Μέχρι που μπορεί να το τραβήξει ο Ερντογάν

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Αν παρακολουθεί κανείς χρόνια την επικαιρότητα συγχρόνως και στις δυο χώρες, Ελλάδα και Τουρκία, φυσικά γνωρίζοντας καλά την τουρκική γλώσσα και τα τουρκικά ΜΜΕ, θα διαπιστώσει ότι τα ελληνοτουρκικά στην Ελλάδα απασχολούν μεγάλο μέρος της ειδησεογραφίας ενώ στην Τουρκιά δεν συμβαίνει το ίδιο, με την διάφορα ότι τους τελευταίους μήνες και ιδίως μετά τη αποτυχημένη επιχείρηση της Τουρκίας να περάσει χιλιάδες λαθρό από τον Έβρο, έχει αυξηθεί «επικίνδυνα» η ενασχόληση τους με την Ελλάδα. Αυτό σε μια χώρα που ελέγχονται ασφυκτικά τα ΜΜΕ, (πρόσφατα την Κυριακή 7/6 συνελήφθη η διευθύντρια ενός σημαντικού τουρκικού ΜΜΕ, του Odatv, με την κατηγορία της…κατασκοπίας, γιατί έγραφε άρθρα κατά του Ερντογάν), έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία.

Το μεγάλο πρόβλημα με την δική μας πλευρά είναι ότι μιλάμε πάρα πολύ, ενώ υστερούμε σε πρακτική. Ακούγονται καθημερινά διάφορες φιλοπόλεμες φωνές που όμως συχνά στερούνται σοβαρότητας, ενώ από την άλλη ακούγονται φωνές που συνεχίζουν να υποστηρίζουν την πολιτική του κατευνασμού, που όμως μας έφερε στο χείλος του πολέμου.

Όποιοι γνωρίζουν καλά την Τουρκία και το πως δουλεύει η τουρκική πλευρά, θα γνωρίζουν ότι η Άγκυρα δίνει μεγάλο βάρος στον ψυχολογικό πόλεμο. Η ψυχολογική προπαγάνδα προς την ελληνική πλευρά έχει σκοπό συνεχώς να κεντρίζει προκλητικά την χώρα μας για να μελετά στη συνέχεια τις αντιδράσεις μας και αναλόγως να προχωρά στο επόμενο βήμα.


Η τουρκική διπλωματία δρα σε σταθερά και από πολύ καιρό καταρτισμένα σχέδια και ο βασικός της κανόνας είναι να προβάλλει όλο και περισσότερες διεκδικήσεις, με στόχο να κερδίσει αν όχι όλες τις διεκδικήσεις, όσο μπορεί περισσότερες και αν δει την μεγάλη αδυναμία αντίδρασης του αντιπάλου, γιατί όχι και όλες.

Το βασικό πρόβλημα της δικής μας πλευράς είναι η μεγάλη άγνοια των τουρκικών πραγμάτων, το πως δουλεύει ο ψυχολογικός πόλεμος της Τουρκίας, αλλά κυρίως τις αδυναμίες της άλλης πλευράς του Αιγαίου, τα μεγάλα προβλήματα που έχουν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις μετά το πραξικόπημα του 2016 και πάνω από όλα αυτά, ποιες είναι οι συνέπειες από τα πολλά μέτωπα που έχει ανοίξει η μεγαλομανία του Ερντογάν και ποιοι τον πολεμούν εκτός, αλλά και εντός, με μεγάλο μίσος.

Το σημαντικό είναι να συνειδητοποιήσουμε και κυρίως να το δείξουμε αυτό, ότι το κόστος και η ζημιά που θα πάθουν από μια θερμή αντιπαράθεση, θα είναι πολύ μεγαλύτερη από μια πιθανή πρόσκαιρη επιτυχία στο στρατιωτικό πεδίο.

Η γεωστρατηγική γνώση της θέσης μας και της θέσης του απειλητικού αντίπαλου, είναι πολύ σημαντικό στοιχείο γιατί από μια θερμή σύγκρουση ο νικητής δεν είναι εξ ορισμού ο πιο ισχυρός, αλλά ο πιο πονηρός στις στρατηγικές κινήσεις του. Εκείνο που λησμονήσαμε όλα αυτά τα χρόνια και τώρα το θυμηθήκαμε καθυστερημένα, είναι οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας και επειδή τις εγκαταλείψαμε ένεκα της μνημονιακής περιόδου, τώρα θα πρέπει να τρέχουμε να προλάβουμε να καλύψουμε τα κενά.

Πέραν τούτων δεν πρέπει κάνεις να αγνοεί τις πιθανές αντιδράσεις της Δύσης, που θα διαπιστώσει σε περίπτωση ελληνοτουρκικής ανάφλεξης ότι ο θεμελιώδης πυλώνας της κατά της Ρωσίας, το ΝΑΤΟ, θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος, αλλά κυρίως και της Ρωσίας και της Κίνας σε μια θερμή σύγκρουση με την Τουρκία και να είστε σίγουροι ότι αυτό το υπολογίζουν σοβαρά και οι Τούρκοι. Είναι σχεδόν βέβαιο, ότι μιλάμε για χρονική διάρκεια όχι πολλών ωρών, πριν από διεθνή επέμβαση και το πρόβλημα είναι από ποια θέση θα αποδεχτούμε μια διαπραγμάτευση στη συνέχεια.

Πάνω από όλα όμως, μόνο αν είμαστε σίγουροι για τον εαυτό μας θα κερδίσουμε στα…«σημεία».

Χειλαδάκης


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση