Κοιτάζουμε το συμφέρον μας, δεν ζητάμε άδεια από κανέναν

«Δεν φοβόμαστε, υπερασπιζόμαστε το συμφέρον μας και δεν ζητάμε την έγκριση κανενός», υπογραμμίζει ο πρέσβης επί τιμή Αλέξανδρος Μαλλιάς, σχολιάζοντας την υπογραφή της συμφωνίας με την Αίγυπτο, την επόμενη ημέρα και τα σενάρια για έναρξη ερευνών από την Άγκυρα και ένα θερμό επεισόδιο.

«Όταν ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος μεταβαίνει εκτάκτως στο Κάιρο για την υπογραφή μιας τόσο σημαντικής συμφωνίας με την Αίγυπτο, ασφαλώς και δεν θα ζητήσει την προέγκριση του Βερολίνου, της Ουάσιγκτον, του Παρισιού, έστω και αν είχε τον απαιτούμενο χρόνο», σημειώνει με νόημα ο κ. Μαλλιάς, προσθέτοντας ότι «αν χρειαστεί, είμαστε έτοιμοι για την σύγκρουση με τους γείτονες, με μεγάλη αυτοπεποίθηση και δύναμη».

Σχετικά με την στάση της Γερμανίας αναφέρεται στον αποκλεισμό της Ελλάδας από την σύνοδο του Ιανουαρίου για την Λιβύη, λέγοντας ότι δημιούργησε ένα άσχημο σε βάρος μας τετελεσμένο, προσθέτοντας ότι το Βερολίνο φέρει κι αυτό το δικό του μερίδιο ευθύνης για όσα εξελίσσονται σήμερα όσον αφορά τις προκλήσεις κατά Ελλάδας- Κύπρου, τις οποίες πυροδότησε το τουρκο-λιβυικό μνημόνιο. Χαρακτηρίζει ιστορική την συμφωνία με την Αίγυπτο, καθώς εξυπηρετεί τόσο το δικό μας, όσο και το συμφέρον του Καϊρου, στην πλέον κρίσιμη συγκυρία για την διαμόρφωση των νέων συνθηκών ισορροπίας, ανταγωνισμού, συνεργασίας και συμμαχιών στην ευρύτερη περιοχή της Ευρω-Μεσογείου και Μέσης Ανατολής.


Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη

Κρίνοντας από την αντίδραση της Τουρκίας στην συμφωνία της Ελλάδας με την Αίγυπτο είναι πολύ πιθανό τις αμέσως προσεχείς ημέρες και εβδομάδες, αυτή να επιχειρήσει κλιμάκωση της έντασης, επιδιώκοντας ακόμη και ένα θερμό επεισόδιο. Ποια η γνώμη σας;
Ας μην εγκλωβιστούμε  στην λογική του  «θερμού επεισοδίου». Η Τουρκία έχει δείξει και επανειλημμένα αποδείξει ότι δεν την ενδιαφέρει η σταθερότητα, η ειρήνη και η καλή γειτονία. Είναι χώρα που ως πολιτική έχει να δημιουργεί εχθρούς. Εχθροί της Τουρκίας χαρακτηρίζονται οι πολιτικοί αντίπαλοι του κυρίου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο εσωτερικό, εχθροί της Τουρκίας και οι γείτονές της. Σχεδόν στο σύνολό τους…Πώς, γιατί ; Θυμίζω λοιπόν ότι από το 1974, η Τουρκία παράνομα κατέχει το 40% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ σήμερα «σταθμεύουν» 35.000 στρατεύματα κατοχής, με βαρύ επιθετικό εξοπλισμό τα τελευταία χρόνια .Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ( Συμβούλιο της Ευρώπης ) είχε προ πολλών  ετών με μία  Έκθεση –καταπέλτη καταδικάσει τις «ωμότητες» των τούρκων  στρατιωτών. Η επίκαιρη  σήμερα ειδικά αυτή έκθεση δεν αξιοποιείται πλέον. Επίσης είναι σε οιονεί εμπόλεμη κατάσταση με την Αρμενία. Η Τουρκία εισβάλλει ή βομβαρδίζει κατά το δοκούν, παραβιάζοντας και αυτή με τη σειρά της την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της  Συρίας ενώ ταυτόχρονα εδώ και 30 χρόνια τακτικά επιχειρεί στο Ιράκ.
Θεώρησα χρήσιμη την εισαγωγή αυτή. Η θέση μου σε σχέση με τη συμπεριφορά της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα είναι γνωστή και σταθερή και καταγεγραμμένη εδώ  και χρόνια. Η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται για μία ισορροπία στις σχέσεις της με την Ελλάδα που να βασίζεται στο Δίκαιο. Δεν ενδιαφέρεται για την εξεύρεση νέου υψηλότερου σημείου ισορροπίας των σχέσεων μας που θα βασίζονται στις Διεθνείς Συμβάσεις και Συνθήκες, στις Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ(Απόφαση Σ.Α. 395 /25 Αυγούστου 1976 για το Αιγαίο).
Επίσης, το πλαίσιο των κανόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης το οποίο οικειοθελώς δέχθηκε τον Οκτώβριο του 2005 προκειμένου να αρχίσει η ενταξιακή  διαδικασία, δηλαδή το Ενωσιακό πλαίσιο, σήμερα είναι κλινικά νεκρό. Έχει δρομολογηθεί από την Γερμανία κυρίως, η προεργασία αντικατάστασης του με μια Τελωνειακή Ένωση. Δεν γνωρίζω σε ποια έκταση η τελική πρόταση θα προβλέπει την  ενισχυμένη  πολιτική συνεργασία στην ασφάλεια και εξωτερική  πολιτική. Δύο τομείς που αποτελούν σήμερα την «Αχίλλειο πτέρνα» της  Ένωσης, ακόμη και έναντι της Τουρκίας… Σημειωτέον, ότι παρά τις όποιες θετικές πλευρές αναμφίβολα έχει η λεγόμενη Συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας για το μεταναστευτικό/προσφυγικό, εντούτοις έδωσε μεγάλα περιθώρια επέμβασης της Τουρκίας στην εσωτερική πολιτική των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής  Ένωσης.
Εδώ και καιρό  ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν υπονομεύει την Συνθήκη της Λωζάνης. Στόχος της  Άγκυρας δεν είναι η  ειλικρινής συνεννόηση με την Αθήνα, αλλά η υποταγή της Ελλάδος  στους όρους και στους κανόνες παιχνιδιού της Τουρκίας, επειδή όπως μας λέγουν «έγινε περιφερειακή δύναμη». Κυρίως έξω από το Ευρωπαϊκό και Δικαιακό πλαίσιο.  Όσα  συμβαίνουν και θα συμβούν στο μέλλον με τελικό  ορίζοντα το 2023, στόχο έχουν να  τροποποιήσουν στην πράξη σύμφωνα με τις επιδιώξεις της  Άγκυρας  τους όρους της Συνθήκης της Λωζάνης. Η πρόσφατη απόφαση για την Αγία Σοφία έχει μακροπρόθεσμο χαρακτήρα και εντάσσεται στο πλαίσιο  των ριζικών μεταβολών που εδώ και χρόνια  παρατηρούμε στην γειτονική μας χώρα.
Δεν έχουν χαρακτήρα απλά εσωτερικής πολιτικής σκοπιμότητας και δεν απευθύνονται στην ούτως ή άλλως μεγάλη πολιτική δεξαμενή  του κυρίου Ερντογάν. Άρα, η Τουρκία σήμερα επιδιώκει να ακυρώσει  έναντι της Ελλάδος πολιτικά την Συνθήκη της Λωζάνης και να την αντικαταστήσει με  διμερείς εθιμικούς (άγραφους και άτυπους)  ή συμβατικούς (γραπτούς) κανόνες συμβίωσης που θα διέπουν τις σχέσεις  εφεξής. Η πρόκληση  ενός επεισοδίου  και στρατιωτικής σύγκρουσης με την Ελλάδα  παραμένει πάντοτε μία σοβαρή επιλογή. Όταν η Τουρκία προκαλεί την υβριδική επίθεση κατά  των χερσαίων συνόρων της Ελλάδος στο  Έβρο και καθημερινά παίζει με την φωτιά στο Αιγαίο δεν απαιτείται ιδιαίτερη σοφία… Εμείς θέλουμε και επιδιώκουμε μόνο  την ειρήνη. Αν όμως χρειαστεί  είμαστε έτοιμοι για την σύγκρουση. Απόλυτα έτοιμοι και με μεγάλη τώρα αυτοπεποίθηση και δύναμη.

Ενόψει και των κρίσιμων εβδομάδων που ακολουθούν, πως να εκλάβουμε την σιωπή της Ευρώπης, όπως και της προεδρεύουσας Γερμανίας ως προς την συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου ; Το ρωτώ με δεδομένο και τον προ ημερών ισχυρισμό Ερντογάν ότι με γερμανική διαμεσολάβηση είχε υπάρξει συμφωνία με την Ελλάδα για αποφυγή μονομερών ενεργειών -όπως φυσικά τις αντιλαμβάνεται η τουρκική πλευρά- την οποία και η χώρα μας δεν τήρησε. Δεν χρήζουν όλ’ αυτά κάποιων εξηγήσεων από την γερμανική πλευρά, ώστε να διαλυθούν οι όποιες «παρεξηγήσεις»;
Η Ευρωπαϊκή  Ένωση παρά τις αδυναμίες της παραμένει το  «ασφαλές καταφύγιο» της Ελλάδος και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μην ξεχνάμε ότι δεν έχει περάσει ούτε μήνας από την ιστορική – για την κοινωνία ,την σταθερότητα ,την ανάπτυξη  και την νέα γενιά -απόφαση ενίσχυσης των κρατών-μελών με πρωτοφανούς ύψους χρηματοδοτικές ενέσεις. Η Ελλάδα είναι κατ’ εξοχήν ωφελημένη. Μην το ξεχνάμε αυτό. Ειδικά στους  τομείς  εξωτερικής πολιτικής και  πολιτικής  ασφάλειας, η διαδικασία  διαμόρφωσης κοινής θέσης και λήψης αποφάσεων  είναι ένας συνεχής μαραθώνιος χωρίς εμφανές  σημείο κατάληξης.
Έχω την αίσθηση ότι σήμερα η Τουρκία προτιμά να συνδιαλέγεται με ορισμένα κράτη –μέλη, κυρίως δε με την Γερμανία, αποφεύγοντας τους θεσμικούς  εκπροσώπους της Ένωσης (Επιτροπή κλπ). Σε σχέση με την Αίγυπτο τώρα. Η Γερμανία  θεώρησε σκόπιμο και χρήσιμο για την δική της πολιτική στην Ευρώπη – έξι μήνες πριν αναλάβει την Προεδρία της  Ένωσης- να αποκλείσει  την Ελλάδα τον Ιανουάριο από το κρίσιμο Συνέδριο του Βερολίνου για την Λιβύη. Οι σοβαροφανείς εξηγήσεις του Βερολίνου δεν ήταν πειστικές. Η πολύπειρη καγκελάριος γνώριζε ότι τα συμφέροντα της Ελλάδος είχαν πληγεί από το διπλό τουρκο-λιβυκό σύμφωνο του Νοεμβρίου 2019  ( ΑΟΖ -Στρατιωτική συνεργασία).
Προτίμησε εντούτοις να αποκλείσει την Ελλάδα στο Βερολίνο δημιουργώντας ένα άσχημο σε βάρος μας τετελεσμένο. Έφερε την Ελλάδα σε υποδεέστερη διαπραγματευτική έναντι της Λιβύης θέση. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Συνεπώς η Γερμανία  έχει το δικό της μερίδιο ευθύνης για τα όσα εξελίσσονται σήμερα με αφορμή τις προκλήσεις και την αυθαιρεσία κατά Κύπρου και Ελλάδος  που προκάλεσαν η κυβέρνηση  της Λιβύης και η Τουρκία. Να σταθώ και σε ένα άλλο σημείο. Σήμερα οι σχέσεις της Γερμανίας με τις ΗΠΑ  βρίσκονται σε ιστορικά χαμηλό σημείο. Σε ένα από τα χαμηλότερα σημεία μετά την επανένωση των δύο Γερμανιών ακριβώς πριν 30 χρόνια.  Η προσωπική απόφαση του Προέδρου Τραμπ να αποσύρει αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις από τη Γερμανία αποδυναμώνει την Γερμανική  θέση έναντι της Μόσχας. Η Γερμανία ακόμη και σήμερα  χρειάζεται την ομπρέλα αποτροπής του ΝΑΤΟ. Τα πράγματα είναι πολύ περίπλοκα για να δώσουμε ευκαιριακές ή αποσπασματικές απαντήσεις.
Όταν ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος εκτάκτως μεταβαίνει στο Κάϊρο  για την υπογραφή μία τόσο σημαντικής συμφωνίας με την Αίγυπτο –χώρα πυλώνας  και κλειδί των εξελίξεων στην Βόρειο Αφρική  και στην Μέση  Ανατολή  -ασφαλώς δεν θα ζητήσει την προέγκριση  του Βερολίνου, της Ουάσινγκτον, του Παρισιού, της Άγκυρας ή της Μόσχας. Έστω και να είχε τον απαιτούμενο χρόνο…
Αναμφίβολα επενδύουμε στην εξαίρετη σχέση μας με την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας αναγνωρίζοντας συνάμα τον θεμελιώδη ηγετικό ρόλο  της στην Ευρωπαϊκή ¨Ένωση. Δεν ενεργούμε βάσει διαδικασίας προέγκρισης  για τα συμφέροντα  μας.  Δρούμε πάντοτε  κατ’ εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου και του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Άλλωστε η φίλη και σύμμαχος Γερμανία ουδέποτε –δικαίως- θα δεχόταν ή ίδια  να  ενεργεί για την προώθηση των δικών της συμφερόντων κατά  τρόπο που να θυμίζει τους όρους της Συνθήκης των Βερσαλλιών (1919).

Σε αυτό το δύσκολο και μακρύ δρόμο που έχει μπροστά της η Ελλάδα, πόσο έχει ενισχυθεί σε διπλωματικό επίπεδο μετά και την συμφωνία την Αίγυπτο;  Τι σημαίνει δηλαδή ότι για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, τα συμφέροντα της Ελλάδας ταυτίζονται με αυτά του Καιρου απέναντι σε εκείνα της Τουρκίας;
Με όλο το σεβασμό που έχω στην ανεξαρτησία της Βουλής και τις αναγκαίες για την λειτουργία της δημοκρατίας πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές μεταξύ των κομμάτων μας, ως πολίτης υποβάλλω με ταπεινότητα την έκκληση  να δρομολογηθεί με ταχείς ρυθμούς η κυρωτική διαδικασία. Έχουμε ένα ατυχές προηγούμενο με την μη συζήτηση και κύρωση  από την Βουλή της Συμφωνίας με την Αλβανία για την ΑΟΖ ( 2009 ). Ανεξαρτήτως την υπαναχώρησης των Τιράνων. Δεν υπάρχει τέλεια διεθνής Συμφωνία.
Η Συμφωνία με την Αίγυπτο αξιολογείται στη δεδομένη χρονική στιγμή –όχι με δεδομένα του 2006 ή 2016- στο  συγκεκριμένο διεθνές και περιφερειακό περιβάλλον , με δεδομένη την σύγκρουση συμφερόντων στην Μεσόγειο  των πέντε Μονίμων Μελών του Συμβουλίου  Ασφαλείας. Με δεδομένη  επίσης την ριζική εντός δέκα μηνών ανατροπή των τετελεσμένων που  επιχείρησε να δημιουργήσει η Συμφωνία Τουρκίας και Λιβύης. Τα τριμερή ή τετραμερή σχήματα πολιτικής συνεργασίας τώρα –μόλις τώρα –αποκτούν πρόσθετο ειδικό βάρος.
Η Συμφωνία με την Αίγυπτο έχει καταλυτική σημασία για την επόμενη μέρα. Θα ήταν άδικο κάποιοι να την αξιολογούν με προσωπικά κίνητρα. Είναι εθνική υπόθεση. Υπό τις σημερινές συνθήκες και τις δυνατότητες που υπάρχουν είναι μία απόλυτα χρήσιμη και κρίσιμη για την προώθηση των συμφερόντων μας συμφωνία. Εξυπηρετεί ταυτόχρονα και το συμφέρον της Αιγύπτου. Στην πλέον λεπτή  για την διαμόρφωση  των νέων συνθηκών  ισορροπίας , ανταγωνισμού, συνεργασίας και συμμαχιών  στην ευρύτερη περιοχή της Ευρω-Μεσογείου και Μέσης Ανατολής. Έχουμε  αλήθεια συνειδητοποιήσει τι σημαίνει αυτό ; Να γιατί συμφωνώ με τον χαρακτηρισμό της ως ιστορικής.

Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση