Λέσχη Μπίλντερμπεργκ: Οι εξουσιαστές του πλανήτη;

Φιλοαμερικανική επιχείρηση με χορηγό τη CΙΑ

Ο άνθρωπος στον οποίον αποδίδεται η ιδέα της ίδρυσης της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ είναι ο Γιόζεφ Ρέντιγκερ. Πολωνός εμιγκρέ, ο οποίος είχε μεταξύ άλλων θεωρηθεί μασόνος, πράκτορας του Βατικανού, των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών και της κυβέρνησης του Μεξικού, ο Ρέντιγκερ ήταν σίγουρα άνθρωπος με άριστες διασυνδέσεις. Η φήμη πάντως ότι σήκωνε το τηλέφωνο και συνομιλούσε με τον πρόεδρο των ΗΠΑ ελέγχεται για την ακρίβειά της...
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο Ρέντιγκερ εργάστηκε για λογαριασμό των Βρετανών. Μετά το 1945, συγκεκριμένα το 1948, «έστησε» την Αμερικανική Επιτροπή για την Ενωμένη Ευρώπη (ΑCUΕ). Πρόεδρός της ήταν ο Γουίλιαμ Ντόνοβαν, επικεφαλής της ΟSS, προκατόχου της αμερικανικής CΙΑ. Αντιπρόεδρος ήταν ο Αλεν Ντάλες, ο οποίος στη συνέχεια ανέλαβε επικεφαλής της CΙΑ.

Το 1948 ο Ρέντιγκερ συνάντησε τον πρίγκιπα Βερνάρδο της Ολλανδίας και αναζήτησαν τρόπους για να αντιμετωπίσουν τον αντιαμερικανισμό στην Ευρώπη. Τον Σεπτέμβριο του 1952, σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Παρίσι, συναντήθηκε ο πρώτος ευρωπαϊκός πυρήνας της Λέσχης.
Η πρώτη συνάντηση με συμμετοχή και Αμερικανών έλαβε χώρα το 1954 στο ξενοδοχείο Μπίλντερμπεργκ της ολλανδικής πόλης Οστερμπικ. Από εκεί έμελλε να ονομαστεί Λέσχη Μπίλντερμπεργκ. Σύμφωνα με πληροφορίες που έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί, χορηγοί ήταν η κυβέρνηση της Ολλανδίας και η CΙΑ. Η έδρα της Λέσχης βρίσκεται στην ολλανδική πόλη Λάιντεν. Ο πρίγκιπας Βερνάρδος έμεινε πρόεδρος ως το 1976. Τον διαδέχθηκαν ο λόρδος Χόουμ, πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας, ο Γουόλτερ Σιλ, πρώην πρόεδρος της πρώην Δυτικής Γερμανίας, ο λόρδος Ρολ, ο λόρδος Κάριγκτον, πρώην ΓΓ του ΝΑΤΟ, και πλέον ο πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Ετιέν Νταβινιόν. Οι συμμετέχοντες δεν ξεπερνούν συνήθως τα 140 άτομα. Το 1/3 αυτών είναι πολιτικοί από την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες (σοσιαλδημοκράτες και συντηρητικοί, Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικανοί αντιστοίχως σε ίση εκπροσώπηση), το 1/3 εκπρόσωποι μεγάλων επιχειρήσεων (αυτοκινητοβιομηχανία, αεροπορικές εταιρείες, ασφάλειες και φυσικά τράπεζες) και το υπόλοιπο 1/3 ακαδημαϊκοί, νομπελίστες και γνωστοί δημοσιογράφοι από μέσα ενημέρωσης όπως οι «Financial Τimes», οι «Νew Υork Τimes», η «Εl Ρais» και ο «Εconomist». Οι συζητήσεις διεξάγονται σε 15 τραπέζια και συμμετέχουν οι πάντες. Οι ομιλητές μιλούν επί συγκεκριμένου θέματος για επτά λεπτά. Οι υπόλοιποι έχουν δικαίωμα να παρέμβουν για να ρωτήσουν, να προσθέσουν ή να κάνουν παρατηρήσεις. Εχουν στη διάθεσή τους ένα λεπτό. Στο τέλος κάθε συνόδου εκδίδεται ένα μικρό βιβλίο με την περίληψη των θεμάτων που τέθηκαν στο τραπέζι. Ποτέ όμως δεν αναφέρεται ποιος είπε τι.
Από το "Βήμα"

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση