να διοριστεί ο Πρόεδρος της ΕΡΤ, απαιτείται η έγκριση του Κοινοβουλίου, είναι δυνατόν η προσφυγή στο ΔΝΤ να περάσει έτσι;
Όταν κάθε διακρατική συμφωνία εγκρίνεται με νόμο από τη Βουλή, είναι δυνατό για μια τόσο σοβαρή απόφαση το Κοινοβούλιο να παραμείνει αμέτοχο;
Στο κάτω-κάτω ο κ. Παπανδρέου όταν εξελέγη πρωθυπουργός δεν πήρε εντολή να εφαρμόσει αυτή την πολιτική. Άλλα υποσχέθηκε!
Και για αυτά τα άλλα ψηφίστηκε!
Γιατί το «όχι» στο ΔΝΤ αποτελεί στρατηγική επιλογή
Η Ν.Δ. έχει την υποχρέωση να επιμείνει μέχρι τέλους και με κάθε τρόπο, για να έρθει η συμφωνία στη Βουλή και να προηγηθεί ψηφοφορία για την έγκριση της από το κοινοβούλιο.
Και πρέπει να επιμείνει, όχι μόνο για να αποδειχθεί η αφερεγγυότητα του κ. Παπανδρέου και η απάτη που συνετελέσθη στις εκλογές του Οκτωβρίου, όσο κυρίως για να γίνει σαφές ότι υπάρχει και άλλη λύση.
Το «όχι» στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι μια στρατηγική επιλογή, πάνω στην οποία ο Αντώνης Σαμαράς μπορεί να στηρίξει την αντιπολιτευτική του στρατηγική και να διαμορφώσει μια πρόταση εξουσίας που θα βρεί απήχηση στην κοινωνία.
Για το λόγο αυτό πρέπει να παραμείνει αταλάντευτος στην επιλογή του αυτή.
Για όσους δεν τον έχουν ακόμα αντιληφθεί: ΔΝΤ σημαίνει μείωση του βιοτικού επιπέδου, δηλαδή φτώχεια. Επομένως, ό,τι και να λένε τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, όσο και να προσπαθούν να μας χρυσώσουν το χάπι, γρήγορα ο ελληνικός λαός θα συνειδητοποιήσει τις επιπτώσεις της προσφυγής. Και θα είναι πρωτόγνωρες και δραματικές.
Όμως η αντίθεση στο ΔΝΤ για να είναι πειστική:
α) δεν πρέπει να μείνει μόνο στο «όχι», αλλά να περιλαμβάνει και συγκεκριμένο σχέδιο εξόδου από την κρίση. Ο κόσμος έχει βαρεθεί τις υποσχέσεις χωρίς αντίκρυσμα και τις αντιπολιτευτικές κορώνες για εσωτερική κατανάλωση.
Τα λόγια δεν μετράνε, αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό. Ο Αντώνης Σαμαράς πρέπει να εξηγήσει πειστικά όχι τόσο γιατί λέει «όχι», όσο κυρίως ποια είναι η εναλλακτική του πρόταση και τι σημαίνει για τους πολίτες η πρόταση αυτή.
β) να εκλαϊκευτεί και να γίνει κτήμα της κοινωνίας. Καλές οι προσυνεδριακές συζητήσεις, καλές και οι ομιλίες, αλλά ο κόσμος πρέπει να σε αισθανθεί δίπλα του. Να σ’ ακούσει, να σ’ εμπιστευτεί και να σε πιστέψει.
Ο κόσμος χρειάζεται αλήθειες. Όχι πια άλλα «λεφτά υπάρχουν».
Ίσως πολύ πιο σύντομα απ’ ότι νομίζουμε, ο ελληνικός λαός, θ’ αρχίσει να ζητά μια άλλη διέξοδο. Είναι έτοιμος να την προτείνει ο Αντώνης Σαμαράς;
Το διεθνές νομισματικό ταμείο είναι η οδός του μαρτυρίου .
Είναι το έσχατο καταφύγιο των αποτυχημένων.
Δεν αποτελεί όμως μονόδρομο!
Υ.Γ. Θα ακολουθήσει το δεύτερο μέρος
Κώστας Ροδινός

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση