Τρόμος και εξουσία

Όποιος δεν θέλει να ζει με αυταπάτες...

Ο ΤΡΟΜΟΣ φέρνει τον άνθρωπο σε μια τέτοια κατάσταση, που υποτάσσεται άθελά του, ακόμα και όταν η εξωτερική πίεση είναι μικρή. Ο τρόμος είναι ένα ιδεώδες μέσο για την άσκηση εξουσίας. Η ρίζα του τρόμου βρίσκεται στο μεδούλι των κοκάλων της καπιταλιστικής εξουσίας: Από εκεί πηγάζει η βία στην εξωτερική της μορφή, αλλά και στην εσωτερικευμένη, ασυνείδητη μορφή της.
Η δαιμονοποίηση της τρομοκρατίας χρησιμοποιείται ακριβώς για την τρομοκράτηση της κοινωνίας. Το ίδιο γίνεται και με τη δαιμονοποίηση των «πανδειμιών».
Οι «πανδημίες» είναι ένα άλλο όπλο της πλανητικής τρομοκρατίας. Δηλαδή, εκτός των βρώμικου εμπορικού πολέμου και της κερδοσκοπικής αναισχυντίας των πολυεθνικών, τρομοκρατεί και πανικοβάλει τους λαούς. Πανικός που κατευθύνεται προς την κερδοσκοπική κατεύθυνση των πλανητικών τραστ, αλλά και βομβαρδίζει τον πλανήτη με τις παραισθησιογόνες βόμβες του ΤΡΟΜΟΥ.

Σήμερα βλέπουμε ότι οι μηχανισμοί εξουσίας, με πρόσχημα τη γρίπη των χοίρων διογκώνουν τις ψυχώσεις του τρόμου και του παράλογου, προσπαθούν να κρύψουν πίσω από το δάκτυλο της τρόμο-σύγχυσης, την καπιταλιστική απάτη και την τρομοκρατία τους κράτους και των μηχανισμών του.
Οι μηχανισμοί όμως της εξουσίας δεν αρκούνται μόνο σ’ αυτό. Σπέρνουν τον τρόμο και τον πανικό, τον μετατρέπουν σε μαζική (όπως και στο τρόμο-θέαμα) παράνοια για να καταλύσουν τη λογική, να ενοχοποιήσουν τις αντιστάσεις και να υποτάξουν ολοκληρωτικά τις κοινωνίες. Αυτοί είναι οι στόχοι αυτού του στημένου τελετουργικού σκηνικού τρόμου γύρω από τις «πανδημίες», αυτού του αδηφάγου τηλεοπτικού θεάματος.
Έτσι, η δίκη των αποτελεσμάτων κάλυψε τη δίκη των αιτίων. Συσκοτίζει ισοπεδωτικά τα πάντα: Τις ίδιες εστίες μόλυνσης της εμπορικής βαρβαρότητας, τα βρώμικα, ανταγωνιστικά κερδοσκοπικά παιχνίδια των πολυεθνικών, τα παιχνίδια της εξουσίας. Κυβέρνηση, κράτος, πολιτικά κόμματα, ΜΜΕ, όλα «χορεύουν» με λυσσαλέους αφορισμούς και γλοιώδη γκεμπελισμό πάνω στο «τέρας» των «πανδημιών»!!!
Όποιος δεν θέλει να ζει με αυταπάτες μπορεί να καταλάβει…
Τα εγκλήματα της εξουσίας αναζητούν πάντα εξιλαστήρια θύματα. Όπως και με την «τρομοκρατία» έτσι και με τις «πανδημίες» (τρομοκρατία με άλλα μέσα), οι μηχανισμοί εξουσίας ερεθίζουν και τροφοδοτούν υστερικά τον τρόμο, και μέσω αυτής της υστερίας και της αχαλίνωτης εμπορίας του τρόμου ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός υποτάσσει τον πλανήτη.
Με αυτό το τελετουργικό σκηνικό τρόμου επιδιώκεται πλην των άλλων και ο βάρβαρος ερεθισμός όλων συντηρητικών και αντιδραστικών συστατικών της κοινωνίας: ένα ψυχωτικό, σκοταδιστικό κλίμα. Η κομπάζουσα ημιμάθεια παίρνει τη μορφή μαζικής ψύχωσης και ο εισαγγελικός, αφοριστικός λόγος υστερική διάσταση.
Ο τρόμος λοιπόν που αναδύεται από το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα δεν αποτελεί μόνο ένα ιδεώδες μέσο για την άσκηση της εξουσίας του, αλλά και ένα μέσον ακρωτηριασμού της σκέψης, ένα μέσον που κινητοποιεί τα πολιτικά και ψυχολογικά στοιχεία του πολιτικού ολοκληρωτισμού..
Είναι αυτός ο κόσμος, ο καπιταλιστικός κόσμος, που γεννάει τον τρόμο και την αθλιότητα και οδηγεί στην κατάπτωση του ανθρώπου. Που οδηγεί τον άνθρωπο όχι μόνο σε ψυχώσεις παραλογισμού, αλλά και στην ανταλλαγή του τρόμου με την υποταγή, στην παθητικότητα του θύματος...
Το να απελευθερωθούμε όμως από τον τρόμο, συνακόλουθα από την παθητικότητα του θύματος πρέπει ως πολίτες να γίνουμε το συνειδητό υποκείμενο της ιστορίας. Γιατί από τη στιγμή που συμμετέχει κανείς στην Ιστορία, που την παίρνει στους ώμους του και γίνεται υπεύθυνος για την πορεία της, ξεφεύγει από τον Τρόμο της Ιστορίας που οι άλλοι την καθορίζουν.
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση