Νίκος Φίλης, εξέχον μέλος της γενιάς των “δήθεν”...

Aπαράδεκτος ως υπουργός Παιδείας

Του Νίκου Σταματάκη

Γνώρισα τον Νίκο Φίλη ως πρωτοετής της Νομικής Αθηνών το φθινόπωρο του 1979. Ηταν άλλωστε αδύνατο να μείνει απαρατήρητος όχι μόνο λόγω του σωματότυπού του που παραμένει ως τώρα απαράλλαχτος, αλλά και λόγω της μειλίχιας και δήθεν «φωτισμένης» ευφράδειας, ενός χαρακτηριστικού που διέκρινε τότε τους «Ρηγάδες», όπως ο Φίλης από τον «ξύλινο» λόγο των λογής σοσιαλιστικών και κομμουνιστικών παρατάξεων…

Και όταν χρησιμοποιούμε τον όρο «αριστερά» στο χώρο του φοιτητικού κινήματος στο τέλος της δεκαετίας του 1970 πρέπει να θυμίσουμε στον αναγνώστη ότι οι αριστερές φοιτητικές παρατάξεις της Αριστεράς από το χώρο του ΠΑΣΟΚ έως την «άκρα αριστερά» του ΚΚΕ (μ-λ) και του ΕΚΚΕ είχαν συνολικά ποσοστά άνω του 80%… Η φοιτητική παράταξη της ΝΔ μετά βίας ξεπερνούσε το 10% την εποχή εκείνη…

Η εισαγωγή αυτή είναι αναγκαία για να κατανοήσει το κοινό του σήμερα σε ποιο περιβάλλον «ανδρώθηκε» πολιτικά ο νυν υπουργός Παιδείας, ο οποίος στο βιογραφικό του περηφανεύεται ότι «…συμμετείχε στους αγώνες για τον εκδημοκρατισμό της εκπαίδευσης…». Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο Φίλης πρωτοστάτησε στις καταλήψεις των πανεπιστημίων εναντίον του περίφημου νόμου 815 της κυβέρνησης Καραμανλή, ο οποίος μαζί με τα κακά περιείχε πολλά καλά μέτρα που θα μπορούσαν να έχουν από τότε βάλει τάξη στο χώρο της Ανώτατης Παιδείας… Αλλά η ανόητη αδιαλλαξία του τότε υπουργού Παιδείας κ. Βαρβιτσιώτη και ο λαϊκισμός των κομμάτων της Αριστεράς -με πρωτοστάτη τον αξεπέραστο λαϊκιστή Ανδρέα Παπανδρέου- οδήγησε σε πολύμηνες καταλήψεις με τελικό αποτέλεσμα την ήττα της κυβέρνησης Καραμανλή και την απόσυρση του νόμου.

Οι καταλήψεις μάλιστα αυτές αποτέλεσαν θα λέγαμε το «πρόπλασμα», το πρότυπο για τον τυφώνα των καταλήψεων που έκτοτε ρήμαξε την παιδεία στη Ελλάδα… Για να φτάσουμε σήμερα να έχουμε ως υπουργό Παιδείας ένα από τους τότε σημαιοφόρους του δήθεν «εκδημοκρατισμού»… Και ως πρωθυπουργό επίσης έναν πρώην καταληψία έστω και (θέλουμε να ελπίζουμε) – ανανήψαντα εσχάτως…

Η γενιά των «δήθεν» επιστημόνων και «δήθεν» προοδευτικών: Φίλης, Δραγώνα, Ρεπούση και αμέτρητοι άλλοι
Ο Φίλης είναι εξέχων μέλος ενός φαινομένου που θα ονομάσω η γενιά των «δήθεν»… Στην επίμαχη συνέντευξή του στον «Ενικό» του Νίκου Χατζηνικολάου ο Φίλης υπεραμύνεται μιας «δήθεν» επιστημονικής επεξεργασίας του όρου γενοκτονία (της οποίας τάχατες είναι μέτοχος) σε αντιπαράθεση με τον όρο εθνοκάθαρση, η οποία αντίστιξη δεν υπάρχει στη νομική ή κοινωνιολογική ή ιστορική επιστημονική συζήτηση…

Αλλά γιατί περιμένουμε (και γιατί ανεχόμαστε;) από κάποιον «δήθεν» επιστήμονα, αλλά στην ουσία ημιμαθή δημοσιογράφο και επαγγελματία φοιτητοπατέρα, να μας μάθει την επιστημονική αλήθεια; Όταν ο ίδιος δεν ντρέπεται να παραδεχτεί ότι ούτε κάν το πτυχίο του δεν κατάφερε – λόγω κομματικών ενασχολήσεων – να πάρει; Ενώ η άλλη επιστήμων (τρομάρα της!!) η κα Δραγώνα προσπάθησε στην ημιμάθειά της να μεταφυτεύσει δυτικές θεωρίες που παπαγάλισε κάπου μεταξύ Deree College και Εσπερίας για «δήθεν» «φαντασιακή εθνογένεση» των Ελλήνων μετά την επανάσταση του 1821 και άλλα τραγικά… Την απάντηση την έλαβε από αρκετούς ειδικούς μεταξύ των οποίων και ο υποφαινόμενος… Και η «ιστορικός» Μαρία Ρεπούση ανακάλυψε ξαφνικά «συνωστισμό» στην παραλία της Σμύρνης το Σεπτέμβρη του 1922…

Ας σταματήσω εδώ, είναι νομίζω ολοκάθαρο ότι πρόκειται περί συλλογικού φαινομένου που βρίσκεται δυστυχώς στο επίκεντρο των τωρινών δεινών της Ελλάδας… Προοδευτικοί φοιτητοπατέρες και λοιποί δήθεν επιστήμονες με καθαρά εθνομηδενιστικές τάσεις ασχολούνται με ζητήματα που δεν έχουν σπουδάσει σε βάθος και δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν κινούμενοι από ιδεολογικά και πολιτικά κίνητρα… Συνταγή καταστροφική για κάθε συνετή διακυβέρνηση…

Η επιστημονική ανυπαρξία και η πολιτική και εθνική αναισθησία του Νίκου Φίλη
Εάν ο Νίκος Φίλης ενδιαφερόταν πράγματι για την επιστημονική αλήθεια δεν ήταν ανάγκη να ψάξει πολύ ούτε να πάει μακριά… Μέσα στο ίδιο του το κόμμα κρυβόταν επιμελώς η επιστημονική αλήθεια… Ενας αληθινός επιστήμονας και έξοχος ερευνητής στο συγκεκριμένο ζήτημα της γενοκτονίας, ο Βλάσης Αγτζίδης, ήταν (παραδόξως είπαν κάποιοι – αλλά πολλά παράδοξα συνέβησαν στην Ελλάδα των τελευταίων ετών) υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ στο Κιλκίς στις εκλογές του Ιανουαρίου και έχει εκθέσει με μεγάλη ακρίβεια και λεπτομέρεια όλη την αλήθεια για το ποιος είναι ο ακριβής ορισμός του όρου γενοκτονία ο οποίος είναι καθαρά νομικός, έχει οριστεί από διεθνείς συνθήκες στο πλαίσιο του ΟΗΕ και έχει ήδη συζητηθεί και εφαρμοστεί από διεθνή όργανα και δικαστήρια. Ενώ ο όρος εθνοκάθαρση περιγράφει κοινωνικές συμπεριφορές και δεν έχει νομικό αντίκρυσμα… Οποιος ενδιαφέρεται λοιπόν για την επιστημονική αλήθεια ας μην ακολουθήσει το παράδειγμα του αδιάβαστου υπουργού Παιδείας και ας αφιερώσει κάποιες ώρες μελετώντας το θέμα.

Η μειλίχια ευφράδεια δυστυχώς δεν μπορεί να αποκρύψει ούτε την επιστημονική ανυπαρξία του εξέχοντος «δήθεν» Νίκου Φίλη αλλά ούτε την πολιτική και εθνική του αναισθησία… Την ίδια στιγμή που στην σπαρασσόμενη γειτονική Τουρκία πληθαίνουν οι φωνές που ζητούν την αλήθεια για ΟΛΕΣ τις γενοκτονίες, την ίδια στιγμή που οι καταπιεζόμενες από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του πιο αυταρχικού κράτους του δυτικού κόσμου μειονότητες ξεσηκώνονται, ο «προοδευτικός» Νίκος Φίλης το βρίσκει κατάλληλο, αντί να αποφύγει το θέμα, να εκφράσει την προσωπική του άποψη… Και να υπονομεύσει τα συμφέροντα της χώρας και του λαού της ανοίγοντας ένα τεράστιο εθνικό θέμα… Διαβάσατε σήμερα τις τουρκικές εφημερίδες κ. Φίλη; Πιστεύετε ακόμα ότι έχετε το δικαίωμα αμέριμνα να προβάλλετε την άποψη σας για ένα τέτοιο θέμα χωρίς συνέπειες;

Οντας γνήσιο μέλος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, έχει τη γνώμη ότι μπορεί άλλα να πιστεύει ως άτομο και άλλα να εφαρμόζει ως υπουργός… Μα σε ποια κυβέρνηση του κόσμου κ. Φίλη μας το είδατε τούτο; Σε όλες τις χώρες του κόσμου εάν πχ. ο υπουργός Οικονομικών διαφωνεί με την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης παίρνει το καπελάκι του και αποχωρεί… ‘Η του δείχνει τον δρόμο της εξόδου ο ίδιος ο πρωθυπουργός… Και μην μας πείτε ότι το θέμα είναι περιθωριακό – εάν πράγματι ήταν έτσι ας αποφεύγατε την συζήτηση…

Οι ευθύνες του Αλέξη Τσίπρα
Οι πρώτοι μήνες της διακυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα ήταν απολύτως τραυματικοί όχι μόνο επειδή το φάντασμα του Grexit κρεμόταν συνεχώς πάνω από την κυβέρνηση και τη χώρα αλλά και επειδή ορισμένα στελέχη πίστευαν ότι μπορούν να εφαρμόσουν ως επίσημη πολιτική κάθε απόμακρη ιδεοληψία που είχε κάποτε συλλάβει το δήθεν «προοδευτικό» τους κεφάλι… Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου ο ελληνικός λαός έδωσε μια μεγάλη ευκαιρία στον Αλέξη Τσίπρα να ξεφορτωθεί τα βαρίδια των συνιστωσών και να σχηματίσει ένα «μάχιμο» κυβερνητικό σχήμα για να οδηγήσει τη χώρα έξω από την περιδίνηση προς το χάος…

Στο υπουργείο Παιδείας όμως φαίνεται ότι δεν έχουν καταλάβει το διακύβευμα.. Αντί να εστιασθούν στην παραγωγή έργου και στην επίλυση των μύριων προβλημάτων στελέχωσης των σχολείων, καταναλώνονται σε εξαγγελίες περί κατάργησης του μαθήματος των Θρησκευτικών και σε επαφές και συνεντεύξεις περί παντός του επιστητού… Και το παίζουν κήνσορες της επιστημονικής αλήθειας χωρίς να έχουν κάν πανεπιστημιακό δίπλωμα…

Ας μην έχει αμφιβολία ο Αλέξης Τσίπρας ότι αυτά τα στραβοπατήματα τα χρεώνεται ο ίδιος. Ο ίδιος έχει την ευθύνη ως πρωθυπουργός να επιβάλλει την τάξη στην κυβέρνηση του. Ζήτησε και ξαναζήτησε από τα στελέχη του να αποφεύγουν τις ανούσιες τηλεοπτικές συνεντεύξεις. Και να εστιασθούν στην παραγωγή έργου. Το πολιτικό τίμημα μπορεί να το πληρώσει ο Αλέξης Τσίπρας εν καιρώ αλλά η χώρα δεν αντέχει περισσότερες αλλοπρόσαλλες πολιτικές κινήσεις. Είναι ώρα των αποφάσεων, είναι αυτή η αληθινή «ώρα του πρωθυπουργού» και όχι απλά οι αντεγκλήσεις στη Βουλή.

Πηγή MIgnatiou


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση