Δεν πρόκειται περί μετανάστευσης αλλά περί εποικισμού

Ξεκάθαρα πλέον δεν έχουμε να κάνουμε με μεταναστευτικό ζήτημα, με δυστυχείς πρόσφυγες, οι πρόσφυγες αποτελούν ελάχιστο ποσοστό ανάμεσα στους τεχνηέντως εισβολείς.

Βλέποντας αρχικά όλοι αυτοί που εισρέουν στην χώρα μας είναι οικονομικοί μετανάστες και όχι πρόσφυγες πολέμου, οι περισσότεροι προέρχονται από χώρες όπως η Σομαλία, το Πακιστάν ακόμη και το μακρινό Μαρόκο. Ως χώρα καμία διεθνή συνθήκη δεν μας επιβάλει να παρέχουμε οποιαδήποτε φιλοξενία σε μη πρόσφυγες.

Για τους πρόσφυγες πολέμου δηλαδή από την Συρία ή τους Κούρδους συμφωνώ πως είναι άδικο και απάνθρωπο να τους στοιβάζουμε σε δομές, χωρίς υποδομές, μαζί με εγκληματίες, πολλές φορές και εχθρούς αφού πολλοί από αυτούς είχαν πολεμήσει στην Συρία στο πλευρό του Ερντογάν. Οι πραγματικοί πρόσφυγες, που είναι μονοψήφιο ποσοστό, θα έπρεπε να απολαμβάνουν της καλύτερης φιλοξενίας στην χώρα μας αν και βάσει του διεθνούς δικαίου και πάλι δεν είμαστε η πρώτη ασφαλής χώρα εισόδου και δεν έχουμε νομική υποχρέωση.

Στην χώρα μας όμως τα τελευταία χρόνια όλες οι κυβερνήσεις (πιστεύω με οικονομικά ανταλλάγματα) λειτουργούν ως τραφικάνοι και διακινητές μεταναστών, την ώρα που οι κυβερνήσεις πολλών Ευρωπαϊκών κρατών κλείνουν ερμητικά τα σύνορα τους σε κάθε προερχόμενο μετανάστη από τρίτες χώρες. Γιατί για παράδειγμα η γειτονική μας Βουλγαρία που έχει τα ίδια κοινά σύνορα με την Ελλάδα στον Έβρο, γιατί οι Βούλγαροι δεν αντιμετωπίζουν το ίδιο σοβαρό πρόβλημα με την Ελλάδα;

Γιατί παρότι τα σύνορα Ελλάδας Βουλγαρίας είναι τσιμεντένιες πυραμίδες οι μετανάστες δεν περνάνε προς την Βουλγαρία και το 95% περνάει από την Ελλάδα; Απλά γιατί η δική μας κυβέρνηση είναι κυβέρνηση πρόθυμων και αυτό που καταλαβαίνουμε όλοι μας είναι πως κάποιοι κερδίζουν μαζί με τις ΜΚΟ τεράστια ποσά από την μπίζνα του μεταναστευτικού.

Είναι όμως θέμα μεταναστευτικού; Όχι είναι ξεκάθαρα εποικισμός και μάλιστα βίαιος. Το δόγμα Οζάλ «δε χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με τους Έλληνες, αρκεί να τους στείλουμε μερικά εκατομμύρια από εδώ μεριά», βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, όπως αποδείχτηκε και από τις μυστικές εκθέσεις που βγήκαν στη δημοσιότητα, ύστερα από τις αποκαλυπτικές δηλώσεις του πρώην Πρωθυπουργού Γιλμάζ για δολιοφθορές σε βάρος της χώρας μας.

Το τραγικό είναι ότι, με την έλευση του άτεγκτου Μνημονίου και την ερημοποίηση της αγοράς εργασίας, πολλά νέα παιδιά, αλλά και νοικοκύρηδες Έλληνες φεύγουν από τη χώρα σε αναζήτηση μιας καλύτερης μοίρας στον ήλιο. Αλλά και η φτωχοποίηση των Ελλήνων με ευθύνη των κυβερνήσεων και εντολές από ξένα κέντρα εξουσίας, φέρνουν υπογεννητικότητα, ο πληθυσμός των Ελλήνων μειώνεται και έτσι, η χώρα μουσουλμανοποιείται με μαθηματική βεβαιότητα.

Οι κύριοι στόχοι της Τουρκίας για την υιοθέτηση αυτής της πολιτικής εποικισμού στον Έβρο φαίνεται να είναι: η αλλαγή του δημογραφικού χαρακτήρα και η αλλοίωση της πληθυσμιακής ισορροπίας στον Έβρο και στα νησιά μεταξύ των Μουσουλμάνων και Ελλήνων της νήσου, ώστε να δικαιολογήσει τις απαιτήσεις της Τουρκικής πλευράς σχετικά με την εδαφική και συνταγματική πτυχή των Ελληνοτουρκικών διαφόρων.

Ο εποικισμός που συντελείται σε περίοδο ειρήνης και ειδικά σε μια ευαίσθητη εθνικά περιοχή όπως ο Έβρος, όπου βρίσκονται τα μοναδικά χερσαία σύνορα της χώρας, αλλά και με την Άγκυρα να εγείρει αξιώσεις στην Θράκη λόγω μουσουλμανικής μειονότητας και αλλοιώνει τη δημογραφική σύνθεση του πληθυσμού μιας χώρας. Αυτό συμβαίνει δυστυχώς σήμερα με την πατρίδα μας.

Συντελείται με ταχύτατους ρυθμούς ένας εποικισμός στην Ελλάδα και κανένας από τους έχοντες την ευθύνη της εξουσίας και τα κόμματα δεν φαίνεται να σκοτίζεται. Προφανώς θεωρούν ότι θα λύσουν το πρόβλημα οι χιλιάδες λαθρομετανάστες -κατά την ορολογία που καθιέρωσαν με το ομόφωνο πόρισμα της Βουλής των Ελλήνων τον Φεβρουάριο του 1993 όλα τα τότε πολιτικά κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, ΚΚΕ)- που εισέρχονται καθημερινώς στην Ελλάδα.

Η Συνθήκη της Λωζάννης (με την ανταλλαγή πληθυσμών) καθορίζει ως τόπους διαβίωσης των μουσουλμανικών κοινοτήτων τους Νομούς Ροδόπης και Ξάνθης, εκτός του Έβρου, πλην των 4.500 περίπου αθίγγανων που διαβίωναν γύρω από την Αλεξανδρούπολη. Η επέκταση της δομής στο Φυλάκιο Ορεστιάδας χωρίς να έχει υπάρξει χωροταξικός σχεδιασμός και μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων από την κατασκευή της επίμαχης δομής, χωρίς καμία λογική αφού θέτει σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας, είναι σαφέστατα παράνομη και καταπατά βάναυσα την Ελληνική αλλά και την διεθνή νομοθεσία.

Στη βάση του άρθρου 8 του καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (Rome Statute) αυτός ο εποικισμός όχι μόνο καταδικάζεται, αλλά θεωρείται και σαφώς έγκλημα πολέμου, το οποίο επισύρει κατηγορίες και επιβολή ποινών σε όλους τους υπευθύνους, ακόμη και της εσχάτης προδοσίας. Εδώ μιλούμε κυρίως για πρόσωπα και αξιωματούχους και συγκεκριμένα για τον υπουργό μετανάστευσης και την υφυπουργό του.

Εκτός αυτού ο ΟΗΕ έχει προβλέψει ότι το 2060 η πλειοψηφία του πληθυσμού στην Ελλάδα θα είναι μουσουλμανική, άρα σαφέστατα δεν έχουμε να κάνουμε με μεταναστευτικό αλλά με το έγκλημα του εποικισμού της χώρας μας.

Η πολιτική του εποικισμού αντίκειται στο διεθνές δίκαιο. Το Άρθρο 49 (6) της 4ης Συνθήκης της Γενεύης του 1949. Το Σχόλιο επί του Άρθρου 49 (6) διευκρινίζει ότι η πρόνοια αυτή στοχεύει στην απαγόρευση της δημογραφικής χειραγώγησης από κάποιο κράτος που είτε μεταφέρει ενεργά τον πληθυσμό στα εδάφη όμορων κρατών, είτε τους επιτρέπει να εγκατασταθούν εκεί εθελοντικά.

Όταν σε ένα χωριό όπως το Φυλάκιο του Έβρου των 100 κατοίκων, φτιάχνεις δομή 1500 ανθρώπων, που από την εμπειρία ξέρουμε ότι οι 1500 σίγουρα θα γίνουν 20.000 όπως στην Μυτιλήνη, την Χίο, την Σάμο και αλλού, είναι παράβαση δημοσίου συμφέροντος και η παραβίαση αρχής δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και θα επιφέρει ουσιαστική αλλοίωση του πληθυσμού, χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια μελέτη ή επιστημονική ανάλυση για τις κοινωνικές, οικονομικές, πολιτιστικές και άλλες συνέπειες που θα επέλθουν από την εγκατάσταση της κοινωνίας των 1500 αλλοδαπών ατόμων για αρχή και μετά μπορεί να γίνουν 20.000.

Όπως και να έχει ο Μηταράκης και η κυβέρνηση Μητσοτάκη λειτουργούν αντεθνικά, προδοτικά και με δόλο, θεωρώ ότι όλο αυτό εάν δεν είναι προϊόν οικονομικών ωφελειών, είναι σίγουρα εντολή της γκλομπαλιστών της παγκοσμιοποίησης τύπου Μπίλντερμπεργκ που υπηρετεί εδώ και πολλά χρόνια η οικογένεια Μητσοτάκη. Δεν το είχε κρύψει ποτέ άλλωστε «θα πολεμήσω τον Νατιβισμό» μάς είχε πει. «Νατιβισμός είναι η προσέγγιση που υποστηρίζει ότι τα κράτη θα έπρεπε να κατοικούνται αποκλειστικά από μέλη της αυτόχθονης ομάδας («του έθνους») και ότι τα μη αυτόχθονα στοιχεία (πρόσωπα και ιδέες) απειλούν θεμελιωδώς την ομοιογένεια του έθνους-κράτους» (Cas Mudde).

Οι κύριοι στόχοι της Τουρκίας για την υιοθέτηση αυτής της πολιτικής εποικισμού στον Έβρο φαίνεται να είναι οι ακόλουθοι:

α) Η αλλαγή του δημογραφικού χαρακτήρα και

β) Η αλλοίωση της πληθυσμιακής ισορροπίας στον Έβρο και στα νησιά μεταξύ των Μουσουλμάνων και Ελλήνων της νήσου, ώστε να δικαιολογήσει τις απαιτήσεις της τουρκικής πλευράς σχετικά με την εδαφική και συνταγματική πτυχή των Ελληνοτουρκικών διαφόρων.

Στη Συμβουλευτική Γνωμοδότησή του στην υπόθεση Wall της 9ης Ιουλίου 2004, το Διεθνές Δικαστήριο απεφάνθη ότι το Άρθρο 49 (6) απαγορεύει όχι μόνο τις βίαιες μεταφορές «αλλά και οποιαδήποτε μέτρα λαμβάνονται από μια κατοχική Δύναμη για την οργάνωση ή ενθάρρυνση μεταφορών τμημάτων του ιδίου του πληθυσμού της στην κατεχόμενη περιοχή» (παράγραφος 120). Η παραβίαση του άρθρου 49 αποτελεί σοβαρή αθέτηση των Συνθηκών της Γενεύης και επιφέρει ποινικές κυρώσεις (Άρθρα 146, 147). Θεωρείται έγκλημα ο εποικισμός που συντελείται σε περίοδο ειρήνης, ο οποίος αλλοιώνει τη δημογραφική σύνθεση του πληθυσμού μιας χώρας.

Υπάρχει για να δούμε και το παράδειγμα της Ισπανίας όταν η Μαδρίτη επαναπροώθησε λαθρομετανάστες από το Μαρόκο, που είχαν καταφύγει απέναντι, σε ισπανικό έδαφος. Οι Μαροκινοί κατέφυγαν στο Διεθνές Δικαστήριο, το οποίο δικαίωσε την Ισπανία για την ενέργειά της.

«Οι Ισπανοί συνοριοφύλακες δεν βρίσκονται στην Ισπανία» τονίζει. «Βρίσκονται στο Μαρόκο, καθώς από εκεί μπορεί να ελεγχθεί η κατάσταση. Το ίδιο πρέπει να κάνουν και οι ελληνικές Αρχές και η Frontex.

Η Frontex δεν έχει καμία δουλειά στη Σάμο. Θα έπρεπε να βρίσκεται στη Σμύρνη και στα τουρκικά παράλια ελέγχοντας τους διακινητές, που έχουν μεταφέρει τη μισή Σομαλία στην Ελλάδα. Τα υπόλοιπα είναι λόγια του αέρα».

Βάκης Τσιομπανίδης
Πρόεδρος του ΑΚΚΕΛ

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση