Ετεροβαρής συμφωνία με πολλά σφάλματα

Οι επιπολαιότητες κατά τη διαπραγμάτευση έκαναν την Ελλάδα να δώσει πολλά και να πάρει ελάχιστα

Από τον Δημήτρη Γαρούφα

Επειτα από πολύμηνες διαπραγματεύσεις ανακοινώθηκε η συμφωνία Ελλάδας - FYROM, που αβίαστα μπορώ να πω ότι μάλλον έχει τη μορφή «ετεροβαρούς σύμβασης», με την έννοια ότι η Ελλάδα δίνει πολλά στην άλλη πλευρά και παίρνει ελάχιστα ως αντάλλαγμα.

Επισημαίνω ότι για χιλιάδες χρόνια η λέξη «Μακεδονία» ταυτιζόταν με την Ελλάδα και ο Μακεδονικός Ελληνισμός ταυτίσθηκε με στιγμές μεγαλείου για τον Ελληνισμό γιατί ένωσε όλους τους Ελληνες στην προς Ανατολάς εκστρατεία, και την ελληνική γλώσσα και πολιτισμό μετέφερε στα πέρατα της Γης.

Τώρα για πρώτη φορά η Ελλάδα συμφωνεί να αναγνωρίσει γειτονικό κράτος κατοικούμενο από Σλάβους και Αλβανούς, που θα έχει στην ονομασία του τη λέξη «Μακεδονία», τη στιγμή που μικρό μόνο μέρος αυτού συμπεριλαμβάνεται στον ιστορικό γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας… Πρώτη φορά επίσης η Ελλάδα θα αναγνωρίσει ως «μακεδονική γλώσσα» μια σλαβική διάλεκτο τη στιγμή που ιστορικά δεν υπήρξε ποτέ «μακεδονική γλώσσα» γιατί ελληνικά μιλούσε ο Μ. Αλέξανδρος και την ελληνική γλώσσα διέδωσε στα πέρατα της Γης…

Η συμφωνία, όπως παρουσιάστηκε, είναι, όπως λέμε στα νομικά, «ετεροβαρής», με την έννοια ότι δίνουμε πολλά και παίρνουμε ως αντάλλαγμα ελάχιστα… Απεμπολούμε κομμάτι της πατρίδας μας, γιατί πατρίδα μας δεν είναι μόνο τα εδάφη αλλά και η Ιστορία, η γλώσσα και ο πολιτισμός… Και κόντρα στην ιστορική αλήθεια αναγνωρίζουμε «μακεδονική γλώσσα» και «μακεδονική εθνότητα»…

Βεβαίως, στο θέμα των Σκοπίων έκαναν λάθη και οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις και πρέπει να έχουμε το θάρρος να το λέμε. Από την εποχή του Ν. Πλαστήρα, του Α. Παπάγου και του Κ. Καραμανλή (επί ΕΡΕ) έγιναν λάθη, με την έννοια ότι πιεζόμενες οι ελληνικές κυβερνήσεις από ΗΠΑ και ΝΑΤΟ δέχονταν να συνεργάζονται με τη Γιουγκοσλαβία του Τίτο (που είχε ιδρύσει τη «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας») και υπέγραφαν και συμβάσεις με τη Γιουγκοσλαβία (π.χ. σύμβαση δικαστικής συνεργασίας το 1959) και σε κάποια σύμβαση αναφέρεται αυτή η «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» με δικαίωμα απευθείας επαφών με ελληνικές Αρχές. Οι τότε ελληνικές κυβερνήσεις βρήκαν την εύκολη λύση να λένε ότι δεν ασχολούνται με «ανύπαρκτο ζήτημα», αλλά έτσι δεν έλυναν το πρόβλημα που με την πάροδο του χρόνου μεγεθυνόταν… Δεν θα αναφερθώ στο ιστορικό του θέματος σήμερα, αλλά υπενθυμίζω ότι από το 1991, όταν αυτοανακηρύχθηκε σε ανεξάρτητο κράτος ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» η FYROM, δεν κάναμε όσα έπρεπε και δεν αξιοποιήσαμε τις ευκαιρίες για μια σωστή λύση, ενώ με την Ενδιάμεση Συμφωνία που επεβλήθη έξωθεν αντί αποφόρτισης του κλίματος είχαμε έξαρση εθνικισμού στα Σκόπια.

Τα λάθη των προηγούμενων κυβερνήσεων όμως δεν αποτελούν ελαφρυντικό για τη σημερινή κυβέρνηση, που εντελώς λανθασμένα και επιπόλαια άρχισε τη διαπραγμάτευση από τη λεγόμενη εθνική «κόκκινη γραμμή», με αποτέλεσμα να πιεσθεί στην πορεία και να συρθεί σε περαιτέρω υποχωρήσεις και παραχωρήσεις και έτσι, πέραν του ότι στη σύνθετη με γεωγραφικό προσδιορισμό ονομασία περιέχεται η λέξη «Μακεδονία», δέχθηκε απαραδέκτως να αναγνωρίσει «μακεδονική γλώσσα» και έμμεσα εθνότητα, παραμερίζοντας την ιστορική αλήθεια και την πραγματικότητα.
Επισημαίνω ότι στις χώρες όπου ο πληθυσμός αποτελείται από μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες που μιλούν διαφορετικές γλώσσες δεν υπάρχει εθνική γλώσσα που να ταυτίζεται με την ονομασία του κράτους (π.χ. στο Βέλγιο δεν υπάρχει «βελγική γλώσσα») κι έτσι και στα Σκόπια, όπου ομιλείται η αλβανική γλώσσα από το 30% του πληθυσμού και οι υπόλοιποι μιλούν μια σλαβική-βουλγαρική διάλεκτο, δεν έπρεπε η Ελλάδα να δεχθεί αναφορά στην ανύπαρκτη «μακεδονική γλώσσα».

Φτάσαμε στο σημείο να αναγνωρίζουν κάποιοι ότι η συμφωνία είναι επιβλαβής για την Ελλάδα και να ελπίζουν σε σωτηρία μας από τυχόν αδιαλλαξία των κατοίκων της FYROM. Μάταια ποντάρουν όμως στην αδιαλλαξία των Σκοπίων, γιατί υπάρχουν βέβαια εκεί αντιδράσεις απέναντι σε αυτή την προκλητικά επωφελή γι’ αυτούς συμφωνία (πράγμα που αποδεικνύει και το κλίμα επεκτατισμού και αλυτρωτισμού που καλλιεργήθηκε εκεί επί δεκαετίες), αλλά οι κάτοικοι των Σκοπίων, με το δέλεαρ ένταξης στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε., σε συνδυασμό με τον φόβο διαμελισμού, όταν γίνει δημοψήφισμα θα εγκρίνουν τη συμφωνία και την αναθεώρηση του Συντάγματός τους.

Τελειώνοντας, επισημαίνω επιγραμματικά ότι, όπως οι προηγούμενες κυβερνήσεις ανοήτως οχυρώνονταν πίσω από την έκφραση «δεν ασχολούμαστε με ανύπαρκτο ζήτημα» και μετέθεταν απλά το πρόβλημα στο μέλλον σε οξύτερη μορφή, έτσι επιπόλαια η σημερινή κυβέρνηση, πιεζόμενη από ΗΠΑ, Γερμανία κ.λπ., και ενώ βρισκόταν σε πλεονεκτική θέση, άρχισε μια διαπραγμάτευση από τη λεγόμενη εθνική «κόκκινη γραμμή» και πιεζόμενη υποχώρησε από αυτή και έκανε περισσότερες και απαράδεκτες παραχωρήσεις, φτάνοντας στο σημείο να δεχθεί (παραμερίζοντας την ιστορική πραγματικότητα) και ύπαρξη «μακεδονικής γλώσσας» και έμμεσα «μακεδονικής εθνότητας» που ούτε υπήρξαν ποτέ ούτε υπάρχουν. Είναι βέβαιο ότι τρίζουν τα κόκαλα των προγόνων μας με όλα όσα γίνονται σήμερα στη χώρα μας και από τα βάθη της Ιστορίας μάς ελεεινολογούν.

Δημοκρατία

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση