Αφήστε τον Ερντογάν να σκάψει τον λάκκο του

Ο ελληνικός τύπος μεταφράζοντας τα προπαγανδιστικά δημοσιεύματα του ελεγχόμενου τούρκικου τύπου έχει καταφέρει να κάνει μια σημαντική μερίδα της κοινής γνώμης να χάσκει με το στόμα ανοιχτό για τα κατορθώματα της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας.

Εν τω μεταξύ για κάποιον που παρακολουθεί έστω και στοιχειωδώς τις εξελίξεις η προσπάθεια του καθεστώτος της Τουρκίας να επιδείξει εντός και εκτός της χώρας μια ακμαία αμυντική βιομηχανία, συνιστά την αχίλλειο πτέρνα της τουρκικής άμυνας αλλά και της οικονομίας της…

Τούτο γιατί όπως είναι αναμενόμενο η όλη προσπάθεια χαρακτηρίζεται από σπατάλη πολύτιμων πόρων με αμφίβολης ποιότητας αποτελεσματικότητας αποτελέσματα.

Αυτό που προκαλεί τη μεγαλύτερη εντύπωση και θαυμασμό στους αδαείς είναι αυτό που θα έπρεπε να δημιουργεί τον μεγαλύτερο προβληματισμό στην κοινή γνώμη της Τουρκίας και ενθουσιασμό στους αντιπάλους της.

Πρόκειται για το περίφημο τουρκικό αεροπλανοφόρο. Αρχικά είχε ανακοινωθεί πως η Τουρκία θα κατασκευάσει ένα μικρό ελικοπτεροφόρο για τον Περσικό. Μετά άλλαξαν γνώμη και μίλησαν για μικρό αεροπλανοφόρο που θα μετέφερε F-35 καθέτου απογειώσεως. Τώρα επειδή δεν τους παραδίδουν τα F-35 σχεδιάζουν ξανά ελικοπτεροφόρο.

Αν αυτό γινόταν στην Ελλάδα ή οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου με ελευθεροτυπία και δικαιοσύνη θα τους είχαν πάρει ήδη με τις λεμονόκουπες και θα κατέληγαν στη φυλακή.

Αυτό που κάνει η Τουρκία σήμερα είναι αυτό που προσπάθησε να πραγματοποιήσει ο ελληνικός κρατικοδίαιτος σοσιαλισμός τη δεκαετία του ’80 και απέτυχε παταγωδώς.

Όποιος θέλει αμυντική βιομηχανία (όπως και κάθε άλλου είδους υψηλής τεχνολογία επιχειρήσεις) εντός της εθνικής  επικράτειας ας δημιουργήσει εκείνο το πλαίσιο που θα προσελκύσει εγνωσμένης αξίας και τεχνογνωσίας διεθνείς επιχειρήσεις. 

Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον "τροχό" και να ταϊζουμε διάφορους τεμπέληδες της κομματοκρατίας για καμιά 20ετία προκειμένου να κατασκευάσουν τους ελληνικούς "πάτριοτ" οι οποίοι θα στοιχίζουν 10 φορές ακριβότερα και δεν θα μπορούν να χτυπήσουν υπερωκεάνιο στα 100 μέτρα. 

Πώς θα σας φαινόταν μια απόφαση προκειμένου να μην φεύγει συνάλλαγμα στο εξωτερικό η κυβέρνηση να ιδρύσει μια ΔΕΚΟ "Apple” που θα κατασκευάζει i-Phone εφάμιλλα  αυτών που κυκλοφορούν;

Ένα άλλο σημείο που πρέπει να προσέξουμε είναι οι τεχνολογικές εξελίξεις προκειμένου  να αναπροσαρμόσουμε το αμυντικό δόγμα ανάλογα.

Οι επαναστατικές εξελίξεις...

Οι  τεχνολογικές εξελίξεις στους τομείς της άμυνας είναι ραγδαίες και απειλούν να ανατρέψουν τα δεδομένα των τελευταίων δεκαετιών.

Οι εξελίξεις σε αυτήν τη φάση αφορούν κυρίως αυτό που ονομάζεται "πυραυλική επανάσταση" και απειλεί να αλλάξει όσα γνωρίζουμε και θεωρούμε δεδομένα μέχρι σήμερα.

Πριν καμιά 30αριά χρόνια ο Σαντάμ απειλούσε το Ισραήλ με τους περίφημους πυραύλους "Σκουντ". Από τους εκατοντάδες πυραύλους που εκτόξευσε όμως ελάχιστοι βρήκαν τους στόχους τους, αφού είχαν απόκλιση χιλιομέτρων από αυτούς. Χαριτολογώντας κάποιοι ειδήμονες τότε είπαν πως τα περισσότερα θύματα των "Σκουντ" ήταν από καρδιακές ανακοπές και όχι από την ευστοχία των πυραύλων.

Αυτά όμως τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει δραματικά.

Σύμφωνα μάλιστα με τον Economist της περασμένης εβδομάδας οι Αμερικάνοι πρόσφατα αιφνιδιάστηκαν και προβληματίστηκαν με το ιρανικό χτύπημα που ακολούθησε τη δολοφονία του Κασέμ Σουλεϊμανί. 

Αν και η στρατιωτική βάση Ain al-Asad που επλήγη στο Ιράκ είχε αδειάσει μερικές ώρες νωρίτερα παρατήρησαν πως οι περισσότεροι πύραυλοι είχαν βρει το στόχο τους με μεγάλη ακρίβεια. 

"Το πιο σημαντικό στοιχείο  από αυτό το πλήγμα  του Ιράν είναι πόσο ακριβείς ήταν  οι βαλλιστικοί πυραύλοι μικρής εμβέλειας," υποστηρίζει ο Vipin Narang του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης. "Η επανάσταση της ακρίβειας είναι πραγματική και δεν είναι πλέον μονοπώλιο των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό έχει τεράστιες συνέπειες για τις σύγχρονες συγκρούσεις." Υποστηρίζει ο ίδιος… 

Βλέπε: Iran’s attack on Iraq shows how precise missiles have become

Λίγους μήνες νωρίτερα τον περασμένο Νοέμβριο το ίδιο περιοδικό που διακρίνεται για την αξιοπιστία του και την ικανότητα να συλλέγει έγκυρες εκτιμήσεις και να εξάγει χρήσιμα συμπεράσματα από αυτές είχε άλλο ένα άρθρο  - ανάλυση για τα αεροπλανοφόρα τα οποία χαρακτήριζε ιδιαίτερα δημοφιλή προκειμένου οι πολιτικοί να "χαϊδεύουν" την κοινή γνώμη αλλά και ιδιαίτερα δαπανηρά και εσχάτως λόγω των εξελίξεων ευάλωτα από υπερ-υπερηχητικούς πυραύλους και φθηνά μίνι υποβρύχια χωρίς πλήρωμα. 

Βλέπε: Aircraft-carriers are big, expensive, vulnerable—and popular

Στην αρχή ήταν η Κίνα που είχε εξελίξει τους πυραύλους Dong-Feng 21 (DF-21) που ονομάζονται και "δολοφόνοι αεροπλανοφόρων". Οι εκτιμήσεις θέλουν και άλλες χώρες να εξελίσσουν την πυραυλική τους τεχνολογία όπως επίσης και την αντιπυραυλική σε σημείο πλέον που τα αεροπλάνα δύσκολα μπορούν να πλησιάσουν.

Εν τω μεταξύ οι πύραυλοι εκτός ακρίβεια έχουν αποκτήσει ιδιαίτερα μεγάλη ακτίνα δράσης σε σημείο να χρειάζεται να εκτοξευθούν από κάποια "πλατφόρμα" (αεροπλάνο- πλοίο) κοντά στο στόχο. 

"Οι βασίλισσες του αμερικάνικου στόλου( όπως χαρακτηρίζει τα αεροπλανοφόρα) …κινδυνεύουν να πάθουν ότι έπαθαν τα θωρηκτά που είχαν καταλήξει να είναι μεγάλα, ακριβά, ευάλωτα αλλά και άσχετα με τις συγκρούσεις της εποχής( εννοεί τον Β.Π.Π). υποστηρίζει ο Jerry Hendrix συνταξιούχος ανώτερος  αξιωματικός του αμερικάνικου ναυτικού.

Το  αεροπλανοφόρο  Gerald R. Ford που είναι το πρώτο μιας κατηγορίας σύγχρονων αεροπλανοφόρων καθελκύστηκε το 2017 και κόστισε περί τα 13 δισ. δολ. όσα ξοδεύει το Ιραν για αμυντικές δαπάνες κάθε χρόνο. Το κόστος λειτουργίας του επίσης είναι σχεδόν διπλάσιο από αυτό του αεροπλανοφόρου George HW Bush που είναι το τελευταίο της κατηγορίας Nimitz.

Το ετήσιο κόστος λειτουργίας και συντήρησης ενός αεροπλανοφόρου της κατηγορίας Nimitz είναι περί τα 726 εκατομμύρια δολ. σύμφωνα με τον Economist καθώς και το καθένα από αυτά έχει 6.000 άτομα, σχεδόν διπλάσια από αυτά που υπηρετούν στο πολεμικό ναυτικό της Δανίας.

Στην ανάλυσή του ο Economist προβληματίζεται μήπως η "πυραυλική επανάσταση" και οι εξελίξεις στα μίνι υποβρύχια χωρίς πλήρωμα που φέρουν εξελιγμένες τορπίλες σημαίνουν το τέλος των αεροπλανοφόρων.

Το συμπέρασμα που καταλήγει είναι πως ίσως οι ΗΠΑ έχουν ακόμη χρόνο επωφελούς χρήσης. Για άλλες μικρότερες χώρες όπως Η.Β., Γαλλία, Ρωσία κλπ η σχέση κόστους οφέλους είναι απαγορευτική.

Μια ιδιαίτερα αναλυτική και διεισδυτική προσέγγιση στο ζήτημα κάνει ο αναπληρωτής καθηγητής γεωπολιτικής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων Κώστας Γρίβας στο βιβλίο του που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Λιβάνη με τίτλο "Η νέα στρατιωτική επανάσταση και η ελληνική αμυντική πολιτική".

Κατά τον συγγραφέα: "...τα επιτεύγματα της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης, διαμορφώνουν μια εντελώς νέα πραγματικότητα όσον αφορά την στρατιωτική ισχύ. 

Ρομποτικά όπλα σε δομές σμήνωσης, βλήματα εφοδιασμένα με τεχνητή νοημοσύνη, υπερ-υπερηχητικοί πύραυλοι Cruise που λειτουργούν ως "μεταπυρηνικά υπερόπλα" και ένα "μεταλλαγμένο" πυροβολικό που μπορεί να αποτελέσει φθηνό υποκατάστατο της αεροπορικής ισχύος είναι μερικά από τα στοιχεία αυτής της Νέας Στρατιωτικής Επανάστασης. 

Μιας επανάστασης που είναι σαν να έχει γίνει κατά παραγγελία της Ελλάδας…"

Αν  κάποιος έχει  υπόψη αυτό το πλαίσιο των εξελίξεων,  η πρωτοβουλία της Τουρκίας να αποκτήσει (αμφιβόλου ποιότητας και αποτελεσματικότητας) αεροπλανοφόρο και μάλιστα για την κλειστή θάλασσα της Μεσογείου μόνο θυμηδία μπορεί να του προκαλέσει.

Η απόσταση μεταξύ Κρήτης και Κύπρου είναι περί τα 800 χιλ. ενώ εκείνη μεταξύ Μυτιλήνης και Άγκυρας μόνο 550 χλμ. 

Μια πυραυλάκατος 60 μέτρων αξίας μερικών δεκάδων  εκατ. που φέρει μια συστοιχία σύγχρονων πυραύλων από κάποιο βράχο δυτικά της Γαύδου μπορεί να εξαφανίσει έναν "ελέφαντα" 1 δισ. δολ. ανατολικά της Κύπρου σε μερικά λεπτά. 

Η ακόμη χειρότερα, ένας  πύραυλος αξίας  3-4 εκατ. ο οποίος θα μπορούσε να εκτοξευθεί από κάποια σπηλιά του Ολύμπου με τον φωτογραφικό αλγόριθμο που διαθέτει μπορεί να βρει τον στόχο του μεταξύ άλλων 30 πανομοιότυπων  που είναι παράπλευρα  δεμένοι μαζί νοτίως της Κρήτης. 

Αν πυραυλάκατοι του πολεμικού ναυτικού επειδή κατασκευάστηκαν σε κρατικοδίαιτα ελληνικά ναυπηγεία μας έχουν στοιχίσει 2-3 φορές ακριβότερα απ΄ ό,τι θα μας στοίχιζαν  αν τις ναυπηγούσαμε αλλού, είναι θέμα που άπτεται επανεξέτασης… 

Ας αφήσουμε λοιπόν τον Ερντογάν να προσχωρήσει τις επιλογές που επέλεξε. Οι ενδείξεις συγκλίνουν πως τα πάει "πολύ καλά"…

Κώστας Στούπας
Capital


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση