Τα πυρηνικά, η αποχώρηση των ΗΠΑ και ο κίνδυνος της Τουρκίας

Φαίνεται πως υπάρχει συναίνεση από μέρος του τουρκικού λαού που υποστηρίζει την πυρηνικοποίηση της χώρας, η οποία όμως δεν διαθέτει τα οικονομικά μέσα

Θα έχει επιπτώσεις στην Ελλάδα η διαφαινόμενη αποχώρηση των ΗΠΑ από τη συνθήκη INF για τα πυρηνικά; Η απόφαση της Ουάσιγκτον, δημιουργεί ένα νέο "status quo" στην παγκόσμια κοινότητα, αυξάνοντας σημαντικά τον κίνδυνο ενός "ατυχήματος" ακόμη και εντός της ίδιας της Γηραιάς Ηπείρου.

Ο αναλυτής διεθνών σχέσεων, Κωνσταντίνος Φίλης, μιλώντας στο Sputnik, δεν αποκλείει το ενδεχόμενο μίας νέας "κούρσας" εξοπλισμών, αλλά και την πρόκληση μίας νέας αντιπαράθεσης μεταξύ Ρωσίας, Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών, με συμπεριφορές που θα παραπέμπουν στον "ψυχρό πόλεμο".

«Θεωρώ ότι αν δεν υπάρχει πλάνο, ή διάθεση επαναδιαπραγμάτευσης, και εφόσον αυτή η εξέλιξη δεν αποτελεί μία εντυπωσιακή ενέργεια της κυβέρνησης Τραμπ για να ωθήσει τη Ρωσία σε επαναδιαπραγμάτευση, τότε όντως ενδεχομένως να μπούμε σε μία νέα "κούρσα"», δηλώνει ο έγκριτος αναλυτής.

Γενικότερα, την Ελλάδα ενδιαφέρει βεβαίως το γεγονός, ότι αν δεν υπάρχει έλεγχος της διασποράς των πυρηνικών όπλων, προκύπτει ο κίνδυνος της διασποράς και της διάδοσης σε χώρες που "φλερτάρουν" με την ιδέα ανάπτυξης πυρηνικών οπλοστασίων.


Από το ενδιαφέρον άρθρο του Κων. Φίλη, αποσπώ το απόσπασμα που αφορά την Ελλάδα:: «Από τη στιγμή που απελευθερώνει -σ.σ. η συνθήκη INF- ένα δεσμευτικό πλαίσιο, δίνει το έναυσμα, το άτυπο πράσινο φως ή κλείνει το μάτι σε δυνάμεις που ήταν δεσμευμένες όσο υπήρχε αυτή η συνθήκη».

«Γιατί όχι και η Τουρκία;» σπεύδει να απαντήσει, ερωτηθείς αν αυτή η "απελευθέρωση" θα μπορούσε να αφορά και τη γειτονική χώρα. «Αφορά όποια δύναμη έχει την πρόθεση να αναπτύξει πυρηνικό οπλοστάσιο. Η Άγκυρα έχει το πυρηνικό ενεργειακό πρόγραμμα για ειρηνικούς σκοπούς, αλλά όταν έχεις πυρηνική ενέργεια και έχεις στενές σχέσεις με το Πακιστάν, δεν είσαι μακριά από την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων», καταλήγει ο κ. Φίλης.

Υπενθυμίζω στους φίλους αναγνώστες, ότι και άλλη φορά ασχολήθηκα με τις δυνατότητες της Τουρκίας να αποκτήσει πυρηνικό εξοπλισμό, και μάλιστα με τις κατασκευές πυρηνικών σταθμών που έχει εξαγγείλει ο Ερντογάν, αναδεικνύονται και οι προθέσεις του. Ο Ταγίπ Ερντογάν, εν μέσω της επιδείνωσης των σχέσεων με τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, επιδιώκει πιο ενεργά από ποτέ την προώθηση του πυρηνικού προγράμματος της χώρας, με στόχο να αποκτήσει η Τουρκία πυρηνικό οπλοστάσιο

Σχετική προειδοποίηση είχε απευθύνει και ο αντικαθεστωτικός Τούρκος δημοσιογράφος, Αμπντουλάχ Μποζκούρτ, αποκαλύπτοντας δραματικό παρασκήνιο αναφορικά με τα "μυστικά σχέδια" της Άγκυρας στην προσπάθεια να αποκτήσει το απόλυτο όπλο, το πυρηνικό. Το ενδιαφέρον θέμα είχε φιλοξενηθεί στην βρετανική "Express".

Ο Τούρκος δημοσιογράφος, εμμέσως συνδέει τις δραστηριότητες στον τομέα της απόκτησης πυρηνικής δυνατότητας για "ειρηνική χρήση" και τις επαφές με τη Ρωσία και την Ιαπωνία, με τα σχέδια της Άγκυρας για την απόκτηση πυρηνικής βόμβας. Οι φόβοι που διατυπώνει ο Μποζκούρτ, δείχνουν να ενισχύονται από τον Τούρκο εμπειρογνώμονα Αϊκάν Ερντεμίρ, πρώην μέλος του τουρκικού Κοινοβουλίου, που εργάζεται για το αμερικανικό think tank "Foundation for Defense of Democracies".

Υποστηρίζει, ότι ο Ερντογάν επιθυμεί έντονα να μετατρέψει την Τουρκία σε πυρηνική δύναμη, αλλά δεν έχει ακόμη την δυνατότητα.

Πάντως, φαίνεται πως υπάρχει συναίνεση από μέρος του τουρκικού λαού που υποστηρίζει την πυρηνικοποίηση της χώρας, η οποία όμως δεν διαθέτει τα οικονομικά μέσα, καθώς πρόκειται για ένα πολυδάπανο πρόγραμμα στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας. Τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης συχνά υπερβάλουν στην παρουσίαση της στρατιωτικής ισχύος της χώρας, σε μια προσπάθεια να ενισχύσουν το ηθικό του κόσμου μετά το πραξικόπημα εκδιώχθηκαν κακήν κακώς από τις ένοπλες δυνάμεις το ικανότερο τμήμα τους.

Προσπαθώ πάντως να κατανοήσω, πώς γίνεται ανεκτό το προβαλλόμενο από τον Ερντογάν επιχείρημα ότι η πυρηνική ενέργεια που θέλει να αποκτήσει, είναι μόνον για ειρηνικό σκοπούς, όταν το ίδιο επιχείρημα του Ιράν απορρίπτεται. Η ιμπεριαλιστική - κατακτητική πολιτική του Ερντογάν, είναι λιγότερο επικίνδυνη από αυτήν του Ιράν; Μήπως, η βεβαιωμένη, και πολλαπλώς υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ, αναγκαιότητα να παραμείνει η Τουρκία στην Δύση, της παρέχει την δυνατότητα να αποκτά δύναμη, που κάποτε δεν θα είναι αντιμετωπίσιμη; Η ομοιότητα με την συμπεριφορά των συμμάχων προς τον Χίτλερ, δεν είναι αμελητέα.

Ο Μακεδών
Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση