Ποια σημεία της συμφωνίας φοβάται ο Σόιμπλε

Σε πρώτη ανάγνωση, η ελληνική πλευρά χρησιμοποίησε την απολύτως ορθή διπλωματική γλώσσα ώστε το κείμενο του αιτήματος παράτασης να μπορεί να γίνει αποδεκτό ως πολιτική δήλωση από όλες τις πλευρές.

Για τον λόγο αυτό, τα πρώτα δημοσιεύματα μιλούσαν για «U-turn» (στροφή 180 μοιρών, δηλ. στην τρέχουσα ελληνική «κωλοτούμπα»).

 Όμως, κάτι τέτοιο θα ήταν αρκετό, εάν και οι δύο πλευρές είχαν ως στόχο να καταλήξουν σε μία προσωρινή συμφωνία, που να αναβάλει για το μέλλον την ουσιαστική συζήτηση για τα μέτρα της ελληνικής κυβέρνησης.  Φαίνεται ότι οι Γερμανοί δεν δέχονται κάτι τέτοιο. Θέλουν να συζητηθεί εδώ και τώρα η ουσία των ελληνικών δεσμεύσεων. Και το κείμενο Βαρουφάκη δεν τους αρκεί, διότι ορισμένα σημεία, εάν δεν ερμηνευθούν και εφαρμοστούν από την ελληνική πλευρά καλόπιστα και σύμφωνα με το φυσικό τους νόημα, αλλά με βάση πιο «περίπλοκες» ερμηνείες, μπορεί να κρύβουν κάτι πολύ δυσάρεστο για την Γερμανία.

Για παράδειγμα, η δεύτερη παράγραφος της επιστολής τελειώνει με την απολύτως κρίσιμη παραδοχή της Αθήνας ότι αναγνωρίζει πως η υπάρχουσα σύμβαση, η οποία περιλαμβάνει ρητώς ως βάση το μνημόνιο και τα προαπαιτούμενά του, είναι «δεσμευτική». Όμως, προσθέτει την διευκρίνιση: «ως προς το χρηματοδοτικό και διαδικαστικό της περιεχόμενο» («. . . the Master Facility Agreement which we recognise as binding vis-a-vis its financial and procedural content»). Είναι οι έξι τελευταίες λέξεις πλεονασμός ή εμπεριέχουν την έμμεση απόρριψη του υπόλοιπου περιεχομένου της συμφωνίας (δηλαδή του μη χρηματοδοτικού και μη διαδικαστικού); Και ποιο ακριβώς είναι αυτό;

Επίσης, δεν είναι σαφές στους Γερμανούς, τι αντιλαμβάνεται η Αθήνα ως «broader and deeper reform process» («πλατύτερη και βαθύτερη διαδικασία μεταρρυθμίσεων»). Ούτε εάν η αναφορά σε «successful conclusion and review» («επιτυχή ολοκλήρωση και αναθεώρηση») σημαίνει απλώς την δέσμευση των Ευρωπαίων για αναθεώρηση των υπαρχουσών δεσμεύσεων της Ελλάδας ή και αποδοχή αυτού που οι ίδιοι επιθυμούν, δηλαδή του «review» ως θεσμοθετημένης διαδικασίας, ως «programme review» υπό την έννοια της αξιολόγησης.

Ως προς αυτά τα ζητήματα οι Γερμανοί θέλουν να μας δεσμεύσουν επί της ουσίας, ενώ εμείς επιθυμούμε να μείνουν ανοικτά προς συζήτηση και να είναι το αντικείμενο επαναδιαπραγμάτευσης. Άρα, η διαφωνία δεν είναι για τις λέξεις, αλλά για την καρδιά των όρων του δανεισμού: θα υπάρξει από ελληνική πλευράς πλήρης και δεσμευτική αποδοχή των όποιων όρων τώρα; Ή κάποια κρίσιμα θέματα θα πάρουν αναβολή για μελλοντική διαπραγμάτευση, ενώ όμως η χρηματοδότηση της χώρας θα έχει διασφαλιστεί;  

Με εκτίμηση
Ο Θείος
Πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση