Ο μεγάλος κίνδυνος για τα Σκόπια μετά τον Γκρούεφσκι…

Είναι οι Αλβανοί πολίτες και

το όνειρο της «Μεγάλης Αλβανίας»

Είναι γνωστό πως στην ΠΓΔΜ υπάρχει ένα κράμα εθνοτήτων που αντιπαλεύει προκειμένου να κυριαρχήσει το ένα επάνω στα άλλα. Μέσα σε ένα συνοθύλλευμα Αλβανών, Σέρβων, Βούλγαρων, Ελλήνων και αθιγγάνων, τα Σκόπια αγωνιούν να αποκτήσουν ΜΙΑ ταυτότητα, προκειμένου να αποφύγουν τον αυτό-διαμελισμό τους.
Οι επιλογές που έχουν δεν είναι πολλές και συνειδητά έχουν ανοίξει τον «πόλεμο» με την Ελλάδα. Γιατί όμως προτίμησαν να έχουν αντίπαλο την δική μας χώρα παρά την Σερβία, την Βουλγαρία ή την Αλβανία; Επειδή πολύ απλά, οι Έλληνες στα Σκόπια αποτελούν την μικρότερη (από τις μεγάλες) μειονότητα και δεν αναμένονταν μεγάλες ή μη αντιμετωπίσιμες αντιδράσεις.

Επίσης, η Ελλάδα είναι μία πολιτισμένη χώρα και πάρα πολύ δύσκολα θα έφτανε στα άκρα και θα αντιμετώπιζε στρατιωτικά τα μικρά και αδύναμα Σκόπια. Ταυτόχρονα έχει έναν σημαντικό εχθρό στην περιοχή, την Τουρκία, την οποία πλησίασαν οι πολιτικοί ηγέτες των Σκοπίων, προκειμένου να προκαλέσουν το αντίπαλο δέος και να ανεβάσουν τον πήχη της υποτιθέμενες ισχύος του κρατιδίου, κερδίζοντας στις εντυπώσεις στο εσωτερικό της ΠΓΔΜ αλλά και προκαλώντας το αίσθημα υπέρ του αδυνάτου στην διεθνή κοινότητα.
Κίνηση αρκετά καλά μελετημένη, που θα συσπείρωνε στο εσωτερικό και θα παραγκώνιζε οποιεσδήποτε βλέψεις των υπολοίπων μειονοτήτων (και των φίλα προσκείμενες σε αυτές γειτονικών χωρών, όπως είναι η Αλβανία και η Βουλγαρία), μεταθέτοντας σε μελλοντικό χρόνο το οποιοδήποτε «ξεκαθάρισμα των λογαριασμών». Και προκειμένου να δώσει ένα «δείγμα καλής πίστης και γειτονίας» κι επειδή δεν ήθελε να προκαλέσει την Αλβανία και την Βουλγαρία, η βουλή των Σκοπίων αναγνώρισε βιαστικά το Κόσοβο, παρά τις αντιδράσεις της Σερβίας (η οποία θέλοντας να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα τολμούσε να πάρει στρατιωτικά μέτρα εναντίον του αδύναμου κρατιδίου) οι οποίες ήταν προβλέψιμες και χωρίς κανένα σημαντικό οικονομικό κόστος.
Η απόκτηση μίας ενιαίας ταυτότητας σε αυτό το μωσαϊκό εθνοτήτων, αλλά και η επίσημη ένταξη και συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα «έκοβε την όρεξη» κυρίως στους Αλβανούς και κατόπιν στους Βούλγαρους. Οι Αλβανοί, ιδιαίτερα, με άτακτες παραστρατιωτικές ομάδες του UCK να δρουν στην ευρύτερη περιοχή των Σκοπίων και ιδιαίτερα σε περιοχές με πληθυσμιακή πλειοψηφία Αλβανών, θα μπορούσαν (αν και μέλη του ΝΑΤΟ) να δημιουργήσουν μία «ανεξάρτητη» αυτονομιστική κίνηση, υποστηριζόμενη από σημαντικά ένοπλα στρατιωτικά τμήματα και να ζητήσουν ανεξαρτητοποίηση και στη συνέχεια ένα νέο μοντέλο Κοσόβου, εις βάρος του γεωπολιτικού status που επικρατεί αυτή τη στιγμή σε συγκεκριμένες Αλβανόφωνες περιοχές της ΠΓΔΜ, υπέρ των Σκοπίων και του ενιαίου κράτους, της ενιαίας γλώσσας αλλά και της ενιαίας εθνότητας που αυτά διαφημίζουν.
Κάτι τέτοιο, θα σήμαινε αυτόματα επαναδιαπραγμάτευση των «νέων αφεντικών» και πολιτικών δυνάμεων (του υπό ανεξαρτητοποίηση κρατιδίου) με τους άμεσα ενδιαφερόμενους αμερικανούς! Έπρεπε λοιπόν πάση θυσία (ακόμη και με μία πιθανότατη δυσαρέσκεια από την πλευρά της Ελλάδας) να προχωρήσει το σχέδιο για διεθνή ονομασία με ΜΙΑ γλώσσα, ΜΙΑ εθνότητα, ΜΙΑ ιστορία!!! Τα σχέδια των αμερικανών δεν μπορούσαν να περιμένουν οποιεσδήποτε «αργές εξελίξεις», επειδή οι αγωγοί της Ρωσίας προχωρούσαν με ταχείς ρυθμούς και οι ισορροπίες στα Βαλκάνια έτειναν να αλλάξουν προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που υπολόγιζαν οι ΗΠΑ και οι εταιρείες που υποστηριζόντουσαν από την συγκεκριμένη πολιτική του Μπους στην ευρύτερη περιοχή των Σκοπίων και του Κοσόβου.
Ο κίνδυνος όμως, που ακούει στο όνομα Αλβανία, συνεχίζει να υφίσταται και δείχνει να «ξυπνάει» κάθε μέρα και περισσότερο, αν παρατηρήσει κανείς τις επιδέξιες κινήσεις των αλβανόφωνων ΜΜΕ των Σκοπίων. Κίνδυνος που σημαίνει τον πλήρη διαμελισμό ή στην καλύτερη περίπτωση την σημαντικότατη γεωγραφική συρρίκνωση της ΠΓΔΜ.
Ανάμεσα στον αυτοπροσδιορισμό και τον αυτοδιαμελισμό, ο Γκρούεφσκι προτίμησε το πρώτο, στηρίζοντάς τον με υπερβολικές δόσεις εθνικισμού. Κίνηση λογική ή ένα βήμα που θα επιφέρει τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα; Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει το τι μέλλει γεννέσθαι, εάν πρώτα δεν ξεκαθαρίσει το ποιος είναι ο «άρχοντας του παιχνιδιού» στην πολιτική ζωή του κρατιδίου. Γνωρίζοντάς το, τόσο ο Γκρούεφσκι, όσο και ο Τσερβένκοφσκι, προσπαθούν αμφότεροι να πάρουν τα ηνία, ο καθένας για τους δικούς του λόγους και να προσπαθήσουν να σταματήσουν τον επερχόμενο διαμελισμό.
Σαν τελευταία λύση υπάρχει πάντα η πρόταση προσάρτησης προς την Ελλάδα. Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο σημερινός πρωθυπουργός των Σκοπίων, αλλά έχει ήδη πάρει τις αποφάσεις του, αφήνοντας στον Τσερβένκοφσκι αυτή την δυνατότητα. Εκτός και εάν αναγκάσει τον σημερινό πρόεδρο των Σκοπίων να φανεί περισσότερο αδιάλλακτος από τον ίδιο, προσπαθώντας έτσι να έχει ανοιχτή μία «χαραμάδα», σαν έσχατη λύση για τον ίδιο και οτιδήποτε θα έχει απομείνει από τα σημερινά Σκόπια.
Αγώνας ζωής και θανάτου λοιπόν, με όλες τις πλευρές να πιέζονται και με τον αμερικανικό παράγοντα να δείχνει πραγματικά αποδυναμωμένος στην περιοχή. Αν και η πρόσφατη υπογραφή του αμερικανού προέδρου για την ένταξη της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ, δημιουργεί ένα νέο αντιπρόσωπο των ΗΠΑ, που δεν γνωρίζουμε πως θα αντιδράσει αν του ζητηθεί να «ξεκαθαρίσει» την κατάσταση υπέρ της μεγάλης δύναμης…
Πάντως, πρέπει να αναγνωρίσουμε όλοι πως ο Γρούεβσκι είναι ένας γενίτσαρος και έτσι θα μείνει. Όλα όσα κάνει από αυτό ξεκινούν και σε αυτό τελειώνουν. Μην γελιόμαστε. Αυτή είναι η αλήθεια όσο και αν δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να την καταλάβουμε ή να την δεχτούμε. Είναι ένας πωρωμένος Ανθέλληνας.
Αναμφίβολα είναι «παιδί» του VMRO. Το ίδιο και τα περισσότερα στελέχη του. Μισούν την Ελλάδα και τους Έλληνες. Οι περισσότεροι έχουν ένα μικρό μούσι ή «γένι». Αν τους ρωτήσει κάποιος γιατί το έχουν…θα του απαντήσουν: «Θα το ξυρίσω όταν καταλάβουμε την Θεσσαλονίκη». Και αυτό δεν είναι καθόλου αστείο…
Προσέξτε το σε όλους τους φανατικούς του κόμματος Γκρούεβσκι.

Κωνσταντίνος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση