Η κυβέρνηση να μην υποχωρήσει...
Nα ετοιμαστεί αμέσως σχέδιο επιστροφής στην δραχμή...
Γράφει ο Μελέτης Μελετόπουλος
Το Βερολίνο δεν πρόκειται να υποχωρήσει, όχι μόνον έναντι της Ελλάδας, αλλά και έναντι και του συνόλου της Ευρωζώνης.
Σκοπός του είναι η κυριαρχία, και όχι η εταιρική ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Mέσω της οικονομίας προσπάθησε να επιτύχει αυτό που απέτυχε να πραγματοποιήσει διά των όπλων σε δύο παγκοσμίους πολέμους.
Ένας από τους λόγους που η Ελλάδα χρεωκόπησε, είναι η διαφθορά του πολιτικού συστήματος, και αυτή συνδέεται στενά με την υπόθεση της (γερμανικής) Siemens. Η χρεωκοπία οδήγησε στην δανειακή εξάρτηση, και αυτήν προσπαθεί τώρα με λυσσαλέο τρόπο να διατηρήσει η Γερμανία.
Η κυβέρνηση και μαζί της σύμπασα η ελληνική κοινωνία (πλην ολίγων), προσπαθεί τώρα να μεταβάλει έστω κάποιες μνημονιακές ρυθμίσεις επί το ευνοϊκότερο. Οι εταίροι, όμως, δεν φαίνονται διατεθειμένοι για σοβαρή μεταβολή του μείγματος πολιτικής που προβλέπει το μνημόνιο. Αλλά και οι όποιες οικονομοτεχνικές βελτιώσεις είναι διατεθειμένοι να κάνουν, θα είναι οριακές και προηγουμένως θα ζητηθεί η ταπείνωση της ελληνικής κυβέρνησης.
Το πρόβλημα είναι ότι, ακόμη κι αν από γερμανικής πλευράς προκύψει διάθεση οριακών βελτιώσεων και μας προσφέρουν νέο μνημόνιο με άλλο όνομα και άλλη συσκευασία, το τεράστιο χρέος δεν αποπληρώνεται. Ούτε μπορεί να επιτευχθεί αναθέρμανση του εμπορίου και παραγωγική ανασυγκρότηση με την ιδεοληπτική αντιπληθωριστική πολιτική που επιβάλλει το Βερολίνο.
Μόνον εάν υπάρξει μία θεαματική στροφή της γερμανικής και κατά συνέπεια της ευρωπαϊκής πολιτικής, είναι πιθανόν να εξευρεθεί μία βιώσιμη λύση στο ελληνικό πρόβλημα (π.χ. να δοθεί ένα είδος σχεδίου Μάρσαλ, που να διοχετευθεί στην ίδρυση και αρχική κεφαλαιακή χρηματοδότηση εγχώριων αγροτικών, τουριστικών και βιομηχανικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ή σε χαμηλότοκα δάνεια σε επιχειρηματίες).
Αλλά κάτι τέτοιο μάλλον αποκλείεται, διότι το Βερολίνο βλέπει την Ελλάδα ως αγορά εισαγομένων γερμανικών προϊόντων και δεξαμενή εργατών και υπαλλήλων με μισθούς επιπέδου Κίνας για τις γερμανικές βιομηχανίες, και όχι ως παραγωγική χώρα.
Όθεν (που λέγανε οι παλιότεροι): η κυβέρνηση να διαπραγματευτεί χωρίς να υποχωρήσει από τις «κόκκινες γραμμές της», και παράλληλα να ετοιμάσει σχέδιο επιστροφής στην Εθνική Νομισματική Κυριαρχία.
Αν μας δει αποφασισμένους, μπορεί ο Σόϊμπλε και να υποχωρήσει.
Αν δεν υπάρξει συνεννόηση, τότε τραβάμε ο καθένας τον (νομισματικό) δρόμο του.
Και παραμένουμε φίλοι στα υπόλοιπα.
Πηγή KontraNews
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Γράφει ο Μελέτης Μελετόπουλος
Το Βερολίνο δεν πρόκειται να υποχωρήσει, όχι μόνον έναντι της Ελλάδας, αλλά και έναντι και του συνόλου της Ευρωζώνης.
Σκοπός του είναι η κυριαρχία, και όχι η εταιρική ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Mέσω της οικονομίας προσπάθησε να επιτύχει αυτό που απέτυχε να πραγματοποιήσει διά των όπλων σε δύο παγκοσμίους πολέμους.
Ένας από τους λόγους που η Ελλάδα χρεωκόπησε, είναι η διαφθορά του πολιτικού συστήματος, και αυτή συνδέεται στενά με την υπόθεση της (γερμανικής) Siemens. Η χρεωκοπία οδήγησε στην δανειακή εξάρτηση, και αυτήν προσπαθεί τώρα με λυσσαλέο τρόπο να διατηρήσει η Γερμανία.
Η κυβέρνηση και μαζί της σύμπασα η ελληνική κοινωνία (πλην ολίγων), προσπαθεί τώρα να μεταβάλει έστω κάποιες μνημονιακές ρυθμίσεις επί το ευνοϊκότερο. Οι εταίροι, όμως, δεν φαίνονται διατεθειμένοι για σοβαρή μεταβολή του μείγματος πολιτικής που προβλέπει το μνημόνιο. Αλλά και οι όποιες οικονομοτεχνικές βελτιώσεις είναι διατεθειμένοι να κάνουν, θα είναι οριακές και προηγουμένως θα ζητηθεί η ταπείνωση της ελληνικής κυβέρνησης.
Το πρόβλημα είναι ότι, ακόμη κι αν από γερμανικής πλευράς προκύψει διάθεση οριακών βελτιώσεων και μας προσφέρουν νέο μνημόνιο με άλλο όνομα και άλλη συσκευασία, το τεράστιο χρέος δεν αποπληρώνεται. Ούτε μπορεί να επιτευχθεί αναθέρμανση του εμπορίου και παραγωγική ανασυγκρότηση με την ιδεοληπτική αντιπληθωριστική πολιτική που επιβάλλει το Βερολίνο.
Μόνον εάν υπάρξει μία θεαματική στροφή της γερμανικής και κατά συνέπεια της ευρωπαϊκής πολιτικής, είναι πιθανόν να εξευρεθεί μία βιώσιμη λύση στο ελληνικό πρόβλημα (π.χ. να δοθεί ένα είδος σχεδίου Μάρσαλ, που να διοχετευθεί στην ίδρυση και αρχική κεφαλαιακή χρηματοδότηση εγχώριων αγροτικών, τουριστικών και βιομηχανικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ή σε χαμηλότοκα δάνεια σε επιχειρηματίες).
Αλλά κάτι τέτοιο μάλλον αποκλείεται, διότι το Βερολίνο βλέπει την Ελλάδα ως αγορά εισαγομένων γερμανικών προϊόντων και δεξαμενή εργατών και υπαλλήλων με μισθούς επιπέδου Κίνας για τις γερμανικές βιομηχανίες, και όχι ως παραγωγική χώρα.
Όθεν (που λέγανε οι παλιότεροι): η κυβέρνηση να διαπραγματευτεί χωρίς να υποχωρήσει από τις «κόκκινες γραμμές της», και παράλληλα να ετοιμάσει σχέδιο επιστροφής στην Εθνική Νομισματική Κυριαρχία.
Αν μας δει αποφασισμένους, μπορεί ο Σόϊμπλε και να υποχωρήσει.
Αν δεν υπάρξει συνεννόηση, τότε τραβάμε ο καθένας τον (νομισματικό) δρόμο του.
Και παραμένουμε φίλοι στα υπόλοιπα.
Πηγή KontraNews
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...