Η Τουρκία προσπαθεί να επιβιώσει…

Η λύση της εξαγωγής του προβλήματος

είναι η συμφερότερη για την Τουρκία

όχι όμως και για την Ελλάδα


Το σήμερα είναι πράγματι ζοφερό για την Τουρκία. Μοιάζει με καζάνι που βράζει και που κανείς δεν γνωρίζει πότε θα εκραγεί. Το μέλλον της όμως δείχνει να είναι ακόμη χειρότερο. Οι προοπτικές της για αναγνώρισή της ως δημοκρατικού κράτους καταρρέουν με ταχύτητα χιονοστιβάδας και τα εσωτερικά προβλήματα με τις πολυπληθείς μειονότητες παραμερίζονται και ταυτόχρονα διογκώνονται. Είναι υπόθεση χρόνου να καταρρεύσει το όλο σύστημα (πολιτικό, στρατιωτικό, οικονομικό) στην γειτονική χώρα και αυτό δείχνουν να το κατανοούν αλλά και να το παρακάμπτουν πλήρως οι αντιμαχόμενες πλευρές.
Ο Ερντογάν προσπαθεί να πείσει για την νομιμότητά του, την ίδια στιγμή που οι δικαστές τον στέλνουν στην ανομία και ουσιαστικά τον εξοβελίζουν από τα πολιτικά πράγματα της χώρας.
Οι στρατιωτικοί έχοντας χάσει αρκετά σημαντικά μέλη με τις πρόσφατες συλλήψεις και προφυλακίσεις, επιζητούν να ανακτήσουν το γόητρο και την δύναμή τους στο εσωτερικό της χώρας. Άλλωστε, δεν θα τους είναι διόλου εύκολο να αφήσουν την εξουσία και να συνηθίσουν να ζουν σαν απλοί πολίτες χωρίς να μπορούν να παρεμβαίνουν στην πολιτική.
Σε αγώνα επιβίωσης έχει μετατραπεί πλέον η ρήξη της τουρκικής κυβέρνησης με το βαθύ κράτος και παρακράτος των στρατιωτικών στην Τουρκία. Έναν αγώνα που το αποτέλεσμά του φαίνεται πως θα είναι ιδιαίτερα δυσοίωνο για την ίδια την χώρα.
Δεν αποτελεί πλέον προσπάθεια μίας απλής επικράτησης της μίας ή της άλλης πλευράς. Δεν τίθεται θέμα αν κονταροχτυπιούνται οι «ισλαμιστές» με τους κεμαλικούς και κατ’ επίφασιν «κοσμικούς». Η μάχη αυτή τη στιγμή έχει μετατραπεί σε αδυσώπητο αγώνα επιβίωσης προσώπων. Όλοι προσπαθούν να αποφύγουν το χειρότερο, που είναι η απομάκρυνση από την εξουσία, αλλά ταυτόχρονα και ο εγκλεισμός στην φυλακή.
Στα άκρα έχουν οδηγηθεί οι ηγέτες των αντιμαχόμενων πλευρών και παρά τις εκκλήσεις για ηρεμία που έγιναν από την πλευρά του στρατού, είναι απολύτως βέβαιο πως επίκεινται χτυπήματα κάτω από την μέση και από τις δύο πλευρές.
Ποιος είναι παράνομος και ποιος δεν είναι, ποιος θέλει το καλό του κράτους και όχι το δικό του, ποιος προσπαθεί να επιβιώσει πατώντας στο πτώμα του αντιπάλου, είναι ερωτήματα που μόνο ο αντικειμενικός ιστορικός του μέλλοντος θα μπορέσει να απαντήσει.
Στην δύσκολη κατάσταση που έχουν περιέλθει και οι δύο πλευρές, γνωρίζουν πολύ καλά ότι μία λύση μόνο έχουν: να εξωτερικεύσουν το πρόβλημα και να παραπέμψουν τις όποιες διαφορές τους για το μέλλον, ελπίζοντας πως μέχρι τότε θα είναι σε καλύτερη κατάσταση τόσο η χώρα, όσο και οι σχέσεις ανάμεσα στις δύο πλευρές. Η εκτόνωση, όμως είναι κάτι που πρέπει να προβληματίζει όλους τους γείτονες της Τουρκίας. Κυρίως θα πρέπει να προβληματίσει την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ιράκ. Στο Ιράκ μάλιστα οι αντάρτες του ΡΚΚ έχουν δώσει αρκετά ερείσματα ώστε να εμπλέξουν την Τουρκία σε εμπόλεμη κατάσταση. Στην Κύπρο, η πολιτική Ταλάτ διώχνει μακριά τον Τουρκικό στρατό και προσβάλει έτσι την Τουρκία. Στην Ελλάδα, η πρόσφατη αύξηση των παραβιάσεων του Ελληνικού εναέριου χώρου από Τουρκικά μαχητικά δείχνει μία «τάση», η οποία πρέπει να προβληματίσει την Ελληνική κυβέρνηση, εάν η τελευταία βρει χρόνο για κάτι τέτοιο, ανάμεσα στα σκάνδαλα της SIEMENS και στα μπάνια των πολιτικών, ενώ την ίδια στιγμή δείχνει ανήμπορη να διαχειριστεί το πρόβλημα με τα Σκόπια.
Τελικά, η λύση προς την Ελλάδα ίσως να φαντάζει καλύτερα στους εγκεφάλους των Τούρκων που θα επιδιώξουν μία εκτόνωση. Σύντομη και χωρίς να κινδυνεύουν να χάσουν τίποτε.
Το φετινό καλοκαίρι, λοιπόν, αναμένεται θερμό τόσο για την Τουρκία, όσο και για την Ελλάδα…

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση