Όλα ψέματα! Το “δίκτυο” της Εξαπάτησης…

Σπάνια στην νεοελληνική Ιστορία ειπώθηκαν – και διαψεύστηκαν παταγωδώς – τόσα ψέματα…

Και δεν μιλάμε για λανθασμένες απόψεις ή ιδεοληπτικές εμμονές…

Μιλάμε για κανονικά ψέματα, που αφορούν άμεσα στην Εξωτερική μας Πολιτική και στην ίδια την υπόστασή μας ως κράτος.

Όταν “εκτονώθηκε” η κρίση των Ιμίων, το Γενάρη του 1996 (μόλις είχε αναλάβει Πρωθυπουργός ο Κώστας Σημίτης), όλη η προπαγάνδα των συστημικών ΜΜΕ μας διαβεβαίωνε, ότι με το no troops – no flags, είχαμε επιστρέψει στο status quo ante, δηλαδή στο “πρότερο καθεστώς”, αυτό που επικρατούσε προ της κρίσης!

Αποδείχθηκε ότι μας έλεγαν ψέματα: Η Τουρκία είχε επιβάλλει τις “γκρίζες ζώνες”. Δηλαδή είχε επιβάλει αμφισβήτηση της κυριαρχίας μας πάνω σε “έδαφος”, πάνω σε βραχονησίδες, που έκτοτε οι ελληνικές αρχές δεν μπορούσαν ούτε να προσεγγίσουν.

Κι αυτή η αμφισβήτηση δεν αφορούσε μόνο το σύμπλεγμα των Ιμίων. Στη συνέχεια το “γκριζάρισμα” του Αιγαίου επεκτάθηκε σε πολλές άλλες βραχονησίδες, ακόμα και του κεντρικού Αιγαίου (όπου απαγορεύεται πλέον να αναρτηθεί η Ελληνική σημαία – σύμβολο εθνικής κυριαρχίας) αλλά και σε κατοικημένα νησιά στο Ανατολικό Αιγαίο.

Η Τουρκία είχε επιβάλλει “νέο καθεστώς”: μειωμένη ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο!

Και το “δίκτυο εξαπάτησης” επέμενε ότι ΔΕΝ είχε αλλάξει τίποτε…

Ενάμιση χρόνο αργότερα, τον Ιούλιο του 1997, η Ελλάδα και η Τουρκία εξέδιδαν κοινό ανακοινωθέν μετά από Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, με το οποίο οι δύο χώρες συμφωνούσαν να σεβαστούν τα εκατέρωθεν “θεμιτά, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία της”!


– Πρώτη παρατήρηση: Το επίσημο κείμενο που υπογράφηκε τότε (στα αγγλικά) χρησιμοποιούσε τον όρο “legitimate”. Που σημαίνει “θεμιτά”…

Στα ελληνικά αυτό μεταφράστηκε “νόμιμα”.

Αλλά δεν είναι το ίδιο. “Νόμιμα” σημαίνει σύμφωνα με το Νόμο. Προφανώς τον υφιστάμενο νόμο, στην περίπτωσή μας το Δίκαιο της Θάλασσας, που ΔΕΝ έχει υπογράψει η Τουρκία, αλλά έχει υπογράψει η Ελλάδα όπως και άλλες 120 τουλάχιστον χώρες του ΟΗΕ. Όμως, ο όρος legitimate δεν παραπέμπει στον υφιστάμενο Νόμο, αλλά σε όλα αυτά που μπορεί να επικαλείται η Τουρκία, ακόμα κι αν δεν είναι σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο.

Και εδώ ξεγέλασαν την Ελληνική Κοινή Γνώμη.

– Δεύτερη παρατήρηση: τα “ζωτικά συμφέροντα”, δεν έχουν καμία νομική υπόσταση. Ζωτικά συμφέροντα δεν ορίζονται με αντικειμενικό τρόπο νομικά. Είναι απολύτως υποκειμενικά για κάθε χώρα ξεχωριστά. Είναι ό,τι μπορεί να επικαλείται κάθε χώρα – η ίδια και μόνο – εν ονόματι του εθνικού της συμφέροντός και μόνο.

Ιδιαίτερα οι λέξεις “ζωτικός χώρος” ή “ζωτικά συμφέροντα” θεωρούνταν απομεινάρια από την προπολεμική ρητορική του Χίτλερ και του Μουσολίνι όταν ξεδίπλωναν τις επεκτατικές τους πολιτικές: ο Χίτλερ εν ονόματι του “ζωτικού χώρου” που είχε ανάγκη, υποτίθεται, η προπολεμική Γερμανία διεκδίκησε ολόκληρη την “Μεσευρώπη” (Αυστρία, Τσεχία κλπ.), ενώ τον Μουσολίνι, αντίστοιχη διεκδίκηση “ζωτικού χώρου” για την Μεσογειακή Ιταλία (Mare Nostrum) τον είχε φέρει στην Λιβύη και εκείθεν μέχρι την κατάκτηση της Αβησσυνίας (Αιθιοπίας).

Τα “ζωτικά συμφέροντα” λοιπόν, ακυρώνουν όλη την δικαϊκή λογική επίλυσης των διαφόρων βάσει του Διεθνούς Δικαίου. Καταργούν τους αντικειμενικούς κανόνες δικαίου και αποδέχονταν τους μονομερείς ισχυρισμούς που στηρίζονται σε λογικές ισχύος, και απειλής.

Γι’ αυτό και θεωρούνται “παρωχημένα” ήδη από το 1945, με την ίδρυση των Ηνωμένων Εθνών! Η Ελλάδα όμως τα αποδέχθηκε το 1999, απέναντι στην Τουρκία!

Κι έτσι οι “γκρίζες ζώνες” δεν ήταν πλέον απλοί ισχυρισμοί της Τουρκίας μετά τα Ίμια, ήταν πλέον “ζωτικά συμφέροντα” της Τουρκίας που η Ελλάδα δεσμευόταν να “σεβαστεί” (τουλάχιστον).

– Παρατήρηση τρίτη: στη Συμφωνία της Μαδρίτης, η Ελλάδα ανέλαβε την υποχρέωση να σεβαστεί όχι μόνο τα “θεμιτά συμφέροντα” της Τουρκίας αλλά και τα “ενδιαφέροντα” της Τουρκίας στην περιοχή!

Τι σημαίνει “ενδιαφέροντα”. Εδώ μεταφράστηκε έτσι ο αγγλικός όρος “concerns”. To πιο σημαντικά, ίσως “ενδιαφέροντα” – concerns της Τουρκίας στην περιοχή είναι η μειονότητα της Θράκης και η ΜΗ επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων πέραν των 6 μιλίων.

Έτσι η Τουρκία απέκτησε το δικαίωμα να δίνει “ερμηνείες” ζητώντας πράγματα που ακυρώνουν ελληνική κυριαρχία και ελληνικά δικαιώματα άσκησης κυριαρχίας.

Ο όρος legitimate vital interests and concerns που αναλάβαμε τότε την δέσμευση να “σεβαστούμε”, περιλαμβάνει ουσιαστικά… “τα πάντα όλα” που θα εγείρει η Τουρκία!

Βέβαια με μιαν έννοια περιλαμβάνει “τα πάντα όλα που θα μπορούσαμε, ενδεχομένως, να εγείρουμε και εμείς!
Μόνο που εμείς ΔΕΝ ζητάμε τίποτε!

Σε μια Συμφωνία ΜΗ σαφή (αφού χρησιμοποιούνται όροι και εκφράσεις πολλαπλής ερμηνείας), σημασία δεν έχει μόνο τι “ανάγνωση” κάνουμε εμείς. Σημασία έχει τι “ανάγνωση” κάνει και η άλλη πλευρά.

Το ότι εμείς “εννοούμε” άλλα από αυτά που εννοεί η Τουρκία – και δεν το κρύβει – δεν μας σώζει! Από την ώρα που υπογράψαμε τη Συμφωνία της Μαδρίτης, ανοίξαμε το δρόμο στην ερμηνεία που θα προβάλλει στο μέλλον (και προέβαλλε, όντως) και η Τουρκία!

Κι έτσι στη Μαδρίτη “νομιμοποιήσαμε” ουσιαστικά ΚΑΘΕ διεκδίκηση της Τουρκίας (ως αντικείμενο συζήτησης). Αλλά δεν μας το είπαν ποτέ!

Και αυτή η απόκρυψη (εκ μέρους των συστημικών ΜΜΕ μέσα στην Ελλάδα), ισοδυναμεί με εξαπάτηση!

Δύο χρόνια αργότερα, το 1999 στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στο Ελσίνκι, πάλι επί Σημίτη, Ελλάδα και Τουρκία ανέλαβαν τη δέσμευση να πάνε να λύσουν τις διαφορές τους στη Χάγη στα τέλη του 2004, αν δεν τα είχαν λύσει ως τότε “διμερώς” (μέσα από “διερευνητικές συνομιλίες”, που άρχισαν τότε).

Ο ακριβής όρος των διαφορών που συμφωνήθηκε τότε να λυθούν διμερώς ή στη Χάγη μέχρι τα τέλη του 2004, ήταν “εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα”…

Δύο παρατηρήσεις κι εδώ:

– Πρώτον, ο πληθυντικός αριθμός που χρησιμοποιήθηκε δείχνει ότι επρόκειτο για περισσότερες από μια διαφορές! Κι ας επέμενε η ελληνική διπλωματία – κι ας είναι επίσημο δόγμα της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής μέχρι σήμερα – ότι με την Τουρκία έχουμε μόνο ΜΙΑ διαφορά: την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας (και των θαλασσίων ζωνών πλέον).

Εδώ με τον πληθυντικό αριθμό οι διαφορές μπορούν να περιλαμβάνουν κι άλλα πράγματα. Όπως η κυριαρχία πάνω σε βραχονησίδες και κατοικημένα νησιά του Αιγαίου.

– Δεύτερον, ότι ανάμεσα στα “άλλα συναφή θέματα” μπορεί να είναι και η μειονότητα της Θράκης! Το γεγονός ότι η Τουρκία αυτό έχει κατά νου αποκαλύφθηκε το 2017 όταν κατά την εδώ επίσκεψή του ο Ερντογάν έθεσε και επισήμως θέμα για την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης.

Κι αυτό μας το απέκρυβαν επιμελώς μετά το 1999.

Κι άλλη εξαπάτηση!

Αυτό που συμφωνήθηκε στο Ελσίνκι συναρτάτο με δύο άλλες εξελίξεις: Να μπει η Κύπρος ως πλήρες μέλος της ΕΕ (μέχρι το 2004) και να πάρει η Τουρκία επίσημα καθεστώς υπό ένταξης χώρας στην ΕΕ το 2004.

Το συνολικό σχέδιο τότε, ήταν να δώσουν κάτι πολύ ουσιαστικό η Τουρκία στην Κύπρο: να νομιμοποιηθούν πλήρως τα τετελεσμένα της παράνομης εισβολής της του 1974 και της παράνομης κατοχής της έκτοτε! Και κάτι περισσότερο: να γίνει η ίδια επικυρίαρχος σε ΟΛΗ την Κύπρο! Και να μπει “με το ένα πόδι” μέσα στην ΕΕ ήδη από τότε (αφού θα έλεγχε ουσιαστικά κράτος-μέλος της Ένωσης: την Κύπρο…).

Κι έναντι αυτής της μείζονος επιτυχίας-επέκτασης να δεχθεί η Τουρκία να μειώσει κάπως τα επιδιωκόμενα κέρδη της στο Αιγαίο (υπογράφοντας πιο “λογικό συνυποσχετικό” για να πάμε στη Χάγη).

Κι έτσι ο Ελληνισμός θα έκανε τη μείζονα παραχώρηση στην Κύπρο για να αποκρούσει κάποιες (όχι όλες) από τις διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο.

Αλλά το ένα σκέλος αυτού του σχεδιασμού – η λύση Ανάν στην Κύπρο – απορρίφθηκε.

Οι κυβερνήσεις άλλαξαν τότε και στην Ελλάδα και στην Κύπρο, τελικά και στην Τουρκία.

Κι έτσι το δεύτερο σκέλος δεν περπάτησε καθόλου: η Χάγη!

Στη Χάγη δεν πήγαμε στα τέλη του 2004 γιατί είχαν ανατραπεί ΟΛΕΣ οι προϋποθέσεις εκείνου του ολέθριου σχεδιασμού. Και πρώτη που το είχε αρνηθεί ήταν η Άγκυρα.

Αυτά όμως δεν μας τα λένε. Τα αντίθετα μας λένε…

Εξαπάτηση και σε αυτό!

Και όταν γινόταν το δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν στην Κύπρο, όλα τα συστημικά μέσα προπαγάνδας και εξαπάτησης έλεγαν ότι αν πέρναγε το Σχέδιο (τον Απρίλιο του 2004) δεν θα επικυρωνόταν η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ (τον Μάίο του 2004). Κι ότι το ψευδοκράτος θα το αναγνώριζαν διεθνώς δεκάδες κράτη στον υπόλοιπο κόσμο και στην ΕΕ.

Αποδείχθηκε ότι έλεγαν τερατώδη ψέματα! Και σε αυτό…

Κι άλλη εξαπάτηση.

Και μέχρι σήμερα μας λένε ότι βάση της εξωτερικής μας Πολιτικής είναι το Διεθνές Δίκαιο. Το οποίο, υποτίθεται, ότι “θωρακίζει”, λέει, τα εθνικά μας συμφέροντα και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Και την ίδια στιγμή τα ίδια συστημικά ΜΜΕ και think tanks επιχειρούν να μας πείσουν να πάμε στην Χάγη, όπου τίθεται ως προϋπόθεση το συνυποσχετικό με την Τουρκία. Η οποία επιμένει να λύσει τα διμερή μας προβλήματα ΈΞΩ από τις προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου (της θαλάσσης) απομειώνοντας την εθνική μας ακεραιότητα και ακυρώνοντας σε μεγάλο βαθμό τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Στην ουσία μας ζητούν να πάμε στη Χάγη αφού αποδεχθούμε εκ των προτέρων τον συμβιβασμό ότι ΔΕΝ ισχύει στα διμερή ζητήματα το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας!

Η εξαπάτηση δεν έχει τέλος!

Αλλά έφτασε, σχεδόν, η ώρα της Αλήθειας! Που θα είναι οδυνηρή!

Κι όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουμε την εξαπάτηση, τόσο περισσότερα θα γλιτώσουμε!
Κι όσο ταχύτερα απομονώσουμε το “δίκτυο της εξαπάτησης”, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουμε να μείνουμε όρθιοι στις δύσκολες στιγμές που βρίσκονται μπροστά μας.

Θανάσης Κ.
LastPoint


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση