Η κορύφωση του «δράματος» στα Ελληνοτουρκικά;

Τι σηματοδοτεί ο νέος «αιφνιδιασμός του Ερντογάν και γιατί πρέπει να χτυπήσουν ηχηρά «καμπανάκια» σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Πώς η… λύπη των Ευρωπαίων βάζει ξανά βούτυρο στο ψωμί της Τουρκίας

Η νέα έξοδος του Oruc Reis στην περιοχή του Καστελόριζου δείχνει ξεκάθαρα δύο πράγματα.

Πρώτον, ότι ο Ερντογάν έχει αποθρασυνθεί και, λανθασμένα ή όχι, θεωρεί ότι βρίσκεται περίπου στο απυρόβλητο.

Δεύτερον, ότι δεν έχει καμία διάθεση να περιμένει πότε θα τελεσφορήσουν ατέρμονες διαδικασίες «διαλόγου», ωσάν αυτές που έχουν προηγηθεί εδώ και πολλά χρόνια, επισπεύδοντας το όνειρο της περιφερειακής υπερδύναμης.

Είχαμε προειδοποιήσει από την αρχή αυτής της οξυμένης φάσης ότι η μερική απόσυρση του Αμερικανού «χωροφύλακα» από την περιοχή και η διεξαγωγή ίσως της πλέον ακανθώδους και αμφιλεγόμενης εκλογικής διαδικασίας στις ΗΠΑ μάλλον θα αποτελέσουν μια ευκαιρία κατά τον Ερντογάν, την οποία θα σπεύσει να εκμεταλλευθεί.

Το γεγονός ότι η ένταση αυξάνεται κατακόρυφα με υπαιτιότητά του, ενώ η Ευρώπη βρίσκεται ενώπιον του δεύτερου κύματος της πανδημίας και οι αμερικανικές εκλογές μπαίνουν στην τελική ευθεία (απέχουν πλέον μόλις 21 μέρες, με τον διεκδικητή Μπάιντεν να εμφανίζει το προβάδισμα), μάλλον δεν είναι τυχαίο.

Ούτε βεβαίως είναι τυχαίο ότι όλο το προηγούμενο διάστημα, η Ευρώπη περιορίστηκε σε χλιαρές δηλώσεις, ενώ πρακτικά απείχε από οιαδήποτε πράξη που θα μπορούσε να έχει συνέπειες για την Τουρκία, αντιμετωπίζοντάς την -ας το παραδεχτούμε- ως γνήσια περιφερειακή υπερδύναμη!

Το ότι χθες ανώτεροι αξιωματούχοι τόσο της ΕΕ όσο και της Γερμανίας περιορίστηκαν να εκφράσουν τη… λύπη τους για τη νέα πρόκληση των Τούρκων, σε «αμφισβητούμενα» μάλιστα (όπως τα χαρακτήρισε ο Γερμανός εκπρόσωπος), ύδατα, μάλλον θα έκανε τον «Σουλτάνο» να χαμογελάσει με αυταρέσκεια. Όπως και το γεγονός ότι «προς όφελος του ειρηνικού διαλόγου», η σκληρή ρητορική Μακρόν κατά της Τουρκίας υποτάχθηκε εδώ και κάμποσο καιρό στη «διαιτησία» της Μέρκελ.

Είναι πιθανόν ότι ο Τούρκος ηγέτης, έχοντας εμπλακεί ενεργά και στην «περιπέτεια» της σύρραξης Αρμένιων- Αζέρων, έχοντας κάνει και τη νέα πρόκληση στα Βαρώσια, χωρίς ως τώρα κάποιοι να του «τραβήξουν γερά το αυτί», σε οιοδήποτε μέτωπο, αισθάνεται αρκετά σίγουρος να τεστάρει περαιτέρω την αποφασιστικότητα της Ευρώπης, κι ενδεχομένως της χώρας μας.

Σε αυτή την πιθανότητα, το αν έχει υπερεκτιμήσει εαυτόν και υποτιμήσει τους απέναντι ο Ερντογάν, είναι κάτι που θα διαπιστωθεί στην πράξη. Το θέμα είναι να είμαστε εμείς προετοιμασμένοι, σε κάθε περίπτωση, και να λάβουμε τα μέτρα μας, διπλωματικώς και αλλέως. Το μήνυμα είναι σαφές και για τα πολιτικά κόμματα, κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Η περίσταση απαιτεί σοβαρότητα, ομοψυχία και εντέλει σχέδιο.

Διότι αν δεν έχουμε απλώς μια αυτούσια επανάληψη των προκλήσεων του καλοκαιριού, στην ίδια «χορογραφία» Ερντογάν μεταξύ πεδίου και τράπεζας διαλόγου, πράγμα όχι και τόσο πιθανό, τότε η κορύφωση του «δράματος» που ξεκίνησε τους προηγούμενους μήνες πρέπει να θεωρείται θέμα σύντομου χρόνου.

Το θέμα τώρα είναι να μην εξελιχθεί σε πραγματικό δράμα για τα εθνικά συμφέροντα!

ΥΓ: Πολύ επίκαιρο ζήτημα, εκ των πραγμάτων, τα αγνώστου σε εμάς ταυτότητας, «τεχνικά μέτρα» που υποτίθεται τροχοδρομήθηκαν στο ΝΑΤΟ. Εξαιρετικά ενδιαφέρον επ' αυτού, πρόσφατο άρθρο του κ. Αλέξανδρου Τάρκα, παλαιόθεν συνεργάτη του Αντώνη Σαμαρά (κι όταν ο τελευταίος ήταν υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη), στο SLpress.gr με τίτλο «Σε ολισθηρό δρόμο η Ελλάδα στο ΝΑΤΟ».

Γιώργος Παπανικολάου
Euro2day

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση