Η ανεργία διογκώνεται και οι νέοι είναι προ των πυλών της μετανάστευσης στο εξωτερικό

• Λίγο πριν το μεταναστευτικό κύμα της απογοητευμένης γενιάς
• Πρέπει να βρεθούν επειγόντως από τους ιθύνοντες οι τρόποι να μη σπάσουν οι εθνικοί δεσμοί, να βρεθούν οι λόγοι για τους οποίους οι νέοι δεν θα μεταναστεύσουν...

Ολο και πιο συχνά, στις γεμάτες ανησυχία συζητήσεις για το μέλλον της Ελλάδας εκφράζεται το ενδεχόμενο ενός μεγάλου κύματος φυγής νέων στο εξωτερικό· επιβεβαίωσης του σκοτεινότερου «σεναρίου», να εγκαταλείψουν την παραπαίουσα χώρα οι ικανοί, οι γνώστες, οι πρόθυμοι, οι πεισματάρηδες, όσοι δεν θα θέλουν να εκλάβουν ως τύχη την εξεύρεση μιας κακοπληρωμένης θέσης εργασίας, χωρίς αναγνώριση και προοπτικές.
Με τον ιδιωτικό τομέα να μην μπορεί να απορροφήσει άλλους σταθερά απασχολούμενους, με την πόρτα του Δημοσίου πλέον ερμητικά κλειστή, με το βιοτικό επίπεδο να φθίνει, φαντάζουν αναμενόμενες οι εξαγωγές όχι προϊόντων και υπηρεσιών, αλλά επιστημόνων, επαγγελματικών - προικισμένων.
Δεν θα είναι μια μετανάστευση από την...απόγνωση που γεννά η απόλυτη φτώχεια, αλλά από την απογοήτευση που δημιουργεί η ανικανότητα της χώρας να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των νέων, από την αίσθηση του αποκλεισμού, τον φόβο της ανεργίας, την επισφαλή εργασία, τον μετεωρισμό στο τυφλό άγχος, την ανώμαλη προσγείωση σε έναν χώρο χωρίς συντεταγμένες...
Η επιστημονική τεχνολογική πνευματική «αφρόκρεμα» είναι που θα κάνει τη μετανάστευση συνώνυμο της απελευθέρωσης.
Ομως πού, στη γερασμένη Ευρώπη του 22% άνεργων νέων (44,5% στην Ισπανία, 25,2% στην Ελλάδα); Εξι εκατομμύρια είναι οι άνεργοι 15-24 ετών στην Ε.Ε. (3,5 στην Ευρωζώνη), ενώ το σύνολο των ανέργων αγγίζει τα 28 εκατ.
Οταν προ καιρού η Κομισιόν προσέφερε σε 50 νέους Ευρωπαίους μια πρώτη εργασία στο εξωτερικό, υπεβλήθησαν πάραυτα 8.000 αιτήσεις. Εκατομμύρια επισκέπτες τον τελευταίο μήνα είχε το EURES (ευρωπαϊκή πύλη για την επαγγελματική κινητικότητα). Παρά ταύτα η κινητικότητα εργαζομένων εντός Ε.Ε. παραμένει χαμηλή. Μόνο το 2% του ευρωπαϊκού εργατικού δυναμικού δουλεύει σε άλλο κράτος από τη χώρα καταγωγής.
Μεγαλύτερα εμπόδια, η γλώσσα και οι περιορισμένες θέσεις εργασίας. Είναι γεγονός πάντως (ευρωβαρόμετρο) ότι από εκείνους που αναζήτησαν εργασία σε άλλη χώρα προσελήφθη μέσα σε 12 μήνες το 59%, έναντι του 33% όσων αναζήτησαν και βρήκαν εργασία στην πατρίδα τους. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, μια χώρα εχθρική για την άσκηση επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, η σύνδεση εκπαίδευσης και απασχόλησης έχει αποδυναμωθεί και οι σπουδές, μια πανάκριβη οικογενειακή υπόθεση, οδηγούν συχνά στην υποαπασχόληση και τις προσωρινές συμβάσεις εργασίας.
Πουθενά βεβαίως δεν είναι ρόδινα.
Παρά τη διά βίου μάθηση, παντού, η μερική απασχόληση διογκώνεται σε βάρος της πλήρους, η κατάρτιση δεν μείωσε τους ανέργους, η ελαστικοποίηση των σχέσεων δεν έφερε την εργασιακή άνοιξη.
Η διεύρυνση των υπερεθνικών οργανισμών, η απελευθέρωση του εμπορίου, η αποπροσωποποίηση και υποβάθμιση της εργασίας, άλλαξαν δραστικά τους όρους του «παιχνιδιού» σε βάρος των εργαζομένων. Αποδυνάμωσαν τα παλιά υποστηρικτικά δίκτυα (συγγενείς, φίλοι), έκαναν εξαιρετικά δύσκολη τη δημιουργία της κοινωνικής ταυτότητας των νέων· τη συντήρηση του ονείρου και της πίστης στο αύριο, ότι οι καλύτερες μέρες είναι εμπρός, ότι ο παράδεισος βρίσκεται και στη χώρα τους.
Πρέπει να βρεθούν από τους ιθύνοντες οι τρόποι να μη σπάσουν οι εθνικοί δεσμοί, να βρεθούν οι λόγοι για τους οποίους οι νέοι δεν θα μεταναστεύσουν.
Η εξαγωγή έμψυχου «κεφαλαίου» θα αποτελούσε τη χαριστική βολή...
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση