Οι αντιδράσεις μας στην επέλαση της αποδόμησης ολίγιστες

Του Στέλιου Παπαθεμελή

Μόλις η αντιπολίτευση απεφάσισε να μη στηρίζει εφεξής νομοσχέδια που δεν ψηφίζονται και από τον β’ κυβερνητικό εταίρο, οι ΑΝΕΛ έσπευσαν να καλύψουν το κενό. Όχι θα έβαζαν πλερέζες και θα θρηνούσαν… Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι για ρυθμίσεις που αγγίζουν τον πυρήνα της Παράδοσης του Γένους (πίστη και πατρίδα) οι διαφορές ανάμεσα στην κυβερνώσα αριστερά και την αντιπολιτευόμενη δεξιά είναι μηδενικές. Συνήθως περιορίζονται σε αποκλίσεις προσώπων.

Κραυγαλέο παράδειγμα το νομοθετικό έκτρωμα για την αλλαγή ταυτότητας φύλου ακόμη και για 15χρονα πλάσματα, με απλή δήλωση του παιδιού που δεν έχει δικαιοπρακτική ικανότητα αλλά κρίνεται εντούτοις ικανό να αποφασίσει το φύλο του. Όμως ο Θεός, (ή για αυτούς που τον αρνούνται, η φύση) «άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς».

Αλλά το έκτρωμα ξεσκέπασε όλο το σοβαροφανές πολιτικό προσωπικό που μετά την εξομοίωση των ΑΝΕΛ επανήλθε στα έδρανα. ΠΑΣΟΚ + Ποτάμι + οι περισσότεροι της ΝΔ δήλωσαν ότι υπερψηφίζουν το τερατούργημα.

Κατά ετάχθησαν: Λεβέντης, Ακροδεξιά και το ΚΚΕ με αξιοσημείωτη παρέμβαση του εκπροσώπου του. Τα κύρια σημεία της: «Το νομοσχέδιο αναπαράγει τον αντιεπιστημονικό διαχωρισμό μεταξύ του βιολογικού και του κοινωνικού φύλου. Και το περιεχόμενό του στηρίζεται και αιτιολογείται με βάση την αστική αντίληψη περί ανθρωπίνων και ατομικών δικαιωμάτων»(….). Το φύλο προσδιορίζεται αντικειμενικά. Και αυτό δεν σχετίζεται με τον σεξουαλικό προσανατολισμό».

Ο σπουδαίος Ευάγγελος Παπανούτσος σχολίασε κάποτε ότι στα 2000 χρόνια χριστιανικής ιστορίας:

«τιμούμε το όνομα του Χριστού-αλλά οι ισχυροί εξακολουθούν να σφάζουν, οι αδύνατοι να μισούν, οι πλούσιοι να χορταίνουν, οι φτωχοί να πεινούν, οι μωροί να πληθαίνουν, οι σοφοί να παραληρούν. Και όλοι να κυλούν ανενόχλητοι στους τροχούς των…» (Ο Νόμος και η Αρετή, σ. 284).

Συνεχίζουμε, να «κυλούμε ανενόχλητα στους τροχούς μας». Γι’ αυτό οι αντιδράσεις στην επέλαση της αποδόμησης είναι ολίγιστες και αναποτελεσματικές. Η Ποιμένουσα Εκκλησία, τί περιμένει για να δράσει;

Οι Γερμανοί παρά την πύρρειο νίκη της Μέρκελ, τη συντριβή του Σουλτς και την κατακόρυφη άνοδο της ακροδεξιάς θα τα βρουν μεταξύ τους. Γερμανοί είναι. Με την άλλη Ευρώπη που βυθισμένη στην απόγνωση και την αγωνία η οποία τους θεωρεί και παραίτιους της κακοτυχίας τους, πως θα τα βρουν;

Πρέπει να ομολογήσουμε ότι η πρόσφατη ομιλία του Μακρόν στη Σορβόννη είχε δυναμισμό και όραμα για την κουρασμένη Ευρώπη. Εξ αριστερών δέχτηκε καταιγισμό πυρών για την πρότασή φοροαπαλλαγής μέχρι τα 5 δισ. ευρώ στους «έχοντες». Αν απαλλάξει όμως τους έχοντες, τα βάρη θα μετατοπισθούνστα συνήθη υποζύγια και τότε πράγματι αυτό που του καταλογίζει η Liberation, «Heros des riches»=ήρωας των πλουσίων θα αποδειχθεί αληθινό!

Για τα σωστά που είπε: έκλεψε την παράσταση:

«Η Ευρώπη όπως την ξέρουμε είναι πολύ αδύναμη, πολύ αργή, και αναποτελεσματική. Αλλά μόνο η Ευρώπη μπορεί να μας δώσει τα μέσα να δράσουμε στην παγκόσμια σκηνή» (…). «Στην αρχή της επόμενης δεκαετίας, η Ευρώπη πρέπει να έχει κοινή στρατιωτική δύναμη κοινό προϋπολογισμό άμυνας και κοινά δόγματα δράσης»(…). «Ενίσχυση των συνόρων και προστασία της κυριαρχίας των κρατών μελών από ανεξέλεγκτα κύματα μεταναστευτικών ροών. Επιτάχυνση των διαδικασιών ασύλου, δημιουργία ενός κεντρικού γραφείου ασύλου στο οποίο θα φυλάσσονται αρχεία. Βοήθεια στις χώρες από όπου έρχονται μετανάστες και πρόσφυγες για να μπορέσουν να σταθεροποιήσουν τις οικονομίες τους». Και για την ΚΑΠ (εμείς την έχουμε πληρώσει με ολοκληρωτική καταστροφή «να καταστεί η Κοινή Αγροτική πολιτική πιο ευέλικτη και λιγότερο γραφειοκρατική».

Ο Πιέρ Μοσκοβισί μάς έχει εκπλήξει με τις μεταμορφώσεις του. Τώρα μας λέει ότι «το καλοκαίρι του 2018 ‘εφ όσον η Ελλάδα αναλάβει τις ευθύνες της»(χρησμός) θα γίνουμε «κανονική χώρα». Αφού μας έκαναν μεταμοντέρνα αποικία χρέους.

Πολύ μεγάλα τα λόγια του για να τα πιστέψουμε:

«Εμείς οι Εταίροι της Ελλάδος θα πρέπει να συνεχίσουμε βοηθώντας τη χώρα, ολοκληρώνοντας την εκταμίευση των δόσεων, βοηθώντας για αναπτυξιακά προγράμματα ώστε το ερχόμενο καλοκαίρι να έχουμε μια Ελλάδα που θα βγεί από το πρόγραμμα που θα περάσει σε μια επόμενη φάση που θα μπορέσει να ωφεληθεί από μέτρα για το χρέος και που βρίσκει την εμπιστοσύνη των αγορών και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον που έχει ήδη αρχίζει να αλλάζει»(27/9/17).

Όσοι στη πολιτική διακατέχονταν από το complex της ψευδώνυμης ελληνοτουρκικής φιλίας διαψεύσθηκαν παταγωδώς. Ο ΓΑΠ είναι ένας από αυτούς. Και παραμένει αμετανόητος. Μόλις ο άλλοτε ο Κύπριος ΥπΕξ Νίκος Ρολάνδης απεκάλυψε ότι, ενώ Κύπρος και Αίγυπτος είχαν το 2003 συμφωνήσει στην οριοθέτηση της μεταξύ τους ΑΟΖ με βάση την «μέση γραμμή», που σημαίνει οριογραμή ως εκεί που αρχίζει η ελληνική, συνυπολογίζοντας το Καστελόριζο, αναγνωρίζονταν δηλαδή ΑΟΖ Καστελορίζου, παρενέβη ο ΓΑΠ ως ΥπΕξ του κ. Σημίτη και ζήτησε μετακίνηση της οριογραμμής ανατολικά κατά 8 ν.μ «για να μην προκληθούν αντιδράσεις από την Τουρκία»!
Και επειδή κατά την ελληνική παροιμία «ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, ούτε την γνώμη του άλλαξε, ούτε την κεφαλή του», ο ΓΑΠ προχθές με την ιδιότητα του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς έσπευσε να παραχωρήσει βήμα στη Ν. Υόρκη στον κατοχικό ηγέτη του ψευδοκράτους Μουσταφά Ακιντζί, αναβαθμίζοντάς τον σε αρχηγό κράτους και αναγνωρίζοντας εμμέσως πλην σαφώς το ψευδοκράτος.

Θεέ μου φύλαξέ μας από τους φίλους μας (και τους άλλους δικούς μας). Τους εχθρούς μας τους ξέρουμε…


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση