Άρχισε να ξηλώνεται το γερμανικό πουλόβερ

Το μεταναστευτικό εξευτελίζει το σύστημά τους

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Aυτό που προδίδει την φτήνια της σημερινής γερμανικής πολιτικής σκηνής είναι η κακόγουστη και παρακμιακή αισθητική της. Ακόμη και οι φάτσες, οι παρλάτες και τα κουστούμια των ηθοποιών αναδίδουν κάτι δεύτερο. Μια εικόνα ξεπεσμένου επαρχιώτικου θιάσου.

Η ευτραφής αντιπαθητική κυρία που θα ταίριαζε για παραδουλεύτρα σε οποιαδήποτε αγροικία της Πολωνικής επαρχίας, θέλει να εμφανίζεται ως ηγέτιδα της Ευρώπης και του Κόσμου.
Ένας ταλαίπωρος γέρων, συνεταίρος της υποτίθεται στη κυβέρνηση, την κυνηγάει από πίσω μυξοκλαίγοντας στους δημοσιογράφους με μυθικές ατάκες του τύπου: «Δεν μπορεί να μου φέρεται έτσι, είναι άδικο, εγώ την έφτιαξα!».
Ένας υπουργός οικονομικών, γλόμπος με… σπινθηροβόλο βλέμμα που αγωνίζεται να πάρει τον τίτλο του άξιου «κλώνου» από τον Σόιμπλε. Και τι άλλο στα αλήθεια να πρωτοθυμηθούμε;

Ο Σόιμπλε, Ο Γκάμπριελ και οι … αστακοί

Τον ίδιο τον Σόιμπλε; Που ήταν φτυστός ο παρανοϊκός δόκτωρ «Strangelove» στις σατυρικές ταινίες του Κιούμπρικ;
Τον μεθύστακα βιβλιοπώλη που καταβαράθρωσε το SPD στις εκλογές και αφού έγινε χρήσιμος ηλίθιος της Μέρκελ, τραβήχτηκε σπίτι του να απολαύσει τις μπύρες του; Τον Ζίγκμαρ Γκάμπριελ;
Το άλλο αστέρι του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος που χλαπάκιαζε τους αστακούς με τον Τσίπρα στο Τουρκολίμανο και στο τέλος εγκατέλειψε την πολιτική για να αναζητήσει καριέρα στη…μανούλα Ζήμενς;
Τον διοικητή της Μπούντενσμπανκ που θέλει να πάρει τη θέση του Ντράγκι και είναι σαν να χει βγει από το αρχηγείο της Γκεστάπο στις ταινίες του Αρτέμη Μάτσα;

Ε, λοιπόν ήταν σίγουρο ότι κάποια στιγμή όλοι αυτοί οι υπερτιμημένοι τύποι θα τα θαλασσώσουν. Και ειδικά εκεί που πήγαν να κάνουν τους πονηρούς.

Στο τεράστιο ζήτημα που μεταναστευτικού που οι ίδιοι δημιούργησαν για να καλύψουν «στο τσάμπα» τις ανάγκες της γερμανικής βιομηχανικής παραγωγής σε εργατικό δυναμικό, αλλά γύρισε μπούμεραγκ όταν οι «πρόσφυγες» άρχισαν να θωπεύουν τις γερμανίδες στις πλατείες…

Η αλήθεια είναι ότι τους προέκυψε και μια μαγική καραμπόλα. Ο Τράμπ πρόεδρος στην Αμερική, αντί για την «πιασμένη» Χίλαρυ που στήριξαν με νύχια και δόντια, ο ξεσηκωμός της λαϊκής αντισυστημικής δεξιάς στη Κεντρική Ευρώπη και εσχάτως ο οδοστρωτήρας Σαλβίνι στην Ιταλία. Α! Και οι δικοί τους εθνικιστές του ΑFD που φωνάζουν ολημερίς κι ολονυχτίς «έξω οι ξένοι», αποδίδοντας ακόμη και τον ντροπιαστικό αποκλεισμό στο Μουντιάλ στην… μειωμένη εθνική συνείδηση των «γερμανοποιημένων» ποδοσφαιριστών της Βundesliga!

Και έτσι το κραταιό γερμανικό βιομηχανο-οικονομικό κατεστημένο βρέθηκε να εκπροσωπείται από παρακατιανούς πολιτικούς που μπορούν να εκπέμψουν δέος μόνο σε ταλαίπωρους και «πρόθυμους» ηγέτες εκβιαζόμενων κρατών όπως ο Τσίπρας και ο άλλος σοσιαλιστής γαμπρός της Ισπανίας.

Ήταν εξόχως φανερό ότι η βαλίτσα δεν θα πήγαινε μακριά. Και τώρα το οικοδόμημα κινδυνεύει να καταρρεύσει εκ των έσω.
Γιατί η γερμανική πολιτική σκηνή δεν έχει να προσφέρει τίποτα καλύτερο.

Μονοπωλείται από μετριότητες που κατάφερναν μέχρι τώρα να επιβάλλονται στην Ευρώπη επειδή ακριβώς έχουν αλώσει τους θεσμούς της τοποθετώντας πειθήνιους υποτακτικούς τύπου, Ντάιζεμπλουμ, Τούσκ, Γιούγκερ και πάει λέγοντας.

Αυτό το μοντέλο της γερμανικής Ευρώπης που καταδυνάστευσε την Ελλάδα μετατρέποντας την βάσει σχεδίου σε δεύτερης διαλογής εξαθλιωμένη τουριστική αποικία, ευτυχώς έχει αρχίσει να αμφισβητείται.

Γερμανοί σε θέσεις – κλειδιά

Η μάχη ξαναλέω δεν θα είναι εύκολη. Γιατί οι Γερμανοί έχουν τοποθετήσει κομισάριους σε όλα τα νευραλγικά όργανα της Ένωσης. Γερμανός ο επικεφαλής του ESM που εκταμιεύει τα δανεικά, Γερμανός ο υπερδιευθυντής του Γιούγκερ που μοιράζει «μπάλα» στη Κομισιόν, Γερμανός προσεχώς και ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας (το φασιστοειδές Βάιντμαν που σας έλεγα πιο πάνω). Γερμανο-τσολιάδες, ανεξαρτήτως εθνικής προέλευσης και όλοι οι υπόλοιποι που υπηρετούν σε κομβικά πόστα λήψης αποφάσεων του ευρω-ιερατείου.

Ασφαλώς και το γήπεδο λοιπόν είναι στημένο στα μέτρα του Βερολίνου. Μόνο που τώρα μπήκαν νέοι παίκτες πιο απρόβλεπτοι.

Κι απέναντι υπάρχει ένας Τραμπ που δεν αντιλαμβάνεται τα συμφέροντα της Γερμανίας ως κατ’ ανάγκην και συμφέροντα της Αμερικής.

Η συζήτηση με την Ιταλία για το μεταναστευτικό προμηνύεται πλέον πολύ δύσκολη, είπε ο Ζεεχόφερ.
Για φανταστείτε λοιπόν μόλις αρχίσουν τα τζαρτζαρίσματα, να επαληθευτεί το σενάριο της Ουάσιγκτον Ποστ. Και να πει ο Τράμπ στον Σαλβίνι (όπως λέγεται ότι είπε στον Μακρόν): «Δεν την παρατάς την Ευρώπη των Γερμαναράδων; Έλα μαζί μας…».

Κι αν σε αντίθεση με την Γαλλία που υποφέρει από το σύνδρομο της Στοκχόλμης έναντι των Γερμανών, η Ιταλία με την ακμάζουσα πολυπληθή κοινότητα και την τεράστια πολιτισμική επιρροή στην Αμερική, κάτσει να το σκεφτεί;
Ω, ρε γλέντια…

HellasJournal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση