Οι διαφορές του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ από την αριστερά

Αποδείξεις και όχι αμφιταλαντεύσεις

Οι διαφορές είναι πολιτικές. Άρα και η συζήτηση μπορεί και πρέπει να είναι μόνο πολιτική. Κι εμείς αυτό κάνουμε. Καθαρά και δημόσια ασκούμε την κριτική μας στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Εσείς γιατί κλαψουρίζετε;
Γιατί αποφεύγετε την συζήτηση επί της ουσίας και την πάτε πότε στη «λύπηση» και πότε στη μόδα και στα γκάλοπ;
Γιατί ποτέ δε μπορεί κάποιος από εσάς να αντιπαρατεθεί ιδεολογικά;
Γιατί τα επιχειρήματα που μας εκτοξεύετε είναι ταμπέλες όπως «δογματικοί», «απομονωμένοι» κ.α.;
Για αποδείξτε τα αυτά.

Στο κάτω κάτω αυτά που γράφω είναι η γνώμη μου. Για να την αλλάξω χρειάζεται κάποιος να με πείσει με πολιτικά επιχειρήματα κι όχι με κλάψες, με φήμες και με ψίθυρους.
Γιατί Τάκη μου αυτή η «στροφή στο ρεαλισμό του σήμερα» προϋποθέτει απομάκρυνση από κάθε ιδεολογική ή και πολιτική αναφορά. Δεν είναι ανικανότητα της ηγεσίας σας. Είναι πολιτικός ρόλος.
Αν σε ρωτήσω: «Εσύ σαν μέλος του ΣΥΝ σε πια ιδεολογία θεωρείς ότι ανήκεις»;
Τι θα πεις; Και πως θα το στηρίξεις αυτό που σου βγαίνει εσένα προσωπικά να πεις, όταν βλέπεις ότι ολόκληρη η πολιτική του κόμματος που στηρίζεις είναι σοσιαλδημοκρατική; Πώς να πεις τη λέξη που σου έρχεται στο στόμα, όταν είναι μια λέξη που δε σηκώνει ούτε «περίπου», ούτε «σχεδόν», ούτε «δήθεν». Ή είσαι ή όχι.
Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά των κομμάτων μας. Εσείς παριστάνετε πάντα κάτι. Όποτε σας συμφέρει το «καλό ΠΑΣΟΚ» κι όποτε σας συμφέρει παριστάνετε «περίπου κάτι σαν ΚΚΕ».
Εμείς έχουμε μια πολιτική κι αυτή υπηρετούμε. Κι ο κόσμος κρίνει την πολιτική μας κι όχι την επικοινωνιακή μας ικανότητα. Δεν είμαστε κι ούτε πρόκειται να γίνουμε μόδα, γιατί τις μόδες τις καθορίζει το κυρίαρχο σύστημα.
Δε λέω ότι δεν σε θεωρώ αριστερό εσένα ή και όλους τους συντρόφους που έχουν μείνει στο ΣΥΝ. Αλλά τη λέξη αριστερά άλλοι τη βλέπουν σαν λάστιχο (αριστερός είναι κι ο Σημίτης, ο Παπανδρέου, ο Κλίντον κι ο Ομπάμα) κι άλλοι τη βλέπουν όπως εγώ: Η λέξη αριστερά ήταν μια εφεύρεση των κομμουνιστών τον καιρό της παρανομίας για να παίρνουν μέρος στην πολιτική του τόπου.
Ποιοί προωθούν ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ;
Αυτοί που κουράστηκαν να αγωνίζονται για ιδανικά και όνειρα που ίσως και να μη ζούσαν οι ίδιοι ποτέ, και αποφάσισαν να προσπαθήσουν να βελτιώσουν την προσωπική καθημερινότητά τους.
Αυτοί που αντικατέστησαν τη συλλογικότητα από την «προσωπική ικανότητα» και την καρέκλα. Ξέρεις ποιους λέω.
Μη κατηγορείς όμως όλους αυτούς. Δεν είναι «κακά παιδιά».
«Κακή» είναι η πολιτική που υιοθέτησαν σαν κόμμα και που εσύ μαζί με άλλους στηρίζεις ακόμα. Αυτά τα «φρούτα» που κατηγορείς, κάποιο δέντρο τα βγάζει. Κι αυτό το δέντρο εσύ το ποτίζεις. Είναι η πολιτική του ρεαλισμού και του συμβιβασμού. Είναι η πολιτική που τους επιτρέπει να συμφωνούν με τις κύριες επιλογές της άρχουσας τάξης (π.χ. ΕΕ, Μάαστριχ, κλπ) κι από την άλλη να λες ότι είσαι και «αντικαπιταλιστής». Είναι η πολιτική που επιτρέπει στο σύστημα να σας θεωρεί (ως κόμμα) σαν εναλλακτική λύση και να σας εμπλέκει σε κάθε λογής σενάρια διπολισμού.
Αυτή η πολιτική που κάνει το σύστημα να μην ανησυχεί και να σας σπρώχνει με νύχια και με δόντια μέσω του τύπου, των τηλεοράσεων, των εταιρειών δημοσκοπήσεων κλπ.
Θεωρώ όμως ότι κάποια στιγμή ξεγελαστήκατε από τις «σειρήνες των καιρών» κι εσείς μείνατε πίσω κι ακόμα πιάνεστε από συνήθειες και προσωπολατρίες και ψάχνετε να βρείτε αριστερή πολιτική μέσα στο ΣΥΝ.
Πόσο καιρό ακόμα θα ψάχνετε;
Πάρτε το απόφαση και κάντε το βήμα.
Δε χρειάζονται ούτε δισταγμοί, ούτε τύψεις.
Είναι απελευθέρωση αυτό το βήμα...

Υ.Γ.: Το κείμενο είναι αποσπάσματα από το "γράμμα" ενός αριστερού προς έναν φίλο του που ανήκει στον ΣΥΝ! Και σε εμάς στο τέλος μένει η απορία: Πόσο "αριστερός" είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ποιοί και γιατί τον "σπρώχνουν" για να συγκυβερνήσει;

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση