Ελλάδα - Τουρκία: Ο χρόνος κυλάει εις βάρος της Ελλάδας
Μερικές...
Mε αφορμή το άρθρο του κ. Ιορδανίδη στην Καθημερινή της Κυριακής (18/1/09) έχω να επισημάνω τα εξής:
Ο κ. Ιορδανίδης γράφει: "Η ελληνική απάντηση στις τουρκικές ενέργειες ήταν η συνήθης, με άλλα λόγια διαμαρτυρίες και διαβήματα, αναχαιτίσεις των τουρκικών μαχητικών και παρακολούθηση των τουρκικών σκαφών στο Αιγαίο. Πέραν τούτων δεν θα ήταν συνετό να πράξει κανείς οτιδήποτε, όσο και εάν αυτό προσβάλλει τη φιλοτιμία των Ελλήνων".
Η φιλοτιμία των Ελλήνων δε θα εκφραστεί με την πρόκληση θερμού επεισοδίου. Δε θα βγει ο κόσμος στους δρόμους με Ελληνικές σημαίες επειδή τορπιλίσαμε μία Τουρκική φρεγάτα ή καταρρίψαμε ένα Τουρκικό F-16. Πιο πιθανόν είναι οι Έλληνες να πάνε για «shopping of emergency” στα τοπικά super-markets παρά να απαγγείλουν τον Εθνικό ύμνο στη πλατεία Συντάγματος. Οι εποχές έχουν αλλάξει…το είδαμε και στη κρίση του 1987! Η φιλοτιμία των Ελλήνων πληγώνεται από συμβολικές κινήσεις που περνούν αντιφατικά μηνύματα.
Για παράδειγμα, η κατάθεση στεφάνου στο Μαυσωλείο του Μουσταφά Κεμάλ κατά την επίσκεψη του Πρωθ. Καραμανλή στην Άγκυρα. Ακόμα και ο Προέδρος του Ιράν Αχμαντινετζάντ απέφυγε την Άγκυρα και το Μαυσωλείο του Ατατούρκ για ιδεολογικούς (και συμβολικούς) λόγους. Παρόλα αυτά οι Τούρκοι επενδύουν στο Ιράν και αγοράζουν το Περσικό φυσικό αέριο. Μάλιστα η στρατιωτική πτέρυγα της Ergenekon θεωρούσε τη συμμαχία με το Ιράν στρατηγικής σημασίας.
Δεύτερο παράδειγμα, η αψυχολόγητη έκρηξη αλληλεγγύης της κ. Υπ. Εξ. Μπακογιάννη για τα θύματα της επίθεσης του PKK στο φυλάκιο Aktutun στην ΝΑ Τουρκία. Πως μεταφράζεται η κίνηση αυτή πρακτικά; Θα έχει άδικο η Τουρκία να «απαιτεί» μετά είτε την απέλαση Κούρδων (του PKK) από την Ελλάδα είτε ανταλλαγή πληροφοριών για αυτούς με τις Ελληνικές Υπηρεσίες Ασφαλείας; Είτε εκφράζεις «έμπρακτα» την αλληλεγγύη σου με τη Τουρκία είτε το παίζεις αδιάφορος…. Μέση επιλογή δεν υπάρχει στο θέμα της «τρομοκρατίας»!
Το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού, η αδικαιολόγητη εμμονή ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, ο «πόλεμος της τσιπούρας» κάθε χρόνο γύρω από τα Ίμια αποτελούν δείγματα μιας συμπεριφοράς που λαμβάνεται από την Τουρκία και την Ελληνική κοινή γνώμη ως «νέο-ραγιαδισμός».
Και επειδή έχω μάθει να μιλώ με επιχειρήματα και παραδείγματα για να στηρίξω τις απόψεις μου αναφέρω χαρακτηριστικά τη πολιτική που ακολουθεί ο Κούρδος ηγέτης Barzani στο Β. Ιράκ και ο Πρόεδρος Sargsyan στην Αρμενία.
Και οι δύο πολιτικοί ηγέτες ακολουθούν τη στρατηγική του “μαστίγιου και καρότου». Με άλλα λόγια καλούν την Τουρκία να επενδύσει στις χώρες τους, να εξάγει τα προϊόντα της, να ιδρύσει Πανεπιστήμια και σχολεία αλλά την ίδια στιγμή δεν υποχωρούν από τη «σκληρή γραμμή» είτε της αναγνώρισης της Αρμενικής Γενοκτονίας είτε της αναγνώρισης της Κουρδικής Αυτόνομης Διοίκησης στο Β. Ιράκ. Χρησιμοποιούν το Αρμενικό Λόμπυ στις ΗΠΑ και το PKK ως εργαλεία πίεσης προς την Τουρκία.
Αποτέλεσμα;
Η Τουρκία «υποχρεώθηκε» να συνομιλεί επί ίσοις όροις και απευθείας με το Barzani στο Β. Ιράκ υποκαθιστώντας τη Βαγδάτη ενώ ο Πρόεδρος Gul να παρακολουθεί ποδοσφαιρικό αγώνα στο Ερεβάν της Αρμενίας και να καλεί τον Sargsyan επίσημα στην Άγκυρα.
Στην Ελλάδα ακολουθούμε τη στρατηγική του «καρότου άνευ μαστιγίου» με τα γνωστά αποτελέσματα «ραγιαδισμού και αναξιοπρέπειας». Και επειδή Ελληνικό Λόμπυ κατ’ ουσίαν στις ΗΠΑ δεν υπάρχει, θα πρέπει να ανακαλυφτούν στρατηγικές μειονότητες εντός της Τουρκίας «προς υιοθεσία» από Ελληνικές πλευράς.
Ο κ. Ιορδανίδης προτείνει: «ας συμφιλιωθεί η ελληνική πολιτική ηγεσία ότι το καθεστώς της ελεγχόμενης εντάσεως στις σχέσεις των δύο χωρών θα συνεχισθεί, ότι η Τουρκία είναι ενιαία στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και ότι αποτελεί επείγουσα ανάγκη η αποκατάσταση διαλόγου και με το τουρκικό στρατιωτικό κατεστημένο.»
Τι σημαίνει «αποκατάσταση διαλόγου με το στρατιωτικό κατεστημένο»; Αυτό που εμπλέκεται στην υπόθεση Ergenekon ή το λεγόμενο «δυτικοπρεπές»; Και ποιος θα κάνει διάλογο από την ελληνική πλευρά; Η κ. Μπακογιάννη με το στρ. Basbug? O A/ΓΕΕΘΑ στρ. Γράψας με τον Τούρκο ομόλογο του; Πάνω σε ποια θέματα και με τι ανταλλάγματα;
Επαναλαμβάνω ότι με δεδομένη την ισχνή ανισορροπία στρατιωτικών δυνάμεων μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας και την απροθυμία της Ελλάδος να αναπτύξει σοβαρή αμυντική βιομηχανία πρέπει άμεσα να προχωρήσουμε σε οριοθέτηση ΑΟΖ με Λιβύη και Αίγυπτο. Ο χρόνος τρέχει εις βάρος μας. Στην περίπτωση δε της Αιγύπτου η όποια οριοθέτηση πρέπει να γίνει και με πρόσκληση της Τουρκίας στις ad hoc επιτροπές. Αν η Τουρκία αρνηθεί να λάβει μέρος λόγω δικών της διεκδικήσεων και απαιτήσεων η Ελληνική διπλωματία πρέπει να «αναδείξει» αυτή την αδιαλλαξία τόσο προς την Ευρώπη όσο και τις ΗΠΑ και να καλέσει ξένες εταιρείες για άμεσες έρευνες υδρογονανθρακών. Αν η Τουρκία δεχτεί να λάβει μέρος στις διαπραγματεύσεις η όποια συμφωνία για τις ΑΟΖ θα πρέπει να περιέχει ως ρήτρα τη δέσμευση της Τουρκίας για αποφυγή, τουλάχιστον, προκλήσεων στο Αιγαίο.
Σε κάθε περίπτωση η σημερινή απαράδεκτη κατάσταση δε μας συμφέρει και προετοιμάζει το έδαφος για απώλειες εθνικής κυριαρχίας στο μέλλον…
Mε αφορμή το άρθρο του κ. Ιορδανίδη στην Καθημερινή της Κυριακής (18/1/09) έχω να επισημάνω τα εξής:Ο κ. Ιορδανίδης γράφει: "Η ελληνική απάντηση στις τουρκικές ενέργειες ήταν η συνήθης, με άλλα λόγια διαμαρτυρίες και διαβήματα, αναχαιτίσεις των τουρκικών μαχητικών και παρακολούθηση των τουρκικών σκαφών στο Αιγαίο. Πέραν τούτων δεν θα ήταν συνετό να πράξει κανείς οτιδήποτε, όσο και εάν αυτό προσβάλλει τη φιλοτιμία των Ελλήνων".
Η φιλοτιμία των Ελλήνων δε θα εκφραστεί με την πρόκληση θερμού επεισοδίου. Δε θα βγει ο κόσμος στους δρόμους με Ελληνικές σημαίες επειδή τορπιλίσαμε μία Τουρκική φρεγάτα ή καταρρίψαμε ένα Τουρκικό F-16. Πιο πιθανόν είναι οι Έλληνες να πάνε για «shopping of emergency” στα τοπικά super-markets παρά να απαγγείλουν τον Εθνικό ύμνο στη πλατεία Συντάγματος. Οι εποχές έχουν αλλάξει…το είδαμε και στη κρίση του 1987! Η φιλοτιμία των Ελλήνων πληγώνεται από συμβολικές κινήσεις που περνούν αντιφατικά μηνύματα.
Για παράδειγμα, η κατάθεση στεφάνου στο Μαυσωλείο του Μουσταφά Κεμάλ κατά την επίσκεψη του Πρωθ. Καραμανλή στην Άγκυρα. Ακόμα και ο Προέδρος του Ιράν Αχμαντινετζάντ απέφυγε την Άγκυρα και το Μαυσωλείο του Ατατούρκ για ιδεολογικούς (και συμβολικούς) λόγους. Παρόλα αυτά οι Τούρκοι επενδύουν στο Ιράν και αγοράζουν το Περσικό φυσικό αέριο. Μάλιστα η στρατιωτική πτέρυγα της Ergenekon θεωρούσε τη συμμαχία με το Ιράν στρατηγικής σημασίας.
Δεύτερο παράδειγμα, η αψυχολόγητη έκρηξη αλληλεγγύης της κ. Υπ. Εξ. Μπακογιάννη για τα θύματα της επίθεσης του PKK στο φυλάκιο Aktutun στην ΝΑ Τουρκία. Πως μεταφράζεται η κίνηση αυτή πρακτικά; Θα έχει άδικο η Τουρκία να «απαιτεί» μετά είτε την απέλαση Κούρδων (του PKK) από την Ελλάδα είτε ανταλλαγή πληροφοριών για αυτούς με τις Ελληνικές Υπηρεσίες Ασφαλείας; Είτε εκφράζεις «έμπρακτα» την αλληλεγγύη σου με τη Τουρκία είτε το παίζεις αδιάφορος…. Μέση επιλογή δεν υπάρχει στο θέμα της «τρομοκρατίας»!
Το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού, η αδικαιολόγητη εμμονή ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, ο «πόλεμος της τσιπούρας» κάθε χρόνο γύρω από τα Ίμια αποτελούν δείγματα μιας συμπεριφοράς που λαμβάνεται από την Τουρκία και την Ελληνική κοινή γνώμη ως «νέο-ραγιαδισμός».
Και επειδή έχω μάθει να μιλώ με επιχειρήματα και παραδείγματα για να στηρίξω τις απόψεις μου αναφέρω χαρακτηριστικά τη πολιτική που ακολουθεί ο Κούρδος ηγέτης Barzani στο Β. Ιράκ και ο Πρόεδρος Sargsyan στην Αρμενία.
Και οι δύο πολιτικοί ηγέτες ακολουθούν τη στρατηγική του “μαστίγιου και καρότου». Με άλλα λόγια καλούν την Τουρκία να επενδύσει στις χώρες τους, να εξάγει τα προϊόντα της, να ιδρύσει Πανεπιστήμια και σχολεία αλλά την ίδια στιγμή δεν υποχωρούν από τη «σκληρή γραμμή» είτε της αναγνώρισης της Αρμενικής Γενοκτονίας είτε της αναγνώρισης της Κουρδικής Αυτόνομης Διοίκησης στο Β. Ιράκ. Χρησιμοποιούν το Αρμενικό Λόμπυ στις ΗΠΑ και το PKK ως εργαλεία πίεσης προς την Τουρκία.
Αποτέλεσμα;
Η Τουρκία «υποχρεώθηκε» να συνομιλεί επί ίσοις όροις και απευθείας με το Barzani στο Β. Ιράκ υποκαθιστώντας τη Βαγδάτη ενώ ο Πρόεδρος Gul να παρακολουθεί ποδοσφαιρικό αγώνα στο Ερεβάν της Αρμενίας και να καλεί τον Sargsyan επίσημα στην Άγκυρα.
Στην Ελλάδα ακολουθούμε τη στρατηγική του «καρότου άνευ μαστιγίου» με τα γνωστά αποτελέσματα «ραγιαδισμού και αναξιοπρέπειας». Και επειδή Ελληνικό Λόμπυ κατ’ ουσίαν στις ΗΠΑ δεν υπάρχει, θα πρέπει να ανακαλυφτούν στρατηγικές μειονότητες εντός της Τουρκίας «προς υιοθεσία» από Ελληνικές πλευράς.
Ο κ. Ιορδανίδης προτείνει: «ας συμφιλιωθεί η ελληνική πολιτική ηγεσία ότι το καθεστώς της ελεγχόμενης εντάσεως στις σχέσεις των δύο χωρών θα συνεχισθεί, ότι η Τουρκία είναι ενιαία στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και ότι αποτελεί επείγουσα ανάγκη η αποκατάσταση διαλόγου και με το τουρκικό στρατιωτικό κατεστημένο.»
Τι σημαίνει «αποκατάσταση διαλόγου με το στρατιωτικό κατεστημένο»; Αυτό που εμπλέκεται στην υπόθεση Ergenekon ή το λεγόμενο «δυτικοπρεπές»; Και ποιος θα κάνει διάλογο από την ελληνική πλευρά; Η κ. Μπακογιάννη με το στρ. Basbug? O A/ΓΕΕΘΑ στρ. Γράψας με τον Τούρκο ομόλογο του; Πάνω σε ποια θέματα και με τι ανταλλάγματα;
Επαναλαμβάνω ότι με δεδομένη την ισχνή ανισορροπία στρατιωτικών δυνάμεων μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας και την απροθυμία της Ελλάδος να αναπτύξει σοβαρή αμυντική βιομηχανία πρέπει άμεσα να προχωρήσουμε σε οριοθέτηση ΑΟΖ με Λιβύη και Αίγυπτο. Ο χρόνος τρέχει εις βάρος μας. Στην περίπτωση δε της Αιγύπτου η όποια οριοθέτηση πρέπει να γίνει και με πρόσκληση της Τουρκίας στις ad hoc επιτροπές. Αν η Τουρκία αρνηθεί να λάβει μέρος λόγω δικών της διεκδικήσεων και απαιτήσεων η Ελληνική διπλωματία πρέπει να «αναδείξει» αυτή την αδιαλλαξία τόσο προς την Ευρώπη όσο και τις ΗΠΑ και να καλέσει ξένες εταιρείες για άμεσες έρευνες υδρογονανθρακών. Αν η Τουρκία δεχτεί να λάβει μέρος στις διαπραγματεύσεις η όποια συμφωνία για τις ΑΟΖ θα πρέπει να περιέχει ως ρήτρα τη δέσμευση της Τουρκίας για αποφυγή, τουλάχιστον, προκλήσεων στο Αιγαίο.
Σε κάθε περίπτωση η σημερινή απαράδεκτη κατάσταση δε μας συμφέρει και προετοιμάζει το έδαφος για απώλειες εθνικής κυριαρχίας στο μέλλον…
Από Ενδοτουρκικά
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...