Στη μέγγενη του ΔΝΤ

• "...αφού ως οικονομία διαθέτουμε 300 δισ. ευρώ σε καταθέσεις, το δε Δημόσιο έχει περιουσία πάνω από 300 δισ. ευρώ, δεν δικαιολογείται να μην μπορέσει να εξοικονομήσει τα 20 δισ. ευρώ που λείπουν φέτος για την εξυπηρέτηση των δανείων μας..."

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΤΣΙΜΠΑΡΔΗ
πρ. υφυπουργού Εσωτερικών
και μέλους του Ε.Γ. του ΠΑΣΟΚ
Ο κύβος ερρίφθη. Το χειρότερο συνέβη: ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου είναι «έτοιμος» να υποβάλει την περιβόητη αίτηση για την ενεργοποίηση του μηχανισμού δανειοδότησης της χώρας μας από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ.
Βέβαια οι «ειδικοί» -ανάλογα με την οικονομική και, κυρίως, την πολιτική σκοπιά από την οποία βλέπουν τα πράγματα- χωρίστηκαν σε δύο στρατόπεδα, με τους μεν να υπερθεματίζουν και τους άλλους να εξορκίζουν την πρωτοβουλία αυτή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ύστερα από την οποία η υπερήφανη και δημοκρατική Ελλάδα του Ανδρέα Παπανδρέου και η ισχυρή Ελλάδα του Κώστα Σημίτη παραδίδεται, αμαχητί, στο ΔΝΤ και μάλιστα μέσω της ΟΝΕ -που όταν τη δεχόταν στους κόλπους της το πρώτο για το οποίο τη διαβεβαίωνε ήταν ότι έτσι (θα) έκοβε κάθε γέφυρα με την Ουάσιγκτον.
Συγκεκριμένα, οι πρώτοι προσπαθούν να πείσουν τους πολίτες ότι με την υπαγωγή μας στο ΔΝΤ θα εξασφαλίσουμε φτηνότερο δανεισμό, θα συντελεστεί, απρόσκοπτα, η απεμπλοκή των ελληνικών τραπεζών από τα προβλήματα ρευστότητας, ώστε να ανοίξουν οι γραμμές χρηματοδότησής τους, ότι θα υπάρξει ασφάλεια για τις καταθέσεις και ότι θα είναι εγγυημένες οι πληρωμές μισθών και συντάξεων.
Από τη μεριά τους οι υποστηρικτές της άποψης ότι δεν πρέπει να γίνουν οι υπουργοί (μας) εντολοδόχοι του ΔΝΤ, επιδιώκουν να εξηγήσουν ότι θα υπάρξουν ιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΚΟ, απελευθερώσεις των προϊόντων, των υπηρεσιών και των επαγγελμάτων, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και εκποιήσεις δημοσίων κτημάτων κ.λπ.
Ορισμένοι μάλιστα θεωρούν ότι, πέρα από τις περικοπές μισθών και συντάξεων του δημόσιου τομέα, θα έχουμε και περικοπές μισθών και συντάξεων των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, επικαλούμενοι σχετική δήλωση του γενικού διευθυντή του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν (σχετ. εφ. «Ελευθεροτυπία» 13/4/2010, σελ. 4)· θέση την οποία υποστηρίζει και ο επίτροπος Οικονομικών της Ε.Ε. Ολι Ρεν με τη φράση «θα ήταν σημαντικό να επεκταθούν και στον ιδιωτικό τομέα τα μέτρα περικοπής των μισθών των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα».
Ανεξάρτητα όμως από το αν θα υπάρξουν τα θετικά που ευαγγελίζονται οι υποστηρικτές της πρώτης άποψης και δεν θα επέλθουν όλα τα αρνητικά εκείνων που θεωρούν ότι είναι λανθασμένη η πορεία που έχει χαράξει η κυβέρνηση, ένα είναι βέβαιο. Η χώρα μας θα ακολουθήσει κατιούσα πορεία κατά τα επόμενα χρόνια, με τη μικροαστική τάξη «να πληρώνει όλα τα σπασμένα», αφού στους 2.186.859 Ελληνες που -σύμφωνα με την επίσημη Εκθεση της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας- βρίσκονται ήδη στα όρια της φτώχειας, θα προστεθούν μερικές χιλιάδες ακόμα.
Ετσι για πρώτη φορά στην Ελλάδα θα δούμε τις αγορές ρουχισμού και ποιοτικά αναβαθμισμένων τροφίμων να μειώνονται, τις εξόδους κατά τις ημέρες του Σαββατοκύριακου να περιορίζονται, τις μορφές ψυχαγωγίας και διασκέδασης να συρρικνώνονται και, το κυριότερο, τους μικροαστούς πολίτες από τη μια μεριά να μην ικανοποιούνται από τις προσφερόμενες υπηρεσίες υγείας στους χώρους των δημόσιων θεραπευτηρίων και από την άλλη να αδυνατούν να προσφεύγουν στα ιδιωτικά νοσηλευτικά ιδρύματα. Θα δούμε δηλαδή μια μετεξέλιξη της μικροαστικής, κυρίως, τάξης προς το χειρότερο.
Σε τέτοιες περιπτώσεις -επισημαίνει ο σπουδαίος συγγραφέας της Αργεντινής, Ντ. Ταμπαρόφσκι, ο οποίος έζησε στο «πετσί» του τις τραγικές συνέπειες από την υπαγωγή της χώρας του στο ΔΝΤ- οι άνθρωποι μεταβάλλονται σε νάρκισσους περιωπής, θεοποιούν τον ατομικισμό και, γενικότερα, δεν μπορούν να αντιλαμβάνονται τις πραγματικές διαστάσεις του κόσμου γύρω τους…

ΥΓ. Υπάρχει βέβαια το ενδεχόμενο η κυβέρνηση να κάνει τελικά πίσω και να μην προσφύγει στο ΔΝΤ. Μια πιο ώριμη σκέψη άλλωστε επιβάλλει πρώτον, να μην παραβλέπει ότι το παγκόσμιο αυτό πιστωτικό ίδρυμα, που εδρεύει στην Ουάσιγκτον, αποτελεί βασικό εργαλείο άσκησης οικονομικής -συνεπώς και διπλωματικής- πολιτικής των ΗΠΑ, γεγονός που θα πλήξει τους πυλώνες της εθνικής μας ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας και, δεύτερον, να δει τα πράγματα πιο ψύχραιμα: ότι δηλαδή, αφού ως οικονομία διαθέτουμε 300 δισ. ευρώ σε καταθέσεις, το δε Δημόσιο έχει περιουσία πάνω από 300 δισ. ευρώ, δεν δικαιολογείται να μην μπορέσει να εξοικονομήσει τα 20 δισ. ευρώ που λείπουν φέτος για την εξυπηρέτηση των δανείων μας.
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση