Οι εκπεπτωκότες… άγγελοι της παρ' ημίν Αριστεράς

Του Γιάννη Σιδέρη

Συμβαίνουν αυτά στους εκπεπτωκότες… αγγέλους της παρ’ ημίν Αριστεράς. Το αποτέλεσμα παράγει εντυπώσεις. Τόσες φορές ο Πολάκης (όπως και ο Καμμένος) είχε κρυφτεί πίσω από το νόμο περί ευθύνης υπουργών, τον οποίο ναι μεν θεωρούσε κατάπτυστο και είχε ψηφίσει την κατάργησή του, αλλά τον επικαλείτο για να μην τεθεί υπό την κρίση της Δικαιοσύνης.

Ήταν όμως υπουργός και η αντίφαση δεν δημιουργούσε καταλυτικές αρνητικές εντυπώσεις. Το προσπάθησε για μια ακόμη φορά χθες, προκειμένου να μην αρθεί η ασυλία του, για τις περιπτώσεις της παράνομης ηχογράφησης του Γιάννη Στουρνάρα και της μήνυσης πρώην προέδρου εργαζομένων ΚΕΕΛΠΝΟ Σταμάτη Πουλή, αλλά ατύχησε. Οι εκλογές άλλαξαν τους συσχετισμούς, απεκδύθη την τήβεννο της εξουσίας που λειτουργούσε προστατευτικά και στην κρίση της κοινής γνώμης. Τα αρνητικά σχόλια για την στάση του ξάφνου φούντωσαν.

Είναι εύκολο να επιτίθεσαι στον καθένα (και στους δημοσιογράφους), ασφαλισμένος στο πρωθυπουργικό σου ταμπούρι με ασπίδα έναν νόμο που κατηγορείς και τον οποίο λες ότι θες να καταργήσεις. Όταν υποστηρίζεις ότι έχεις το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς και εκπροσωπείς εκείνους πους στήθηκαν άφοβοι μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, όταν αναρτάς «σιγά μη φοβηθώ», όταν φωνάζεις ότι είσαι αθώος, ζητάς ο ίδιος την άρση της ασυλίας σου. Απλά πράγματα.

Τα προφανή λέμε, δεν εισερχόμαστε φυσικά στην ουσία της υπόθεσης, είναι αρμοδιότητα των δικαστηρίων. Και στον πολιτικό αντίκτυπο αναφερόμαστε, για τις ήκιστες εντυπώσεις που δημιουργήθηκαν στην κοινή γνώμη, όπως εκφράστηκε και στα social media. Τις ίδιες ήκιστες εντυπώσεις δημιούργησε και η δήλωση Τζανακόπουλου, άρα η στάση ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και του ΚΚΕ και του ΜέΡΑ25.


Φυσικά από τις δηλώσεις Τζανακόπουλου και Πολάκη, διαφάνηκε ότι η αμυντική αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ στο εξής θα είναι η καταγγελτική φιλολογία περί ρεβανσισμού από μέρους της Δεξιάς. Και φυσικά δεν θα περιοριστεί στην αναφερόμενη υπόθεση Πολάκη που είναι απλή και χωρίς πολιτικές επιπτώσεις (μόνο εντυπώσεις δημιουργεί). Θα είναι το λαϊτμοτίφ εάν έρθουν ουσιαστικότερες υποθέσεις προς διερεύνηση, όπως π.χ. Novartis ή της ΔΕΗ - αν έρθουν.

Όμως ρεβανσισμός σημαίνει πράξεις μισαλλοδοξίας και εκδίκησης των νέων κατόχων μιας εξουσίας, όταν αυτή χρησιμοποιεί παράνομες και παραθεσμικές μεθόδους εναντίον αθώων, απλά και μόνο επειδή είναι πολιτικοί τους αντίπαλοι. Όταν γίνεται παραπομπή στη Δικαιοσύνη με αυστηρή τήρηση του πνεύματος και γράμματος του νόμου, είναι υπηρέτηση και επικράτηση του κράτους Δικαίου.

Φυσικά η επικράτηση του κράτους Δικαίου στην Ελλάδα, όπως επίσης και η υλοποίηση των διακηρυγμένων στόχων της κυβέρνησης για τους οποίους έχει λάβει λαϊκή εντολή, δεν είναι εύκολη υπόθεση.

Για το μεν πρώτο αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα social media. Μπορεί ο νέος Πρόεδρος της Βουλής Κώστας Τασούλας να δηλώνει «η Βουλή δεν είναι διατεθειμένη να δώσει λαβή για άδικα σχέδια κι για μεροληπτική συμπεριφορά», αλλά οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, και δη οι οπαδοί του Παύλου (της συμπεριφοράς του Παύλου), τον έχουν ανακηρύξει σε πολιτικό διωκόμενο. Οι όποιες υποθέσεις του μέλλοντος δεν θα εκδικαστούν για την κυβέρνηση αβρόχοις ποσί. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι πρέπει να υπάρξει λήθη, εάν δεν πρέπει να υπάρξει.

Στο δεύτερο, στην επιβολή του κυβερνητικού προγράμματος, άρχισαν ήδη οι αντιδράσεις, αρχής γενομένης με το νόμο για την κατάργηση του ασύλου (της ανομίας). Η προχθεσινή πορεία θα έχει και συνέχειες. Η κυβέρνηση έχει μαζί της την συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης, και απέναντί της δυναμικές μειοψηφίες που θα δώσουν τον… υπέρ πάντων αγώνα. Το εντυπωσιακό είναι ότι έχει και τη νεολαία του ΚΚΕ (άρα το ΚΚΕ). Αναρωτιέται κανείς γιατί. Πιστεύουν ότι με την κατάργηση του ασύλου θα απαγορευτεί στην ΚΝΕ να διακηρύσσει την αναγκαιότητα της δικτατορίας του Προλεταριάτου;

Από την άλλη κυβέρνηση ίσως υπερτονίζει κάποια θέματα. Το άσυλο είναι ένα από τα μέτρα για την βελτίωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Δεν χρειάζεται να γίνεται σημαία στα τηλεοπτικά παράθυρα, δημιουργώντας αντισυσπειρώσεις που οριοθετούν μέτωπα ακτιβιστικής δράσης. Το δημοκρατικό κράτος εφόσον αποφασίζει, μπορεί να επιβάλει την θέλησή του. Σταδιακά, δυναμικά και χωρίς τυμπανοκρουσίες. Και θα το πιστωθεί.

Οι συγκρούσεις πάντως άρχισαν νωρίς!

Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση