Στρατηγική επιδίωξη του γερμανικού κεφαλαίου είναι η εξασθένιση της εθνικής κυριαρχίας των εταίρων του

• Το "Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο" δεν είναι δικιά μας λύση
• «Το μέλλον μας δεν βρίσκεται ούτε στους άνισους ιμπεριαλιστικούς οικονομικούς στόχους του Αμερικάνικου Δ.Ν.Τ., ούτε σε αυτούς των υπό εκκόλαψη «Ευρωπαϊκών (Γερμανικών) Ταμείων», Κογκλάβιων και Επιτροπάτων…»

Του Δημήτριου Κουτσομητόπουλου
Όπως γράφουν οι «Financial Times/Deutschland» (07.03.2010) ο Όλιβερ Ρέν, σε συνέντευξή του με την εφημερίδα, «αποκάλυψε» πως, η από καιρό περιφερόμενη στους διαδρόμους των Κεντροευρωπαϊκών πρωτευουσών πρόταση –συγνώμη– η «σκέψη» Schaeuble, για την δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου ανάλογου του ΔΝΤ- της οποίας την έμμεση επίσημη δημοσιοποίηση την έκανε στην συνάντηση με τον έλληνα πρωθυπουργό ο «αγαπητός Νικολά», (με φανερή όμως “ενόχληση”) είναι πλέον αντικείμενο επισήμων και σοβαρών διαβουλεύσεων μεταξύ Βερολίνου, Παρισιού και Βρυξελλών, την οποία δυστυχώς απ ότι φαίνεται, έσπευσε να υιοθετήσει ασμένως και η ελληνική κυβέρνηση*.
Kατά τα γραφόμενα, το Βερολίνο μέσα σε λίγε εβδομάδες με συμβιβασμούς, αλλά περισσότερο εκβιασμούς, πιέσεις και εξαγορές, κατόρθωσε να κάνει ένα ακόμα βήμα προς την κατεύθυνση διαμόρφωσης συνθηκών για την επιβολή μιας ευρύτερης στρατηγικής επιδίωξης του γερμανικού κεφαλαίου, για έλεγχο και εξασθένιση της κρατικής και εθνικής κυριαρχίας των εταίρων του (ξεκινάμε από τους ασθενέστερους και σε τελευταία ανάλυση μοιραζόμαστε και κάτι με τους σχετικά πιο ισχυρούς, π.χ. Γαλλία).
Ο καταιγισμός επιθέσεων των Γερμανικών Μ.Μ.Ε., τα πολλά και σκληρά έως και αισχρά λόγια πολιτικών, κυβερνητικών και δημοσιογραφικών κύκλων «είναι πλέον ολοφάνερο πως δεν ήταν έργο κάποιων ανεύθυνων δημοσιογράφων και πολιτικών», (βλέπε χθεσινή δήλωση «συγνώμης» του προέδρου της Γερμανικής βουλής κ. Lamers), που δυστυχώς ο έλληνας ΑΝΥΠΕΞ και άλλα παπαγαλάκια επικροτούν, ΑΛΛΑ μέρος ευρύτερων στρατηγικών προσανατολισμών και θέσεων ΠΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ LAMMERS, μαζί με τον πρωτολαλλήσαντα Schaeuble είχαν ήδη διατυπώσει στο συνέδριο του κόμματός τους (ΤΗΣ ΓΝΩΣΤΗΣ «C..D.U /CSU) το 1994 με τον τίτλο «Σκέψεις αναφορικά με την Ευρωπαϊκή πολιτική»**.
Θέσεις οι οποίες σε συνδυασμό και μ’ αυτές του «γνωστού» Γιόσκα Φισσερ για «Μετατροπή της Ευρώπης από Συνομοσπονδία σε Ομοσπονδία...»***, συνέβαλαν να διαμορφωθεί στην πορεία ο νέος στρατηγικός μπούσουλας της Γερμανικής Εξωτερικής Πολιτικής, η οποία δεν ήταν και δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η «Εξωτερική Πολιτική της Γερμανικής Κεφαλαιοκρατίας», του Συνδέσμου Γερμανών Βιομηχάνων και της Ένωσης Γερμανικών Τραπεζών. Τα περισσότερα στελέχη των Γερμανικών κομμάτων είναι ΜΕΛΗ ΤΩΝ «Διοικητικών Συμβουλίων» της Siemens, Β.Μ.W, της KRAUS-MAFFEI, της DEUTSCHE BANK της THYSEN-KRUP της BASF και άλλων αντιπροσωπευτικών επιχειρηματικών ενώσεων.
Μια ματιά στους όρους που θα διέπουν, αυτό το υπό εκκόλαψη όργανο, δείχνει ΞΕΚΑΘΑΡΑ ποιες είναι οι προθέσεις και οι στόχοι.
Αναφέρεται λοιπόν στο ίδιο δημοσίευμα των «F.T./DE» με τις δηλώσεις του κ. Όλιβερ Ρεν:
«…Θα πρέπει δε το Eurogroup να αποφασίζει ομόφωνα – χωρίς την παρουσία του ενδιαφερόμενου κράτους-μέλους – κατά πόσο και με ποίους όρους θα παρασχεθεί βοήθεια… Προληπτικά, θα πρέπει να τιμωρείται στο εξής πολύ αυστηρότερα η παραβίαση του συμφώνου σταθερότητας, με την παρακράτηση κονδυλίων από τα Διαρθρωτικά Ταμεία Ταμεία «Σύγκλισης», στην περίπτωση που η ελλειμματική χώρα δεν εφαρμόζει σε ικανό βαθμό πρόγραμμα λιτότητας. Τέλος, προτείνεται να αφαιρείται το δικαίωμα ψήφου επί τουλάχιστον ένα χρόνο για τις χώρες που παραβιάζουν τους ευρωπαϊκούς νομισματικούς κανόνες…“.
…Θα πρέπει να διατηρηθεί η προοπτική κρατικής χρεοκοπίας και –επί πλέον– ακόμη και εξόδου από την ΟΝΕ …»
Είναι προφανές πως για την εφαρμογή τέτοιων μέτρων απαιτείται στήσιμο ελεγκτικών μηχανισμών που θα εποπτεύουν από τα μέσα την όποια εφαρμογή και πως ο παραβάτης θα καταδικάζεται σε ομηρία και θα υποβιβάζεται σε παρία και σε μέλος δεύτερης και τρίτης κατηγορίας… («κατ άλλα μας πειράζουν ΜΟΝΟ οι πρακτικές του ΔΝΤ γιατί απλούστατα ελέγχονται από τους επίσης ιμπεριαλιστικούς –οικονομικούς μηχανισμούς των ΗΠΑ…»). Μας ενδιαφέρει η δήθεν «Ευρώπη των Λαών» που αποτελεί την σύγχρονη ψευδαίσθηση, την «σύγχρονη Μεγάλη Ιδέα» της ελληνικής Αστικής τάξης, αλλά και τμημάτων της Ελληνικής ρεφορμιστικής, αλλά και «διεθνιστικής» Αριστεράς.
Είναι ξεκάθαρο πως οι γερμανικές πιέσεις με αυτή την κίνηση προσπαθούν να πετύχουν μ ένα σμπάρο… πολλά τρυγόνια.
1. Να κρατήσουν στο υπάρχον ύψος την κερδοφορία των τραπεζών τους (βλέπε του ηγετικού πυρήνα της «Μεσευρώπης» αφήνοντας περιθώρια και τις Περιφερειακές Ευρωπαϊκές Τράπεζες****), βασικά ο κερδισμένος τομέας στην παρούσα κρίση. Κρίση η οποία δεν είναι μόνο Ελλαδική ή του «Νότου», αλλά εκτός από Παγκόσμια είναι και Ευρωπαϊκή και μάλιστα του Ευρώ (τρισεκατομμυρίων τοξικών κεφαλαίων έχουν συσσωρευτεί στις γερμανικές, γαλλικές, ελβετικές τράπεζες). Θέλουν δηλαδή να περιορίσουν την κρίση και ουσιαστικά να οδηγήσουν όσο το δυνατόν πιο μακριά:
α. από το ευρώ και
β. από τον Κέντρο-Ευρωπαϊκό-Γερμανικό Πυρήνα της Ε.Ε.
2. Να επεκτείνουν όσο μπορούν περισσότερο το γερμανικό έλεγχο πάνω στις εθνικές οικονομίες των ευρωπαϊκών χωρών, ξεκινώντας από τα κράτη-μέλη της λεγόμενης Ευρωζώνης. Πάγια στρατηγική του γερμανικού κεφαλαίου, η οποία χρησιμοποιεί όλα τα υπάρχοντα «εργαλεία» προκειμένου να την προωθήσει. Κι αυτά, σ’ αυτή την φάση, είναι η οικονομική υποταγή και ο δημοσιονομικός έλεγχος.
Αυτά είναι τα πλαίσια αυτής της στρατηγικής, την οποία «εκλαΐκευσαν» τα διάφορα «λόμπι», όπως οι γνωστοί Ελληνογερμανοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, που έσπευσαν να ρίξουν στην αγορά την «ιδέα» δημιουργίας ισχυρών κεντρικών ευρωπαϊκών μηχανισμών ελέγχου οι οποίοι μάλιστα θα παρακολουθούν –συγνώμη– θα βοηθούν με την αποστολή επιτρόπων – ελεγκτών (Gauleiter) «εκ του συστάδην», για την ΠΙΣΤΗ εφαρμογή των αποφάσεων –συγνώμη– των «Οδηγιών», όχι πια αποκλειστικά «Ευρωπαϊκών», ΑΛΛΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ (βλέπε την τελευταία Ανακοίνωση για την δημιουργία «Μεικτής Ελληνό-Γερμανικής Επιτροπής «Συνεργασίας» και τους «στόχους της»).
Το εάν, σε τελική ανάλυση θα περάσει και το πως θα διαμορφωθεί αυτό το συγκεκριμένο εργαλείο, ΕΝΟΣ «ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ» (η κάποιο «υποκατάστατο» με «άλλο όνομα», βλέπε την μετατροπή του αποτυχημένου Ευρωπαϊκού «Συντάγματος» σε «Συνθήκη της Λισαβόνας») θα εξαρτηθεί από τους Ενδοευρωπαϊκούς «συσχετισμούς».
Ενδεικτική ήταν η στάση του «Νικολά» (Σαρκοζί) στις δηλώσεις του μετά από την συνάντηση με τον Γ. Π., ο οποίος παρά το γεγονός ότι μιλούσε για «Κοινά Μέτρα και προσπάθειες « με το Βερολίνο, φαινόταν να έχει πάρει κάποιες αποστάσεις, μιας και αυτά τα μέτρα βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με την γραμμή της Γαλλίας για μια πιο «ανοικτή» ευρωπαϊκή οικονομική πολιτικη και βέβαια, πολύ περισσότερο από τις σχέσεις με την Υπερατλαντική δύναμη.
Τέλος θα φανεί από την δύναμη και επιρροή που ασκεί το Αμερικάνικο και Διεθνές κεφάλαιο πάνω στην Ευροζώνη. Η τελευταία δήλωση του Επιτρόπου Μισέλ Μπαρνιέ για την «αντικανονική» πώληση του ΟΤΕ στην «Deutsche Telekom” μας υπενθυμίζει ότι υπάρχουν κάποιες Γαλλικές και άλλες «αντιστάσεις» στην «Γερμανική Ευρώπη» που προωθεί το «Νέο Βερολίνο».
Σε αυτή την ΚΥΡΙΑΡΧΗ στρατηγική της Γερμανίας πού περιγράφουμε, την δημιουργία οικονομικών μηχανισμών τύπου Δ.Ν.Τ. και την συγκρότηση «ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗΣ («ΜΕΤΑΞΥ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ – ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕΤΑΞΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ – ΒΛΕΠΕ ΜΕΙΚΤΗ ΕΛΛΗΝΟΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ «ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ») ήρθε σήμερα (8/3/) να προστεθεί Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΔΙΑΦΩΝΙΑ του Προέδρου της «Deutsche Bank”, Άξελ Βέμπερ, για την ίδρυση «Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου» (http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1787513), όπως και μια επίσημη Ανακοίνωση της "D.B" που προβλέπει χειροτέρευση – επιβράδυνση της Ελληνικής οικονομίας και μείωση των αποδόσεων σε δανειοδοτήσεις (http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1787463) ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΞΑΠΑΤΑ στις ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΜΑΣ.
Προφανώς πρόκειται για έναν «αμείλικτο» αγώνα μεταξύ των «Εθνοκεντρικών « και «Γερμανό-Ατλαντικών» δυνάμεων της Γερμανίας, όπως έχει φανεί στις απόψεις του «διευθύνοντος οικονομολόγου» Otmar Ising (πρώην στέλεχος της D.B. KAI του Δ.Ν.Τ.) ο οποίος ξεκίνησε από τις στήλες των Γερμανικών «Financial-Times” τον πόλεμο κατά της Ελλάδας ΠΡΟΤΕΙΝΟΝΑΤΑΣ ΑΝΟΙΧΤΑ ΝΑ ΠΡΟΣΦΥΓΟΥΜΕ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ «Δ.Ν.Τ.» και όχι στην Ε.Ε.
Η διαμάχη μεταξύ «Γερμανό-Ατλαντικών « και «Εθνοκεντρικών» δυνάμεων (κατά προέκταση ΚΑΙ «ΓΕΡΜΑΝΟ-ΡΩΣΙΚΕΣ-ΕΥΡΩ-ΑΣΙΑΤΙΚΕΣ) ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΦΟΡΟΥΝ… Είναι σε αναλογία κάτι σαν την διαμάχη μεταξύ Κεμαλιστών και «lite” ΙΣΛΑΜΙΣΤΩΝ - »ΕΥΡΩΠΑΪΣΤΩΝ» στην Τουρκία… Και οι δύο παραλλαγές τους αποσκοπούν στην καταπάτηση των Ελευθεριών και Δικαιωμάτων των Ελλήνων.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που είναι σίγουρο, είναι το γεγονός πως η όλη εξέλιξη κινείτε προς την κατεύθυνση όλο και πιο μεγαλύτερου περιορισμού της Εθνικής - Κρατικής κυριαρχίας – ανεξαρτησίας. Σε όλο και μεγαλύτερα βάρη και για τον εργαζόμενο λαό της Ελλάδας. Σε όλο και πιο μεγαλύτερη εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της.
Το μέλλον μας δεν βρίσκεται ούτε στους άνισους ιμπεριαλιστικούς οικονομικούς στόχους του Αμερικάνικου Δ.Ν.Τ., ούτε σε αυτούς των υπό εκκόλαψη «Ευρωπαϊκών» (Γερμανικών) Ταμείων, Κογκλάβιων και Επιτροπάτων. Ύστερα από 178 χρόνια Νεοελληνικής «Ανεξαρτησίας», εμφανίζεται ξανά στο προσκήνιο το ΔΙΚΑΙΩΜΑ για ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ, όπως και όλων των αγωνιζόμενων Λαών του κόσμου για Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση από τον Φονταμελιστικό Καπιταλισμό της βαρβαρότητας, την Άνιση «Παγκόσμια Αγορά» (την λεγόμενη «Παγκοσμιοποίηση»).
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:
** CDU-Strategiepapier „Uberlegungen zur europaischen Politik“ που συντάχτηκε από τους W.Schaeuble Κ.Lamers και κατετέθηκε το 1994 στο συνέδριο της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης
*** “Vom Staatenverbund zur Fedederation – Gedanken über die Finalität der europäischen Integration“ Eισήγηση του Joschka Fischer στο Hubold Universiteat στις 18 August 2000 .
**** Εδώ αξίζει να αναφερθεί και να ληφθεί υπ όψη, πως όπως αναφέρουν στο ίδιο άρθρο οι «Financial Times Deutschland» αναφορικά μ αυτό το μέτρο « …… ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Προβόπουλος είναι επιφυλακτικός: «Ο μηχανισμός αυτός δεν είναι απαραίτητος εφόσον εφαρμόζεται με συνέπεια το σύμφωνο σταθερότητας και ανάπτυξης και εφόσον όλες οι χώρες της ευρωζώνης ακολουθήσουν ένα ιδιαίτερα αξιόπιστη και θαρραλέα πολιτική δημοσιονομικής σταθερότητας»».
Μόναχο 08.03.2010
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση