Νεομαρξισμός και “Νεολαϊκισμός”

Η νεομαρξιστική θεωρία, είναι αυτή που υποστηρίζει ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες μετατρέπονται σε πηγές πρώτων υλών και φτηνού ανθρώπινου δυναμικού (εργατικού αλλά και άλλου) για τις ανεπτυγμένες και οικονομικά ισχυρές χώρες.

Οι ανεπτυγμένες χώρες με τη σειρά τους, εξάγουν τα βιομηχανικά προϊόντα τους αλλά και εξειδικευμένες υπηρεσίες υψηλής τεχνολογίας προς τις αναπτυσσόμενες χώρες.
Έτσι, έχουμε συνεχώς μεταφορά αξίας από τις αναπτυσσόμενες χώρες προς τις αναπτυγμένες. Και με τον τρόπο αυτό, αφού το αναπτυγμένο κέντρο είναι υπεύθυνο για την υπανάπτυξη της περιφέρειας, είναι προφανώς υπεύθυνο και για την μετανάστευση προς αυτό.

Η ελληνική αριστερά πίστευε, σύμφωνα με την νεομαρξιστική θεωρία, ότι υπεύθυνη για τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, ήταν η μεγαλοαστική τάξη. Η κατάρρευση όμως της ελληνικής οικονομίας τα τελευταία χρόνια απέδειξε ότι η ελληνική μεγαλοαστική τάξη δεν ήταν η υπεύθυνη για την πτώχευση της χώρας. Η ελληνική οικονομία αποδείχτηκε ότι είχε παρασιτικό ρόλο και ότι το ελληνικό κράτος είχε άμεσα προσκολληθεί σε ξένα κράτη και στις διεθνείς αγορές. Με την παγκόσμια όμως οικονομική κρίση, η ελληνική οικονομία εγκαταλείφθηκε.

Και μέσα σε αυτή την κρίση, οι νεομαρξιστές, χρησιμοποιώντας τις πλέον ακραίες λαϊκίστικές μεθόδους και πρακτικές, κατέλαβαν την εξουσία..


Έπεισαν το εκλογικό σώμα, ότι θα ανατάξουν άμεσα την οικονομία.

Έπεισαν το εκλογικό σώμα ότι θα σκίσουν τα μνημόνια, ότι θα εκδιώξουν τους ξένους δυνάστες, ότι θα χειραγωγήσουν τις κακές αγορές, μαθαίνοντάς τους μάλιστα και παραδοσιακούς ελληνικούς χορούς!.

Πρότειναν λύσεις, εκ των πραγμάτων ανέφικτες και επικίνδυνες, όπως οικονομικές παροχές, έξοδο από την ευρωζώνη, έξοδο από την ευρωπαϊκή οικογένεια, μονομερή διαγραφή του χρέους μας κ.λπ.

Έπεισαν το εκλογικό σώμα, ότι θα πατάξουν την διαφθορά σε όλα τα επίπεδα.

Έπεισαν το εκλογικό σώμα, ότι η ευημερία θα έλθει άμεσα για όλους τους Έλληνες.
Υποσχέθηκαν τα πάντα στους πάντες…

Και η ιστορία σχετικά με τους δημαγωγούς και τους λαϊκιστές επαναλήφθηκε. Πρωτοεμφανίστηκαν στην αρχαία Αθήνα μετά τον θάνατο του Περικλή (429 π.Χ.). Είχαν συνήθως το χάρισμα του λόγου και χωρίς να έχουν υπεύθυνες θέσεις και κυρίως συγκεκριμένες υποχρεώσεις ασκούσαν μεγάλη επιρροή στον λαό. Πρότειναν ευχάριστες πολιτικές, χωρίς όμως να έχουν την ευθύνη της υλοποίησής τους.
Αλλά τι είναι επιγραμματικά ο λαϊκισμός; Είναι η εσκεμμένη ανειλικρίνεια. Είναι η διάδοση θέματος που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Είναι η παράθεση ψευτοδιλημμάτων που προκαλούν διχασμό του κοινωνικού συνόλου.

Και τι είναι η δημαγωγία; Είναι η πολιτική ρητορεία που προσπαθεί να παρασύρει τον λαό στοχεύοντας στο συναίσθημα και όχι στη λογική.

Μέχρι σήμερα η Ιστορία μας έχει καταγράψει πολλούς δημαγωγούς και λαϊκιστές στην πολιτική ζωή.

Το φαινόμενο όμως του λαϊκισμού και της δημαγωγίας της “νεομαρξιστικής”(;) αριστεράς που βίωσε και βιώνει ο ελληνικός λαός, ίσως δεν έχει προηγούμενο.
Και τούτο γιατί, οι κλασσικοί δημαγωγοί και λαϊκιστές, υπόσχονται ανέφικτα πράγματα, αλλά δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη της υλοποίησής τους και δεν τα υλοποιούν…
Στην περίπτωση της ελληνικής κυβερνώσας «νεομαρξιστικής» αριστεράς, βρισκόμαστε εμπρός σε μια νέα μορφή λαϊκισμού. Τον “νεολαϊκισμό” !
Δηλαδή, όχι μόνο να μην πραγματοποιήσουν οι κυβερνώντες αυτά που υποσχέθηκαν, αλλά να κάνουν ακριβώς τα αντίθετα!
Δεν έσκισαν τα μνημόνια, αλλά υπέγραψαν νέα…

Δεν χειραγώγησαν τις αγορές, ούτε τις δίδαξαν παραδοσιακούς ε4λληνικούς χορούς, αλλά εκλιπάρησαν, υποτάχθηκαν και παρέδωσαν την περιουσία του ελληνικού κράτους για ένα αιώνα…
Δεν εκδίωξαν τους ξένους δυνάστες, αλλά απέκτησαν την απόλυτη εύνοια τους, υλοποιώντας άμεσα όλες τις επιθυμίες τους, με πρόσφατο θλιβερό παράδειγμα, την συνθήκη των Πρεσπών…
Δεν ανέκοψαν το κύμα φυγής, κυρίως νέων επιστημόνων, αλλά απεναντίας το αύξησαν, στηρίζοντας την αναξιοκρατία και την υποχρηματοδότηση της παιδείας και της υγείας …
Δηλαδή, για πρώτη ίσως φορά στην ευρωπαϊκή ιστορία, εισήγαγαν τον “νεολαϊκισμό” !

Πως όμως η Ελληνική κοινωνία θα αντιμετωπίσει αυτό το φαινόμενο του “νεολαϊκισμού”;

Κατά τη γνώμη μου, ένας είναι ο αποτελεσματικός τρόπος: η ενημέρωση του λαού σε όλα τα επίπεδα. Ενημέρωση που θα βοηθήσει στην κατανόηση των προβλημάτων και των εφικτών λύσεων με ρεαλισμό.
Και διάχυση της Παιδείας σε όλους. Αφού η Παιδεία θα θωρακίσει τον λαό πρωτογενώς και διαχρονικά, ούτως ώστε να μπορεί αβίαστα να διακρίνει τους λαϊκιστές αλλά και τους “νεολαϊκιστές“ και να τους απομονώνει καθιστώντας τους ακίνδυνους για τη Δημοκρατία και την κοινωνία.

Χρ. Ι. Στεφανάδης
Πρώτο Θέμα


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση