Ασύμμετρες άρδην ανατροπές
Πολιτικός αναλυτής
Ο Κικέρων θεωρούσε ως βασικό «εργαλείο» ιχνηλατήσεως κάθε αυτουργίας πίσω από τα γεγονότα το απλοϊκότατο (πλην ακαταμάχητο) «qui bono». Ποιόν συμφέρει. Ποιος δηλαδή τελικά ωφελείται από τα δρώμενα.
Αυτό λοιπόν δεν φαίνεται (προς το παρόν τουλάχιστον) να ισχύει για όσα σχετίζονται με τις έως και κατακλυσμιαίες εξελίξεις στη Μέση και Εγγύς Ανατολή. Όπου όχι απλώς επαναγεωγραφούνται κρίσιμες γεωστρατηγικές ζώνες, αλλά και αναδιατάσσονται δυναμικές και διαφοροποιούνται άρδην επιρροές και ρόλοι. Και μάλιστα ενάντια (υποτίθεται) στη βούληση των πανίσχυρων κέντρων ισχύος του πλανήτη. Διότι αυτή τουλάχιστον τη στιγμή ποιος είναι σε θέση να απαντήσει με βεβαιότητα στο qui bono; Καθώς το μόνο βέβαιο είναι η αβεβαιότητα, ως απόρροια της απολύτου ρευστότητας. Και το μόνο δεδομένο είναι ο υπερθετικός της απανθρώπου αγριότητας και οι εκατόμβες μαχομένων και αμάχων.
Αυτά μπορεί να γίνονται τόσο κοντά μας. Δίπλα μας. Αλλά και τόσο μακριά. Γιατί όσα δυναστεύουν την ελληνική καθημερινότητα στρεβλώνουν αυτομάτως τα μέτρα και την αντίληψη όσον αφορά τέτοιες εξελίξεις. Προς τις οποίες όμως (είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι) κυριολεκτικώς εφαπτόμεθα. Και από την έκβαση των οποίων εν πολλοίς εξαρτώμεθα! Ελλάδα δηλαδή και Κύπρος, ως οι δύο υπό τις περιστάσεις κρατικοί πυλώνες του Ελληνισμού. Κι αυτό πρέπει να μεταφρασθεί ως ευκρινές σήμα κινδύνου που επιβάλλει επαγρύπνηση και προσοχή. Ώστε να μην εισπραχθούν ανεπιθύμητες συνέπειες και αδόκητα παράγωγα. Γιατί, οτιδήποτε σχετίζεται με αναδιατάξεις σε αυτήν την περιοχή όχι απλώς μας επηρεάζει, αλλά και μας συνεπλέκει. Αμέσως ή εμμέσως. Δεν έχει σημασία. Όπως και ό,τι τελικά προκύψει. Γιατί «στο τέλος της ημέρας» (ενδεχομένως της νύκτας;) κάποιοι θα εισπράξουν και κάποιοι θα πληρώσουν τον λογαριασμό. Και αυτό σχετίζεται περισσότερο με το κικερώνειο ερώτημα. Qui Bono;
Ποιοι λοιπόν (και γιατί) εκκίνησαν τα νήματα; Ή καλύτερα, υπεκίνησαν αυτές τις κυριολεκτικά σαρωτικές δυνάμεις; Που
Α. συμπαρασύρουν με ακατάσχετες επελάσεις (και πρωτοφανή αδιστακτικότητα) καθεστώτα και αποσαθρώνουν πάγια εθνικά σύνορα
Β. καθιδρύουν ήδη νεόκοπα κέντρα ισχύος και αυθαίρετης ασκήσεως εξουσίας. Στρέφοντας μάλιστα τους δείκτες της Ιστορίας προς ανάδρομη κατεύθυνση. Που επαναφέρει σε περιόδους των απαρχών της προηγούμενης χιλιετίας! Και αυτό δεν είναι υπερβολή.
Με την ειδοποιό διαφορά όμως ότι μόνον αφελείς μπορεί να πιστέψουν και κατ’ ακρίβειαν «να χάψουν» ότι:
1. Ανεδύθη αίφνης (και εκ του μη όντος) τέτοιος θρησκευτικός φανατισμός που οδηγεί σε αυτές τις έωλες μεθοδεύσεις και πρακτικές.
2. Συμβαίνουν όλα σε αυτό το δεδομένο σκηνικό, στο οποίο αναδύονται με κατακλυσμιαία πυκνότητα οσμές υδρογονανθράκων. Και στο οποίο συνωθούνται ισχυρά και αντικρουόμενα συμφέροντα. Με γνωστούς παίκτες. Οι μεν με διεθνή εμβέλεια. Οι δε περιφερειακοί, που διεκδικούν μερίδιο και πλούτου και τοποτηρητείας. Ως δυνάμεις ελέγχου και επιβολής.
Εάν, λοιπόν, επρόκειτο κάποιος «εκ του σύνεγγυς» παρατηρητής να διαζωγραφίσει με συνοπτικές σημάνσεις αυτό το εν εξελίξει πολυαίμακτο γίγνεσθαι –και ειδικότερα στα σημεία που μπορεί περισσότερο να μας αφορά ως Ελληνισμό- θα επεσήμαινε ως προφανώς κομβικά δεδομένα:
1. Εκείνα που συνάπτονται προς την τουρκική θέση και εμπλοκή. Και που σε δεδομένη στιγμή θα αποβούν λυδία λίθος των εξελίξεων. Είτε με τον έναν είτε με τον άλλο τρόπο. Με την Άγκυρα:
Α. Να διαχειρίζεται την κατάσταση με την κλασική επιλογή της επιτήδειας ουδετερότητας
Β. Να αντιμετωπίζει την πίεση των κουρδικών αντιδράσεων και αντιστάσεων, ενεργοποιώντας επιθετικές πολιτικές, με στόχο την εξουθένωσή τους
Γ. Να κλιμακώνει στρατηγική τετελεσμένων εις βάρος της Κύπρου και προκλήσεων εις βάρος της Ελλάδας.
2. Αυτά που σχετίζονται με τις νέες πραγματικότητες στην Ανατολική Μεσόγειο. Με τη νοητή (προς το παρόν) στρατηγική ζεύξη Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ – Αιγύπτου. Η οποία όμως σχετίζεται όχι απλώς με τα εξελισσόμενα στα συρο-ιρακινά σφαγεία και τις τελικές διαμορφώσεις που θα προκύψουν, αλλά και με την εκδηλωμένη βούληση της αμερικανικής υπερδυνάμεως όσον αφορά τη διαχείριση του αναδυόμενου ενεργειακού πεδίου στις ΑΟΖ αυτών των χωρών. Και αυτό έχει να κάμει άμεσα με λύσεις που θα προταθούν για Κυπριακό και Ελληνοτουρκικά.
3. Όσα έχουν να κάμουν με το ίδιο το Ισραήλ. Που φαινομενικά μένει αδρανές έναντι όσων δραματικών συμβαίνουν. Και που για το ίδιο είναι αυτονοήτως ζωτικά. Ξέροντας όμως ότι αυτές οι επελάσεις των λεγόμενων «τζιχαντιστών» τείνουν: Αφενός να πετσοκόψουν το φιλο-ιρανικό συριακό καθεστώς. Και αφετέρου να αποκόψουν τις γραμμές επικοινωνίας και ενισχύσεως της Λιβανικής Χεζμπολάχ, που αποτελεί επίσης το «μακρύ χέρι» της Τεχεράνης στα μετόπισθεν. Γι αυτό και δεν ξενίζει τελικά η εκκωφαντική αποχή του Ισραήλ. Η οποία δεν σημαίνει βεβαίως και αδιαφορία.
Ό,τι όμως και αν συμβαίνει, ουδείς μπορεί να προεικάσει την κατάληξη.
Μόνη βεβαιότητα είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε καθ’ όλα οριακές γεωπολιτικές ανατροπές, με ιστορική δυναμική και στρατηγικό βάθος. Και ως τέτοιες δεν είναι δυνατόν να ανασχεθούν και κυρίως να αναστραφούν.
Πηγή εφημ. «Τα Νέα»
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...