Πακέτα οικονομικής βοήθειας από τον Ερντογάν στους φτωχούς ενόψει των δημοτικών εκλογών
Δωρεάν ψυγεία και τοστιέρες
για μια ψήφο στην Τουρκία
Την αναμέτρηση φαίνεται πως θα χαρακτηρίσει η αδιαφορία της πλειονότητας, που έχει στραμμένη την προσοχή της στην οικονομία και την κάθαρση του παρακράτους.
Κοινή γνώμη και αναλυτές έχουν προ πολλού αποδεχθεί πως δεν υφίσταται πολιτική «τρίτη λύση» για την Τουρκία. Η επιλογή, σε αυτές και πολλές άλλες αναμετρήσεις, θα είναι μεταξύ μίας κυβέρνησης βυθισμένης στην οικονομική διαφθορά και ρέπουσας στην αυθαιρεσία, και μιας αντιπολίτευσης πρόθυμης να καπηλευθεί τα πάντα και ανίκανης να ορθώσει πολιτικό λόγο.
Εικόνα αυταρχισμού
Το επεισόδιο της επίθεσης Ερντογάν κατά Πέρες στο Νταβός κατέστησε τη διεθνή κοινότητα μάρτυρα μίας πραγματικότητας που οι Τούρκοι γνωρίζουν εδώ και καιρό: του αυταρχικού «στιλ» του Τούρκου πρωθυπουργού. Ο Ταγίπ Ερντογάν απεχθάνεται την κριτική, πόσο μάλλον την ειρωνεία, και έχει καταθέσει αναρίθμητες μηνύσεις κατά δημοσιογράφων, γελοιογράφων και απλών πολιτών που θεώρησε πως τον προσβάλλουν. Εχει επιτεθεί φραστικά σε εκπροσώπους γυναικείων οργανώσεων, ακόμη και σε ψηφοφόρους του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), του οποίου ηγείται. Συμπλήρωμα της εικόνας αυταρχισμού αποτελεί η σωρεία οικονομικών σκανδάλων. Ο Ερντογάν έχει δημιουργήσει μία αυλή από μεγαλοεπιχειρηματίες «ημετέρους», οι οποίοι σαρώνουν τους κυβερνητικούς διαγωνισμούς και δανείζονται εκατομμύρια από τις κρατικές τράπεζες, με προσωπική του παρέμβαση. Στον αντίποδα, ο Ντενίζ Μπαϊκάλ του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) λειτούργησε τα τελευταία χρόνια ως φερέφωνο του στρατεύματος, επίδοξων πραξικοπηματιών και αρτηριοσκληρωτικών εθνικιστών που ελέγχουν τη δικαιοσύνη και μέρος της γραφειοκρατίας. Πάγια τακτική του η αντίκρουση των θέσεων του ΑΚΡ, ακόμη και όταν αυτό εργαζόταν προς την κατοχύρωση των ατομικών δικαιωμάτων και την ευρωπαϊκή ένταξη, και η αναφορά σε διεθνείς συνωμοσίες των Ιμπεριαλιστών της Δύσης σε βάρος της χώρας.
Μεταξύ Ερντογάν και Μπαϊκάλ, ΑΚΡ και CHP… το τίποτα. Τα λοιπά κόμματα έχουν προ πολλού χρεοκοπήσει πολιτικά, με μόνο το Κίνημα Εθνικιστικής Δράσης να έχει κάποια απήχηση στις φοβίες του λούμπεν προλεταριάτου της Ανατολίας και το DTP να συνενώνει μέρος των Κούρδων της χώρας – ίσως όχι και την πλειοψηφία τους.
Κάρβουνο στους φτωχούς
Με την κατά κράτος νίκη του ΑΚΡ στις δημοτικές να θεωρείται δεδομένη, το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης μονοπωλούν τα προεκλογικά ευτράπελα. Το ΑΚΡ άρχισε να μοιράζει δωρεάν κάρβουνο στις φτωχογειτονιές της Πόλης. Στις βουλευτικές εκλογές του 2007, που είχαν γίνει καλοκαίρι, μοίραζε πακέτα βοήθειας με ζυμαρικά, γάλα σκόνη, πάνες και άλλα «είδη πρώτης ανάγκης». Προεκλογικά ψιχία κοινωνικής δικαιοσύνης σε μια χώρα με έντονη ανισοκατανομή εισοδήματος. Ενόψει των δημοτικών, το κόμμα αποφάσισε να μοιράσει δωρεάν ψυγεία και άλλα ηλεκτρικά είδη στους απόκληρους της επαρχίας Τούντζελι, στα νοτιοανατολικά. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες θέλουν τα ηλεκτρονικά είδη να προέρχονται από βιομηχανία «ημετέρου» της οικονομικής αυλής του πρωθυπουργού. Οι φτωχές νοτιοανατολικές επαρχίες, με την κουρδική πλειοψηφία, είναι οι μόνες όπου οι υποψήφιοι του ΑΚΡ διαθέτουν ικανούς αντιπάλους, τους υποψηφίους κουρδικών κομμάτων.
«Ανοιγμα» στο τσαντόρ
Περισσότερο κωμικό από τη διανομή βοηθείας θεώρησαν πολλοί το «άνοιγμα» που επιχειρεί, το τελευταίο τρίμηνο, το CHP. Αρχικά, ένας χαμογελαστός Μπαϊκάλ μοίραζε κονκάρδες του κόμματος σε κυρίες που φορούσαν μαύρα τσαντόρ. Το CHP, αυτό το άντρο της Κεμαλικής Ορθοδοξίας που για χρόνια στηρίζει τον πολιτικό του λόγο σε υστερικές καταγγελίες σχεδίου κατάλυσης του κοσμικού κράτους, δέχεται πλέον γυναίκες-μέλη που φορούν όχι απλή Ισλαμική μαντίλα, αλλά πλήρες τσαντόρ! Η «μεταμόρφωση» του CHP είχε και συνέχεια, καθώς δημοτικοί υποψήφιοι του κόμματος άρχισαν να μοιράζουν το Κοράνι και να υπόσχονται ότι θα ανοίξουν σχολές εκμάθησης του Κορανίου στις περιφέρειές τους.
Πρόκειται για απελπισμένη προσπάθεια του CHP να «ανοιχθεί» στο συντηρητικό χώρο, απεκδυόμενο το στίγμα του «κόμματος αθέων». Ο Μπαϊκάλ προσπάθησε να μιμηθεί το άνοιγμα του Ερντογάν στο φιλελεύθερο χώρο. Πριν από τις βουλευτικές του 2007, ο πρωθυπουργός εκκαθάριζε τις λίστες των βουλευτών του κόμματος από τα στελέχη του Πολιτικού Ισλάμ, ενώ φρόντιζε να συμπεριλάβει Αλεβίτες και αριστερούς υποψηφίους σε μία προσπάθεια να πείσει ότι το ΑΚΡ αποτελεί κίνημα του ευρέος κεντρώου χώρου.
Η ένταξη στην Ε.Ε.
Το «άνοιγμα Μπαϊκάλ» μέλλει να προκαλέσει περισσότερη ιδεολογική αναταραχή και διαξιφισμούς στους κόλπους του CHP από όσα τυχόν εκλογικά ωφέλη. Παράλληλα, ο Μπαϊκάλ, που μέχρι πρότινος αποτελούσε τη φωνή του Ευρωσκεπτικισμού στην Τουρκία, μετέβη στις Βρυξέλλες και συναντήθηκε με τους Μπαρόζο και Ρεν, υπογραμμίζοντας σε δηλώσεις του τη σημασία που έχει για την Τουρκία η ένταξη. Προφανώς συνειδητοποίησε, καίτοι αργά, ότι οι κορόνες κατά της Ε.Ε. και της Δύσης δεν του απέφεραν περισσότερα κέρδη από τις απειλές στρατιωτικής εκτροπής και την υποβολή αιτήματος δικαστικής απαγόρευσης του κυβερνώντος κόμματος, πράξεις για τις οποίες η κοινή τουλάχιστον γνώμη είναι πεπεισμένη πως φέρει μέρος της πρωτοβουλίας.
Η προσπάθεια εξάρθρωσης της οργάνωσης «Εργκένεκον»
Στην πρώτη θέση της επικαιρότητας παραμένει η υπόθεση της εξάρθρωσης της Εργκένεκον, τρομοκρατικής ομάδας που συνένωνε το πάνθεο της τουρκικής ακροδεξιάς και του υποκόσμου. Στόχευε να ανατρέψει την κυβέρνηση του ΑΚΡ καταφεύγοντας σε σειρά δολοφονιών και ενεργειών σαμποτάζ, που θα επέφεραν κοινωνικό χάος. Οπως τονίζουν πολλοί αναλυτές, η προσπάθεια εξάρθρωσης του παρακράτους, που δρα και σκοτώνει ανεξέλεκτα στην Τουρκία από τη δεκαετία του 1970, αποτελεί και τη σημαντικότερη πολιτική εξέλιξη στη χώρα.
Η υπόθεση, με τα αλλεπάλληλα κύματα συλλήψεων που τελειωμό δεν έχουν και τα εκατομμύρια σελίδες απομαγνητοφωνημένων συνομιλιών των υπόπτων, έχει προκαλέσει πονοκεφάλους σε δημοσιογράφους και δικαστικούς. Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση της GENAR, η κοινή γνώμη θεωρεί τη διαλεύκανσή της ως το σημαντικότερο ζήτημα της Τουρκίας, μετά την ασθμαίνουσα (λόγω διεθνούς συγκυρίας) οικονομία – 31% των ερωτηθέντων θεώρησε την οικονομία το μέγιστο εθνικό πρόβλημα, με την Εργκένεκον να έπεται στο 23%.
Η ίδια η υπόθεση αποτέλεσε αφορμή πολιτικής πόλωσης. Το ΑΚΡ παρουσιάζεται ως η πολιτική δύναμη που ζητεί την εξάρθρωση του παρακράτους, με τον Ερντογάν να δηλώνει πως θα ενεργεί «ως εισαγγελέας». Το CHP, από την άλλη, διατείνεται πως η Εργκένεκον δεν είναι παρά κατασκεύασμα της κυβέρνησης, με σκοπό να φιμώσει όσες φωνές την αντιπολιτεύονται. Το 71% των ερωτηθέντων βλέπει στην υπόθεση την προσπάθεια εξάρθρωσης σοβαρών εγκληματικών κύκλων, ενώ το 29% συντάσσεται με τη θέση του CHP. Το δε Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κάλεσε, στην ετήσια έκθεσή του για την Τουρκία, τις αρχές να διερευνήσουν κατά πόσον η δολοφονία του Αρμενίου δημοσιογράφου Χραντ Ντινκ συνδέεται με την Εργκένεκον, αποδεχόμενο προφανώς τη σοβαρότητα της δίωξης.
για μια ψήφο στην Τουρκία
Του Αλέξανδρου Μασσαβέτα
Η διεθνής οικονομική κρίση και η εξάρθρωση της οργάνωσης «Εργκένεκον» συνθέτουν το πλαίσιο της πολιτικής συζήτησης στην Τουρκία, η οποία εισήλθε σε περίοδο προεκλογική. Με τις δημοτικές εκλογές προγραμματισμένες για τις 29 Μαρτίου, τα πολιτικά κόμματα επιδεικνύουν κινητικότητα ενώ στις... μεγάλες πόλεις άνοιξαν τα πρώτα εκλογικά κέντρα.Την αναμέτρηση φαίνεται πως θα χαρακτηρίσει η αδιαφορία της πλειονότητας, που έχει στραμμένη την προσοχή της στην οικονομία και την κάθαρση του παρακράτους.
Κοινή γνώμη και αναλυτές έχουν προ πολλού αποδεχθεί πως δεν υφίσταται πολιτική «τρίτη λύση» για την Τουρκία. Η επιλογή, σε αυτές και πολλές άλλες αναμετρήσεις, θα είναι μεταξύ μίας κυβέρνησης βυθισμένης στην οικονομική διαφθορά και ρέπουσας στην αυθαιρεσία, και μιας αντιπολίτευσης πρόθυμης να καπηλευθεί τα πάντα και ανίκανης να ορθώσει πολιτικό λόγο.
Εικόνα αυταρχισμού
Το επεισόδιο της επίθεσης Ερντογάν κατά Πέρες στο Νταβός κατέστησε τη διεθνή κοινότητα μάρτυρα μίας πραγματικότητας που οι Τούρκοι γνωρίζουν εδώ και καιρό: του αυταρχικού «στιλ» του Τούρκου πρωθυπουργού. Ο Ταγίπ Ερντογάν απεχθάνεται την κριτική, πόσο μάλλον την ειρωνεία, και έχει καταθέσει αναρίθμητες μηνύσεις κατά δημοσιογράφων, γελοιογράφων και απλών πολιτών που θεώρησε πως τον προσβάλλουν. Εχει επιτεθεί φραστικά σε εκπροσώπους γυναικείων οργανώσεων, ακόμη και σε ψηφοφόρους του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), του οποίου ηγείται. Συμπλήρωμα της εικόνας αυταρχισμού αποτελεί η σωρεία οικονομικών σκανδάλων. Ο Ερντογάν έχει δημιουργήσει μία αυλή από μεγαλοεπιχειρηματίες «ημετέρους», οι οποίοι σαρώνουν τους κυβερνητικούς διαγωνισμούς και δανείζονται εκατομμύρια από τις κρατικές τράπεζες, με προσωπική του παρέμβαση. Στον αντίποδα, ο Ντενίζ Μπαϊκάλ του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) λειτούργησε τα τελευταία χρόνια ως φερέφωνο του στρατεύματος, επίδοξων πραξικοπηματιών και αρτηριοσκληρωτικών εθνικιστών που ελέγχουν τη δικαιοσύνη και μέρος της γραφειοκρατίας. Πάγια τακτική του η αντίκρουση των θέσεων του ΑΚΡ, ακόμη και όταν αυτό εργαζόταν προς την κατοχύρωση των ατομικών δικαιωμάτων και την ευρωπαϊκή ένταξη, και η αναφορά σε διεθνείς συνωμοσίες των Ιμπεριαλιστών της Δύσης σε βάρος της χώρας.
Μεταξύ Ερντογάν και Μπαϊκάλ, ΑΚΡ και CHP… το τίποτα. Τα λοιπά κόμματα έχουν προ πολλού χρεοκοπήσει πολιτικά, με μόνο το Κίνημα Εθνικιστικής Δράσης να έχει κάποια απήχηση στις φοβίες του λούμπεν προλεταριάτου της Ανατολίας και το DTP να συνενώνει μέρος των Κούρδων της χώρας – ίσως όχι και την πλειοψηφία τους.
Κάρβουνο στους φτωχούς
Με την κατά κράτος νίκη του ΑΚΡ στις δημοτικές να θεωρείται δεδομένη, το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης μονοπωλούν τα προεκλογικά ευτράπελα. Το ΑΚΡ άρχισε να μοιράζει δωρεάν κάρβουνο στις φτωχογειτονιές της Πόλης. Στις βουλευτικές εκλογές του 2007, που είχαν γίνει καλοκαίρι, μοίραζε πακέτα βοήθειας με ζυμαρικά, γάλα σκόνη, πάνες και άλλα «είδη πρώτης ανάγκης». Προεκλογικά ψιχία κοινωνικής δικαιοσύνης σε μια χώρα με έντονη ανισοκατανομή εισοδήματος. Ενόψει των δημοτικών, το κόμμα αποφάσισε να μοιράσει δωρεάν ψυγεία και άλλα ηλεκτρικά είδη στους απόκληρους της επαρχίας Τούντζελι, στα νοτιοανατολικά. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες θέλουν τα ηλεκτρονικά είδη να προέρχονται από βιομηχανία «ημετέρου» της οικονομικής αυλής του πρωθυπουργού. Οι φτωχές νοτιοανατολικές επαρχίες, με την κουρδική πλειοψηφία, είναι οι μόνες όπου οι υποψήφιοι του ΑΚΡ διαθέτουν ικανούς αντιπάλους, τους υποψηφίους κουρδικών κομμάτων.
«Ανοιγμα» στο τσαντόρ
Περισσότερο κωμικό από τη διανομή βοηθείας θεώρησαν πολλοί το «άνοιγμα» που επιχειρεί, το τελευταίο τρίμηνο, το CHP. Αρχικά, ένας χαμογελαστός Μπαϊκάλ μοίραζε κονκάρδες του κόμματος σε κυρίες που φορούσαν μαύρα τσαντόρ. Το CHP, αυτό το άντρο της Κεμαλικής Ορθοδοξίας που για χρόνια στηρίζει τον πολιτικό του λόγο σε υστερικές καταγγελίες σχεδίου κατάλυσης του κοσμικού κράτους, δέχεται πλέον γυναίκες-μέλη που φορούν όχι απλή Ισλαμική μαντίλα, αλλά πλήρες τσαντόρ! Η «μεταμόρφωση» του CHP είχε και συνέχεια, καθώς δημοτικοί υποψήφιοι του κόμματος άρχισαν να μοιράζουν το Κοράνι και να υπόσχονται ότι θα ανοίξουν σχολές εκμάθησης του Κορανίου στις περιφέρειές τους.
Πρόκειται για απελπισμένη προσπάθεια του CHP να «ανοιχθεί» στο συντηρητικό χώρο, απεκδυόμενο το στίγμα του «κόμματος αθέων». Ο Μπαϊκάλ προσπάθησε να μιμηθεί το άνοιγμα του Ερντογάν στο φιλελεύθερο χώρο. Πριν από τις βουλευτικές του 2007, ο πρωθυπουργός εκκαθάριζε τις λίστες των βουλευτών του κόμματος από τα στελέχη του Πολιτικού Ισλάμ, ενώ φρόντιζε να συμπεριλάβει Αλεβίτες και αριστερούς υποψηφίους σε μία προσπάθεια να πείσει ότι το ΑΚΡ αποτελεί κίνημα του ευρέος κεντρώου χώρου.
Η ένταξη στην Ε.Ε.
Το «άνοιγμα Μπαϊκάλ» μέλλει να προκαλέσει περισσότερη ιδεολογική αναταραχή και διαξιφισμούς στους κόλπους του CHP από όσα τυχόν εκλογικά ωφέλη. Παράλληλα, ο Μπαϊκάλ, που μέχρι πρότινος αποτελούσε τη φωνή του Ευρωσκεπτικισμού στην Τουρκία, μετέβη στις Βρυξέλλες και συναντήθηκε με τους Μπαρόζο και Ρεν, υπογραμμίζοντας σε δηλώσεις του τη σημασία που έχει για την Τουρκία η ένταξη. Προφανώς συνειδητοποίησε, καίτοι αργά, ότι οι κορόνες κατά της Ε.Ε. και της Δύσης δεν του απέφεραν περισσότερα κέρδη από τις απειλές στρατιωτικής εκτροπής και την υποβολή αιτήματος δικαστικής απαγόρευσης του κυβερνώντος κόμματος, πράξεις για τις οποίες η κοινή τουλάχιστον γνώμη είναι πεπεισμένη πως φέρει μέρος της πρωτοβουλίας.
Η προσπάθεια εξάρθρωσης της οργάνωσης «Εργκένεκον»
Στην πρώτη θέση της επικαιρότητας παραμένει η υπόθεση της εξάρθρωσης της Εργκένεκον, τρομοκρατικής ομάδας που συνένωνε το πάνθεο της τουρκικής ακροδεξιάς και του υποκόσμου. Στόχευε να ανατρέψει την κυβέρνηση του ΑΚΡ καταφεύγοντας σε σειρά δολοφονιών και ενεργειών σαμποτάζ, που θα επέφεραν κοινωνικό χάος. Οπως τονίζουν πολλοί αναλυτές, η προσπάθεια εξάρθρωσης του παρακράτους, που δρα και σκοτώνει ανεξέλεκτα στην Τουρκία από τη δεκαετία του 1970, αποτελεί και τη σημαντικότερη πολιτική εξέλιξη στη χώρα.
Η υπόθεση, με τα αλλεπάλληλα κύματα συλλήψεων που τελειωμό δεν έχουν και τα εκατομμύρια σελίδες απομαγνητοφωνημένων συνομιλιών των υπόπτων, έχει προκαλέσει πονοκεφάλους σε δημοσιογράφους και δικαστικούς. Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση της GENAR, η κοινή γνώμη θεωρεί τη διαλεύκανσή της ως το σημαντικότερο ζήτημα της Τουρκίας, μετά την ασθμαίνουσα (λόγω διεθνούς συγκυρίας) οικονομία – 31% των ερωτηθέντων θεώρησε την οικονομία το μέγιστο εθνικό πρόβλημα, με την Εργκένεκον να έπεται στο 23%.
Η ίδια η υπόθεση αποτέλεσε αφορμή πολιτικής πόλωσης. Το ΑΚΡ παρουσιάζεται ως η πολιτική δύναμη που ζητεί την εξάρθρωση του παρακράτους, με τον Ερντογάν να δηλώνει πως θα ενεργεί «ως εισαγγελέας». Το CHP, από την άλλη, διατείνεται πως η Εργκένεκον δεν είναι παρά κατασκεύασμα της κυβέρνησης, με σκοπό να φιμώσει όσες φωνές την αντιπολιτεύονται. Το 71% των ερωτηθέντων βλέπει στην υπόθεση την προσπάθεια εξάρθρωσης σοβαρών εγκληματικών κύκλων, ενώ το 29% συντάσσεται με τη θέση του CHP. Το δε Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κάλεσε, στην ετήσια έκθεσή του για την Τουρκία, τις αρχές να διερευνήσουν κατά πόσον η δολοφονία του Αρμενίου δημοσιογράφου Χραντ Ντινκ συνδέεται με την Εργκένεκον, αποδεχόμενο προφανώς τη σοβαρότητα της δίωξης.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...