Το Αρτσάχ, το ψευδοκράτος και η αεί «ειρηνοποιός» Τουρκία

Όπως και στο Αρτσάχ, έτσι και στην Κύπρο, η Τουρκία έβαλε μπροστά την ειρήνη για να δικαιολογήσει την εισβολή της, που μοναδικό στόχο είχε την εκπλήρωση του στρατηγικού σχεδιασμού της

Ηεκεχειρία στο Αρτσάχ, που συμφώνησαν οι Υπουργοί Εξωτερικών της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν στη Μόσχα, δεν ήταν παρά μόνο στα χαρτιά. Πριν καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι, το Ναγκόρνο-Καραμπάχ βομβαρδιζόταν ξανά. Το Αρτσάχ συνεχίζει να φλέγεται, οι δύο πλευρές να αλληλοκατηγορούνται και οι άμαχοι να σκοτώνονται.

Το Εριβάν δεν παύει να το επαναλαμβάνει: «Πρόκειται για μία νέα γενοκτονία κατά των Αρμενίων». Δεκάδες άνθρωποι, που δεν φορούσαν το χακί, έχασαν τη ζωή τους από τις σφοδρές συγκρούσεις στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Η πρωτεύουσα Στεπανακέρτ μετατράπηκε σε βομβαρδισμένο τοπίο. Οι πολίτες σπεύδουν να κρυφτούν σε καταφύγια, ακόμα και μέσα σε εκκλησίες, για να γλιτώσουν από τις πολεμικές ορδές, όχι μόνο του Αζερμπαϊτζάν, αλλά και του alter ego του, που δεν είναι άλλο από τη νεοσουλτανική Τουρκία.

Ο ρόλος της Άγκυρας στη σύρραξη

Η Τουρκία, ο αυτοαποκαλούμενος «ειρηνοποιός», που μόνο πολέμους ξέρει να κάνει, άνοιξε άλλο ένα μέτωπο. Μετά την Κύπρο, την Ελλάδα, τη Λιβύη, τη Συρία και το Ιράκ, σειρά έχει τώρα το Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Φυσικά όχι για ειρηνευτικούς σκοπούς, τους οποίους διαχρονικά αρέσκεται να επικαλείται, ούτε γιατί κόπτεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία καταπατεί κατ’ εξακολούθησιν. Αυτό που κάνει η Τουρκία είναι να μένει, απλώς, πιστή στην επεκτατική πολιτική της και, όπως όλα δείχνουν, στους σχεδιασμούς της περιλαμβάνεται πλέον και ο Νότιος Καύκασος.

Ο Τούρκος Πρόεδρος, Ταγίπ Ερντογάν, που στηρίζει από την πρώτη στιγμή σθεναρά το Αζερμπαϊτζάν, εξέφρασε την πρόθεσή του για παροχή οποιουδήποτε είδους βοήθειας στους Αζέρους. Αποκάλεσε πολλάκις εισβολείς τους Αρμένιους, επαναλαμβάνοντας διαρκώς την αξίωσή του για αποχώρησή τους από την περιοχή.

Ο νεοσουλτάνος ζήτησε τετραμερή με τη συμμετοχή της χώρας του, της Ρωσίας, της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν, ώστε να διευθετήσει -όπως λέγει- το ζήτημα, καθώς, όπως υποστηρίζει, η ομάδα ΜΙΝΣΚ (Ρωσία-Γαλλία-ΗΠΑ) του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, είναι ανίκανη να το πράξει. Πρόταση την οποία η Μόσχα απέρριψε, εκφράζοντας παράλληλα τη διαφωνία της για τη στάση της Τουρκίας, που προωθεί πολεμικές λύσεις. Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και τώρα, Μπακού και Άγκυρα διαψεύδουν την τουρκική στρατιωτική ενίσχυση των Αζέρων και τη μεταφορά τρομοκρατών από τη Συρία στο θέατρο των συγκρούσεων.

Την ίδια ώρα, ο «δικτάτορας» του Αζερμπαϊτζάν, Πρόεδρος Ιλχάμ Αλίεφ, επιμένει να επαναλαμβάνει τη θέση του ότι η «αδελφή» Τουρκία -όπως την αποκαλεί- πρέπει να έχει λόγο στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις. Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι η Τουρκία δεν επιθυμεί λόγο μόνο στις συνομιλίες, αλλά και τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής.

Σύμφωνα με αναλυτές, η απόκτηση αρμενικών εδαφών, αλλά και του Αρτσάχ από τους Αζέρους, εξασφαλίζει στην Τουρκία άμεση χερσαία πρόσβαση στην Κασπία Θάλασσα μέσω των εδαφών του Αζερμπαϊτζάν και, κατ’ επέκτασιν, πρόσβαση σε νέες πηγές ενέργειας.

Το Αζερμπαϊτζάν κατηγόρησε την Αρμενία ότι επιχείρησε να επιτεθεί σε αγωγούς φυσικού αερίου και πετρελαίου, απειλώντας μάλιστα με την ανάλογη απάντηση. Ποιος μπορεί να εγγυηθεί, λοιπόν, ότι η «αδελφή» Τουρκία δεν θα ζητήσει να προστατεύσει αυτούς τους αγωγούς, δήθεν στο όνομα της ειρήνης;

Συνεπώς αυτό που συμβαίνει είναι ότι η Άγκυρα επιλέγει γι’ ακόμη μια φορά να εκπληρώσει τους σχεδιασμούς της με πόλεμο, τυφλούς βομβαρδισμούς και δολοφονίες αμάχων· κι όλα αυτά, φυσικά στο όνομα της ειρήνης. Έννοια άγνωστη σ’ ένα άπληστο αδηφάγο έθνος, που εγκληματεί ξανά και ξανά.

Ο συσχετισμός με την Κύπρο

Όπως και στο Αρτσάχ, έτσι και στην Κύπρο, η Τουρκία έβαλε μπροστά την ειρήνη για να δικαιολογήσει την εισβολή της, που μοναδικό στόχο είχε την εκπλήρωση του στρατηγικού σχεδιασμού της.

Η γη μας, τα σκλαβωμένα εδάφη μας, το χώμα που σκέπασε τους προγόνους μας, εκλάπησαν για να διευκολύνουν την Τουρκία να ζητάει κι άλλα.

Το Αρτσάχ, αρμενική γη από τα γεννοφάσκια του, δόθηκε από τους Ρώσους στο Αζερμπαϊτζάν, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Οι Αρμένιοι (που αποτελούσαν περίπου το 80% του πληθυσμού) επιθυμούσαν την ένωση με την Αρμενία. Έκαναν δημοψήφισμα γι’ αυτό, που όχι μόνο δεν τους βοήθησε να υλοποιήσουν τον στόχο τους, αλλά το οποίο τελικά οδήγησε σε έναν φρικτό πόλεμο, στον οποίο 30 χιλιάδες ανθρώπινες ζωές χάθηκαν.

Οι Αρμένιοι του Ναγκόρνο-Καραμπάχ είδαν τη γη τους να χαρίζεται χωρίς κανείς να τους έχει ζητήσει την έγκριση. Έκτοτε έμειναν εκεί κρατώντας Θερμοπύλες και δημιούργησαν ένα κράτος και παλεύουν να αλλάξουν τη μοίρα τους. Δεν εγκατέλειψαν ποτέ, παρόλο που συνήθισαν να ζουν με τον πόλεμο, όπως εμείς ζούμε με το σύμβολο της ντροπής στον Πενταδάκτυλο - «που απορώ πώς συνεννοούνται μαζί του».

Ο τερματισμός του αγώνα των Αρμενίων και η αποδοχή των τετελεσμένων που η Άγκυρα προσπαθεί κι εκεί να επιτύχει, θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα κακό προηγούμενο και να μεταφραστούν σε αναγνώριση εκ μέρους μας του ψευδοκράτους.

Διεθνείς αντιδράσεις

Η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα αλλά άπραγη τις εξελίξεις. Αρκείται σε εκκλήσεις για αποκλιμάκωση, καλώντας τις δύο πλευρές να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Κανένας δεν πήρε ξεκάθαρη θέση, πλην της Τουρκίας, για τους προφανείς λόγους.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, που είναι απασχολημένη με το να βάζει κυρώσεις στη Ρωσία για την υπόθεση Ναβάλνι, φαίνεται να αδιαφορεί και πάλι για την απαράδεκτη στάση της Τουρκίας, η οποία, παρεμπιπτόντως, παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματά της, σε Ελλάδα και Κύπρο.

Συγκινητική είναι, ωστόσο, η αντίδραση της αρμενικής διασποράς. Χιλιάδες άνθρωποι σε όλον τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Κύπρου και της Ελλάδας, ξεχύθηκαν στους δρόμους για να καταγγείλουν το νέο έγκλημα εις βάρος του λαού και του έθνους τους.

Γιατί όταν οι θεσμοί υπολειτουργούν και υποτάσσονται, ο άνθρωπος έχει μόνο τη φωνή του.

Παύλος Πίττας
Η Σημερινή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση