Η Τουρκική Μεγάλη Ιδέα

Του Απ. Αποστολόπουλου
Είναι άγνωστο με ποιες σκέψεις αποφάσισε ο κ. Παπανδρέου να συναντήσει τον κ. Ερντογάν αμέσως μετά τις εκλογές. Είναι άγνωστο αν σκεπτόταν τη «Μεγάλη Ιδέα» του υπουργού εξωτερικών κ. Νταβούτογλου ότι επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας επικρατούσε εποικοδομητική συνεργασία στα Βαλκάνια και ότι καλό (για όλους) θα ήταν να ξαναζωντανέψει εκείνο το παρελθόν.
Έτσι όπως τοποθετεί τα πράγματα ο κ. Νταβούτογλου, το Αιγαίο, η Θράκη και το Κυπριακό, δεν είναι ούτε μονομερείς τουρκικές διεκδικήσεις ούτε καν διμερή προβλήματα.
Ούτε η λύση τους θα οδηγούσε στην ειρηνική συμβίωση- έστω με υψηλό κόστος εκ μέρους μας. Αντιθέτως, είναι απλώς το πρώτο (αλλά θεμελιώδες) βήμα, για την νεκρανάσταση της τουρκικής κυριαρχίας (με την Οθωμανική, ισλαμική, ιδιότητα) στο σύνολο των Βαλκανίων. Ή εν πάση περιπτώσει σε όσους Βαλκάνιους αποδεχθούν αμαχητί την εν λόγω επικυριαρχία. Με άλλα λόγια μετά τα ελληνοτουρκικά θα ανοίξουν τα τουρκοβουλγαρικά, τα τουρκοβοσνιακά κλπ, κλπ. Τα Βαλκάνια θα ξαναγίνουν πυριτιδαποθήκη. Και θα αναστηθεί το Ανατολικό Ζήτημα. Τραγωδία ή φάρσα, θα αναρωτιόταν ο Μάρξ.
Είναι άγνωστο αν ο κ. Παπανδρέου διέκρινε στο πρόσωπο του κ. Νταβούτογλου ένα εκσυγχρονισμένο Σουλτάνο με κοστούμι ραμμένο, βεβαίως, στους καλύτερους ραφτάδες του Λονδίνου και της Ουάσιγκτον. Ούτε (κυρίως) ξέρουμε με ποιες κρυφές σκέψεις δέχθηκε ο κ. Νταβούτογλου το δώρο του κ. Παπανδρέου, δηλαδή τον οδικό χάρτη ένταξης στην ΕΕ. Διότι βλέψεις «αυτοκρατορίας» και ένταξη στην ΕΕ δεν ταιριάζουν. Ποια είναι η πραγματική επιλογή της Τουρκίας: Ένταξη ή νέο-οθωμανισμός;
Ο νέο-οθωμανισμός έχει τις πρόσφατες ρίζες του στον μακαρίτη Τοργκούτ Οζάλ που έβλεπε (τη δεκαετία του 80) μια Τουρκία από τη Βιέννη ως την Κίνα. Σήμερα τον ευνοούν οι ΗΠΑ που θέλουν μ’ ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια: Ο νέο-οθωμανισμός να εξημερώσει ιδεολογικά (ή έστω να τιθασεύσει) τους Άραβες ισλαμιστές με πρότυπο το «ήπιο» (αλλά επεκτατικό) τουρκικό Ισλάμ. Να δημιουργήσει, γεωπολιτικά, αντίπαλο δέος στη Ρωσία αλλά και στην ΕΕ, με την Τουρκία αποκλειστικό κλειδοκράτορα της ενέργειας αν (ή όταν) χαθεί οριστικά η Ουκρανία. Να εξουθενώσει την ΕΕ. Η ένταξη στην ΕΕ σημαίνει υποταγή της Τουρκίας σε κανόνες που ήδη έχουν χαράξει άλλοι, οι Ευρωπαίοι προαιώνιοι αντίπαλοι της Υψηλής Πύλης. Ένταξη στην ΕΕ σημαίνει απώλεια της αυτονομίας, ήττα του τουρκικού μεγαλοϊδεατισμού, απεμπόληση του αυτοκρατορικού μεγαλείου. Το δίλημμα είναι υπαρκτό. Οι Βρυξέλλες καιροσκοπούν, οι ΗΠΑ βολεύονται με όλες τις απαντήσεις. Με την απομάκρυνση του στρατού από την εξουσία θριαμβεύει η Δημοκρατία (;) και ανοίγει ο ασκός του Αιόλου.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση