Είμαστε ένα βήμα πριν ανοίξουν οι πύλες της κολάσεως;

Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο, ότι χθες στην Νέα Σμύρνη ζήσαμε εφιαλτικές εικόνες, σαν εκείνες από το “μακρινό” 2008.

Δυστυχώς παρακολουθήσαμε συγκλονισμένοι τον αστυνομικό πεσμένο στο δρόμο και 50-100 εν δυνάμει δολοφόνοι, ωσάν να ήσαν μαχητές του isis να προσπαθούν να τον λιντσάρουν, παίρνοντας υποτίθεται ρεβάνς για το απαράδεκτο γεγονός υπέρμετρης αστυνομικής βίας, την περασμένη μέρα, στον ίδιο χώρο.

Υπάρχουν ηθικοί αυτουργοί;

Υπάρχουν αυτοί που άνοιξαν τις πύλες της κολάσεως;

Υπάρχουν αυτοί που είναι οι εμπρηστές της κοινωνικής γαλήνης;

Δυστυχώς η Αριστερά προσπαθεί να δικαιολογήσει την δολοφονική επίθεση εναντίον του αστυνομικού με την συμψηφιστική λογική “η βία φέρνει βια”.

Όμως η αλήθεια είναι ότι, η Αριστερά και η ακροαριστερά εν μέσω πανδημίας επιζητούν να είναι υπεράνω των νόμων, κάνοντας επαναστατική γυμναστική είτε την ημέρα εορτασμού του Πολυτεχνείου, είτε την ημέρα μνήμης του Γρηγορόπουλου, είτε κατά την διάρκεια ψήφισης του νομοσχεδίου για την Παιδεία, είτε υποθάλποντας καθημερινά πορείες με αφορμή την υπόθεση Κουφοντίνα.

Όταν καθημερινά η χώρα μας θρηνεί δεκάδες νεκρούς δεν μπορεί με τις δράσεις τους να συμβάλουν στην αύξηση των νεκρών.

Αυτό δεν είναι Επανάσταση!

Πράγματι επανάσταση δεν είναι να καις τις περιουσίες των συμπολιτών σου.

Επανάσταση δεν είναι να καις και να καταστρέφεις την δημόσια περιουσία.

Επανάσταση δεν είναι να καταλαμβάνεις την πρυτανεία της Θεσσαλονίκης μη επιτρέποντας την λειτουργία της;

Επανάσταση είναι η πρόοδος, η καινοτομία η έρευνα που οδηγούν στην δημιουργία νέου πλούτου, στην μείωση της ανεργίας, που οδηγούν στην έξοδο από τα μνημόνια και στην ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας.

Επανάσταση είναι η ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της χώρας, που οδηγεί αυτόματα στην ανάπτυξη που τόσο έχει ανάγκη η πατρίδα μας.

Επανάσταση είναι να προσθέτεις στο ιστορικό σου κληροδότημα με την στάση σου, με τον λόγο σου, με την όλη συμπεριφορά σου.

Η επανάσταση απελευθερώνει τις δημιουργικές δυνάμεις μιας κοινωνίας, δεν δημιουργεί μια Κοινωνία μίσους, μια κοινωνία που πολεμά εναντίον του ίδιου του κράτους της.

Δυστυχώς η αριστερά Χρόνια τώρα έχει σπείρει το μίσος, το ταξικό μίσος και εισπράττουμε δυστυχώς θύελλες.

Ποιός είναι ο στόχος της Αριστεράς;
Να ανέλθουν με όποιο τίμημα στην εξουσία και ταυτόχρονα σύμφωνα με δήλωση του Αλέξη να ελέγξουν όλους τους αρμούς της εξουσίας.

Τι δεν καταλαβαίνετε;
Είπε αυτό που πιστεύει.
Είπε αυτό που υπερασπίστηκε στα νιάτα του πετώντας βόμβες μολότωφ, οι οποίες ειρήσθω εν παρόδω δεν είναι επικίνδυνες γι’ αυτόν που τις ρίχνει, αλλά γι’ αυτόν που τις δέχεται, ο οποίος μπορεί να είναι και παράπλευρη απώλεια.

Έρχομαι τώρα στην δράση τους εντός της χώρας.

Προσπάθησαν να βελτιώσουν την αστική κοινοβουλευτική Δημοκρατία μετά την μεταπολίτευση;

Δυστυχώς λειτούργησαν ως δολιοφθορείς της αστικής κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας με την επαναστατική γυμναστική στους δρόμους, με την εκδίωξη επιχειρήσεων, με την απαγόρευση επενδύσεων.

Ενοχοποίησαν την επιχειρηματικότητα και δαιμονοποίησαν το κέρδος, δημιουργώντας ένα εχθρικό περιβάλλον για το επιχειρείν και το επενδύειν.

Το θράσος τους υποκατέστησε το θάρρος.

Οι άναρθρες κραυγές τους τον ορθό λόγο.

Τα συμφέροντα των ολίγων εκτόπισαν τα δικαιώματα των πολλών.
Να θυμίσω την αντίδρασή τους στην επένδυση της cosco;

Να θυμίσω την αντίδρασή τους στην επένδυση του Ελληνικού;

Να θυμίσω το campotaz;

Να θυμίσω ότι, διαχρονικά υπονομεύουν την λειτουργία των πανεπιστημίων με την δράση των φοιτητικών τους παρατάξεων, μη επιτρέποντας την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών;

Να θυμίσω ότι, εξαιτίας της ιδεοληψίας τους είμαστε η μοναδική χώρα στον πλανήτη που δεν λειτουργούν ιδιωτικά Πανεπιστήμια;

Να θυμίσω τα γεγονότα του 2008 όταν καίγονταν η Αθήνα και όλη η Ελλάδα;

Όμως είμαστε και εμείς που είμαστε απέναντι στην βία απ’ όπου και αν προέρχεται.

Είμαστε και εμείς που καταδικάζουμε απερίφραστα την βία, χωρίς αστερίσκους, χωρίς αν, μεν, δεν.

Είμαστε και εμείς που απαιτούμε από την κυβέρνηση να εξασφαλίσει συνθήκες ασφαλείας, κοινωνικής γαλήνης και κοινωνικής συνοχής.

Είμαστε και εμείς η μεγάλη σιωπηλή πλειοψηφία που εφαρμόζουμε τα μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, αλλά που οργιζόμαστε βλέποντας εικόνες χαλαρότητας του πρωθυπουργού στην Πάρνηθα ή στην Ικαρία.

Φοβόμαστε ότι η κυβέρνηση λειτουργεί φοβικά απέναντι στις οργανωμένες μειοψηφίες της Αριστεράς και της ακροαριστεράς, όταν απαιτεί από τον πολίτη να παραμένει στο σπίτι του, την στιγμή που καθημερινά έχουμε πορείες στους δρόμους.

Δυστυχώς η κυβέρνηση δεν διαθέτει το απαραίτητο πολιτικό κεφάλαιο, ώστε να κυβερνήσει την χώρα με πυγμή και αυτοπεποίθηση.

Δυστυχώς η κυβέρνηση δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα σημεία των καιρών και στις προσδοκίες του κόσμου που την ψήφισε.

Δυστυχώς είμαστε ένα βήμα πριν ανοίξουν οι πύλες της κολάσεως.

Φοβάμαι ότι, δεν είναι μακριά η στιγμή που ο κόσμος θα αναφωνήσει ζητείται ηγέτης, ο οποίος θα έχει το σθένος να σηκώσει το ανάστημά και το κύρος του για να αναμετρηθεί με όλες τις παθογένειες της κοινωνίας μας, να αναμετρηθεί με την ιστορία και ότι αυτή επιτάσσει για το μέλλον της χώρας μας.

Γιώργος Αδαμούλης

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση