Η κουλτούρα της ειρήνης και η φαντασία μας...

Γράφει ο Άριστος Μιχαηλίδης

Μας εντυπωσιάζουν πάντα όσα λένε οι πολιτικοί στις δικοινοτικές εκδηλώσεις. Και μας πείθουν ότι τα πιστεύουν όσα λένε, τα έχουν στην καρδιά τους. Όπως χτες, που ο Νίκος Αναστασιάδης και ο Μουσταφά Ακιντζί βρέθηκαν στο συνέδριο Διευθυντριών και Διευθυντών σχολείων, με θέμα «Μετασχηματιστική ηγεσία για την ειρήνη», που διοργάνωσε η δικοινοτική Τεχνική Επιτροπή για την Εκπαίδευση, στο Λήδρα Πάλας. Πολύ εντυπωσιακό και το θέμα: Μετασχηματιστική ηγεσία για την ειρήνη. Αυτή η μετασχηματιστική ηγεσία απασχολεί τον χώρο της εκπαίδευσης διεθνώς εδώ και χρόνια. Και συνήθως επικεντρώνεται στην ηγεσία των εκπαιδευτικών, η οποία θα αναπτύξει το όραμα των αλλαγών στα σχολεία. Εντάξει, εμείς το προσαρμόσαμε στη σκιά του Κυπριακού και ψάχνουμε τη μετασχηματιστική ηγεσία, που θα οδηγήσει τους νέους μας στην κουλτούρα της ειρήνης. «Πρέπει να αναρωτηθούμε τι κοινωνία θέλουμε. Αν η απάντηση είναι ειρήνη, ευημερία και συνύπαρξη, τότε πρέπει να μετασχηματίσουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα ανάλογα», όπως είπε κι ο Μουσταφά Ακιντζί. Κι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης: «Δεν υπάρχει άλλη επιλογή ή εναλλακτική παρά να φέρουμε την ειρήνη στον τόπο μας».

Τι όμορφα λόγια, τι ωραίες εικόνες, τι ενθουσιασμός! Αγαλλίαση πραγματικά. Όση ώρα διαρκούσε η εκδήλωση είναι σίγουρο ότι τόσο οι δυο πολιτικοί όσο και οι εκπαιδευτικοί που συμμετείχαν, και άλλοι όπως η Ελίζαμπεθ Σπέχαρ, μπορούσαν να αφήσουν τη φαντασία τους να ταξιδεύει σε έναν αγγελικό κόσμο στον οποίο επιτέλους οι δυο κοινότητες ξεπέρασαν κάθε δυσκολία και προχωρούσαν μαζί, χέρι με χέρι, στο ειρηνικό και ευμαρές μέλλον εφαρμόζοντας πλέον χωρίς εμπόδια, χωρίς πάτρωνες κυρίαρχους και ιμπεριαλιστές, το ενιαίο εκπαιδευτικό τους σύστημα απολύτως βασισμένο στην κουλτούρα της ειρήνης. «Αυτή η εικόνα που βλέπουμε σήμερα εδώ, είναι η εικόνα που οραματιζόμαστε για το μέλλον στον τόπο μας», έλεγε ο Νίκος Αναστασιάδης. «Όλα αυτά είναι στοιχεία απαραίτητα για να γίνει λειτουργικό το ομοσπονδιακό πολίτευμα», έλεγε ο Μουσταφά Ακιντζί.


Τι σπουδαία οράματα! Τι συγκινητικά! Κι ακόμα περισσότερο αν πετύχουν οι μετασχηματιστικοί διευθυντές των σχολείων στις δυο κοινότητες να καλλιεργήσουν κουλτούρα ειρήνης στους νέους μας. Διότι σήμερα βλέπετε οι νέοι μας βρίσκονται σε κουλτούρα πολέμου, είναι όλοι με ένα όπλο στο χέρι και ετοιμάζονται να πολεμήσουν εναντίον της άλλης κοινότητας και πρέπει να τους σταματήσουμε. Αλλά πρέπει να σκεφτεί η δικοινοτική Τεχνική Επιτροπή για την Εκπαίδευση, όπως κι ο Αναστασιάδης κι ο Ακιντζί, κι ένα πρόγραμμα να τους εξηγεί στο μέλλον, όταν πια θα αποκτήσουν την κουλτούρα ειρήνης, γιατί το Κυπριακό παραμένει άλυτο αφού ξεπεράσαμε πια την εχθρότητα με την άλλη κοινότητα. Και θα ρωτούν, παραπλανημένοι καθώς θα είναι, γιατί δεν ενωνόμαστε να προχωρήσουμε μαζί στην κοινή μας πατρίδα μετά από τόσα και τόσα ρομαντικά ποιήματα που μας μάθατε; Κι άντε να εξηγήσεις ότι εκτός από τα ψυχολογικά μας έχουμε κι ένα ουσιαστικό πρόβλημα που μας εμποδίζει. Κι αυτό λέγεται Τουρκία.

Πάει ο Πρόεδρος σε τέτοιες εκδηλώσεις και πάνω στον ενθουσιασμό του ρίχνει και μια ατάκα για την ειρηνική συμβίωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, που εμπόδισαν «οι παρεμβάσεις τρίτων, μηδεμιάς εξαιρουμένης». Εννοώντας, βεβαίως, την Τουρκία και την Ελλάδα. (Δεν είμαι σίγουρος ότι υπονοεί και τη Βρετανία ως οφείλει). Αλλά, αυτό δεν είναι κουλτούρα ειρήνης. Αν θέλουμε να καλλιεργηθεί κουλτούρα ειρήνης ανάμεσα στις δυο κοινότητες, πρέπει πρώτα να μάθουμε να λέμε μεταξύ μας τις αλήθειες. «Οι παρεμβάσεις τρίτων, μηδεμιάς εξαιρουμένης» είναι πολύ παλιά ιστορία. Σήμερα, αυτό που μας εμποδίζει είναι οι παρεμβάσεις της Τουρκίας και καμίας άλλης τρίτης χώρας.

Όταν ακούμε με ενθουσιασμό τον κ. Ακιντζί να μιλά για την «εισαγωγή της ελληνικής και τουρκικής γλώσσας στα σχολεία και στις δύο πλευρές του νησιού» κι ότι «πρέπει να ενθαρρύνουμε αυτές τις πρωτοβουλίες για να μπορέσουν να εφαρμοστούν και να υπάρξει ειρήνη», δεν κάνουμε τίποτε άλλο παρά να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας και να διαιωνίζουμε μόνοι μας το πρόβλημα. Όταν η κουλτούρα της «άλλης πλευράς» συνεχίζει να σχίζει σελίδες από βιβλία, ακόμα και ποίησης, του σχολείου Ριζοκαρπάσου, και να έχει λίστες με αποδεκτούς και μη εκπαιδευτικούς, όταν συνεχίζει να πιστεύει πως η Κύπρος πρέπει να μετατραπεί σε τουρκικό προτεκτοράτο, για ποια κουλτούρα ειρήνης μπορούμε να μιλάμε; Της φαντασίας μας; Η ζωή μας, όμως, δεν είναι φαντασιακή, έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο και την ορίζουν συγκεκριμένα γεγονότα.

PhileNews


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση