Ιράκ και Χένρι Κίσινγκερ: Ο αριστοτέχνης της προδοσίας

Είναι καταπληκτικό πως ο Χένρυ Κίσινγκερ είχε την δυνατότητα να διατηρήσει αυτή την αήττητη αύρα της μεγαλοφυΐας τους στις διεθνής σχέσεις, συνεχίζει να συμβουλεύει προέδρους, ξένες κυβερνήσεις και μεγάλες διεθνής επιχειρήσεις, ενώ περιστασιακά γράφει κείμενα αλαζονικά συμβουλεύοντας τις ΗΠΑ ως προς το πως πρέπει ή πως δεν πρέπει να κινηθούν στο μέλλον.
Αυτό να το λάβετε υπόψη σας, δεδομένης της προσωπικής ιστορία κυνισμού και υποκρισίας του Κίσινγκερ βάσει των οποίων καθοδηγούσε την εξωτερική πολιτική των Κυβερνήσεων Νίξον και Φορντ. Πραγματικά είναι ένας φόρος τιμής στον τρόπο καθοδήγησης των Αμερικανικών ΜΜΕ στη λογική "συγχωρώ και ξεχνώ".
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα σε κείμενο που έγραψε ο Κίσινγκερ για τους New York Times είναι αυτό που προειδοποίησε τους Αρχηγούς των Αμερικανών ότι δεν αποδίδουν πλέον στο θέμα του Ιράκ την προσοχή που αξίζει.
Κατά την διάρκεια των περασμένων δεκαετιών, υπήρξε η δονκιχωτική προσπάθεια των Κούρδων για κάποιας μορφής ανεξαρτησία σε έναν φαινομενικά ατελείωτο κύκλο εξεγέρσεων που ακολουθήθηκε από μία απίστευτα άγρια καταστολή. Εκείνες οι εξεγέρσεις συνήθως ενθαρρυνόντουσαν από εχθρούς των κυβερνήσεων του Ιράκ που χρησιμοποιούσαν τους Κούρδους για να αποσταθεροποιήσουν το καθεστώς στη Βαγδάτη.
Ήταν μια άσπλαχνη, παραπλανητική διαδικασία, που κατέληξε στον θάνατο και στην μετακίνηση εκατοντάδων χιλιάδων Κούρδων στη διάρκεια του χρόνου. Και ήταν ένας ιδανικός τομέας παιχνιδιού για τον Κίσινγκερ.
Για χρόνια, ο σάχης του Ιράν υποστήριζε κρυφά τους Κούρδους για να πιέσουν την Βαγδάτη. Το ίδιο έκαναν και οι Ισραηλινοί, που ήλπιζαν να αποσπάσουν τον ηγέτη του Ιράκ όλο και περισσότερο από την ένωση του με τους Άραβες για μία κοινή επίθεση στο Εβραϊκό κράτος. Το 1972 ο Χένρι Κίσινγκερ και ο Ρίτσαρντ Νίξον παρακινημένοι από τον φόβο ότι το Ιράκ γινόταν πολύ "άνετο" με την Σοβιετική Ένωση, συμφώνησαν με ένα αίτημα από τον Σάχη να ενισχύσουν τους Κούρδους.
Έχοντας την δυνατότητα άρνησης οποιασδήποτε σχέσης με μυστικές υπηρεσίες, οι ΗΠΑ εφοδίασε τους Κούρδους με Σοβιετικά όπλα τα οποία είχαν αρπαχτεί από το Βιετνάμ, ενώ το Ισραήλ παρείχε σοβιετικά όπλα που είχε πάρει από τους Αραβες.Σύμφωνα με τον Τζόν Ράνταλ από την Washington Post η μυστική επιχείρηση αυτή κρατήθηκε κρυφή ακόμα και από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ που διαφωνούσε σε οποιαδήποτε τέτοιου είδους υποστήριξη.
Οι νέοι φίλοι των Κούρδων, παρόλα αυτά, δεν ήθελαν οι προστατευόμενοι τους να κερδίσουν αυτά για τα οποία πάλευαν γιατί πίστευαν ότι ένα ανεξάρτητο Κουρδικό κράτος θα ήταν πολύ διασπαστικό για την περιοχή. Η υποστήριξή τους ήταν πολύ προσεκτική – αρκετή ώστε να τροφοδοτεί την επανάσταση αλλά όχι τόσο ώστε να κερδηθεί.
Ο Κούρδος αρχηγός, Mustafa Barzani, ήταν αρκετά ρεαλιστής ώστε να καταλάβει ότι ο λαός του χρησιμοποιούταν από το Ιράν ,αλλά όχι τόσο κοσμικός ώστε να κατανοήσει ότι οι Αμερικανοί υποστηρικτές του μπορεί να γινόντουσαν εξίσου διπρόσωποι. "Δεν εμπιστευόμαστε τον Σάχη”, είπε ο Barzani στον ρεπόρτερ Randal το 1973. “Εμπιστεύομαι την Αμερική. Η Αμερική είναι μια πάρα πολύ μεγάλη δύναμη ώστε να προδοθούν από μια μικρή μάζα ανθρώπων όπως οι Κούρδοι".
Ήταν ένα μοιραίο λάθος της κρίσης του. ΤΟ 1975 ο Σάχης και οι αρχηγοί του Ιράκ χωρίς προηγούμενη ένδειξη συμφώνησαν στο να επιλύσουν τις διαφωνίες τους και να υπογράψουν συνθήκη ειρήνης και φιλίας. Το κλειδί αυτής της συμφωνίας ήταν ότι το Ιράν θα σταματούσε αμέσως την υποστήριξη που έδινε στους Ιρακινούς Κούρδους.
Μέσα σε μια νύχτα οι Ιρανικές στρατιωτικές δυνάμεις που υποστήριζαν τους Κούρδους, με πυροβολικό, βλήματα, πυρομαχικά και ακόμα και με τρόφιμα, υποχώρησε στα σύνορα του Ιράν.Οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί έκαναν ακριβώς το ίδιο ανακάλεσαν ομοίως την υποστήριξή τους. Την ίδια στιγμή, Ιρακινά στρατεύματα ξεκίνησαν μαζικές επιθέσεις εναντίων των αβοήθητων Κούρδων.
Κατά συνέπεια χωρίς καμία προειδοποίηση, οι Κούρδοι εγκαταλείφτηκαν, όχι μόνο οι στρατιώτες, αλλά και τα χωριά τους, γυναίκες, παιδιά, ήταν εκτεθειμένοι σε μια άγρια Ιρακινή επίθεση. Ο Barzani έστειλε μια απελπισμένη επιστολή στον Kissinger για βοήθεια. “Η κίνησή μας και ο λαός μας καταστρέφονται με έναν απίστευτο τρόπο με την σιωπή όλων. Αισθανόμαστε, η εξοχότητά σας, ότι οι ΗΠΑ έχουν ηθική και πολιτική ευθύνη στο λαό, οι οποίοι δέσμευσαν τους εαυτούς τους στην πολιτική της χώρας σας. Κύριε Γραμματέα αναμένουμε αγωνιωδώς την απάντησή σας”.
Δώδεκα μέρες αργότερα, ένας Αμερικανός διπλωμάτης στην Τεχεράνη Διευθυντής της CIA William Colby, σημείωσε ότι ο Κίσινγκερ δεν απάντησε και ειδοποίησε εάν η Ουάσινγκτον ”σκοπεύει να λάβει μέτρα για να αποτρέψει μια σφαγή που πρέπει να παρέμβει στο Ιράν αμέσως”.
Εν τω μεταξύ 250.000 Κούρδοι ζούσε στο Ιράν. Οι Τούρκοι έκλεισαν τα σύνορά σε χιλιάδες από αυτούς που ζητούσαν καταφύγιο. Πολλοί από τους στρατιωτικούς που έφυγαν με κάλυψη ότι είναι φοιτητές δάσκαλοι πιάστηκαν από τους Ιρακινούς και φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν. Περίπου 1500 χωριά ισοπεδώθηκαν από βομβαρδισμούς
Τις επόμενες βδομάδες και μήνες, καθώς οι σκοτωμοί συνεχίστηκαν, ο Barzani διένειμε τις πιο απελπισμένες εκκλήσεις στην CIA, στον Πρόεδρο Gerald Ford, και στον Henry Kissinger. Κανείς δεν απάντησε. Ο Kissinger όχι μόνο αρνήθηκε να ανακατευτεί αλλά επίσης απέρριψε επανειλημμένες εκκλήσεις των Κούρδων για ανθρωπιστική βοήθεια για τους χιλιάδες πρόσφυγες.
Αυτή η υποκρισία των Αμερικανών αξιωματούχων δεν θα είχε εμφανιστεί ποτέ εάν δεν γινόταν μια έρευνα το 1975 από μία επιλεγμένη επιτροπή του Αμερικανικού Κογκρέσου στην Νέα Υόρκη σε σχέση με τις μυστικές υπηρεσίες και προϊστατο ο Δημοκρατικός Otis Pike.
Η έκθεσ;h του κατέληγε ότι για την Τεχεράνη και την Ουάσινγκτον οι Κούρδοι δεν ήταν παρά μόνο ένα "χαρτί της τράπουλας". Ενα μοναδικό εργαλείο για να αποδυναμώσουν τη δυνατότητα του Ιράκ «για το διεθνή τυχοδιωκτισμό». Ο Πρόεδρος o Δρ. Κίσινγκερ και ο Σάχης ήλπιζαν ότι οι πελάτες μας (οι Κούρδοι του Μπαρζάνι) δεν θα επικρατούσαν Οι Κούρδοι ενθαρρύνθηκαν να παλέψουν προκειμένου να υπομονευθεί το Ιράκ. Ακόμα και στα πλαίσια των συγκεκαλυμμένων διαδικασιών η δική μας ήταν μια κυνική επιχείρηση".
ΤΑ συμπεράσματα της καταδικαστικής έκθεσης συνεχίστηκαν. Είχαν οι ΗΠΑ τους Κούρδους μη ενθαρρυμένους να ακολουθήσουν τον Σάχη και να ανανεώσουν τις εχθροπραξίες με το Ιράκ. "Οι Κούρδοι θα μπορούσαν να είχαν φτάσει στην κεντρική κυβέρνηση του Ιράκ με αποτέλεσμα να κερδίσουν εκτός των άλλων μέτρα αυτονόμησης ενώ παράλληλα θα απέφευγαν την αιματοχυσία. Αντ ’αυτού οι Κούρδοι πολέμησαν έχοντας χιλιάδες απώλειες και πάνω από 200.000 πρόσφυγες".
Ένας από τους αξιωματούχους που κατέθεσε ενώπιον της επιτροπής σε μια μυστική συνάντηση ήταν ο Henry Kissinger. Όταν ερωτήθηκε από ένα τρομαγμένο μέλος του Κογκρέσου για την απόφαση των ΗΠΑ να εγκαταλείψουν τους Κούρδους στην αιματοβαμμένη μοίρα τους, ο Kissinger ξεγέλασε την επιτροπή λέγοντας: "Κάποιος δεν θα πρέπει να μπερδεύει τις μυστικές επιχειρήσεις με το κοινωνικό έργο".
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση