Η φυσαλίδα του ασύλου
Σήμερα δεν υπάρχει θέμα ελευθερίας στη διακίνηση των ιδεών. Υπάρχει μόνο θέμα προστασίας της δημόσιας περιουσίας. Δεν μπορούμε να υπονομεύουμε αυτό το αγαθό, υπερασπιζόμενοι μία ελληνική ιδιαιτερότητα, ένα αναχρονιστικό ταμπού, προσβάλλοντας, παράλληλα την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης
Γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης
Ας πούμε ότι μαζεύονται εκατό φιλελέδες στα Προπύλαια. Και διαδηλώνουν υπέρ της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου. Σε πόση ώρα λέτε να πέσει η πρώτη μολότοφ; Ίσως βέβαια και να μη χρειαστούν τόσο δραστικά μέτρα. Θα ακούσουν στην άσφαλτο τα μποτάκια των υπερασπιστών της ελευθερίας του λόγου και θα διαλυθούν ανησύχως.
Είναι μία διασκεδαστική αντίφαση. Αρκετοί από όσους κινητοποιούνται για τη διατήρηση του πανεπιστημιακού ασύλου, συνήθως δεν είναι και τόσο ελαστικοί ή ανεκτικοί στη διατύπωση μίας άποψης υπέρ του αντιθέτου. Γενικώς δεν τους αρέσουν οι αντίθετες απόψεις για αυτό και τις φροντίζουν αναλόγως, όπου και αν τις πετύχουν, ειδικά μέσα στο χώρο των Πανεπιστημίων.
Αν κάπου χρειάζεται σήμερα το άσυλο, είναι για να προστατευτούν όσοι δηλώνουν υπέρ της κατάργησής του. Και θα ήταν κενό περιεχομένου, αφού δεν απειλούνται από την Πολιτεία. Η καθημερινή πρακτική διαψεύδει όσους υπερασπίζονται το άσυλο ως μέσο που εξασφαλίζει την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Η ελευθερία στη διακίνηση των ιδεών προστατεύεται από τον νόμο και το Σύνταγμα. Παντού. Σε όλη την επικράτεια. Αν η εξουσία δεν σέβεται την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, δεν πρόκειται να σεβαστεί και το άσυλο. Αυτή τη στιγμή ο μοναδικός χώρος όπου υπονομεύεται και περιορίζεται η διακίνηση των ιδεών, είναι ορισμένα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα.
Από το 1982, που θεσπίστηκε ο νόμος περί ασύλου, δεν έχει υπάρξει ούτε μία περίπτωση κατά την οποία λειτούργησε προκειμένου να προστατευτεί η διακίνηση των ιδεών. Αν εσείς γνωρίζετε κάποιον που κατέφυγε σε πανεπιστημιακό χώρο προκειμένου να διασφαλίσει την απειλούμενη ελευθερία της έκφρασης, πείτε το και στους υπόλοιπους. Το άσυλο, έτσι όπως λειτουργεί στη χώρα μας, δημιουργεί νησίδες ανομίας, ένα περιβάλλον όπου οι νόμοι καταλύονται.
Σήμερα δεν υπάρχει θέμα ελευθερίας στη διακίνηση των ιδεών. Υπάρχει μόνο θέμα προστασίας της δημόσιας περιουσίας. Δεν μπορούμε να υπονομεύουμε αυτό το αγαθό, υπερασπιζόμενοι μία ελληνική ιδιαιτερότητα, ένα αναχρονιστικό ταμπού, προσβάλλοντας, παράλληλα την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης. Δεν γίνεται να ζούμε κλεισμένοι σε μία φυσαλίδα αποκομμένοι από τον πραγματικό κόσμο.
Protagon
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...