Πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται

Γράφει ο Άγγελος Μ. Συρίγος

Υ​​​​πάρχουν ορισμένα πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται και άλλα που λέγονται και δεν γίνονται», έλεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Ο ίδιος, μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, επαναστρατιωτικοποίησε και εξόπλισε τα ανατολικά νησιά του Αιγαίου. Ολα έγιναν χωρίς τυμπανοκρουσίες και φιέστες. Το ζητούμενο ήταν να προστατευθούν τα νησιά σε περίπτωση τουρκικής επιθέσεως.

Αυτή η σοφή τακτική δεν ακολουθήθηκε το 1995. Δύο υπουργεία ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να δημιουργήσουν υποδομές για διαβίωση σε κάποιες ακατοίκητες νησίδες. Ακολούθησαν περιοδείες επισήμων και εγκατάσταση των πρώτων ενδιαφερομένων σε τέσσερα νησάκια ενώπιον των τηλεοπτικών φακών. Δύο μήνες μετά είχαμε την κρίση στα Ιμια. Εκτοτε αμφισβητείται η ελληνική κυριαρχία σε έναν απροσδιόριστο αριθμό νησίδων από την Τουρκία.

Τις τελευταίες ημέρες ακούσθηκαν διάφορα για οριοθετήσεις με αφορμή την τριμερή συνάντηση Ελλάδος, Κύπρου και Αιγύπτου στη Λευκωσία. Ηδη από το 2008 η Τουρκία άρχισε να διεκδικεί θαλάσσιες περιοχές δικαιοδοσίας της Ελλάδος και της Κύπρου. Τον Απρίλιο του 2012 η Αγκυρα δημοσίευσε χάρτες διεκδικώντας τμήματα της υφαλοκρηπίδας της Ρόδου, της Καρπάθου, όλη την υφαλοκρηπίδα του Καστελλόριζου αλλά και την κυπριακή ΑΟΖ δυτικά του νησιού. Η Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια αντιδρά με διπλωματικές διακοινώσεις και με παρουσία πολεμικών πλοίων στην περιοχή. Η Αθήνα όμως δεν έχει ανακοινώσει ποτέ επισήμως πού αρχίζει και πού τελειώνει η ελληνική υφαλοκρηπίδα στην ανατολική Μεσόγειο.
Λένε κάποιοι ότι η λύση θα ήταν μία οριοθέτηση με την Αίγυπτο (που αποδεικνύεται σύνθετη) ή με την Κύπρο. Εάν μας ενδιαφέρουν οι εντυπώσεις, πράγματι μπορούμε να προχωρήσουμε σε επίσημη οριοθέτηση με την Κύπρο. Εάν μας ενδιαφέρει η ουσία –δηλαδή να δηλώσουμε διεθνώς τα ακριβή όρια της υφαλοκρηπίδας μας στην περιοχή–, καλυπτόμαστε πλήρως από την κατάθεση των σχετικών συντεταγμένων στην αρμόδια υπηρεσία του ΟΗΕ. Επιπλέον, εάν καταθέσει και η Κύπρος τις δικές της συντεταγμένες για την κυπριακή ΑΟΖ, που θα συμπίπτουν με τις ελληνικές, θα έχουμε έμμεση πλην σαφέστατη οριοθέτηση μεταξύ των δύο κρατών.
Αυτό δεν πρόκειται να αποτρέψει την τουρκική επιθετικότητα. Θα καταστήσει, όμως, γνωστό σε ξένες εταιρείες που δουλεύουν για λογαριασμό της τουρκικής κυβερνήσεως ότι στις συγκεκριμένες περιοχές πρέπει να παίρνουν άδεια από την Ελλάδα.

Αντίστοιχα παραδείγματα για πράγματα που μπορούν να γίνουν χωρίς να τα φωνάζουμε υπάρχουν πολλά. Στο Αιγαίο μιλάμε αποκλειστικώς για το θέμα της επεκτάσεως των ελληνικών χωρικών υδάτων. Υπάρχουν όμως και άλλες θαλάσσιες ζώνες. Επί παραδείγματι, από τον Δεκέμβριο του 1992 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει προτρέψει τα κράτη-μέλη να δημιουργήσουν εθνικές ζώνες αλιείας 12 μιλίων.

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες με το θέμα της εφαρμογής της σαρίας στη Θράκη. Το ζητούμενο εκεί είναι η ισότητα ανδρών και γυναικών και η προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών που, προφανέστατα, καταπατούνται από τον Ιερό Ισλαμικό Νόμο.

Μπορούμε να καταργήσουμε τη σαρία πομπωδώς και να έλθουμε σε αντίθεση με μεγάλο τμήμα της μουσουλμανικής μειονότητας, που θεωρεί ότι είναι βασικό μειονοτικό δικαίωμα. Εναλλακτικώς μπορούμε να την καταστήσουμε ένα ένδυμα αδειανό, όπως επιχειρείται με τη νομοθετική ρύθμιση που ανακοινώθηκε. Η σαρία θα εφαρμόζεται μόνον εάν και οι δύο διάδικοι το επιθυμούν. Στην πράξη ελάχιστοι στο μέλλον θα προσφεύγουν στον μουφτή ως ιεροδικαστή. Ας επικεντρωθούμε στην ουσία.

* Ο κ. Αγγελος Μ. Συρίγος είναι αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
"Καθημερινή"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση