O προδομένος Σενέρ Λεβέντ
Ο Σ. Λεβέντ είναι εκδότης και αρχισυντάκτης εφημερίδας στα κατεχόμενα. Για δεκαετίες, μιλά με αξιοθαύμαστη τόλμη ενάντια στην τουρκική κατοχή, τα τουρκικά στρατεύματα και στον εκάστοτε εγκάθετο της Άγκυρας. Ο Σ. Λεβέντ αποτελεί την πιο προβεβλημένη φωνή αντίστασης ενάντια στην κατοχή, που επιβιώνει στα κατεχόμενα.
Για τη δράση του, διώχθηκε αμείλικτα. Η ζωή του απειλήθηκε και ζει ακόμη λόγω συγκυριών. Ο τοπικός Τούρκος στρατιωτικός διοικητής αρκετές φορές του έστειλε σφαίρες για… «δώρο». Το κατοχικό καθεστώς τον δίωξε, τον φυλάκισε, τον διαπόμπευσε ως πράκτορα και «εχθρό της μητέρας πατρίδας Τουρκίας και των Μεχμετζίκ». Αλλεπάλληλες φορές κατάστρεψαν και εν τέλει «κατάσχεσαν» τα μηχανήματά για να πνίξουν τη φωνή του. Παρ όλη την οικονομική εξαθλίωση και τον κατατρεγμό, καταφέρνει να επιβιώνει και να αγωνίζεται με μια ευγένεια και υπομονή που θυμίζει άλλες εποχές. Ο ίδιος δεν θέλει να προβάλλει αυτά ως αποδείξεις του αγώνα του ενάντια στην κατοχή. Το μόνο που τονίζει είναι την αγάπη του για ολόκληρη την Κύπρο.
Πρόσφατα εκδόθηκε βιβλίο από δύο Ε/κ συγγραφείς («υποστηριχτές της ειρήνης και της λύσης») με τίτλο «Προδομένη Εξέγερση». Όπως δήλωσαν στα κατεχόμενα σε ελεγχόμενο από το καθεστώς ραδιοφωνικό πρόγραμμα (18.4.2009), σκοπό τους είναι να εξηγήσουν στους Ε/κ το περιεχόμενο πίσω από την «εξέγερση των Τ/κ στα 2000-2004». Οι κινητοποιήσεις των Τ/κ το 2003 να ξεφύγουν από την οικονομική τους εξαθλίωση βλέποντας την οικονομική άνθιση των ελεύθερων περιοχών και την πορεία της Κυπριακής Δημοκρατίας για πλήρη ένταξη στην Ε.Ε, βαφτίστηκε «Προδομένη Εξέγερση»!
Η λέξη εξέγερση έχει το στοιχείο του ξεσηκωμού, της δυναμικής ρήξης με το δυνάστη, της επανάστασης ενάντια στον καταχτητή. Αλλά, όπως εύστοχα ρωτά ο Λεβέντ τους συγγραφείς: «Αν θα γίνει ξεσηκωμός, δεν πρέπει πρώτα απ΄όλα να γίνει κατά του καταχτητή μας;»
Οι συγγραφείς δεν απαντούν. Ούτε εξηγούν πως η «εξέγερση» ενάντια στην Τουρκία, ΗΠΑ και Αγγλία, έγινε με τη στήριξη και τις χορηγίες τους. Άλλωστε, ο ειδικός αντιπρόσωπος των ΗΠΑ Τ. Γουέστον ήταν παρευρισκόταν αυτοπροσώπως στα συλλαλητήρια. Αντιθέτως, κατακρίνουν τον Λεβέντ ότι βρίσκεται «σε σύγκρουση με τις πλατιές μάζες των Τ/κ», ότι είναι αποξενωμένος από «τους αγωνιστές», «το γράψιμό του είναι κυνικό», «πολέμα τέρατα που ο ίδιος δημιούργησε» κ.ά.
Φυσικά, για να είναι προδομένη μια εξέγερση, υπάρχει και προδότης. Από ποιους προδόθηκε; Από τον Λεβέντ; Από όσους στις δύο πλευρές του συρματοπλέγματος δεν αποδεχόμαστε την κατοχή γιατί προσδοκούμε σε λύση χωρίς τον έλεγχο της Τουρκίας;
Για χρόνια ο Λεβέντ εξέφραζε παράπονο για τον αποκλεισμό του από τις επισκέψεις ξένων πρέσβεων και εκπροσώπων τους στα κατεχόμενα. Ασφαλώς, ο Λεβέντ δεν προσκαλείται ούτε στις επαναπροσεγγιστικές συνάξεις. Την ίδια ώρα που οι επιχορηγημένοι των ξένων παρουσιάζονται σαν επαναστάτες, που οι ευθυγραμμισμένοι στον καταχτητή παρουσιάζονται σαν διανοούμενοι, που οι πλασιέ της UNOPS και των αμερικανικών χρηματοδοτήσεων παρουσιάζονται ως ειρηνιστές, κάποιος αγωνιζόταν στα κατεχόμενα ενάντια στην κατοχή σχεδόν μόνος και εγκαταλελειμμένος. Κι είναι ολοφάνερο ποιοι εύχονται να είχε αφανιστεί από το πρόσωπο της γης.
Ένα μήνυμα σε όποιον αφορά. Αν δεν έχεις τη δύναμη να αντισταθείς, τουλάχιστον βρες τη δύναμη να αναγνωρίσεις εκείνους που αντιστέκονται. Αν ούτε αυτό μπορείς, τουλάχιστον μην μειώνεις όσους δεν μπορείς να φτάσεις.
Αν υπάρχει προδομένος επαναστάτης και από τις «δύο πλευρές» του συρματοπλέγματος, αυτός μάλλον είναι ο Σ. Λεβέντ.
* Ο Κώστας Μαυρίδης είναι ακαδημαϊκός
Για τη δράση του, διώχθηκε αμείλικτα. Η ζωή του απειλήθηκε και ζει ακόμη λόγω συγκυριών. Ο τοπικός Τούρκος στρατιωτικός διοικητής αρκετές φορές του έστειλε σφαίρες για… «δώρο». Το κατοχικό καθεστώς τον δίωξε, τον φυλάκισε, τον διαπόμπευσε ως πράκτορα και «εχθρό της μητέρας πατρίδας Τουρκίας και των Μεχμετζίκ». Αλλεπάλληλες φορές κατάστρεψαν και εν τέλει «κατάσχεσαν» τα μηχανήματά για να πνίξουν τη φωνή του. Παρ όλη την οικονομική εξαθλίωση και τον κατατρεγμό, καταφέρνει να επιβιώνει και να αγωνίζεται με μια ευγένεια και υπομονή που θυμίζει άλλες εποχές. Ο ίδιος δεν θέλει να προβάλλει αυτά ως αποδείξεις του αγώνα του ενάντια στην κατοχή. Το μόνο που τονίζει είναι την αγάπη του για ολόκληρη την Κύπρο.
Πρόσφατα εκδόθηκε βιβλίο από δύο Ε/κ συγγραφείς («υποστηριχτές της ειρήνης και της λύσης») με τίτλο «Προδομένη Εξέγερση». Όπως δήλωσαν στα κατεχόμενα σε ελεγχόμενο από το καθεστώς ραδιοφωνικό πρόγραμμα (18.4.2009), σκοπό τους είναι να εξηγήσουν στους Ε/κ το περιεχόμενο πίσω από την «εξέγερση των Τ/κ στα 2000-2004». Οι κινητοποιήσεις των Τ/κ το 2003 να ξεφύγουν από την οικονομική τους εξαθλίωση βλέποντας την οικονομική άνθιση των ελεύθερων περιοχών και την πορεία της Κυπριακής Δημοκρατίας για πλήρη ένταξη στην Ε.Ε, βαφτίστηκε «Προδομένη Εξέγερση»!
Η λέξη εξέγερση έχει το στοιχείο του ξεσηκωμού, της δυναμικής ρήξης με το δυνάστη, της επανάστασης ενάντια στον καταχτητή. Αλλά, όπως εύστοχα ρωτά ο Λεβέντ τους συγγραφείς: «Αν θα γίνει ξεσηκωμός, δεν πρέπει πρώτα απ΄όλα να γίνει κατά του καταχτητή μας;»
Οι συγγραφείς δεν απαντούν. Ούτε εξηγούν πως η «εξέγερση» ενάντια στην Τουρκία, ΗΠΑ και Αγγλία, έγινε με τη στήριξη και τις χορηγίες τους. Άλλωστε, ο ειδικός αντιπρόσωπος των ΗΠΑ Τ. Γουέστον ήταν παρευρισκόταν αυτοπροσώπως στα συλλαλητήρια. Αντιθέτως, κατακρίνουν τον Λεβέντ ότι βρίσκεται «σε σύγκρουση με τις πλατιές μάζες των Τ/κ», ότι είναι αποξενωμένος από «τους αγωνιστές», «το γράψιμό του είναι κυνικό», «πολέμα τέρατα που ο ίδιος δημιούργησε» κ.ά.
Φυσικά, για να είναι προδομένη μια εξέγερση, υπάρχει και προδότης. Από ποιους προδόθηκε; Από τον Λεβέντ; Από όσους στις δύο πλευρές του συρματοπλέγματος δεν αποδεχόμαστε την κατοχή γιατί προσδοκούμε σε λύση χωρίς τον έλεγχο της Τουρκίας;
Για χρόνια ο Λεβέντ εξέφραζε παράπονο για τον αποκλεισμό του από τις επισκέψεις ξένων πρέσβεων και εκπροσώπων τους στα κατεχόμενα. Ασφαλώς, ο Λεβέντ δεν προσκαλείται ούτε στις επαναπροσεγγιστικές συνάξεις. Την ίδια ώρα που οι επιχορηγημένοι των ξένων παρουσιάζονται σαν επαναστάτες, που οι ευθυγραμμισμένοι στον καταχτητή παρουσιάζονται σαν διανοούμενοι, που οι πλασιέ της UNOPS και των αμερικανικών χρηματοδοτήσεων παρουσιάζονται ως ειρηνιστές, κάποιος αγωνιζόταν στα κατεχόμενα ενάντια στην κατοχή σχεδόν μόνος και εγκαταλελειμμένος. Κι είναι ολοφάνερο ποιοι εύχονται να είχε αφανιστεί από το πρόσωπο της γης.
Ένα μήνυμα σε όποιον αφορά. Αν δεν έχεις τη δύναμη να αντισταθείς, τουλάχιστον βρες τη δύναμη να αναγνωρίσεις εκείνους που αντιστέκονται. Αν ούτε αυτό μπορείς, τουλάχιστον μην μειώνεις όσους δεν μπορείς να φτάσεις.
Αν υπάρχει προδομένος επαναστάτης και από τις «δύο πλευρές» του συρματοπλέγματος, αυτός μάλλον είναι ο Σ. Λεβέντ.
* Ο Κώστας Μαυρίδης είναι ακαδημαϊκός
Του Γιάννου Κ. Ιωάννου
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει μια μερίδα Τουρκοκυπρίων οι οποίοι ανήκουν στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, η οποία έχει από τη μια διαχρονική αντικατοχική παρουσία, με τρόπο όμως που την κάνει περιθώριο στα πλαίσια της τουρκοκυπριακής κοινότητας, και ταυτόχρονα αγαπημένο ζωάκι των Ελληνοκυπρίων εθνικιστών. Αυτό μπορεί να ακούγεται παράδοξο εκ πρώτης όψεως, αλλά δυστυχώς αποτελεί πραγματικότητα.
Στην πιο πάνω ομάδα ανήκουν τα μέλη του μικρού κόμματος Νέας Κύπρος, και άλλοι μεμονωμένοι ή κατά καιρούς οργανωμένοι ακτιβιστές και ιδεολόγοι όπως ο δημοσιογράφος Σενέρ Λεβέντ. Οι άνθρωποι αυτοί τολμούσαν και μιλούσαν για τουρκική κατοχή σε πολύ μαύρες περιόδους, ρίσκαραν πολύ, και υπέφεραν πολύ τον καιρό της παντοδυναμίας του Ντενκτάς. Κατά κάποιο τρόπο κράτησαν ζωντανή και την ελπίδα της λύσης που άνθισε και πολλαπλασιάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 όταν η πλειοψηφία της τ/κ κοινότητας συντάχτηκε με τη νέα πνοή που έφερε ο Ερντογάν, ταυτόχρονα με την διαπίστωση πως οι δεκαετίες παράλογης συμπεριφοράς του Ραούφ Ντενκτάς μόνο αδιέξοδα έφεραν. Στη συνέχεια όμως οι Τ/κ αυτοί, στο όνομα μιας μαρξιστικής ανάλυσης, και βάζοντας την ιδεολογία πιο ψηλά από την πρακτική ανάλυση, περιορίστηκαν σε ένα ρόλο αριστερής αντιπολίτευσης στις δυνάμεις των Ταλάτ και άλλων που είχαν πάρει πλέον τα ηνία στο βορρά. Κάποιοι από αυτούς είχαν ταχθεί με το “όχι” κατά το δημοψήφισμα του 2004, υιοθετώντας την αντιιμπεριαλιστική επιχειρηματολογία της Αλέκας Παπαρήγα και του ΚΚΕ. Διαχρονικό τους επιχείρημα είναι ότι στο βορρά τίποτα δεν αλλάζει, και η Τουρκία έχει πάντα το απάνω χέρι.
ΚΑΛΟΣ ΤΟΥΡΚΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΕΚΡΟΣ ΤΟΥΡΚΟΣ