Ελλάδα: Μετά το τούνελ θα υπάρχει ένα άλλο τούνελ…

Του Μάριου Ευρυβιάδη

Οι “μπούκηδες” της Αγγλίας έχουν ήδη αποφανθεί: οι Έλληνες την Κυριακή θα ψηφίσουν ΝΑΙ. Την ίδια πληροφόρηση φαίνεται να έχει και το γερμανικό δίδυμο Μέρκελ-Σόϊμπλε, πληροφόρηση που προφανώς προκύπτει από ιδιωτικές δημοσκοπήσεις της Γερμανικής Πρεσβείας στην Αθήνα. Και γι’ αυτό οι Γερμανοί είπαν το δικό τους NIEN στη συνέχιση των συνομιλίων, μέχρι να ολοκληρωθεί το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου. Περιμένουν την κυβέρνηση Τσίπρα να βγάλει μόνη της τον εαυτό της νόκ άουτ. Ουσιαστικά η “αλλαγή καθεστώτος”, (“regime change”), στην Ελλάδα παραμένει ο ανομολόγητος στόχος των Γερμανών και όχι μόνο. Το ευρωπαϊκό ιερατείο επιδιώκει την πτώση της κυβέρνησης Τσίπρας για τιμωρητικούς λόγους, για παραδειγματισμό, και για λόγους ιδεολογικής πειθαρχίας. Ο οικονομικός φονταμενταλισμός του νεοφιλελευθερισμού – η κυρίαρχη οικονομική ορθοδοξία στην ΕΕ σήμερα-δεν μπορεί, κατά αυτούς, να αμφισβητείται. Είναι μονόδρομος.

Είτε όμως οι ´Ελληνες ψηφίσουν έτσι, είτε ψηφίσουν αλλιώς, από την Δεύτερα θα ανακαλύψουν, ξανά, πως στο τέλος του τούνελ δεν θα υπάρχει φως. Θα υπάρχει ένα άλλο τούνελ. Και στο τέλος του ένα άλλο…´Οπως ακριβώς συμβαίνει τα τελευταία πέντε χρόνια με τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις της δεξιάς και την μία της αριστεράς.

Με τα υφιστάμενα δεδομένα ο φαύλος κύκλος είναι αναπόφευκτος διότι το χρέος, επονείδιστο ή μη, δεν είναι βιώσιμο. Η Ελλάδα είναι ήδη μια αποικία χρέους. Τελεία και παύλα. Χωρίς ριζική αναδιάρθρωση του χρέους ο φαύλος κύκλος θα συνεχίζεται…

Ωστόσο ουδέν κακό αμιγές καλού. Θα κάνω μια πρόβλεψη όχι με την μορφή προφητείας αλλά με βάση τις τρέχουσες εξελίξεις. Την Κυριακή με ένα ΝΑΙ μπορεί να προκύψει, από τα πράγματα, το εξής παράδοξο. Η κυβέρνηση Τσίπρα θα χάσει μεν την μάχη, αλλά θα κερδίσει τον πόλεμο! Θα χάσει την αξιοπιστία της κάτι που φυσιολογικά θα δρομολόγησει την πολυπόθητη για το ευρωπαϊκό ιερατείο “αλλαγή καθεστώτος” στην Αθήνα. Όμως θα κερδίσει τον πόλεμο. Οι Γερμανοί θα “πειθαναγκαστούν” να αποδεχτούν την απομείωση του χρέους!

Ποια υπήρξε η βασική ατζέντα των τριών κυβερνήσεων της δεξιάς και αυτής του Αλέξη Τσίπρα έναντι των δανειστών; Να μειωθεί το χρέος ώστε να γίνει εξυπηρετήσιμο, χωρίς να πνίγει την ελληνική οικονομία και τους Έλληνες. Χωρίς δηλαδή ανάπτυξη δεν υπάρχει λύση. Γι’ αυτό δεν χρειάζεται καμιά μεγαλόσχημη θεωρητική εξήγηση. Αρκεί η αριθμητική του δημοτικού. Ωστόσο οι Γερμανοί πολιτικοί αρνήθηκαν και αρνούνται κάτι τέτοιο. Εδώ και καιρό οι Γερμανοί αξιωματούχοι της ΕΕ έχουν πάψει να λειτουργούν ως πολιτικοί σε ζητήματα που αφορούν στην ΕΕ. Λειτουργούν ως τραπεζίτες ή ως φερέφωνα των τραπεζιτών και της πλουτοκρατίας.

Στη περίπτωση της Ελλάδας κατάφεραν να κερδίσουν την δική τους κοινή γνώμη, ένα μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής, συμπεριλαμβανομένης και μέρος της ελληνικής, μετατρέποντας, εκλεπτισμένα και προπαγανδιστικά, το ζήτημα από πολιτικό και οικονομικό σε “ηθικό”. Κέρδισαν έτσι το ηθικό πεδίο της μάχης ανάμεσα στους

“νοικοκυραίους” και τους “σπάταλους”. Μόνο που φόρεσαν την μάσκα του “νοικοκύρη” αφού πρώτα έβγαλαν την μάσκα του τζογαδόρου. Η πραγματικότητα είναι πως οι Βόρειοι Ευρωπαίοι τραπεζίτες “τζογαδόρισαν” στον ευρωπαϊκό Νότο, με βάση τους κανόνες της δικής του νεοφιλελεύθερης αγοράς και αποκόμισαν πολλά δισεκατομμύρια για πάρα πολλά χρόνια. Όταν μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-10 άρχισαν να χάνουν τα υπερκέρδη τους και μετά τα λεφτά τους, άρχισαν να φωνάζουν σε συγχορδία πως… τους “εξαπάτησε ο όφις” του Νότου, κυρίως ο όφις ο ελληνικός. Άρχισαν να κατηγορούν τους δανειζόμενους ως “τεμπέληδες” και “απατεώνες” και, με ηθικοπλαστικές κορώνες, απαίτησαν και απαιτούν τα τζογαδόρικά τους πίσω. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και αυτή είναι η ηθική τους. Είναι η ηθική της “χαβούζας”.

Θυμίζω πως “οικοδόμησαν” το ηθικό υπόβαθρο για να καταστρέψουν την οικονομία της Κύπρου το 2013 και πως, σαν νυχτόβιοι κλέφτες καταλήστευσαν τις οικονομίες του κόσμου. Διέδιδαν πως στη Κύπρο λειτουργούσε μια “μαφιόζικη” οικονομία με κυρίαρχο χαρακτηριστικό το ξέπλυμα μαύρου, δηλ. ρωσικού χρήματος. Ακριβώς το αντίθετο συνέβαινε. Τα μεγαλύτερα πλυντήρια μαύρου χρήματος στην Ευρώπη ήταν, είναι και παραμένουν, το Σίτυ του Λονδίνου και το γερμανικό σύμπλοκο Γερμανίας-Λουξεμβούργου-Ελβετίας (όλοι οι αρχαιολογικοί θησαυροί που λεηλατούνται σήμερα στην Μέση Ανατολή καταλήγουν, μέσω Ισραήλ και Τουρκίας, στη Έλβετία αναζητώντας αγοραστές, όπως ακριβώς έγινε και με τα περίφημα Ψηφιδωτά της Κανακαριάς και πολλούς άλλους θησαυρούς της Κύπρου, μετά το 1974). Βρήκαν όμως στην Κύπρο, ως νεροκουβαλητές, τους εξωνημένους του κυπριακού κατεστημένου αλλά και πολλούς χρήσιμους ηλίθιους. Και έτσι έγινε “ηθικά” και “άμεμπτα” η δουλειά τους. Πλήρωσαν οι πραγματικοί νοικοκυραίοι, που μέσα σε μια βδομάδα μετετράπηκαν σε “απατεώνες”!

Εάν την 5η Ιουλίου προκύψει ΝΑΙ, η πουριτανική ηθική των Καλβινιστών δεν θα έχει το κέντρο βάρους της, και θα καταρρεύσει. Θα χάσουν οι Γερμανοί το ηθικό πεδίο της μάχης και θα εξαναγκαστούν, από τα πράγματα, να αποδεχτούν απομείωση του χρέους (τουλάχιστον 30%του ΑΕΠ), ή επιμήκυνση των ωριμάνσεων (μέχρι και 40 χρόνια) με χαμηλά επιτόκια που θα έχουν ισοδύναμο αποτέλεσμα. Την αναπόφευκτη αυτή εξέλιξη έρχεται να επιβεβαιώσει και η ´Έκθεση για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, που μόλις κυκλοφόρησε από το ΔΝΤ -το άλλο ιερατείο του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Με την Έκθεσή του, το ΔΝΤ επιβεβαιώνει την πάγια του θέση, την οποία διατυπώνει από την αρχή της ελληνικής κρίσης το 2010, πως το ελληνικό χρέος δεν ήταν και δεν είναι βιώσιμο. Και πως για να συνεχίσει την εμπλοκή του, το χρέος αυτό πρέπει, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, να απομειωθεί. Επί διεύθυνσης Ντομινίκ Στρος-Καν, το ΔΝΤ πειθαναγκάστηκε από τους Γερμανούς, ουσιαστικά, να εμπλακεί στην Ελλάδα χωρίς την απομείωση του χρέους και γνωρίζοντας πως αυτό δεν ήταν βιώσιμο. Επιπλέον το έπραξε παραβιάζοντας κατάφορα το δικό του καταστατικό. Με την τελευταία του Έκθεση γνωστοποιεί πως δεν θα επαναλάβει το ίδιο λάθος και πως δεν μπορεί να παραβιάσει, για δεύτερη φορά, το καταστατικό του.

Είναι επίσης σημαντικό από πλευράς ουσίας αλλά και συμβολισμού πως οι Γερμανοί πολέμησαν παρασκηνιακά να αποτρέψουν την δημοσιοποίηση την Έκθεσης του ΔΝΤ διότι δικαιώνει την πάγια ελληνική θέση και το κυρίαρχο επιχείρημα Τσίπρα πως η Ελλάδα δεν μπορεί να φορτωθεί επιπρόσθετο χρέος με ένα τρίτο μνημόνιο, χωρίς απομείωση του χρέους. Είναι επιπλέον προφανές όχι μόνο πως έχει επέλθει ρήξη ανάμεσα στους δανειστές, αλλά πως η Γερμανία χάνει το ηθικοπλαστικό

της ρόπαλο με το οποίο χτυπούσε αλύπητα τους Έλληνες, και όχι μόνο το μισητό για αυτή δίδυμο Βαρουφάκη-Τσίπρα. Με ένα ΝΑΙ την Κυριακή η στρατηγική Σόϊμπλε θα καταρρεύσει. Ο Γερμανός τραπεζίτης θα δέχεται μεν αυτάρεσκα συγχαρητήρια αλλά θα αποδεχτεί την απομείωση. Αυτή θα είναι και η εκδίκηση του Τσίπρα. Αλλά με τίμημα την εξουσία. Κανένας δεν μπορεί να έχει και τον σκύλο χορτασμένο και την πίτα ολόκληρη, είτε αυτός λέγεται Σόϊμπλε είτε λέγεται Τσίπρας.

Θα υπάρξει όμως φως στο τούνελ για του Έλληνες, με την όποια απομείωση του χρέους; Θα πρέπει. Όμως προσωπικά δεν στοιχηματίζω. Το πολιτικό και πνευματικό προσωπικό της Ελλάδας θα αποδείξει για νιοστή φορά πως είναι ανεπαρκές, ανίκανο και, βέβαια, απύθμενα και συστημικά διεφθαρμένο.

Το τηλεοπτικό Κανάλι Σκάϊ, ένα από τα πολλά μνημονιακά κανάλια της Ελλάδας, φιλοξένησε την Πέμπτη (2/7/2015) τον πανελλήνια γνωστό πολιτευτή και αρχηγό της Ένωσης Κεντρώων, Βασίλη Λεβέντη. Ο Λεβέντης θεωρείται “γραφικός” πολιτικός από την εξουσιαστική ελίτ και το πολιτικό κατεστημένο της Ελλάδας. Στις πρόσφατες όμως εκλογές κέρδισε πάνω από 100 χιλιάδες ψήφους στην Θεσσαλονίκη και κατατρόπωσε τον Θεσσαλονικιό και τότε αρχηγό του ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Σαμαρά, Βαγγέλη Βενιζέλο. Επιπλέον και λόγο της κρίσης, ο κόσμος ανακαλύπτει τον πολιτικό και “προφητικό” του λόγο. Την δεκαετία του 1990 μιλούσε για την επερχόμενη διάλυση ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας και πως ο λαός θα καταδίωκε με τις πέτρες τους πολιτικούς που θα κατάστρεφαν οικονομικά την Ελλάδα. Όταν δε ανέλαβε ο Τσίπρας, τον Φεβρουάριο του 2015, προέβλεψε πως θα οδηγηθεί σε αδιέξοδο και πως θα αναζητήσει διέξοδο μέσω δημοψηφίσματος!

Στην συνέντευξη του ο Βασίλης Λεβέντης δήλωσε πως υπήρξε ανέκαθεν “ευρωπαϊστής” και υποστηρικτής του ευρώ. Υπογράμμισε όπως πως δεν είναι καθόλου αισιόδοξος βλέποντας αυτούς που πρωτοστάτησαν, και πάντοτε με το αζημίωτο στην καταστροφή του τόπου και χωρίς να παραδέχονται καμία ευθύνη, να υποστηρίζουν με “πάθος” αλλά και αγοραία επιχειρήματα τον “ευρωπαϊκό” προσανατολισμό της χώρας. Θα ήταν καλύτερα να σιωπούσαν, υποστήριξε, διότι αυξάνουν τις πιθανότητες υπέρ του ΟΧΙ!

Ο Βασίλης Λεβέντης έχει απόλυτο δίκιο. Στην ΕΕ, βέβαια, υπάρχει έλλειμα δημοκρατίας το οποίο έχει πλέον διευρυνθεί επικίνδυνα και ίσως χωρίς επιστροφή. Όταν έχουμε συνειδητά συντονισμένες προσπάθειες για “αλλαγή καθεστώτος” σε μια χώρα μέλος της ΕΕ από το ευρωπαϊκό ιερατείο, είναι απόδειξη πως η πολιτική κατάντια έχει κτυπήσει πάτο. ´Οταν το ευρωπαϊκό ιερατείο γίνεται ατζέντης των βουλιμικών τραπεζιτών και ληστεύει τις οικονομίες του κόσμου, όπως έκαναν στην Κύπρο το 2013, και όπως θέλουν να κάνουν και στην Ελλάδα σήμερα, η πολιτική κατάντια έχει κτυπήσει πάτο.

Όμως ποιοι στη Ελλάδα μπορούν να σταθούν στο ύψος τους για να ξανά οικοδομηθεί η άμοιρη αυτή χώρα, ανεξάρτητα του αποτελέσματος της Κυριακής; Με ποιό ιστορικό; Με ποιό έργο; Με την απάτη του Χρηματιστήριου που αποθησαύρισε μαζικά τους Έλληνες; Με το σκάνδαλο της Γερμανικής Σίεμενς και τις μίζες για τα κομματικά ταμεία; Με τις υπερκομματικές μίζες των εξοπλισμών; Με την απάτη των Ολυμπιακών Αγώνων που στοίχισαν μεταξύ 20-30 δις; Με την εξίσου μεγάλη απάτη της προσχώρησης στο Ευρώ που έγινε με πλαστά στοιχεία από τον κατ’ εξοχήν “εκσυγχρονιστή” διπλοθεσίτη πρωθυπουργό της Ελλάδας και τους διπλοθεσίτες παρακοιμώμενούς του; Με την αδιαφάνεια και τη ανευθυνοδοσία ως οδηγό;

Όταν βλέπεις συγκεκριμένους πολιτικούς και πνευματικούς ταγούς, στην μεγάλη τους πλειοψηφία διπλοθεσίτες του δημοσίου, να σχίζουν τα ιμάτιά τους στις οθόνες τις τηλεόρασης υπερθεματίζοντας, βασιλικότεροι του βασιλέως, υπέρ του Ευρώ και της Ευρώπης, για την “ευρωπαϊκή οικογένεια” τάχατες, γνωρίζεις πως η έγνοια τους είναι τα προνόμια τους, τα οφίκια τους, τα “ευρωπαϊκά προγράμματα” τους, οι ατέρμονες επιδοτήσεις, τα υπηρεσιακά και εκπαιδευτικά τους ταξιδάκια, η καλοπέρασή τους και η συμμετοχή τους σε ένα αόριστο ευρωπαϊκό κλαμπ, με την βούλα της “ευρωπαϊκής ταυτότητας” τους. Η Ελλάδα δεν είναι …Βαλκάνια, δεν είναι Ανατολή. Η Ελλάδα είναι… Ευρώπη. Ολίγον τι παρακατιανή, ολίγον τι καρπαζοεισπράκτορας, αλλά Ευρώπη, πάντοτε.

Πηγή MIgnatiou


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση